Ιωαννίδης – Κόκκαλης. Σχέση οργής και στοργής

Ιωαννίδης - Κόκκαλης

Γιάννης Ιωαννίδης – Σωκράτης Κόκκαλης

\r\nΠολλές φορές στον αθλητισμό οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων θυμίζουν αυτές ενός ζευγαριού που μπορεί μια να είναι αγαπημένο, μια να τσακώνεται, μια να χωρίζει, μια να τα ξαναβρίσκει κοκ.Σε πολλές περιπτώσεις βέβαια τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σύνθετα καθώς πίσω από μια ταραχώδης επαγγελματική σχέση υπάρχουν συμφέροντα, φίλαθλοι και πολύ παρασκήνιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η σχέση Κόκκαλης – Ιωαννίδης, η οποία χωρίς υπερβολή, έχει περάσει από τα “χίλια κύματα”.\r\n

Η αρχή της γνωριμίας και η εξύψωση του Ολυμπιακού…

\r\nΤο 1991 ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός βρισκόταν στην μέση των “πέτρινων χρόνων” του, ενώ το ελληνικό μπάσκετ βρισκόταν στο απόγειο του, 4 χρόνια μετά το “χρυσό” 1987 και την κατάκτηση της Ευρώπης από την Εθνική μας ομάδα.Ήταν μια ευκαιρία λοιπόν για τον αντίστοιχο μπασκετικό Ολυμπιακό να “βγει απ’την αφάνεια” και να δώσει χαρά στους “πληγωμένους” ποδοσφαιρικά Πειραιώτες.\r\n\r\nΗ ανάληψη της ΚΑΕ από τον Σωκράτη Κόκκαλη ήταν ίσως το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα.Έπρεπε όμως να συνοδευτεί και από έναν καλό “καπετάνιο” για τα αγωνιστικά της ομάδας.Δεν θα μπορούσε λοιπόν να υπάρξει καλύτερη επιλογή από τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια είχε φτιάξει την αξέχαστη αυτοκρατορία του Άρη.\r\n\r\nΗ απόφαση του “ξανθού” να έρθει στον Πειραιά και στον ανυπόληπτο τότε μπασκετικά Ολυμπιακό ενώ είχε πρόταση από τον ΠΑΟΚ, ο οποίος τότε ήταν η δεύτερη δύναμη πίσω από τον Άρη, ήταν αρκετά δύσκολη αλλά τελικά το όνομα της ομάδας και η πίεση ανθρώπων του Ολυμπιακού έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να μετακομίσει ο πολυνίκης κόουτς στην Αθήνα.Βρέθηκε στα γραφεία της INTRACOM, μίλησε με τον Κόκκαλη και σε πολύ λίγη ώρα συμφώνησαν, μέσα σε πολύ καλό κλίμα, ξεκινώντας παράλληλα μια άψογη σχέση συνεργασίας και αμοιβαίας εκτίμησης και σεβασμού.\r\n\r\nΑπό τότε ξεκίνησε μια πενταετία θριάμβων για τον Ολυμπιακό που κυριολεκτικά “εκτοξεύτηκε” και στην Ευρώπη, ενώ το δίδυμο Κόκκαλη – Ιωαννίδη συνεργαζόταν με “κλειστά μάτια”.\r\n

1995, 1996:Τα νερά που “πρωτοδηλητηρίασαν” την σχέση και το επεισόδιο στην Μαδρίτη

\r\nΤο 1995 ο Ολυμπιακός θα αντιμετώπζιε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε 3ο παιχνίδι που θα έκρινε στην πρόκριση στο Final 4 της Σαραγόσα.Παραμονές του αγώνα 5 παίκτες των Ρώσων παθαίνουν δηλητηρίαση από μολυσμένα νερά που ήπιαν και έτι η ΤΣΣΚΑ αποδεκατίζεται. Ο Ιωαννίδης ζητάει την αναβολή του αγώνα από την ΦΙΜΠΑ, ωστόσο αυτό δεν γίνεται αποδεκτό. Όλα αυτά όμως, μαζί με τους “ψιθύρους” ότι πίσω από αυτήν την ιστορία κρύβονταν άνθρωποι του Ολυμπιακού, ενόχλησαν τον Κόκκαλη και διατάραξαν για πρώτη φορά τις σχέσεις του με τον Ιωαννίδη.\r\n\r\nΈναν χρόνο μετά πάλι σε τρίτο αγώνα του Ολυμπιακού με την Ρεάλ στην Μαδρίτη για πρόκριση στο Final four του Παρισιού, είχαμε το δεύτερο και καθοριστικό επεισόδιο για την οριστική τότε ρήξη στις σχέσεις μεταξύ των 2 αντρών. Αρχικά ο Ιωαννίδης, που ήταν προληπτικός, εξέφρασε την “ενόχληση” του,μεταξύ σοβαρού και αστείου, για την παρουσία στην αποστολή συνεργάτη του Σωκράτη Κόκκαλη, τον οποίο ο “ξανθός” θεωρούσε “γκαντέμη”. Αυτό εξόργισε τον Κόκκαλη, ο οποίος ακόμα και διαφορετικό αεροπλάνο από τον Ιωαννίδη χρησιμοποίησε για να γυρίσει πίσω.\r\n\r\nΤο “κερασάκι στην τούρτα” ήταν δηλώσεις που έκανε στο αεροδρόμιο ο Ιωαννίδης για “σέρβικο λόμπυ” στο μπάσκετ και είχαν ως κύριο στόχο τον πρόεδρο της ΦΙΜΠΑ Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς. Αυτές βρήκαν κάθετα αντίθετο τον Κόκκαλη και σε συνδυασμό με τα προηγούμενα οδήγησαν στο να χωρίσου οι δύο πλευρές το καλοκαίρι του 1996, μετά από 5 σερί κατακτημένα πρωταθλήματα, καθώς η διαφορά φιλοσοφίας ήταν πια εμφανής..\r\n

1999-2000. Επιστροφή “με το ζόρι” και δικαστήρια

\r\nΤο καλοκαίρι του 1999, ο Ολυμπιακός είχε χάσει το δεύτερο σερί πρωτάθλημα και μάλιστα μέσα στο ΣΕΦ από τον ΠΑΟ.Ο Ίβκοβιτς, που είχε έρθει το 1996 ως “διάδοχος” του Ιωαννίδη, φεύγει και ο Κόκκαλης ψάχνει τον αντικαταστάτη του.Οι επιλογές πολλές, μεταξύ αυτών και ο Ομπράντοβιτς.Τελικά μπορούμε να πούμε ότι εκείνο το καλοκαίρι υπερίσχυσε το “θέλω” του κόσμου των “ερυθρολεύκων”, ο οποίος “απαιτούσε” την επιστροφή Ιωαννίδη στο “λιμάνι”\r\n\r\nΟ Κόκκαλης αυτήν την φορά δεν ήταν διατεθειμένος να “δώσει” εξ’ολοκλήρου τα “κλειδιά” στον Ιωαννίδη, καθώς ήθελε να αποδείξει ότι μπορούσε να ξαναπάει ο Ολυμπιακός στην κορυφή χωρίς την ουσιαστική συμβολή του “ξανθού”.Αποτέλεσμα ήταν να μην κάνει όλα τα χατίρια στον κόοουτς και να παίρνει και ο ίδιος, έμμεσα, αποφάσεις για τα αγωνιστικά.\r\n\r\nΜε μια τέτοια σχέση ήταν λογικό η χρονιά να μην κλείσει με επιτυχία καθώς ο Ολυμπιακός τερμάτισε 3ος.Είχαμε όμως και το “αποκορύφωμα” που ήταν η διαμάχη μεταξύ των δύο αντρών και είχε να κάνει με την αποζημίωση του Ιωαννίδη, κάτι που τους οδήγησε μέχρι τα δικαστήρια…\r\n

Η εξομάλυνση των σχέσεων

\r\nΗ διαμάχη κράτησε έως το 2007.Μετά όμως οι σχέσεις των δύο αποκαταστάθηκαν,Οι κόντρες ξεχάστηκαν καθώς, μετ το πέρασμα του χρόνου εκτιμήθηκε η γενική συνεργασία που είχαν και αποφασίστηκε από κοινού τα “κακώς κείμενα” να ξεχαστούν.\r\n\r\nΑξιοσημείωτο είναι ότι ο Ιωαννίδης βρέθηκε στην συνέντευξη αποχώρησης του Κόκκαλη από την ΠΑΕ το 2010 ενώ εθεάθησαν να κάθονται δίπλα-δίπλα στην παρουσίαση βιβλίου του παλαίμαχου τερματοφύλακα Αντώνη Νικοπολίδη το 2012…\r\n\r\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ttYXpI3cTm8\r\n\r\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ttYXpI3cTm8

Σικάγο Μπουλς 1996. Η “Αγία Τριάδα” και το ρεκόρ!

Σικάγο Μπουλς 1996. Η "Αγία Τριάδα" και το ρεκόρ!

Όταν μιλάμε για τους Σικάγο Μπουλς, αυτομάτως το μυαλό όλων μας πάει στο “ιερό τέρας” του μπάσκετ Μάικλ Τζόρνταν.Επίσης στην (με διαφορά) κορυφαία ομάδα του NBA την δεκαετία του ’90 και πιθανόν σε ολόκληρη την ιστορία του μαζί με 3-4 ακόμα(Λέηκερς, Σέλτικς κοκ).Το αποκορύφωμα και η απόλυτη κυριαρχία αυτής της “μυθικής αρμάδας” ήταν αναμφισβήτητα η σεζόν 1995-96 όταν έφτασαν στον τίτλο με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο στο NBA έως σήμερα…\r\n

Η επιστροφή του “θεού”…

\r\nΟι οιωνοί για τα παραπάνω φάνηκε από την προηγούμενη σεζόν όταν και ο Τζόρνταν αποφάσισε να επιστρέψει στην ενεργό δράση μετά την πρώτη αποχώρηση του το 1993, η οποία οφειλόταν, όπως είχε ακουστεί επισήμως, κυρίως στην δολοφονία του πατέρα του.\r\n\r\nΤις 2 σεζόν που απουσίασε οι Χιούστον Ρόκετς του μεγάλου Χακίμ Ολάζουον βρήκαν ευκαιρία να κατακτήσουν ισάριθμα πρωταθλήματα και να “σπάσουν” την τριετή κυριαρχία των Μπουλς(1991-93).Ήταν και αυτό ένα επιπλέον κίνητρο για τον “Air” να αφήσει το μπαστούνι του μπέηζμπολ(κατά την διάρκεια που δεν αγωνιζόταν στο NBA, είχε αφοσιωθεί εκεί…) και να γυρίσει πίσω “αγριεμένος” και διψασμένος…\r\n\r\nΕπίσης ο αποκλεισμός στα πλέη οφ του 1995 από τους Ορλάντο Μάτζικ του Σακίλ ήταν ένα επιπλέον κίνητρο…\r\n\r\nΜαζί με τον Πίπεν, τον (“ψημένο” πια) Τόνι Κούκοτς και τον έμπειρο προπονητή Φιλ Τζάκσον η ομάδα έμοιαζε έτοιμη για την επανενθρόνιση. Το παζλ όμως δεν είχε ακόμα συμπληρωθεί.\r\n

Ντένις Ρόντμαν. Εκκεντρικός αλλά και καταλύτης

\r\nΤους Τζόρνταν-Πίπεν λοιπόν έμελλε να πλαισιώσει ο κορυφαίος ίσως ριμπάουντερ στην ιστορία του ΝΒΑ, Ντένις Ρόντμαν.Οι Σαν Αντόνιο Σπερς δεν ήταν διατεθιμένοι να κρατήσουν στο ρόστερ τους έναν ατίθασο και ιδιόρρυθμο χαρακτήρα που είχε απασχολήσει πολλές φορές τα ΜΜΕ λόγω της εξωγηπεδικής του ζωής(πάρτυ, επεισόδια στον δρόμο, ξενύχτια, γυναίκες κτλ).\r\n\r\nΟι Μπουλς όμως είχαν καλύτερο τρόπο να διαχειριστούν την κατάσταση και σ’αυτό έπαιξε ρόλο ο σεβασμός που έτρεφε ο Ρόντμαν για τον Τζόρνταν.Ίσως αυτό να ήταν το κλειδί για την μετέπειτα πορεία και τα ρεκόρ που έσπασαν.\r\n\r\nΣικάγο Μπουλς 1996. Η "Αγία Τριάδα" και το ρεκόρ!\r\n

Το “φονικό τρίγωνο” των Μπουλς και το ασύλληπτο 72-10…

\r\nΗ “Αγία Τριάδα” λοιπόν σάρωσε τα πάντα εκείνη την σεζόν.Με το “μυθικό” πλέον σύστημα του “τριγώνου” το οποίο χρησιμοποίησε πολλές φορές ο Φιλ Τζάκσον διαλύθηκαν όλες σχεδόν οι αντίπαλες άμυνες και έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ νικών-ηττών (69-13) που κατείχαν οι Λέηκερς από το 1971 καθώς οι Μπουλς το συνέτριψαν με το απίστευτο 72-10.\r\n\r\nΟ Τζόρνταν αποτελούσε, όπως ήταν φυσικό, τον “στυλοβάτη” της ομάδας με 31 πόντους μ.ο., ο Πίππεν τον πλαισίωνε ως συνήθως και ο Ρόντμαν έπαιζε “σκυλίσια άμυνα” και άρπαζε όλα τα “σκουπίδια”.(ριμπάουντ)\r\n\r\nΚαθοριστικό ρόλο βέβαια έπαιζαν και άλλοι παίκτες όπως οι Χάρπερ, Λόνγκλευ και Κερ οι οποίοι αργότερα θα είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο δεύτερο three-peat (τρία σερί πρωταθλήματα)των Μπουλς.\r\n

Πλέι-οφ και το κλάμα του Τζόρνταν

\r\nΑν και οι Αμερικανοί λένε ότι το “πραγματικό παιχνίδι αρχίζει στα πλέι-οφ”, οι Μπουλς δεν ήταν διατεθιμένοι να “χύσουν την καρδάρα με το γάλα”.\r\n\r\nΜε τα “φρένα σπασμένα” περνούν εύκολα το εμπόδιο των Χιτ με 3-0 ενώ στον δεύτερο γύρο “διαλύουν” με 4-1 τους “αιώνιους αντιπάλους” Νιου Γιορκ Νικς(όταν τους έβρισκε μπροστά του ο Τζόρνταν ήταν “σεληνιασμένος” και είχε επιπλέον λόγο εκείνη την σεζόν γιατί εν τη απουσία του είχαν αποκλείσει τους Μπουλς το 1994) ενώ παίρνουν και ρεβάνς από τους Ορλάντο Μάτζικ στους τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας (για τον αποκλεισμό τους την προηγούμενη χρονιά) και μάλιστα με sweep(4-0).\r\n\r\nΣτους τελικούς αντιμετωπίζουν τους Σόνικς των Κεμπ και Σρεμπφ και προηγούνται με 3-0.Τελικά χάνουν δύο σερί παιχνίδια στο Σηάτλ αλλά στο Σικάγο ολοκληρώνουν την “μαγική χρονιά” κερδίζοντας 87-75 και με τον Τζόρνταν να “αφιερώνει” μέσω δακρύων το πρωτάθλημα στον δολοφονημένο πατέρα του…\r\n

