Μέχρι το 1970 οι κίτρινες και οι κόκκινες κάρτες δεν υπήρχαν στο ποδόσφαιρο.Μιας και όμως είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούνται για τιμωρία κάποιου σκληρού φάουλ ή αντιαθλητικής συμπεριφοράς τότε εύλογο είναι να καταλάβει κάποιος ότι η αφορμή ήταν  κάποιο αποκορύφωμα αυτών των ενεργειών.\n\nΤο 1962 το Μουντιάλ διοργανώθηκε στην Χιλή.Η χώρα πίστευε ότι με τα έσοδα που θα έμπαιναν στο ταμείο της θα μπορούσε να αναστηλωθεί και να “συνέλθει”  από τον καταστροφικό σεισμό των 9,5 Ρίχτερ που την είχε πλήξει 2 χρόνια πριν.Όσον αφορά τους αγώνες πάντως, το συγκεκριμένο Μουντιάλ αποτέλεσε μια απογοήτευση. Μέτριο θέαμα, αντιαθλητικές ενέργειες και σοβαροί τραυματισμοί ήταν καθημερινά στην ημερήσια διάταξη.\n\n

Χιλή-Ιταλία Κεν Άστον

Χιλή-Ιταλία Κεν Άστον

\n\nΤο αποκορύφωμα των παραπάνω ήταν ο αγώνας μεταξύ Ιταλίας και Χιλής, με διαιτητή τον Κεν Άστον. Η Χιλή επικράτησε 2-0 ωστόσο ο αγώνας έμεινε στην ιστορία για τα επεισόδια μεταξύ των παικτών και την αποβολή 2 Ιταλών από τον Άστον, προφορικά πάντα μιας και τότε δεν υπήρχε κάρτα στο ποδόσφαιρο. Μετά τον αγώνα ο Άστον δήλωσε ότι “ένιωθε σαν παρατηρητής πολεμικών δραστηριοτήτων και όχι σαν διαιτητής”.\n\nΟ αγώνας έμεινε στην ιστορία ως ”Η μάχη του Σαντιάγο”. 4 χρόνια μετά, ο Άστον, έχοντας αποσυρθεί από την διαιτησία, ήταν απλώς παρατηρητής στον αγώνα Αγγλία-Αργεντινή, προημιτελικό του Μουντιάλ του 1966 στην Αγγλία. Ο αγώνας ήταν πολύ σκληρός, ειδικά από την πλευρά των Αργεντινών, οι οποίοι ήταν γνωστοί για το σκληρό έως αντιαθλητικό παιχνίδι τους.\n\nΜάλιστα ο διαιτητής του αγώνα απέβαλε τον αρχηγό των τους, Αντόνιο Ραντίν, έπειτα από μια κλωτσιά του τελευταίου,  αλλά ο παίκτης το κατάλαβε μετά από 8 λεπτά και αρχικά αρνήθηκε να αποχωρήσει (στο τέλος του αγώνα μάλιστα ο προπονητής των ‘Αγγλων, Αλφ Ράμσει, απαγόρευσε στους παίκτες του την ανταλλαγή φανέλας με τους Αργεντινούς λέγοντας: “δεν αλλάζουμε φανέλες με ζώα”).\n\nΌλα τα παραπάνω έκαναν τον Άστον να προβληματιστεί και να σκεφτεί τι θα μπορούσε να αλλάξει ώστε να περιοριστούν τέτοια φαινόμενα. Το επόμενο πρωί, την ώρα που οδηγούσε, σταμάτησε σ’ένα φανάρι. Η αλλαγή των χρωμάτων του από κόκκινο σε κίτρινο και πράσινο του έδωσε την ιδέα ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα δύο πρώτα χρώματα ως ένδειξη ποινών σε ποδοσφαιριστές . Το κίτρινο για προειδοποίηση και το κόκκινο για οριστική αποβολή, παρομοιάζοντας ο ίδιος τις αντιδράσεις του οδηγού σ’αυτά τα χρώματα (κίτρινο για ηρέμησε, κόκκινο έφυγες). Έτσι είχαμε την γέννηση της κάρτας με αυτά τα 2 χρώματα και την πρώτη εμφάνισή της στο Μουντιάλ του Μεξικό το 1970.\n\nΗ χρήση της κάρτας βοήθησε επίσης στην καλύτερη επικοινωνία μεταξύ παικτών και διαιτητή, σε περίπτωση που μίλαγαν άλλες γλώσσες. Ο “πατέρας” της , Κεν Άστον, αποτέλεσε για 8 χρόνια (1966-74) μέλος της Επιτροπής Διαιτητών της ΦΙΦΑ. Το 1946 ήταν ο πρώτος διαιτητής που φόρεσε μαύρη στολή με άσπρη λεπτομέρεια ενώ το 1947 πρότεινε στην Αγγλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, τα σημαιάκια των εποπτών να έχουν κόκκινο και κίτρινο χρώμα ώστε να είναι διακριτά υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. (μέχρι τότε είχαν τα χρώματα της φανέλας της γηπεδούχου ομάδας). Τέλος,η χρησιμοποίηση αναπληρωματικού και τέταρτου διαιτητή καθώς και η πινακίδα αλλαγών ήταν και αυτές δικές του εμπνεύσεις.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=uOtL1m1o_ok#t=60