Unstop-a-bulls…

\r\nhttps://www.youtube.com/watch?v=rfAoaAb3Nc0

Ντικ Μπαβέτα. O “θρυλικός” διαιτητής του NBA

Ντικ Μπαβέτα. O "θρυλικός" διαιτητής του NBA

Όταν είσαι διαιτητής, σε οποιοδήποτε άθλημα και ειδικά ομαδικό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να “κερδίζεις” είναι ο σεβασμός των αθλητών για τους οποίους θα πάρεις αποφάσεις, είτε αυτές θα τους αρέσουν είτε όχι.Όσον αφορά το φίλαθλο κοινό, μπορούμε να πούμε ότι δύσκολα αυτό θα “αγαπήσει τον άρχοντα του αγώνα” ή αν προτιμάτε θα είναι πάντα “καχύποπτος”.\n\nΌπως όμως και σε πολλούς τομείς του αθλητισμού, έτσι και εδώ υπάρχουν οι εξαιρέσεις και μάλιστα αποτελούν “φωτεινά παραδείγματα” για το πώς πρέπει να λειτουργούν κάποιοι φορείς σε όλα τα σπορ.Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του, παλαίμαχου πλέον, διαιτητή του NBA, Ντικ Μπαβέτα…\n

40 χρόνια (όχι φούρναρης) διαιτητής με κακή αρχή…

\nΓεννημένος το 1939 στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, ο Ρίτσαρντ “Ντικ” Μπαβέτα ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του στον χώρο της διαιτησίας σε ηλικία μόλις 27 ετών, ξεκινώντας από τις χαμηλότερες κατηγορίες των αμερικανικών πρωταθλημάτων (αρχικά το CBA και στην συνέχεια το ABA).\n\nΣτο NBA πρωτοεμφανίστηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1975 σε αναμέτρηση των Νιού Γιορκ Νικς με τους Μπόστον Σέλτικς στην Νέα Υόρκη.\n\nΚανείς δεν φανταζόταν τότε ότι θα συμπλήρωνε 40 χρόνια στο επάγγελμα(39 για την ακρίβεια, αφού αποσύρθηκε το 2014), ειδικά από την στιγμή που οι “οιωνοί”δεν ήταν καλοί, καθώς μέχρι και το 1982 οι αξιολογήσεις του ήταν μέτριες και κινδύνευε να ξαναγυρίσει στις χαμηλότερες κατηγορίες.\n

Το ξεπέταγμα του ’82 και η φυσική κατάσταση

\nΤο καλοκαίρι του 1982 αποφάσισε ότι η θέση του είναι στον “μαγικό κόσμο” του ΝΒΑ.Προκειμένου να μείνει εκεί, άρχισε να προσέχει την διατροφή του και σε συνδυασμό με γυμναστική, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα έγινε ένας από τους πιο γρήγορους διαιτητές και ακολουθούσε το παιχνίδι βλέποντας και σφυρίζοντας “τα πάντα”.Η ανταμοιβή του ήταν να προβιβαστεί σε πρώτο διαιτητή το 1983, κάτι που σημαίνει ότι είχε τον πρώτο λόγο σε κάθε απόφαση.\n

Σχέσεις με παίκτες και παράγοντες

\nΣτα τόσα χρόνια πορείας του κλήθηκε ουκ ολίγες φορές να διευθύνει αγώνες με “ιερά τέρατα” όπως ο Magic Johnson, o Larry Bird, o Michael Jordan, o Kareem Abdul-Jabbar, ο Shaquille O’Neal, o Kobe Bryant, αλλά και οι Tracey McGrady, LeBron James, Kevin Durant και πολλοί άλλοι.\n\nΜε όλους διατηρούσε μια άψογη σχέση εντός αγωνιστικού χώρου, καθώς δεν ήταν “ψυχρός και τυπικός” αλλά προσπαθούσε, όταν υπήρχε κάποια διαφωνία, να προσεγγίσει ευγενικά τον διαμαρτυρόμενο και να του εξηγήσει με υπομονή τον τρόπο σκέψης του σφυρίγματος του, σαν να ήταν φίλος του.Έτσι, ακόμα και σε λάθη του, δεν δημιουργούσε γκρίνιες και αποδοκιμασίες(συνήθως…)\n\nΕίχε πολύ καλές σχέσεις με τον “αιώνιο κομισάριο” του NBA, Ντέιβιντ Στερν,κάτι που σχολιαζόταν ποικιλοτρόπως(κυρίως όσον αφορά το πόσο δίκαιος ήταν…)ωστόσο ο ίδιος, με τις φοβερές διαιτησίες του, συνήθως “διέλυε” τους “ψιθύρους”.\n

Νούμερα, Ironman και Hall of fame…

\nΗ εξαιρετική φυσικά κατάσταση του επέτρεψε να διαιτητεύσει σε 2.635 συνεχόμενα παιχνίδια της Regular Season (ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ) με φυσικό επακόλουθο να χαρακτηριστεί “Ironman”. Επίσης διεύθυνε α270 αγώνες πλέι-οφ, 27 αγώνες Τελικών του ΝΒΑ και 3 All Star Game (1989, 1996 και 2006).\n\nΜετά από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν θα μπορούσε να λείπει το όνομά του από το Ηall of fame και προστέθηκε το 2015, ένα χρόνο μετά την απόσυρση του, ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του “πως πρέπει να λειτουργεί ο άρχων του αγώνα”..\n

Και θρύλος…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ssfMW4iCuOI?w=728\n

Και σόουμαν..

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=9twwa9DvE1U?w=728

Ελλάδα vs Ευρώπη: Κλασσικές “γιγαντομαχίες”

Ελλάδα vs Ευρώπη: Κλασσικές "γιγαντομαχίες"

\n\nΤο “χρυσό” Ευρωμπάσκετ του 1987, είχε ως αποτέλεσμα την εκτόξευση όλου του ελληνικού μπάσκετ, τόσο σε επίπεδο Εθνικής ομάδας, όσο και σε συλλογικό.Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από εκείνο το “σωτήριο (μπασκετικά) έτος, μετράμε αμέτρητες επιτυχίες των ομάδων μας στα κύπελλα Ευρώπης, είτε με τίτλους, είτε με συμμετοχές σε φάιναλ-φορ, είτε με μεγάλες νίκες εντός και εκτός έδρας.\n\nΤο γεγονός ότι έχουμε κατακτήσει 9 φορές την Ευρωλίγκα(6 ο ΠΑΟ, 3 ο Ολυμπιακός) αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τα παραπάνω.Ίσως όμως, πιο σημαντικό και από τους αριθμούς να είναι το γεγονός ότι πλέον το ελληνικό μπάσκετ αντιμετωπίζεται με τον απόλυτο σεβασμό και θεωρείται ότι π.χ. και το ισπανικό ποδόσφαιρο για την Ευρώπη.\n\nΚάποιες μάχες ομάδων μας με “μεγαθήρια” της “Γηραιάς ηπείρου” έχουν φτάσει σε σημείο να χαρακτηριστούν ως “γιγαντομαχίες” και “all-time classic” καθώς, με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν ξεχωριστή σημασία, κερδίζοντας παράλληλα το ενδιαφέρον του μπασκετικού κοινού.Το sportbrio σας θυμίζει 4 από αυτές…\n

1)Άρης-Μακάμπι

\nΟ μεγάλος Άρης της δεκαετίας του ’80, ήταν η ομάδα που ένωνε όλους τους φιλάθλους, ανεξαρτήτου “χρώματος”.Μπορούμε να πούμε, ότι αν και δεν κατέκτησε ποτέ την κορυφή της Ευρώπης,ήταν αυτός που, σε συνέχεια του “χρυσού” ’87, έφερε τις πρώτες μεγάλες νίκες σε συλλογικό επίπεδο όπως αυτήν εκτός έδρας με την Μπαρτσελόνα την σεζόν 1987-88 και το “διπλό” με την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Γιουγκοπλάστικα το 1990.\n\nΌμως, μπορούμε να πούμε ότι στο “πάνθεον” της ιστορίας γράφτηκαν με λίγο μεγαλύτερα γράμματα οι αναμετρήσεις με την Μακάμπι Τελ Αβίβ, κυρίως λόγω της μεγάλης κόντρας Γκάλη-Τζάμσι αλλά και μιας χαμένης ευκαιρίας για συμμετοχή του Άρη σε τελικό Πρωταθλητριών, το 1989, όταν ένα επεισόδιο μεταξύ του Γιαννάκη και του (συγχωρεμένου πια) Μαγκί έγινε αφορμή ο Άρης να χάσει τον ρυθμό του και το προβάδισμα που είχε έως τότε(68-60) και τελικά να ηττηθεί.\n\nΓενικά οι αναμετρήσεις ήταν μεγάλες και ο Άρης ήταν ίσως ο πρώτος, που ένιωσε από “πρώτο χέρι” την καυτή ατμόσφαιρα του Γιάντ Ελιάου(γήπεδο της Μακάμπι, σημερινό NOKIA ARENA).T0 1983 μάλιστα κατάφερα να φύγει νικητής αλλά να αποκλειστεί γιατί είχε χάσει με μεγαλύτερη διαφορά στο Αλεξάνδρειο.\n\nΠροϊστορία του Αρη με τη Μακάμπι για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση:\n

    \n

  • 31/10/1979: Αρης-Μακάμπι 104-103
  • \n

  • 29/11/1979: Μακάμπι-Αρης 111-78
  • \n

  • 27/10/1983: Αρης-Μακάμπι 62-68
  • \n

  • 03/11/1983: Μακάμπι-Αρης 75-76
  • \n

  • 10/12/1987: Μακάμπι-Αρης 95-91
  • \n

  • 25/02/1998: Αρης-Μακάμπι 93-77
  • \n

  • 22/12/1988: Μακάμπι-Αρης 97-77
  • \n

  • 23/02/1989: Αρης-Μακάμπι 90-102
  • \n

  • 04/04/1989: Μακάμπι-Αρης 99-86
  • \n

  • 01/02/1990: Αρης-Μακάμπι 98-81
  • \n

  • 29/03/1990: Μακάμπι-Αρης 94-92
  • \n

  • 17/01/1991: Αρης-Μακάμπι 93-81
  • \n

  • 14/03/1991: Μακάμπι-Αρης 101-89
  • \n

  • 06/12/2007: Μακάμπι-Αρης 85-70
  • \n

\n

Η χαμένη ευκαιρία και το επειόδιο Γιαννάκη-Μαγκί…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=CucCEP0BD-o?w=728\n\n \n\n

2)ΠΑΟ-Μακάμπι

\nΜετά τον Άρη, ήταν η σειρά του ΠΑΟ να δώσει τις δικές του “γιγαντομαχίες” με την “ομάδα του λαού”. Οι “¨πράσινοι” βρέθηκαν πολλές φορές αντίπαλοι με του Ισραηλινούς και μάλιστα σε αγώνες που έκριναν τίτλο.\n\n3 τελικοί (2000, 2001, 2011), ημιτελικοί φάιναλ φορ(2002, 2005) και προημιτελικές αναμετρήσεις(χαρακτηριστική αυτή του 2012 όπου αμφότερες έσπασαν τις έδρες με τελικό νικητή τον ΠΑΟ με 3-2 νίκες) συνθέτουν το παζλ αυτών των επικών αναμετρήσεων, όπου την “μερίδα του λέοντος” την έχει ο, έξι φορές πρωταθλητής Ευρώπης, ΠΑΟ.\n\nΜια στιγμή που έμεινε χαραγμένη στις μνήμες είναι ο τελικός του 2000 στην Θεσσαλονίκη, όπου, λίγο πριν το τέλος και με το σκορ στο 60-57 υπέρ του ΠΑΟ, ένας παίκτης-έμβλημα για την Μακάμπι, (αλλά αγωνιζόμενος τότε για τους “πράσινους”)ο Κάτας, πέτυχε ένα καθοριστικό τρίποντο που τελικά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην νίκη του “τριφυλλιού” με 73-67.\n

Οι αναμετρήσεις

\n

    \n

  • 1971-72: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Φάση των 16) 81-73
  • \n

  • 1971-72: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Φάση των 16) 81-80
  • \n

  • 1974-75: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Β’ Γύρος) 76-90
  • \n

  • 1974-75: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Β’ Γύρος) 113-80
  • \n

  • 1980-81: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Φάση Ομίλων) 81-76
  • \n

  • 1980-81: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Φάση Ομίλων) 83-71
  • \n

  • 1981-82: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Φάση Ομίλων) 112-91
  • \n

  • 1981-82: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Φάση Ομίλων) 78-86
  • \n

  • 03/11/1994: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Φάση Ομίλων) 63-62
  • \n

  • 19/01/1995: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Φάση Ομίλων) 92-91
  • \n

  • 21/12/1995: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Φάση Ομίλων) 67-62
  • \n

  • 15/02/1996: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Φάση Ομίλων) 79-86
  • \n

  • 24/09/1998: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Φάση Ομίλων) 62-84
  • \n

  • 05/11/1998: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Φάση Ομίλων) 67-58
  • \n

  • 20/04/2000: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Τελικός Ευρωλίγκα) 67-73
  • \n

  • 13/05/2001: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Τελικός Σουπρολίγκα) 81-67
  • \n

  • 03/05/2002: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Ημιτελικός Final 4) 83-75
  • \n

  • 24/10/2002: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Κανονική Περίοδος) 64-77
  • \n

  • 09/01/2003: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Κανονική Περίοδος) 79-86
  • \n

  • 20/11/2003: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Κανονική Περίοδος) 97-75
  • \n

  • 22/01/2004: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Κανονική Περίοδος) 84-91
  • \n

  • 06/05/2005: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Ημιτελικός Final 4) 91-82
  • \n

  • 07/12/2006: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Κανονική Περίοδος) 90-88
  • \n

  • 01/02/2007: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Κανονική Περίοδος) 76-73
  • \n

  • 08/05/2011: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Τελικό Ευρωλίγκας) 78-70
  • \n

  • 20/03/2012: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Play offs) 93-73
  • \n

  • 22/03/2012: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Play offs) 92-94
  • \n

  • 27/03/2012: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Play offs) 65-62
  • \n

  • 29/03/2012: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Play offs) 69-78
  • \n

  • 05/04/2012: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Play offs) 86-85
  • \n

  • 14/11/2013: Μακάμπι-Παναθηναϊκός (Κανονική Περίοδος) 75-68
  • \n

  • 19/12/2013: Παναθηναϊκός-Μακάμπι (Κανονική Περίοδος) 55-68
  • \n

\n

Ο τελικός του Κάτας…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=_VG_EkUnX1U?w=728\n

3)Ολυμπιακός -Ρεάλ

\nΟι “γιγαντομαχίες” μεταξύ των 12 φορές συνολικά πρωταθλητών Ευρώπης(9 η Ρεάλ, 3 ο Ολυμπιακός) ξεκινάνε ουσιαστικά από το 1993(πριν είχαν συναντηθεί 2 φορές το 1979)με αναμετρήσεις που έγραψαν ιστορία και κρίθηκαν πολλές φορές κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.(όπως το 1993 με ακυρωθέν καλάθι του Σαμπόνις στην λήξη και το 1994 με καλάθι του Νάκιτς)\n\nΟι δύο ομάδες τέθηκαν 3 φορές αντιμέτωπες σε τελικούς (1995, 2013, 2015), αλλά και μια “συμβολική” την σεζόν 2000-01 όπου έδωσαν τον πρώτο αγώνα στην μετονομασία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών σε Ευρωλίγκα.\n\nΕπίσης, το 1994 ο Ολυμπιακός πέτυχε την πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας στην Μαδρίτη με καλάθι του Σιγάλα ακριβώς με την λήξη του αγώνα, νίκη που του έδωσε ώθηση στο να φτάσει στον τελικό εκείνη την χρονιά, χάνοντας εκείνον τον “καταραμένο τελικό” απέναντι στην Μπανταλόνα…\n

    \n

  • 1978-79 (Όμιλοι Κυπέλλου Πρωταθλητριών): Ρεάλ -Ολυμπιακός 113-72
  • \n

  • 1978-79 (Όμιλοι Κυπέλλου Πρωταθλητριών): Ολυμπιακός-Ρεάλ 97-101
  • \n

  • 1992-93 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 92-74
  • \n

  • 1992-93 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 63-62
  • \n

  • 1993-94 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 57-58
  • \n

  • 1993-94 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 75-73
  • \n

  • 1994-95 (Τελικός Ευρωλίγκα): Ρεάλ-Ολυμπιακός 73-61
  • \n

  • 1995-96 (Προημιτελικά Ευρωλίγκας, α’ αγώνας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 68-49
  • \n

  • 1995-96 (Προημιτελικά Ευρωλίγκας, β’ αγώνας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 80-77
  • \n

  • 1995-96 (Προημιτελικά Ευρωλίγκας, γ’ αγώνας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 80-65
  • \n

  • 1997-98 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 77-78
  • \n

  • 1997-98 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 82-75
  • \n

  • 2000-01 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 75-73
  • \n

  • 2000-01 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 91-84
  • \n

  • 2002-03 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 73-66
  • \n

  • 2002-03 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 71-68
  • \n

  • 2004-05 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 76-62
  • \n

  • 2004-05 (Όμιλοι Ευρωλίγκας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 75-83
  • \n

  • 2007-08 (TΟΠ-16 Ευρωλίγκας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 80-70
  • \n

  • 2007-08 (TΟΠ-16 Ευρωλίγκας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 72-63
  • \n

  • 2008-09 (Προημιτελικά Ευρωλίγκας, α’ αγώνας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 88-79
  • \n

  • 2008-09 (Προημιτελικά Ευρωλίγκας, β’ αγώνας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 79-73
  • \n

  • 2008-09 (Προημιτελικά Ευρωλίγκας, γ’ αγώνας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 71-63
  • \n

  • 2008-09 (Προημιτελικά Ευρωλίγκας, δ’ αγώνας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 75-78
  • \n

  • 2010-11 (Πρώτη Φάση Ευρωλίγκας): Ολυμπιακός-Ρεάλ 82-66
  • \n

  • 2010-11 (Πρώτη Φάση Ευρωλίγκας): Ρεάλ-Ολυμπιακός 82-68
  • \n

  • 2012-13 (Τελικός Ευρωλίγκα): Ολυμπιακός-Ρεάλ 100-88
  • \n

  • 2013-14(προημιτελικά): πέρασε η Ρεάλ με 3-2 νίκες
  • \n

  • 2014-15(Τελικός):Νίκη Ρεάλ με 78-59
  • \n

\n

Σιγάλας at the buzzer…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=m80g2CrvYow?w=728\n

4)”Αιώνιοι” εναντίον “αρκούδας

\nΗ μεγάλη δύναμη του ρωσικού μπάσκετ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχει βρει τον μπελά της ουκ ολίγες φορές από Ολυμπιακό και ΠΑΟ, καθώς αμφότεροι της έχουν “φράξει” πολλές φορές τον δρόμο για τον τίτλο.\n\nΤα τελευταία 10 χρόνια, η “αρκούδα” ξεκινάει ως ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κορυφή, αλλά τις πιο πολλές φορές βρίσκει μπροστά της τους “Έλληνες” και “μένει με την όρεξη”.Δύο φορές ο ΠΑΟ(τελικοί 2007, 2009) και μία ο Ολυμπιακός(2012) της άρπαξαν κυριολεκτικά το τρόπαιο μέσα από τα χέρια.Όλοι οι αγώνες πάντως ήταν συναρπαστικοί και έμειναν στους κορυφαίους στην ιστορία της Ευρωλίγκας.\n\nΕπίσης πολλές φορές οι ελληνικές ομάδες αντιμετώπισαν την ΤΣΣΚΑ σε ημιτελικό και τις πιο πολλές φορές την απέκλεισαν(ΠΑΟ το 1996, Ολυμπιακός 2013, 2015) ενώ κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει το “επικό” “three on three” στον τρίτο προημιτελικό του 1995 στο ΣΕΦ, με την περίφημη ιστορία των ¨δηλητηριασμένων νερών”, τα οποία έστειλαν στο νοσοκομείο 5 παίκτες των Ρώσων..\n

Το περίφημο “three on three”

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=5_Ogcuz6Zvc?w=728\n

Θρίαμβος του ΠΑΟ…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=HREHAdqkU0c?w=728\n

Αξέχαστο buzzer-beater Πρίντεζη…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=_4eO-WEQk8g?w=728\n\nΣυνεχίζεται….\n

Τζόρνταν: “Tαύρος” made in Spain…

Τζόρνταν: "Tαύρος" made in Spain...

\n\nΤο να μιλήσει κάποιος για τον Μάικλ Τζόρνταν και την αξία του είναι πλέον περιττό καθώς ακόμα και στην απομονωμένη χώρα του κόσμου ο καθένας γνωρίζει ότι αυτό το όνομα είναι η “έννοια” του μπάσκετ.\n\nΗ παρουσία του και μόνο σε οποιοδήποτε γήπεδο του NBA ξεσήκωνε ενθουσιασμό και χειροκροτήματα ακόμα και από αντίπαλους φιλάθλους.Όταν ειδικά όμως “πέρναγε” στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ο ενθουσιασμός από τους τυχερούς Ευρωπαίους, που θα τον έβλεπαν να αγωνίζεται έστω και για λίγο στην “¨γηραιά ήπειρο”, χτυπούσε “κόκκινο”.\n

2ήμερο στην Ισπανία και “προεόρτια” για Ντριμ Τιμ 1

\nΤο 1990 ο Τζόρνταν δεν είχε ακόμα κατακτήσει κάποιον τίτλο στο NBA.Ωστόσο η φήμη του ήταν ήδη τεράστια σε κάθε γωνιά του πλανήτη.29 και 30 Αυγούστου λοιπόν ,ο “Air” πραγματοποιεί ένα διήμερο ταξίδι σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη προκειμένου να “ευλογήσει” με την παρουσία του την έναρξη της ΑCB(ονομασία του ισπανικής ομοσπονδίας μπάσκετ).\n\nΚατά την διάρκεια της επίσκεψης δίνει δύο συνεντεύξεις Τύπου στις δύο πόλεις και επισκέπτεται τα γραφεία της ACB καθώς και τα αντίστοιχα της Nike εκτοξεύοντας αυτόματα τις μετοχές και των 2 στα ύψη.\n\nΠαράλληλα παίρνει και μια “γεύση” από την χώρα στην οποία 2 χρόνια αργότερα θα αγωνιζόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την ιστορική Ντριμ-Τιμ 1 “παρέα” με άλλους 11 “θρύλους”.\n

Συμμετοχή σε αγώνα και..κριτής

\nΜια παρουσία όμως σαν του Τζόρνταν δεν θα μπορούσε να μείνει μόνο σε επισκέψεις εκτός αγωνιστικών χώρων.Ο “Θεός” του μπάσκετ λοιπόν είχε προγραμματίσει, στις 30 Αυγούστου στο Palacios de los Deportes της Mαδρίτης, να δείξει λίγο από το ταλέντο του σ’έναν αγώνα επίδειξης μεταξύ των καλύτερων παικτών της ACB.\n\nΟι δύο ομάδες χωρίστηκαν σε “πορτοκαλί” και “μπλε” και ο Τζόρνταν αγωνίστηκε ένα ημίχρονο με την καθεμία.Aν και σχεδόν απροπόνητος πέτυχε 37 πόντους συνολικά σε έναν αγώνα δύο 15λεπτων και στον οποίο αποχώρησε 1.5 λεπτό πριν το τέλος μέσα σε πανδαιμόνιο.\n\nΠριν τον αγώνα είχε διατελέσει και “χρέη” κριτή στον διαγωνισμό καρφωμάτων της NIKE για νέους αθλητές.Ήταν ένας αγώνας-εμπειρία ζωής για όσους ήταν έξω και μέσα στον αγωνιστικό χώρο εκείνη την ημέρα καθώς μέχρι τότε οι επισκέψεις των σταρ του NBA στην Ευρώπη ήταν σπάνιες και η μπασκετική απόσταση μεταξύ των 2 ηπείρων τεράστια…\n

Οι συνθέσεις του ιστορικού αγώνα…

\nΜΠΛΕ: Αντούνιεθ 2, Βιγιακάμπα 4, Γουίσλοου 16, ΜακΓκι 20, Τόμπσον 12, Κρέους 5, Σμιθ 4, Μπίγκενχαϊμερ 12, Ντέιβις 4, Τζόρνταν 21.\n\nΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: Γιορέντε 4, Σίμπσον 9, Α. Μαρτίν 6, Νόρις 10, Τζόρνταν 16, Μοντέρο 8, Τζάκσον 4, Ρίβας 2, Ερέρα 15, Μπέρι 13.\n\nΟ Τζόρνταν ” Ισπανός ταύρος…”\n \nhttps://www.youtube.com/watch?v=gj3C8GfdQqk?w=728\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=LiP75ZfixYY?w=728

NBA 2014-15: Warriors, πανάξιοι πρωταθλητές

NBA 2014-15: Warriors, πανάξιοι πρωταθλητές

Καλωσορίζοντας τη νέα χρόνια (2015-16) που ξεκινά στο NBA, κάνουμε μια ανασκόπηση στο πως έκλεισε η περσινή χρονιά (2014-15). 

\n \n\nΟι τελικοί ολοκληρώθηκαν τα χαράματα της Τετάρτης 17/6/2015, με νικητές τους Golden State Warriors. Αρκετοί πίστευαν ότι η παρουσία και η απόδοση του «βασιλιά» θα αρκούσαν για να δώσει τον τίτλο στους Cleveland Cavaliers. Ακόμη περισσότεροι πίστευαν ότι μία ομάδα που ζει και πεθαίνει από το τρίποντο και κατ’ επέκταση τις ορέξεις των «splash brothers» δεν θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο. Τι συνέβη πραγματικά;\n\nΚαταρχάς, η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στο νικητή. Ο Lebron James είναι, αδιαμφισβήτητα, ο κορυφαίος παίκτης της σημερινής εποχής. Στα playoffs και ιδιαίτερα στους τελικούς, ήταν κυριολεκτικά μια ομάδα μόνος του, αφού είχε 35.8 πόντους, 8.8 ασίστ και 13.3 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, αριθμοί σχεδόν εξωπραγματικοί που συνοδεύτηκαν από δύο triple-double figures. Πέρα όμως από τον ασταμάτητο Lebron, οι Cavaliers στάθηκαν άτυχοι, τόσο κατά την κανονική περίοδο, όπου έχασαν τον Varejao, όσο και στην post season με τον τραυματισμό του K. Love, ενός από τους 3 θεμέλιους λίθους του φετινού project των Ιπποτών. Επίσης, μετά τον πρώτο τελικό, έχασαν και τον Νο.2 της ομάδας, τον Κ. Irving.\n\nΠαρά την κακή εκκίνηση στην κανονική περίοδο, οι νίκες άρχισαν να έρχονται μέσω της αύξησης της ομοιογένειας με την πάροδο των παιχνιδιών και την απόκτηση των Shumpert και JR Smith, με τους οποίους βελτιώθηκε η περιφερειακή άμυνα και οι επιλογές στην επίθεση αντιστοίχως. Αφενός, τα ηγετικά στοιχεία και η τεράστια ποιότητα του Lebron και αφετέρου η διαχρονική έλλειψη μεγάλου ανταγωνισμού στην Ανατολική Περιφέρεια ήταν αρκετά για να φτάσουν οι Cavs στους φετινούς τελικούς.\n\nΑντίθετα, οι Warriors χτιζόταν για μία τριετία για να φτάσει μέχρι εδώ, με πλάνο που περιλάμβανε στοχευμένες επιλογές στο draft (Thompson, Barnes, D. Green), καλές μετεγγραφές (Bogut, Iguodala) και τα βασικότερα, σωστή κατανομή ρόλων βάσει των ατομικών χαρακτηριστικών και βελτίωση των ικανοτήτων κάθε παίκτη ξεχωριστά.\n\nΤα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των roster των δύο φιναλίστ έιναι λίγο-πολύ γνωστά. Θα θέλαμε ωστόσο να σταθούμε σε έναν παίκτη, τον Andre Iguodala MVP των τελικών 2015. Πρόκειται για εξαιρετικά αθλητικό, οξυδερκή, με έφεση στην άμυνα all-star παίκτη. Στο Mundobasket 2012, αντιμετώπιζε με χαρακτηριστική ευκολία τον εκάστοτε αντίπαλό του στις θέσεις 1 – 4, είτε στην περιφέρεια είτε στο low post. Ποτέ δεν υπήρξε σκόρερ, αλλά έκανε όλα τα υπόλοιπα και, ως άριστος επαγγελματίας, ήταν πάντα ο αγαπημένος των προπονητών του, σε Philadelphia, Denver και τώρα στο Golden State. Από τη rookie χρονιά του (2004) μέχρι το 2014 χρησιμοποιούνταν πάντα ως βασικός και έχασε ελάχιστα παιχνίδια. Φέτος ο Steve Kerr τον έφερνε από τον πάγκο, ως 6ο παίκτη, μέχρι τον τέταρτο τελικό, όπου και ξεκίνησε βασικός και περιόρισε όσο ήταν δυνατό τον Lebron James. Μέχρι οι ελλείπεις «Ιππότες» να προσαρμοστούν και πάνω του, σειρά από το 1 – 2 κατέληξε στο 4 – 2.\n\n

Μάκης Δενδρινός:o ”Βούδας” που “κοιμήθηκε”

Μάκης Δενδρινός:o ''Βούδας'' που "κοιμήθηκε"

\n\nΚατά την δεκαετία του ’90 οι Έλληνες και οι Γιουγκοσλάβοι προπονητές “κυριαρχούσαν” στους ελληνικούς πάγκους. Αμφότεροι είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό, πέραν από τις γνώσεις, το “εκρηκτικό” ταμπεραμέντο που άλλοτε οδηγούσε σε εκπληκτικά αποτελέσματα άλλοτε μπορούσε όμως και να καταστρέψει το παιχνίδι της ομάδας τους.\n\nΧαρακτηριστικότερη περίπτωση ήταν αυτή του Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος είχε όμως και “συνοδοιπόρους” όπως τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, τον “κίτσο” Διαμαντόπουλο, τον Καλαφατάκη κοκ. Άλλωστε η δεκαετία εκείνη χαρακτηριζόταν από έντονο μπασκετικό πάθος κάτι που αποτυπωνόταν σε κάθε μορφή μπασκετικής εκδήλωσης.\n\nΥπήρχε όμως και ένας προπονητής που είχε τον δικό του τρόπο σκέψης και έκφρασης και πιθανόν να ξεχώριζε σαν “την μύγα μες στο γάλα” σ’αυτόν τον τομέα.Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι είχε το προσωνύμιο “Βούδα”.Ο λόγος για ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια του ελληνικού μπάσκετ, τον Μάκη Δενδρινό…\n

Δύο δεκαετίες στην “πλατεία”…

\nΟ “Βούδας”(γεννήθηκε το 1950) μεγάλωσε, ανδρώθηκε και ολοκλήρωσε την καριέρα του ως παίκτης στην ομάδα μπάσκετ του Πανιωνίου την οποία “υπηρέτησε” για 13 χρόνια (1968-1981) και με την οποία διέσχισε μια διαδρομή από τα “αλώνια” της Α’τοπικής κατηγορίας στην Α’Εθνική το 1973 ενώ συμμετείχε και σε έναν τελικό Κυπέλλου το 1977.\n

“Βούδας”-Πάτρα σημειώσατε 1…

\nΣτις 28 Νοεμβρίου του 1976 στο γήπεδο του Μίλωνα, διεξήχθη η πρώτη αναμέτρηση στην ιστορία μεταξύ Πανιωνίου και Απόλλωνα Πατρών, με τον τελευταίο να αγωνίζεται χωρίς τον “Νουρέγιεφ” Κώστα Πετρόπουλο, ο οποίος με την σειρά του εξελίχθηκε σε έναν ακόμα πετυχημένο προπονητή.\n\nΟ Δενδρινός, με εμφάνιση που θύμιζε Γκάλη πέτυχε 41 πόντους και κέρδισε σχεδόν μόνος του τον Απόλλωνα με 101-88.’Ηταν ίσως το κορυφαίο του ματς με την “κυανέρυθρη” φανέλα…\n

Καριέρα στους πάγκους…

\nΜε την ολοκλήρωση της καριέρας του ως παίκτης, και αφού αγωνίστηκε και 7 φορές με την Εθνική Ανδρών, αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική.Εργάστηκε σε Πανιώνιο, Ηρακλή και Παγκράτι αλλά τις μεγάλες του επιτυχίες της έκανε στην Εθνική ομάδα…\n\nΑπό το 1992 ως το 1996 εργάστηκε στην ΕΟΚ ως α΄ προπονητής σε 63 ματς στις Εθνικές ομάδες εφήβων, ελπίδων, ανδρών και μικτής σε ανεπίσημα ματς. Επίσης, το 1993 και 1994 διετέλεσε βοηθός προπονητής σε 29 ματς στις εθνικές ανδρών και ελπίδων.\n

Η “χρυσή” τριετία (1994-96)στην Εθνική Ανδρών…

\nΤο καλοκαίρι του 1994 ανέλαβε την Εθνική Ανδρών και μαζί το “βαρύ φορτίο” να την κρατήσει στα ψηλά στα οποία ήδη βρισκόταν από το χρυσό Ευρωμπάσκετ του 1987.Αν συνυπολογίσουμε ότι ο Γκάλης είχε αποσυρθεί από την Εθνική το εγχείρημα γινόταν δυσκολότερο.Όμως ο “Βούδας” είχε το μαγικό ραβδί…\n\nΣτην πρώτη κιόλας διοργάνωση που συμμετείχε και ήταν το Παγκόσμιο του 1994 στο Τορόντο οδήγησε την Εθνική στην 4η θέση, η καλύτερη έως τότε που είχαμε πάρει σ’αυτήν την διοργάνωση.\n\nΣτον ημιτελικό ήταν ο πρώτος που κατάφερε να κρατήσει την φοβερή Ντριμ-Τιμ 2 (η ομάδα των ΗΠΑ που εμφανιζόταν για δεύτερη σερί διοργάνωση με επαγγελματίες παίκτες του ΝΒΑ και έως τότε έριχνε παντού κατοστάρες) κάτω από τους 100 πόντους χάνοντας βέβαια με 97-58.\n\nΤην αμέσως επόμενη χρονιά(1995) οδηγεί την Εθνική στην 4η θέση του Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα και παράλληλα εξασφαλίζει για πρώτη φορά στην ιστορία την πρόκριση σε Ολυμπιακούς Αγώνες.\n\nΟι τελευταίοι έγιναν στην Ατλάντα το 1996 και η Εθνική κατέκτησε την 5η θέση.\n\nΜπορούμε να πούμε ότι ήταν ίσως μια από τις πιο πετυχημένες τριετίες στην ιστορία της Εθνικής και οφειλόταν σε μεγάλο ποσοστό στον “Βούδα”.\n

Η “διαφωνία” με τον Σιγάλα…

\nΑν και πάντα ψύχραιμος, ο Δενδρινός “έχασε” για λίγο την ηρεμία του σε έναν αγώνα ομίλων του Μουντομπάσκετ του Τορόντο το 1994.Αιτία μια βολή του Γιώργου Σιγάλα…\n\nΣυγκεκριμένα ήταν ο τελευταίος αγώνας του ομίλου με το Πουέρτο Ρίκο.Ο Σιγάλας στήνεται στις βολές 4 δευτερόλεπτα πριν το τέλος με το σκορ στο 72-63 υπέρ των Πορτορικάνων.\n\nΑν χάναμε από 8 πόντους και κάτω θα βγαίναμε πρώτοι στον όμιλο και θα πέφταμε με Κροατία, Καναδά και μάλλον Ισπανία (έπαιζε σε λίγη ώρα με Κίνα.) . Σαν δεύτεροι παίζαμε στον όμιλο της Αμερικής που ήταν σαφώς πιο εύκολος (Ρωσία και Αυστραλία οι άλλες δύο ομάδες).\n\nΟ Σιγάλας κοιτάει απορημένος τον πάγκο. «Σίδερο σίδερο» του φωνάζει ο “Βούδας”. Ο Σιγάλας τη ρίχνει με δύναμη στο ταμπλό και εκείνη …μπαίνει μέσα στο καλάθι!\n\nΤο βλέμμα του μετά την βολή ήταν όλα τα λεφτά… Για καλή μας τύχη όμως οι Κινέζοι κερδίζουν την Ισπανία και τελικά ο όμιλος γίνεται πιο εύκολος και μας οδηγεί στην τετράδα.\n

Τα τελευταία χρόνια…

\nΌταν αποσύρθηκε από τους πάγκους, ο Μάκης Δενδρινός τραβήχτηκε από τα “φώτα της δημοσιότητας”.Άλλωστε πάντα ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων.Το μόνο που έκανε όσον αφορά το μπάσκετ ήταν να εμφανίζεται κάποιες φορές σε σεμινάρια προπονητικής και να μαθαίνει(πιθανότατα…) στους καινούργιους πως μπορούν να παραμένουν ψύχραιμοι.\n\nΠέθανε το 2015 από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου αλλά η κληρονομιά που αθόρυβα άφησε πίσω του θα μένει για μια ζωή…\n\n \n\nΌταν ο “Βούδας” κράτησε τις ΗΠΑ κάτω από τους 100 πόντους…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=FL47w_N5CHs?w=728

Όταν ο Ολάζουον κυριάρχησε του Ρόμπινσον…

Όταν ο Ολάζουον κυριάρχησε του Ρόμπινσον...

\n\nΤα πλέη-οφ του NBA, από παλιά έως σήμερα, έχουν προσφέρει στους μπασκετόφιλους όλου του κόσμου πολλές συγκινήσεις και σίγουρα…θέαμα.\n\nΑνέκαθεν, όσο και να αλλάζουν τα πράγματα γύρω από το άθλημα και πλέον να μην αρκεί ένας παίκτης για να κάνει την διαφορά, οι κόντρες μεταξύ των “αστεριών” των ομάδων είναι αυτές που “διαφημίζονται” περισσότερο και γύρω από τις οποίες “πέφτουν στοιχήματα” για το ποιός θα επικρατήσει του άλλου.\n\nΘυμηθείτε τις κόντρες Μάτζικ-Μπερντ την δεκαετία του ’80 στις σειρές Λέηκερς-Σέλτικς, τις αντίστοιχες μεταξύ Τζόρνταν-Μπάρκλευ(το 1993 που ο τελευταίος είχε βγει MVP της κανονικής σεζόν και ο Τζόρνταν είχε “σκυλιάσει να αποδείξει το αντίθετο…) και πολλές ακόμα για να καταλάβετε τι εννοούμε…\n\nΜια τέτοια που έμεινε στην ιστορία ήταν αυτή μετξύ των τελικών της Δύσης του 1995 ανάμεσα σε Ρόμπινσον και Ολάζουον με τον δεύτερο να “παίρνει την ταυτότητα” του πρώτου…\n

Η δεύτερη χρονιά του “Χακίμ the dream”…

\nΗ ομάδα του Χακίμ Ολάζουον, οι Χιούστον Ρόκετς, με αυτόν ως “πρώτο” όνομα και κάποιους άξιους συμπαραστάτες(Ρόμπερτ Χόρυ, Σαμ Κασέλ) είχε “σπάσει” την τριετή κυριαρχία των Μπουλς κατακτώντας το πρωτάθλημα του 1994.\n\nΤο 1995 είχε ήδη βρεθεί στους τελικούς της Δύσης έχοντας αποκλείσει τους Γιούτα Τζαζ του Καρλ Μαλόουν και τους Φοίνιξ Σανς του Τσαρλς Μπάρκλευ, “γυρίζοντας” μια σειρά από 1-3 σε 4-3, δείχνοντας ότι έχουν την “καρδιά του πρωταθλητή”.\n\nΣτα ημιτελικά, Ο Ολάζουον και η παρέα του είχαν μια τεράστια πρόκληση αφού απέναντι τους ήταν οι Σαν Αντόνιο Σπερς του “Ναύαρχου” Ντέηβιντ Ρόμπινσον.\n\nΗ πρόκληση ήταν τεράστια ειδικά για τον ίδιο τον “Χακίμ the dream”(όνειρο στα ελληνικά)που ήθελε να αποδείξει ότι στο ένας με έναν απέναντι του μπορούσε να κυριαρχήσει.Άλλωστε εκείνη την εποχή οι σύνθετες άμυνες δεν υπήρχαν όπως σήμερα και αυτό έδινε περισσότερο χώρο στον, πλούσιο από ρεπερτόριο κινήσεις Ολάζουον, να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.\n

Θρίαμβος των Ρόκετς και κυριαρχία Ολάζουον

\nΚαθ’όλη την διάρκεια της σειράς, φαινόταν ότι ο Ολάζουον δεν ήθελε με τίποτα να λείπει από τους τελικούς του 1995.Στην προσωπική κόντρα με τον Ρόμπινσον έκανε τα πάντα για το πετύχει καθώς σε άμυνα και επίθεση τον έπαιζε σαν “την γάτα με το ποντίκι”.\n\nΤα φλας και η κάμερα αποθανάτιζαν στιγμές που έδειχναν με τον καλύτερο τρόπο τα παραπάνω.Οι θεατές εκείνων των αγώνων έβλεπαν τον Χακίμ να ταπώνει τον Ρόμπινσον, να καρφώνει μπροστά του και να σκοράρει απέναντι του με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο.\n\nΟ ίδιος ο “Ναύαρχος” φαινόταν να βρίσκεται σε τρικυμία και η εικόνα του σε έναν από τους αγώνες, στον οποίο είχε κάτσει στον πάγκο με ένα ύφος σαν να λέει” τι άλλο να κάνω…”, ήταν αδιάψευστες εικόνες που αποτύπωναν όλη την αλήθεια εκείνης της σειράς.\n\nΜετά την λήξη της σειράς που βρήκε νικήτρια του Ρόκετς με 4-2 ο Ρόμπινσον δήλωσε χαρακτηριστικά:”Δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου τέτοια απόδοση από παίκτη που βρέθηκε απέναντι μου.Ήταν κάτι φοβερό”.Δηλώσεις σημαντικές αν αναλογιστούμε τι “¨θηρία είχε αντιμετωπίσει μέχρι τότε…(Μαλόουν, Μπάρκλευ κ.α.)\n\nΣτους τελικούς ο Ολάζουον επέβαλλε την κυριαρχία του και απέναντι τους Ορλάντο Μάτζικ του Σακίλ Ο’Νιλ και οδήγησε τους Ρόκετς στην δεύτερη σερί κατάκτηση πρωταθλήματος με τον προπονητή Ρούντι Τομζάνοβιτς να λέει το ιστορικό\n

“Μην υποτιμάτε την καρδιά του πρωταθλητή…”.

\n

Πάντως όποιος υποτίμησε την καρδιά του Ολάζουον το “πλήρωσε”…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=hW4uXlRGAF0?w=728\n\n

1987.”Κύριοι” Σοβιετικοί – Unfair Γιουγκοσλάβοι…

1987."Κύριοι" Σοβιετικοί - Unfair Γιουγκοσλάβοι...

\n\nΠολλά πράγματα έχουν γραφτεί για το “χρυσό” Ευρωμπάσκετ του 1987 που εκτόξευσε το ελληνικό μπάσκετ στα ύψη…Ως γνωστόν, για να φτάσει η Ελλάδα εκεί νίκησε τα “μεγαθήρια” της εποχής, Γιουγκοσλαβία και Σοβιετική Ένωση.\n\nΥπάρχει όμως ένας τομέας στον οποίο δεν έχουμε επικεντρωθεί ιδιαίτερα λόγω προφανώς του ότι όταν ακούμε “Ευρωμπάσκετ 1987” μας έρχεται στο μυαλό μόνο ο θρίαμβος και ίσως οι “χρυσές” βολές του Καμπούρη…\n\nΣ’αυτό το άρθρο, έτσι για να αναφερθεί και κάτι καινούργιο, θα θέλαμε να αναφέρουμε το πώς αντιμετώπισαν Γιουγκοσλάβοι και Σοβιετικοί τις ήττες τους από την Εθνική και την συμπεριφορά που έδειξαν, όντας σε πιο χαμηλά σκαλοπάτια στο βάθρο απέναντι στην ασήμαντη τότε μπασκετικά Ελλάδα…\n

“Υπεροψία” και παραδοχή…

\nΝα σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη διοργάνωση ήταν η πρώτη “επαφή” των Ελλήνων φιλάθλων με τα “αστέρια” του ευρωπαϊκού μπάσκετ.Έως τότε δεν είχαν γίνει μεγάλοι αγώνες στην Ελλάδα και επομένως υπήρχαν πολλά ερωτηματικά αλλά και ανυπομονησία να δουν οι Έλληνες από κοντά μεγάλους παίκτες.\n\nΗ εθνική μας έπαιξε 2 φορές με την Γιουγκοσλαβία και άλλες τόσες με την Σοβιετική Ένωση.Αγωνιστικά τα ξέρουμε(3 νίκες “πολυτραγουδισμένες” και μια ήττα).Μέσα στα παιχνίδια όμως φάνηκε η διαφορά συμπεριφοράς των 2 ομάδων…\n\nΟι Γιουγκοσλάβοι, ίσως και λόγω του νεαρού της ηλικίας πολλών(Ντράζεν Πέτροβιτς,Βράνκοβιτς,Ράτζα, Κούκοτς κ.α.)ήταν πιο “θερμοί” στον τρόπο που αγωνίζονταν αλλά σε βαθμό που έφταναν να γίνονται προκλητικοί.\n\nΣτον ημιτελικό ο Ντράζεν Πέτροβιτς, σε μια φάση που σφυρίχτηκε υπέρ του φάουλ από τον Γιαννάκη , πέταξε στον “δράκο” προκλητικά την μπάλα πάνω του με αποτέλεσμα να προκαλέσει αντιδράσεις και συνθήματα.\n\nΕπίσης, στον ίδιο αγώνα, όταν κάποια στιγμή οι Γιουγκοσλάβοι “ξέφυγαν” άρχισαν να φέρονται υπεροπτικά κάτι που φαινόταν ακόμα και όταν “κόλλαγαν” τα χέρια…Γενικά η συμπεριφορά τους δεν συμβάδιζε με τις αγωνιστικές τους δυνατότητες…\n\nΑντίθετα, οι Σοβιετικοί ήταν πάντα “μαζεμένοι”, αγωνίζονταν σοβαρά και δεν προκαλούσαν.Ακόμα και μετά τον τελικό που τον έχασαν στις λεπτομέρειες, αποχώρησαν κύριοι και παραδέχτηκαν την ήττα τους…\n

Απονομή, αποθέωση και…γιούχες…

\nΤο “τίμημα” των παραπάνω “εισπράχτηκε” για τον καθένα στην απονομή, όπου ο κόσμος αποθέωσε τους Σοβιετικούς και αποδοκίμασε τους Γιουγκοσλάβους(ειδικά όταν αναφέρθηκαν τα ονόματα των αδερφών Πέτροβιτς…).Οι αποδοκιμασίες δεν επεκτάθηκαν περισσότερο λόγων προτροπής των ψυχραιμότερων για να μην χαλάσει η απονομή…\n

Δηλώσεις-καθρέφτης…

\nΆλλωστε πριν τον τελικό με τους Σοβιετικούς ο αδερφός του συγχωρεμένου Ντράζεν Πέτροβιτς, Αλέξάντερ είχε δηλώσει:\n

“Η Σοβιετική Ένωση είναι καλύτερη και της εύχομαι καλή επιτυχία…”

\n(δήλωση για την οποία χρόνια μετά είπε ότι μετάνιωσε…)\n\nΠολλά χρόνια μετά τον τελικό ένας Σοβιετικός, ο μεγάλος Βαλερί Τιχονένκο είχε πει :\n

“Την επόμενη μέρα του τελικού αποφασίσαμε όλη η ομάδα να κάνουμε βόλτα στην Ακρόπολη. Όταν πήγαμε να πάρουμε σουβενίρ οι καταστηματάρχες μας αγκάλιαζαν και μας χάριζαν ότι θέλαμε.Τότε καταλάβαμε πόσο σημαντικό ήταν αυτό το κύπελλο για την Ελλάδα…”

\nΟ ίδιος ο Γιαννάκης είπε:\n

“Μας είχε αφήσει άφωνους η συμπεριφορά των Σοβιετικών οι οποίοι μόνο που δεν πανηγύριζαν μαζί μας. Με πολλά από αυτά τα παιδιά μετά γίναμε φίλοι…”

\n

Εξαίρεση…οι προπονητές

\nΊσως φανεί περίεργο αλλά στις δηλώσεις των 2 προπονητών δεν φάνηκαν τα παραπάνω… Η “σοβιετική αλεπού” Αλεξάντερ Γκομέλσκι είπε το ιστορικό:\n

“Με τέτοια διαιτησία θα κέρδιζε και η Μαυριτανία”.

\nΑντίθετα ο μεγάλος(κυρίως ως παίκτης γιατί σαν προπονητής δεν κατάφερε πολλά) Γκρέζιμιρ Τσόσιτς είπε:\n

“Συγχαρητήρια στην Ελλάδα αποθεώνοντας τον κόσμο που την οδήγησε στην νίκη”.

\nΗ εξαίρεση πάντως επιβεβαιώνει τον κανόνα και τα εξωαγωνιστικά συμπεράσματα τότε γι’αυτές τις δύο μεγάλες σχολές βγήκαν…\n

Δείτε την απονομή και θα καταλάβετε…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=7cNTcDIGbhE?w=728?t=2h10m0s\n\n

Μάικλ Τζόρνταν. Το ημίχρονο των “οργίων”…

Μάικλ Τζόρνταν. Το ημίχρονο των "οργίων"...

\n\nΑν κάποιος θελήσει να μετρήσει τα κατορθώματα του “τεράστιου” Μάικλ Τζόρνταν, καθώς και την συμβολή του στους 6 τίτλους που κατέκτησαν οι Σικάγο Μπουλς την δεκαετία του ’90, σίγουρα θα χρειαστεί κομπιουτεράκι.Ειδικά αν πρέπει να τα καταγράψει, σελίδες ολόκληρες…Μέσα στα πολλά λοιπόν, ας θυμηθούμε ένα που πέτυχε σε σειρά τελικών των Μπουλς απέναντι στους Πόρτλαντ Μπλέηζερς το 1992…\n

“Σεληνιασμένος”…

\nΟι Μπουλς θα αντιμετώπιζαν τους Μπλέηζερς του Κλάιντ Ντρέξλερ στο “Chicago Stadium”.Ήταν ο πρώτος τελικός και επομένως ο Τζόρνταν ήθελε από νωρίς να “δείξει τα δόντια” του και να οδηγήσει την ομάδα του στο να κάνει το πρώτο βήμα για την κατάκτηση του δεύτερου σερί πρωταθλήματος.(Την προηγούμενη χρονιά είχε κατακτήσει το πρώτο απέναντι στους Λέηκερς του Μάτζικ…).\n\nΆλλωστε το ασφυκτικά γεμάτο στάδιο αυτό περίμενε από το “είδωλο” του.\n\nΚαλύτερο ξεκίνημα πάντως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ακόμα και όταν μιλάμε για τον υπεραθλητή Τζόρνταν. Μέσα σε ένα ημίχρονο κατάφερε να πετύχει 35(!!) πόντους, σπάζοντας την καλύτερη έως τότε επίδοση σε πλέη-οφ που ήταν οι 33 του Elgin Baylor to 1962.\n\nΟ ίδιος μάλιστα, μετά το 6ο τρίποντο, γύρισε προς την μεριά των τηλεσχολιαστών και με μια κίνηση ήταν σαν να τους έλεγε\n

“δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο…”

\nΟ ίδιος μάλιστα δήλωσε μετά το παιχνίδι:\n

“Με προκάλεσαν από νωρίς να σουτάρω σαν να σουτάρω γυμναστήριο, μαζί με κάποιον που μου επέστρεφε την μπάλα. Στο πρώτο αισθάνθηκα καλά. Τα τρίποντα έμπαιναν λες και ήταν βολές!

\n

Με το “δεξί” και κατάκτηση…

\nΣτο δεύτερο ημίχρονο εκείνου του αγώνα, ο Τζόρνταν πέτυχε μόλις 4 πόντους αλλά η δουλειά είχε γίνει και οι Μπουλς έκαναν αρχή στις νίκες με το επιβλητικό 122-89.Εκείνο το παιχνίδι, πέρα από μια απλή νίκη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογία των 2 ομάδων και ήταν “κλειδί” για την τελική επικράτηση των Μπουλς στην σειρά με 4-2 που έφερε το repeat.\n\nΟ Τζόρνταν πάντως για εκείνη την βραδιά είπε και κάτι άλλο σημαντικό που έδειχνε ποιός πραγματικά ήταν:\n

“Δεν θέλω να θυμάστε για πολύ καιρό αυτά τα έξι εύστοχα τρίποντα, γιατί το στυλ μου ως παίκτης δεν είναι αυτό του σουτέρ.Μου αρέσει να μπαίνω στην ρακέτα, να έχω σωματική επαφή με τους ψηλούς, να σουτάρω από την γραμμή των βολών και γενικά να δημιουργώ”.

\nΌσο γι’αυτά κανείς δεν πρέπει να είχε αμφιβολία…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=V5XGfCpQ0Ns?w=728\n

Αξέχαστοι τελικοί μπάσκετ της Α1…

\n\nΗ Α1, από την χρονιά ίδρυσης της(1992-93) και την καθιέρωση των πλέη-οφ, έχει “αφήσει” στις μνήμες των φιλάθλων μερικούς τελικούς που για διάφορους λόγους ήταν λίγο παραπάνω αξιοσημείωτοι.\n\nΤην “μερίδα του λέοντος” έχουν οι τελικοί μεταξύ των δύο “αιωνίων” της Αθήνας, αφού την χρονιά που ξεκίνησε η Α1 το μπάσκετ και τα μεγάλα μπάτζετ μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και πλέον τα ντέρμπι για τον τίτλο ήταν μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟ(παίρνοντας την σκυτάλη από τα ιστορικά παιχνίδια του Αλεξανδρείου μεταξύ Άρη-ΠΑΟΚ…).\n\nΠειραιώτες και Αθηναίοι έχουν αναμετρηθεί στους 14 από τους 22 τελικούς που έχουν γίνει.Ας θυμηθούμε γενικά μερικά γεγονότα…\n

1993:Η ανολοκλήρωτη σειρά…

\nΗ πρώτη χρονιά των πλέη-οφ ήταν επεισοδιακή.Ολυμπιακός και ΠΑΟ βρισκόντουσαν στο 2-1 στις νίκες, με τους Πειραιώτες του Πάσπαλιε να θέλουν άλλη μια μέσα στο ΣΕΦ για να στεφθούν πρωταθλητές(για πρώτη φορά από το 1978) απέναντι στον ΠΑΟ του Γκάλη.\n\nΟ αγώνας όμως δεν έγινε ποτέ καθώς ο ιδιοκτήτης του “τριφυλλιού” Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κατέβασε την ομάδα στον 4ο τελικό ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την διαιτησία στον προηγούμενο αγώνα στην Γλυφάδα.\n\nΑποτέλεσμα ήταν οι φίλαθλοι που πήγαν στο γήπεδο να δουν μόνο απονομή και ένα …οικογενειακό διπλό.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=3f1zOpKojVE?w=728\n

1994:Τα “αιώνια” 2,5 δευτερόλεπτα και χωρίς…κάλτσες

\nΟι τελικοί του 1994 έγιναν μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ. Η σειρά ήταν συναρπαστική και θα κρινόταν σε 5ο παιχνίδι στο ΣΕΦ.\n\nΛίγο πριν το τέλος και με το σκορ στο 68-65 υπέρ των γηπεδούχων, ο Σιγάλας κλέβει την μπάλα από τον Πρέλεβιτς και στον αιφνιδιασμό δέχεται ένα σκληρό φάουλ από τον Μπέρι 2.5 δευτερόλεπτα πριν το τέλος.\n\nΑκολουθεί ένα “μείγμα” πανηγυρισμών και επεισοδίων που οδηγεί τους παίκτες του ΠΑΟΚ στο να τρέξουν στα αποδυτήρια.Τελικά, αφού ηρέμησαν τα πνεύματα, επέστρεψαν ίσα-ίσα για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι και να μην μηδενιστεί η ομάδα της Θεσσαλονίκης.\n\nΧαρακτηριστικό ήταν ότι οι 5 που μπήκαν στο γήπεδο δεν φόραγαν καν κάλτσες…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=mY64KQJw15o?w=728\n

1995:Κλέψιμο Σιγάλα και…3ο πρωτάθλημα…

\nΆλλη μια σειρά συναρπαστικών αγώνων μεταξύ των αιωνίων που κρίθηκε στον 5ο τελικό στο ΣΕΦ και συγκεκριμένα στην τελευταία φάση όπου ο Σιγάλας έκλεψε την μπάλα από τον Σοκ, δίνοντας το 3ο σερί πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=jRzhsM8eXAM?w=728\n \n\n

1996:Αντίο του Ιωαννίδη με 35αρα….

\nΤο τελευταίο πρωτάθλημα του Ιωαννίδη με τον Ολυμπιακό επισφραγίστηκε σε 5ο πάλι αγώνα στο ΣΕΦ και μάλιστα με θρίαμβο επί του πρωταθλητή Ευρώπης ΠΑΟ(που αγωνίστηκε σε εκείνο το ματς χωρίς το αστέρι του Ντομινίκ Ουίλκινς, ο οποίος είχε φύγει τις προηγούμενες μέρες για άγνωστους λόγους…) με το ιστορικό 73-38…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=EBvL-fiduZU?w=728\n

1998:Επιστροφή στην κορυφή για ΠΑΟ…

\nΜετά από 14 χρόνια(1984) ο ΠΑΟ επέστρεψε στην κορυφή το 1998, νικώντας τον ΠΑΟΚ με 3-2 νίκες.\n\nΣτον 5ο τελικό στο ΟΑΚΑ είχαμε ιστορικούς πανηγυρισμούς με τον Ράτζα να ανεβαίνει στο τραπέζι της γραμματείας και τον προπονητή Λευτέρη Σούμποτιτς να κρατάει ένα ψεύτικο κύπελλο.\n\nΌλα αυτά 7 δευτερόλεπτα πριν την λήξη…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ZD_JP_HvNY0?w=728\n

1999:”Άλωση” του ΣΕΦ…

\nΤΟ δεύτερο σερί πρωτάθλημα του ΠΑΟ ήρθε με τον πιο “γλυκό” τρόπο για τους πράσινους, οι οποίοι στον 5ο τελικό κέρδισαν τον Ολυμπιακό μέσα στο ΣΕΦ, με πρωταγωνιστές τους Ράτζα και Μποντιρόγκα.\n\nΉταν το πρωτάθλημα “κλειδί” για τα επόμενα που θα κατακτούσε η ομάδα του “τριφυλλιού”…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=SyrRIoa42Lk?w=728\n

2002:Η επική ανατροπή της ΑΕΚ…

\nΗ ΑΕΚ στέφεται πρωταθλήτρια μετά από 32 χρόνια(1970 η τελευταία φορά) νικώντας στους τελικούς τον Ολυμπιακό με τρόπο εκπληκτικό καθώς “γυρίζει” μια χαμένη σειρά από 0-2 σε 3-2…”Κλειδί” ήταν η νίκη της μέσα στο ΣΕΦ με 60-61…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=aIlF7MBJCWk?w=728\n \n\n

2010 και 2013:διακοπές αγώνων και πρωταθλήματα στον ΠΑΟ

\nΤο 2010 και το 2013 οι σειρές μεταξύ των “αιωνίων” της Αθήνας δεν ολοκληρώθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Την πρώτη φορά έγινε διακοπή αγώνα στον 4ο τελικό στο ΣΕΦ 1 περίπου λεπτό πριν το τέλος και με το σκορ να είναι 69-76 υπέρ του ΠΑΟ(που είχε προβάδισμα στις νίκες με 2-1).\n\nΤο ίδιο συνέβη και στον τρίτο τελικό του 2013 με τον ΠΑΟ να προηγείται 76-72 1.26” πριν την λήξη(στις νίκες κέρδιζε με 2-0).\nΔύο άσχημες στιγμές που θύμισαν την ανολοκλήρωτη σειρά του 1993…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=2C34Y0QO0pg?w=728\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=N6MhDqdfkv0?w=728\n\n

Το κλέψιμο του Λάρρυ Μπερντ…

Το κλέψιμο του Λάρρυ Μπερντ...

\n\nΣτον “μαγικό” κόσμο του NBA έχουμε δει πολλές φορές αγώνες να κρίνονται κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, είτε από buzzer-beater, είτε από ένα λάθος, είτε από κάποιο…κλέψιμο.Το τελευταίο μας φέρνει στο μυαλό την περίπτωση του Τζον Χάβλιτσεκ που to 1965 έδωσε στους Σέλτικς πρόκριση στους τελικούς μεσα στην έδρα τους.Όμως, 22 χρόνια μετά στο ίδιο γήπεδο, μια άλλη μεγάλη μορφή των “Κελτών” έγινε επίσης πρωταγωνιστής σε μια παρόμοια φάση.Το όνομα του: Λάρι Μπερντ…\n

Ανερχόμενοι και απερχόμενοι…

\nΗ σειρά ήταν μεταξύ των Σέλτικς και των Πίστονς για τους τελικούς της Ανατολής το 1987.Το σκορ ήταν στο 2-2 και το πέμπτο παιχνίδι γινόταν στην έδρα των “Κελτών”.Μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια σύγκρουση νιάτων και εμπειρίας καθώς οι νεανικοί Πίστονς του Ντένις Ρόντμαν και του Αϊζάια Τόμας ήθελαν να “ακουστούν” για πρώτη φορά με το να προκριθούν εις βάρος των “παλιών” Σέλτικς του Μπέρντ.\n

Κλέψιμο Μπερντ και buzzer-beater Τζόνσον…

\nΟ αγώνας βρισκόταν στο 106-107 υπέρ των Πίστονς με 5 δευτερόλεπτα να μένουν και την μπάλα να είναι δική τους.Ο έμπειρος Μπερντ όμως κατάλαβε την πάσα επαναφοράς του Τόμας προς τον Bill Laimbeer.Έκλεψε την μπάλα και με μια αστραπιαία κίνηση την έδωσε στον Ντένις Τζόνσον ο οποίος σκόραρε εύκολα για το 108-107.Συνδυασμός κλεψίματος και buzzer-beater και απόλυτη έκσταση με τον σπίκερ να φωνάζει:\n

“Τώρα γίνεται ένα κλέψιμο από τον Bird! Κάτω από το καλάθι στον DJ, που βάζει το λέι-απ!!! … Ακριβώς ένα δευτερόλεπτο πριν από τη λήξη!!! Τι φάση από τον Bird! Ο Bird έκλεψε τη μπάλα από την επαναφορά, πάσαρε στον DJ, αυτός άφησε τη μπάλα στο καλάθι και η Βοστώνη έχει προβάδισμα ενός πόντου με ένα δευτερόλεπτο να απομένει! Όλο το γήπεδο έχει τρελαθεί”.

\nΟ ίδιος ο Μπερντ,αμέσως μετά το παιχνίδι, ταπεινός όπως πάντα δήλωσε:\n

“Ηταν απλά τύχη. Βρέθηκα στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή, τίποτε παραπάνω. Είμαστε τυχεροί που κερδίσαμε απόψε και πολύ περισσότερο που έχουμε το προβάδισμα στη σειρά”

\n

Πρόκριση στους τελικούς και παράταση για τους “νέους” Πίστονς

\nΗ παραπάνω μάχη ήταν ίσως το Highlight της μεγάλης ομάδας των Σέλτικς στην δεκαετία του ’80 και ένα σοκ για τους νεαρούς Πίστονς που όμως τους έκανε καλό καθώς έναν χρόνο μετά πήγαν στους τελικούς χάνοντας οριακά 4-3 από τους Λέηκερς του Μάτζικ Τζόνσον.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=M0vwJlvB-Po?w=728\n\n

Απίστευτα παιδιά των αστέρων του NBA

Απίστευτα παιδιά των αστέρων του NBA

\n\nΣτον αθλητισμό γενικότερα είναι συχνό φαινόμενο, μεγάλοι αθλητές να κάνουν εμφανίσεις με τα παιδιά τους στο γήπεδο ή στη συνέντευξη τύπου.\n\nΤο SportBrio σας παραθέτει μερικά video με NBAers συνοδευόμενους από τα βλαστάρια τους.\n

\n

Η Riley, κόρη του Stephen Curry

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=0T7du27rSDI?w=728\n

Ο γιος του Κρις Πολ

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=35a6KAHAwr8?w=728\n

Ο γιος του Κρις Πολ μιμείται την έκφραση του Blake Griffin:

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=F-slDZNnSnM?w=728\n

Ο γιος του Derrick Rose

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=QJK4K3gLJA4?w=728\n

Διάσημοι αστέρες όταν ήταν παιδιά

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=JUyJidgl6xk?w=728\n\n

Ολυμπιακός-Ρεάλ. Κόντρες από το παρελθόν

Ολυμπιακός-Ρεάλ. Κόντρες από το παρελθόν

\n\nΚάποια ζευγάρια στην Ευρωλίγκα έχουν γράψει την δική τους ιστορία μέσω συναρπαστικών αγώνων που χαρακτηρίστηκαν από πάθος ένταση και πολλές φορές διαμαρτυρίες.\n\nΟ Ολυμπιακός και η Ρεάλ Μαδρίτης έχουν βρεθεί τα τελευταία περίπου 20 χρόνια πάρα πολλές φορές αντίπαλοι και δίχως αμφιβολία αποτελούν ένα all-time classic ζευγάρι.Το γεγονός μάλιστα ότι έχουν αγωνιστεί σε 3 τελικούς(1995,2013 και 2015) ενισχύει τον παραπάνω χαρακτηρισμό.\n\nΑς κάνουμε μια μίνι αναδρομή σε μερικά σημαντικά παιχνίδια ξεκινώντας από τον μεγάλο Άρβιντας Σαμπόνις και καταλήγοντας στον Ρούντι Φερνάντεθ…\n

1993:Πρώτη νίκη επί της “βασίλισσας”…

\nΗ σεζόν 1992-93 ήταν η πρώτη μετά από πάρα πολλά χρόνια που ο αναγεννημένος Ολυμπιακός του Ιωαννίδη “πρωτοέδειξε τα δόντια του”.Η νίκη στο ΣΕΦ απέναντι στην Ρεάλ του Σαμπόνις με 63-62 ήταν ίσως η μεγαλύτερη στην ιστορία του έως εκείνη την στιγμή και κρίθηκε από τον μη καταλογισμό ενός καλαθιού του Σαμπόνις ως εκπρόθεσμο…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=wC0LtDmptrE?w=728\n

1994:Buzzer beater εις διπλούν

\nΗ επόμενη χρονιά ήταν η απόλυτη καταξίωση για την ομάδα του Πειραιά που έφτασε μέχρι τον τελικό και έχασε το τρόπαιο από αυτοκτονία στον άτυχο τελικό με την Μπανταλόνα.”Κλειδί” γι’αυτήν την πορεία αποτέλεσαν οι δύο νίκες επί της Ρεάλ του Σαμπόνις(πάλι) σε Ισπανία και Ελλάδα με Σιγάλα και Νάκιτς να πετυχαίνουν αντίστοιχα τα νικητήρια καλάθια…Μάλιστα στο ματς στο ΣΕΦ η είσοδος των φιλάθλων του Ολυμπιακού στο γήπεδο για να πανηγυρίσουν στοίχισε στην ομάδα μια αγωνιστική κεκλεισμένων\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=m80g2CrvYow?w=728\n \n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=82LXGpvsrCA?w=728\n

1995:η εκδίκηση του Σαμπόνις

\nΤο 1995 οι δύο ομάδες βρέθηκαν στον τελικό της Σαραγόσα. Ο Ολυμπιακός αυτήν την φορά υποτάχθηκε στην ανωτερότητα της Ρεάλ των Σαμπόνις, Αρλάουκας και Ομπράντοβιτς.Ήταν η τελευταία χρονιά του Σαμπόνις στην Ευρώπη πριν αναχωρήσει για τον “μαγικό κόσμο” του NBA…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=mwE11x8OEro?w=728\n

2001:αγώνας ιστορικού περιεχομένου

\nΗ σεζόν 2000-2001 ήταν χρονιά που το Κύπελλο Πρωταθλητριών μετονομάστηκε σε Ευρωλίγκα(την ίδια χρονιά ήταν η μοναδική φορά που γίναν δύο διοργανώσεις, η Ευρωλίγκα και η Uleb, καθώς επήλθε ρήξη ανάμεσα στις 2 ομοσπονδίες) Ο αγώνας Ρεάλ-Ολυμπιακού ήταν ο πρώτος χρονολογικά για την νεοσύστατη Ευρωλίγκα…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=7MEej9iXesc?w=728\n

2009:επιστροφή του Ολυμπιακού στα Φάιναλ-Φορ…

\nΟ Ολυμπιακό είχε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που απείχε από την συμμετοχή σε Φάιναλ-φορ .Από το 1999 μέχρι το 2009 η ομάδα του λιμανιού έμενε εκτός.Τελικά η κατάρα έσπασε στα προημιτελικά το 2009 απέναντι στην Ρεάλ την οποία απέκλεισε με 3-1 νίκες, με τον Παπαλουκά στο τιμόνι…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=IGNr3T70iIo?w=728\n

2013:η ρεβάνς του Ολυμπιακού

\nΟ τελικός του 2013 στην Κωσταντινούπολη ήταν ένας πραγματικός θρίαμβος του ολυμπιακού του Σπανούλη απέναντι στην Ρεάλ του Ρούντι Φερνάντεθ και μάλιστα με ίδια διαφορά πόντων που είχε χάσει στην Σαραγόσα το 1995.Ο Ολυμπιακός κατέκτησε την 2η σερί Ευρωλίγκα και άφησε την Ρεάλ για 18ο χρόνο χωρίς τρόπαιο.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=wQLNGEVX_dM?w=728\n\n

Σπανούλης, o “εκτελεστής” των πρώην…

Σπανούλης, o "εκτελεστής" των πρώην...

\n\nΠολλές φορές η ζωή “παίζει” παράξενα παιχνίδια με απίστευτες συμπτώσεις.Ως μια τέτοια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αυτή του Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος τα τελευταία δύο χρόνια έχει δώσει 3 νίκες στην ομάδα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα με δικά του κρίσιμα καλάθια απέναντι σε πρώην ομάδες και προπονητές που συνεργάστηκε…\n\nΑς θυμηθούμε τις περιπτώσεις αυτές…\n

1)2013-14:Buzzer-beater με ΠΑΟ…

\nΣτην τελευταία αγωνιστική της φάσης των “16” Ολυμπιακός και ΠΑΟ, έχοντας ήδη προκριθεί στα προημιτελικά, αγωνιζόντουσαν για την κατάληψη της 3ης θέσης στον όμιλο.Ο Σπανούλης, με τρίποντο 0.5″ πριν το τέλος “εκτέλεσε” την πρώην ομάδα του…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=D_wokA2wl-w?w=728\n

2)2014-15:Ο Σπανούλης απέναντι στον Ζοτς.

\nΑγώνας της φάσης των “16” μέσα στην Τουρκία απέναντι στην Φενέρ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς που τον είχε προπονητή ο Σπανούλης τα χρόνια που ήταν στον ΠΑΟ. Ο “Kill-Bill”, με τρίποντο 16″ πριν το τέλος, δίνει την καθοριστική βολή στον πρώην κόουτς του…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=3y9Nfb7LFMo?w=728\n

3)2014-15:Σκοτώνει την “αρκούδα” του Ιτούδη

\nΒοηθός του Ομπράντοβιτς όλα τα χρόνια που ήταν ο Σπανούλης στον ΠΑΟ, ήταν ο Δημήτρης Ιτούδης.Οι δύο τους τέθηκαν αντιμέτωποι στον ημιτελικό του Φάιναλ-φορ της Μαδρίτης.Το τρίποντο του Σπανούλη στα 8″ με το σκορ ισόπαλο 66-66 δίνει επί της ουσίας την πρόκριση στον Ολυμπιακό και ο ίδιος γίνεται δήμιος ενός ακόμα πρώην συνεργάτη του…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=byvtGpvD6To?w=728\n\n

Ρούντι Φερνάντεθ. “Λατρεύεις” να τον μισείς…

Ρούντι Φερνάντεθ. "Λατρεύεις" να τον μισείς...

\n\nΗ έννοια “μεγάλος αθλητής” είναι “ιερή”.Αυτός ο όρος δεν είναι υπερβολικός γιατί μέσα του εμπεριέχονται όλα τα προτερήματα που πρέπει να έχει ο αθλητής προκειμένου να ξεχωρίζει από τους άλλους και να δίνει μια ιδανική εικόνα στα τόσα χιλιάδες ή εκατομμύρια “μάτια” που τον παρακολουθούν και πιθανόν να θέλουν να του μοιάσουν.\n\nΣίγουρα το σημαντικότερο από τα παραπάνω είναι τα προσόντα που δείχνει εντός αγωνιστικών χώρων και οι επιδόσεις του.Όμως εξίσου(αν όχι παραπάνω) σημαντικό είναι η συμπεριφορά και το ήθος που επιδεικνύει ακόμα και όταν κάτι δεν του αρέσει.\n\nΑν το τελευταίο χαρακτηρίζεται από μικροπρέπεια και αλαζονεία τότε μπορεί να “χαλάσει όλη η μαγιά” και το παράδειγμα να γίνει αντι-παράδειγμα.Ο Ισπανός παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, Ρούντυ Φερνάντεθ έχει “φροντίσει” πολλάκις γι’αυτό…To sporbrio σας θυμίζει μερικά από τα “κατορθώματα” του που εξελίχτηκαν σε “σόου” για “γέλια και για κλάματα”\n

Σταρ, “θεατρίνος”και”παλιόπαιδο” στην συσκευασία του ενός…

\nΤο ταλέντο του Ισπανού δεν αμφισβητείται από κανέναν.Άλλωστε αγωνίστηκε και στο NBA (2008-2011 και το 2012 με Μπλέηζερς και Νάγκετς αντίστοιχα) ενώ με την εθνική Ισπανίας ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή.\n\nΟ χαρακτήρας του όμως είναι αυτός που μέχρι σήμερα τον εμποδίζει στο να χαρακτηριστεί “ηγέτης”.Βέβαια τον θεατρινισμό και την κουτοπονηριά στο μπάσκετ τα έχουν οι Ισπανοί γενικότερα, ωστόσο στην περίπτωση του Φερνάντεθ αυτά “πολλαπλασιάζονται”.\n\nΆλλωστε τον μεγάλο παίκτη μια ομάδα τον χρειάζεται για να την ηρεμεί στα δύσκολα και όχι για να κάνει σαν “κακομαθημένο παιδί” που δεν ξέρει να χειριστεί καταστάσεις…Τα παρακάτω βίντεο άλλωστε μαρτυρούν γιατί ο 30χρονος Ρούντυ έχει γίνει “κόκκινο πανί” για πολλούς…\n

1)Όσκαρ ηθοποιίας…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=GjzUGzI3HRQ?w=728\n

2)Κουτοπονηριά…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=tCDerpBv95I?w=728\n

3)Απέναντι στον Σπανούλη …

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=TmGFIsVvPYE?w=728\n

4)”Εξαγρίωσε” ακόμα και τους ήρεμους Λιθουανούς…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=YmXcys4rmj8?w=728\n

5)Έπρεπε να πάει στο Χόλυγουντ…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=OXZYnPvS8pU?w=728\n\nΤα συμπεράσματα δικά σας…\n

Φάιναλ Φορ. Οι μεγάλες εκπλήξεις

Φάιναλ Φορ. Οι μεγάλες εκπλήξεις

\n\nΟ θεσμός του Φάιναλ Φορ στην Ευρωλίγκα πρωτοεμφανίστηκε το 1988 και μέχρι σήμερα παραμένει ίδιος και απαράλλαχτος.Μπορεί να αλλάζει ενίοτε το σύστημα διεξαγωγής αγώνων μέχρι οι ομάδες να φτάσουν εκεί αλλά η τελική φάση παραμένει σε αυτήν την μορφή.\n\nΕίναι λογικό άλλωστε καθώς μέχρι σήμερα έχουν γίνει συναρπαστικοί αγώνες με τον “Δαυίδ” να κερδίζει τον “Γολιάθ” ουκ ολίγες φορές.\n\nΤο SportBrio κάνει μια μίνι αναδρομή στο παρελθόν και σας θυμίζει τις, κατά την γνώμη του, μεγαλύτερες εκπλήξεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε Φάιναλ Φορ…(η σειρά γίνεται βάσει χρονολογίας).\n

1)1992:Η “τρίποντη μαχαιριά” του Τζόρτζεβιτς…

\nΣτο Φάιναλ Φορ της Κωνσταντινούπολης, τα “τρομερά μωρά” της Παρτιζάν(Ντανίλοβιτς, Τζόρτζεβιτς και σία), με καθοδηγητή τον(πρωτόπειρο τότε) Ζέλικο Ομπράντοβιτς, φτάνουν στην κατάκτηση της Ευρώπης όντας αουτσάιντερ και γλυκαίνοντας το γιουγκοσλαβικό μπάσκετ που ήταν “θύμα” της διάσπασης της Γιουγκοσλαβίας.\n\nΣτον τελικό ο μεγάλος Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς “σκοτώνει” την ισπανική Μπανταλόνα(και φαβορί) του Βιγιακάμπα με τρίποντο σχεδόν στην εκπνοή…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ESQuXC_7KDs?w=728\n

2)1993:To “ξύλο” της Λιμόζ…

\nΤο 1993 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, η Λιμόζ του Μάλκοβιτς, με αρχηγό τον Ρισάρντ Ντακουρί, πήγε στο Φάιναλ Φορ με κύριο όπλο της το σκληρό παιχνίδι που περιελάμβανε πολύ “ξύλο” κάτω από το καλάθι.Ήταν η αρχή του μπασκετικού “κατενάτσιου” και η πρώτη φορά που το θέαμα “πήγε περίπατο”.\n\nΊσως να ήταν και η πρώτη φορά που πολλοί δεν χάρηκαν από την επικράτηση του αουτσάιντερ για τον παραπάνω λόγο.Όπως και να’χει πάντως η Λιμόζ πέτυχε έναν “άθλο” νικώντας στο ημιτελικό την Ρεάλ του Σαμπόνις και στον τελικό την Μπενετόν Τρεβίζο του Σκάνσι με 59-55.\n\nΤότε έγινε και η ιστορική δήλωση του προπονητή της ιταλικής ομάδας Σκάνσι που εμπεριείχε πάντως την νέα πραγματικότητα όσον αφορά το θέαμα:”Σήμερα “πέθανε” το μπάσκετ”…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=bOgLVjKtFvo?w=728\n

3)1994:Ο “εφιάλτης” Τόμπσον…

\nΌτι δεν κατάφερε ως φαβορί η Μπανταλόνα το 1992, το κατάφερε όντας το απόλυτο αουτσάιντερ 2 χρόνια μετά, στο φάιναλ φορ του Τελ Αβιβ, έχοντας προπονητή τον Ομπράντοβιτς που τότε της το είχε στερήσει. Στον τελικό αντιμετώπισε το απόλυτο φαβορί που ήταν ο Ολυμπιακός των Τάρπλεϊ, Πάσπαλι και Σιγάλα, με προπονητή τον Ιωαννίδη.\n\nΑυτήν την φορά, λες και της το χρωστούσε η “μοίρα”, κατακτάει την κορυφή με ένα απίστευτο τρίποντο του Αμερικανού Κορνήλιους Τόμπσον, που έως τότε στην καριέρα του είχε βάλει μόλις ένα.\n\n’Ηταν και η εποχή που ο Ομπράντοβιτς πρωτοβαφτίστηκε “Γκαστόνε” λόγω της δεύτερης φοράς που κατακτούσε τρόπαιο σε φάιναλ φορ με τον ίδιο τρόπο…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=wNvyG-oRgrQ?w=728\n

4)1999: Η τρομερή Ζαλγκίρις

\nΤο 1999, στο Φάιναλ Φορ του Μονάχου, η Ζαλγκίρις Κάουνας από την Λιθουανία πήγε εκεί ως το απόλυτο αουτσάιντερ, πράγμα λογικό αν σκεφτούμε ότι συμμετείχε ο Ολυμπιακός του Ίβκοβιτς και η Κίντερ Μπολόνια του Ντανίλοβιτς, πρωταθλητές των προηγούμενων 2 χρόνων(1997,1998 αντίστοιχα).\n\nΗ “αρμάδα” του Καζλάουσκας όμως αποτελούμενη από τους Στομπέργκας, Μπούι, Έντνι, Ζουκάουσκας και πολούς ακόμα, “διαλύει” τα προγνωστικά και μαζί τους τους αντιπάλους της…(Ολυμπιακό στον ημιτελικό, Κίντερ στον τελικό) κατακτώντας για πρώτη φορά στην ιστορία της το “ιερό δισκοπότηρο”…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=fIUKBkbLHVY?w=728\n

5)2002:Το πιο “γλυκό” από τα 6 του ΠΑΟ…

\nΟ ΠΑΟ έχει κατακτήσει έως σήμερα 6 φορές την κορυφή της Ευρώπης.Πάντως αν ρωτήσουμε τους φιλάθλους του πια ήταν η πιο “γλυκιά” το πιθανότερο είναι να αναφερθούν στην κατάκτηση του 2002.Ο λόγος ήταν ότι έγινε απέναντι στην γηπεδούχο Κίντερ Μπολόνια(έδρα του Φάιναλ Φορ ήταν η Μπολόνια) και μάλιστα απέναντι στον μεγάλο Τζινόμπιλι και την παρέα του.\n\nΉταν η βραδιά που ο Ομπράντοβιτς μετονομάστηκε από “Γκαστόνε”(που ποτέ δεν του άρεσε…) σε “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών” (κατακτούσε για 4η φορά την διοργάνωση).Το ματς ήταν “επικό” και περιελάμβανε ανατροπή του ΠΑΟ που βρισκόταν στο -14.\n\nΓια να έρθει αυτή, πέραν του Μποντιρόγκα και των λοιπών, συνέβαλλε και η έμπνευση του Ομπράντοβιτς που “άκουγε” στο όνομα Λάζαρος Παπαδόπουλος…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=-DkOm73AqNw?w=728\n

6)2013:Πρίντεζης for the win!!

\nΜετά το 1992 άλλη μια μεγάλη έκπληξη έγινε στο φάιναλ φορ στην Κωσταντινούπολη το 2013.Αυτήν την φορά ήταν τα “τρομερά μωρά” του Ολυμπιακού με προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς απέναντι στο απόλυτο φαβορί, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας των Κιριλένκο, Τεόντοσιτς…\n\nΠέρα από την νίκη, στην ιστορία έμεινε η μεγάλη ανατροπή που έκανε ο ολυμπιακός, ο οποίος έχανε με 19 πόντους 12 λεπτά πριν το τέλος.Ακόμα μεγαλύτερο θαυμασμό όμως προκάλεσε το γεγονός ότι πρωτεργάτες αυτής της ανατροπής ήταν νεαροί και πρωτάρηδες σε τέτοιες καταστάσεις παίκτες όπως οι Παπανικολάου, Σλούκας, Μάντζαρης.\n\nΤο buzzer-beater του Πρίντεζη από την ασίστ του Σπανούλη ήταν απλά το “κερασάκι στην τούρτα”…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=_4eO-WEQk8g?w=728\n\n

Άρης 1988. Το πρώτο ελληνικό φάιναλ-φορ

Άρης 1988. Το πρώτο ελληνικό φάιναλ-φορ

\n\nΤο ελληνικό μπάσκετ, από το 1987 με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την εθνική μας ομάδα, μας έχει προσφέρει χαρές που ποτέ δεν φανταζόμασταν.Κύπελλα, διακρίσεις, πανευρωπαϊκός σεβασμός και πολλά ακόμα είναι αυτά που η πορτοκαλί μπάλα μας χαρίζει διαρκώς.\n\nΌμως, όπως σε όλους τους τομείς της ζωής, οι πρώτες επιτυχίες είναι αυτές που “μένουν” ανεξίτηλα στην μνήμη αυτών που τις έζησαν αλλά και στους νεαρότερους που τις μαθαίνουν με το πέρασμα του χρόνου.\n\nΚανείς λοιπόν που ασχολείται σοβαρά με το μπάσκετ δεν γίνεται να μην γνωρίζει την πρώτη παρουσία ελληνικής ομάδας σε Φάιναλ-φορ.Ειδικά όταν αυτή ήταν ο Άρης των Γκάλη, Γιαννάκη και Ιωαννίδη…\n

Άρης, 1988. Πρώτη ελληνική συμμετοχή σε φάιναλ-φορ

\nΈνα χρόνο μετά το “χρυσό” Ευρωμπάσκετ, το “νερό” είχε ήδη “μπει στο αυλάκι” για περισσότερες επιτυχίες καθώς η δυναμική του μπάσκετ στην Ελλάδα αυξήθηκε στο κατακόρυφο.\n\nΗ υλοποίηση αυτών των προσδοκιών δεν θα μπορούσε παρά να έρθει μέσω του μεγάλου Άρη ο οποίος είχε ήδη δώσει τα προηγούμενα χρόνια κάποια δείγματα με αποκορύφωμα την πρόκριση στα ημιτελικά του Κόρατς το 1985.\n\nΜε την ομάδα να έχει τον βασικό κορμό (Γκάλης, Γιαννάκης, Φιλίππου, Ρωμανίδης) σταθερό και με καθοδηγητή τον νεαρό και φιλόδοξο Γιάννη Ιωαννίδη οι συνθήκες για μια μεγάλη πορεία στην Ευρώπη φάνταζαν ιδανικές.\n\nΑξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη η χρονιά ήταν η πρώτη που καθιερώθηκε ο θεσμός του Φάιναλ-φορ και έχει μείνει έτσι έως σήμερα.(πριν γινόταν απλά ένας τελικός σε μια προκαθορισμένη έδρα).\n\nΗ διαφορά ήταν ότι τότε συμμετείχαν 8 ομάδες που έπαιζαν όλες μεταξύ τους εντός-εκτός έδρας και οι 4 πρώτες πήγαιναν στην τελική φάση που ήταν φυσικά το Φάιναλ-φορ το οποίο θα διεξαγόταν σε μια συγκεκριμένη πόλη.Ο Άης ήταν μια από αυτές.\n

Πορεία-όνειρο και οι “Άγιες Πέμπτες”…

\nΗ πρώτες μάχες του πρωτόπειρου Άρη απέναντι στα παραδοσιακά “μεγαθήρια” ήταν το κεντρικό θέμα όλης της Ελλάδας.Επειδή οι αγώνες γινόντουσαν Πέμπτη, εκείνη την ημέρα στην Θεσσαλονίκη γινόταν κάτι σαν “ανεπίσημη αργία”, με τα θέατρα και τους κινηματογράφους να μην ανοίγουν την ώρα που έπαιζε ο Άρης.Ήταν άλλωστε περιττό αφού σχεδόν κανείς δεν θα άφηνε την παρέα των Γκάλη-Γιαννάκη για να δει κάτι άλλο…\n\nΣτα προκριματικά ο Άρης είχε αποκλείσει με δύο νίκες την Ελβετική Πιγί, νικώντας την με σκορ 127-125 εκτός έδρας και 113-94 μέσα στο Αλεξάνδρειο.Στην τελική φάση των “8” θα αντιμετώπιζε την πανίσχυρη Τρέισερ (των Μάκαντου, Ντ’αντόνι, Μενεγκίν και κάτοχο του τίτλου την προηγούμενη χρονιά), την “αυτοκράτειρα” του Ισραήλ Μακάμπι Τελ Αβίβ, την Ισπανική Μπαρτσελόνα, την Γιουγκοσλάβικη Παρτιζάν Βελιγραδίου(των νεαρών Ντίβατς, Τζόρτζεβιτς,Πάσπαλιε και πολλών ακόμα…), την Γαλλική Ορτέζ, την Δυτικογερμανική Σατούρν Κολωνίας και την αδύναμη Ντεν Μπος από την Ολλανδία.\n\nΟ δρόμος ήταν πολύ δύσκολος λοιπόν για να μπει η ομάδα της Θεσσαλονίκης στην πρώτη τετράδα.Κι όμως η ίδια διέψευσε όλα τα προγνωστικά…\n\nΟ Άρης τερμάτισε στην 2η θέση έχοντας απολογισμό 9 νίκες και 5 ήττες πετυχαίνοντας εντυπωσιακούς θριάμβους όπως στο Αλεξάνδρειο με την Παρτίζαν (96-87), την Τρέισερ Μιλάνο (120-95),= και τη Μακάμπι(93-77).\n\nΠέτυχε επίσης και ιστορική νίκη στην Ισπανία επί της Μπαρτσελόνα με 88-89 ενώ ο Γκάλης αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 479 πόντους(34 πόντους μ.ο.!!)\n \n\n

Γάνδη:απειρία, Ιωαννίδης και 4η θέση…

\nΣτην Γάνδη ο Άρης ταξίδεψε με ενθουσιασμό που ενισχυόταν από τους 5000 φίλους του που τον ακολούθησαν.Η απειρία όμως από τέτοιες διοργανώσεις φάνηκε πριν καν ο Άρης πατήσει το παρκέ του Flanders Expo(έτσι ονομαζόταν το γήπεδο).\n\nΟ Ιωαννίδης, που είχε μεγάλο μερίδιο στην επιτυχημένη πορεία ου Άρη, στην ουσία απομόνωσε τους παίκτες του και τους απαγόρευσε να επικοινωνούν με τον οποιονδήποτε φορτώνοντας του με άγχος σαν να μην υπήρχε “αύριο”.\n\nΑυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ένιωθαν όλοι το “βαρύ φορτίο” που κουβαλούσαν, έδρασε καταλυτικά στον τομέα “ψυχολογία”. Όταν μάλιστα ο αντίπαλος ήταν η έμπειρη Τρέησερ, τα πράγματα δυσκόλευαν περισσότερο.\n\nΟ Άρης πάντως έδωσε μια μεγάλη μάχη αλλά ηττήθηκε με 90-84, ενώ στον μικρό τελικό ηττήθηκε από την νεαρή ομάδα της Παρτιζάν που έδειξε να θέλει πιο πολύ την 3η θέση από τον απογοητευμένο Άρη.\n\nΟι φίλαθλοι του Άρη αλλά και όλης της Ελλάδας, δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι έκλαιγαν για αυτές τις δύο ήττες όμως το ελληνικό μπάσκετ είχε ήδη ανέβει ένα ακόμα σκαλοπάτι προς τις μελλοντικές επιτυχίες και καταξιώσεις που θα ερχόντουσαν…\n

Mε τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τ’άλλα παιδιά…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=FwjQD2PqODc?w=728\n

O δρόμος προς την Γάνδη…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=U3G_2epK5Bs?w=728\n\n

Παύλος Γιαννακόπουλος, ο “μεγάλος” κοντός…

Παύλος Γιαννακόπουλος, ο "μεγάλος" κοντός...

\n\nΤην σημερινή εποχή, σε μια περίοδο κρίσης, είναι λογικό ο κάθε παράγοντας που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο του αθλητισμού και να επενδύσει σε κάποια ομάδα, να έχει την “απαίτηση” να βγαίνει κερδισμένος όσον αφορά το χρήμα.\n\nΚατά το παρελθόν όμως υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι πραγματικά δεν έβαλαν σε πρώτη μοίρα κάτι τέτοιο, αλλά θέλησαν να συνεισφέρουν στην ομάδα της “καρδιάς τους”, όπου και να κατέληγε αυτό.\n\nΧαρακτηριστική και πρόσφατη περίπτωση είναι αυτή του μεγάλου και αξιοσέβαστου Παύλου Γιαννακόπουλου, ιδιοκτήτη της ΒΙΑΝΕΞ μαζί με τα δύο αδέρφια του Θανάση και Κώστα,της μεγαλύτερης φαρμακοβιομηχανίας στην Ελλάδα\n

Στον ΠΑΟ από το ’70…

\nΗ αγάπη του για τον Παναθηναϊκό ξεκίνησε έμπρακτα από το 1972 όταν πρωτοασχολήθηκε με το σωματείο, ενώ το 1973.κλέχθηκε πρόεδρος του Παναθηναϊκού Συναγερμού διεκδικώντας μαζί με άλλα στελέχη την ηγεσία του Παναθηναϊκού.\n\nΤο 1979 τη χρονιά που η ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού έγινε επαγγελματική και ανεξαρτοποιήθηκε διοικητικά από τον ερασιτεχνικό σώμα ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κατάφερε να εισχωρήσει στη διοίκηση της ΠΑΕ καθώς ο Γιώργος Βαρδινογιάννης απέκτησε το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών.\n\nΑπό το 1987 έως το 1997 υπήρξε πρόεδρος όλων των ερασιτεχνικών τμημάτων του Παναθηναϊκού. Από το 1992 η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού αυτονομήθηκε και αυτή ως επαγγελματική ανέλαβε τη διοίκησή της σε συνεργασία με τον αδερφό του Θανάση Γιαννακόπουλο.\n\n

Παύλος & Θανάσης Γιαννακόπουλος
Παύλος & Θανάσης Γιαννακόπουλος
\n

Η αναγέννηση του μπασκετικού ΠΑΟ.

\nΤο 1992, όντας πια στα μπασκετικά δρώμενα 5 χρόνια, αποφάσισε να φτιάξει έναν πανίσχυρο μπασκετικό Παναθηναϊκό, βλέποντας παράλληλα την απήχηση που είχε στο ευρύ κοινό το άθλημα μετά την επιτυχία του 1987.\n\nΦτιάχνει μια “μικτή” Ευρώπης, αγοράζοντας τους Γκάλη, Κόμαζετς, Σοκ, Βράνκοβιτς και πολλούς ακόμα χρήσιμους παίκτες.Αυτόματα ανεβάζει τον ΠΑΟ(που την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει 8ος…) πολλά σκαλοπάτια επάνω.\n

Τα πρώτα δύσκολα χρόνια, η δικαίωση και ο “Μεσσίας” Ντομινίκ…

\nΜέχρι το 1996 πάντως είχε κατακτήσει μόνο ένα κύπελλο Ελλάδας ενώ σε 2 Φάιναλ Φορ Πρωταθλητριών(1994,1995) ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό του Κόκκαλη στα ημιτελικά.\n\n

Ο hall-of-famer του NBA, Ντομινίκ Γουίλκινς σηκώνει το κύπελλο της Ευρωλίγκα με τη φανέλα του ΠΑΟ
Ο hall-of-famer του NBA, Ντομινίκ Γουίλκινς σηκώνει το κύπελλο της Ευρωλίγκα με τη φανέλα του ΠΑΟ
\n\nΤελικά το 1996 πραγματοποιεί ίσως την μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ(ίσως και του ευρωπαϊκού)με την έλευση του σούπερσταρ των Χοκς Ντομινίκ Ουίλκινς.\n\nΗ επένδυσή του δικαιώνεται καθώς την ίδια χρονιά παίρνει την πρώτη Ευρωλίγκα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.\n\nΤο νερό είχε ήδη μπει στο αυλάκι.\n\nΚατακτά άλλες 5 φορές την Ευρωλίγκα (2000, 2002, 2007, 2009, 2011) ενώ από το 1998 κάνει την ομάδα σχεδόν μόνιμη πρωταθλήτρια Ελλάδας με μεγάλα ονόματα να “παρελαύνουν” επί προεδρίας του ( Μποντιρόγκα, Ράτζα, Τζεντίλε, Ρέμπρατσα, Διαμαντίδης, Κάτας και πολλοί ακόμα…).\n\n \n

“Άσχετος” από μπάσκετ και Μάτζικ Τζόνσον στον ΠΑΟ…

\nΑκούγοντας τα παραπάνω θα υπέθετε κάποιος ότι ο Γιαννακόπουλος γεννήθηκε με μια μπάλα μπάσκετ στην κούνια.Και όμως αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου αλήθεια…Αρκεί να διαβάσετε το παρακάτω περιστατικό…\n\nΕν έτει 1987, ένα βράδυ στο Hilton είπε στον τότε προπονητή Ρίτσαρντ Ντουξάιρ:\n

“Θέλω να μου φέρεις ένα μεγάλο όνομα από το ΝΒΑ”

\nγια να πάρει την απάντηση:\n

“Θα βρούμε κάποιον καλό παίκτη να μας βοηθήσει”.

\nΟ Παύλος συνέχισε λέγοντας με αρκετό ενθουσιασμό:\n

“Ξέρεις ποιόν θέλω; Έναν που είδα στην τηλεόραση, στο all star game, να δεις πως τον έλεγε ο Συρίγος…”

\nΟ Ντουξάιρ άρχισε να του αναφέρει ορισμένα ονόματα από εκείνον τον αγώνα, αλλά ο Παύλος του έλεγε:\n

“Όχι, όχι, πως τον έλεγε, πως τον έλεγε, Μα.., Ματζ..”

\nΈκπληκτος ο Ντουξάιρ του είπε:\n

“Μη μου πεις τον Μάτζικ Τζόνσον;”

\nγια να αναφωνήσει ο Παυλάρας:\n

“Μπράβο, αυτόν!”

\nΌπως ήταν αναμενόμενο ο Ντουξάιρ εξήγησε στον Παύλο ότι για να πάρει αυτόν τον παίκτη δεν φτάνει ούτε ένα εργοστάσιο για να του δώσει και ότι ο συγκεκριμένος δεν έρχεται με τίποτα…\n\n

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με το 1ο κύπελλο Ευρωλίγκα το 1996
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με το 1ο κύπελλο Ευρωλίγκα το 1996
\n

“Μεγάλος” άνθρωπος…

\nΣαν παράγοντας νομίζω ότι δείξαμε την αξία του.Σαν άνθρωπος όμως μπορούμε να πούμε ότι ήταν ακόμα “μεγαλύτερος”.Ας θυμηθούμε μερικά μόνο γεγονότα τα οποία είναι ξέχωρα από τις αγαθοεργίες που κάνει μέσω της φαρμακευτικής του εταιρείας…\n

    \n

  1. έδωσε όλο το πλάσμα αίματος στο νοσοκομείο “Τζάνειο” το 1981 στην τραγωδία της θύρας 7
  2. \n

  3. ανέλαβε έξοδα για την νοσηλεία του Αττίλιο(ιστορικός οπαδός του Ολυμπιακού με την θρυλική τρομπέτα) όταν αυτός ήταν άρρωστος
  4. \n

  5. ανέλαβε τα έξοδα νοσηλείας του άτυχου Μπόμπαν Γιάνκοβιτς(παίκτη του Πανιωνίου με τον γνωστό τραυματισμό στο κεφάλι)
  6. \n

\n

Άντρας που παραδεχόταν τα λάθη του

\nΣαν άνθρωπος παρορμητικός και παθιασμένος έκανε και κάποια λάθη όταν το 1996 στον 3ο ημιτελικό ΠΑΟ-Πανιωνίου μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκε φραστικά στον διαιτητή Κορομηλά.\n\nΟ ίδιος πάντως λίγο μετά, σαν σωστός άνθρωπος που αναγνωρίζει τα λάθη του είπε:\n

“Μεγαλύτερο λάθος από αυτό που έκανα στον αγώνα με τον Πανιώνιο, σε βάρος του διαιτητή Kορομηλά, δεν έκανα ποτέ άλλοτε στη ζωή μου!\n\nΤο ξέρω, το παραδέχομαι, με βασάνισε πολύ… Η μεγάλη μου γκάφα ήταν που συμπεριφέρθηκα τόσο άσχημα στον Kορομηλά.\n\nΓι’ αυτό και του ζήτησα συγγνώμη!\n\nΧάλασα το προφίλ μου και έδωσα ταυτόχρονα αφορμή σε εκείνους που θέλουν να βλάψουν τον Παναθηναϊκό και το μπάσκετ”

\nΕπίσης, παραδέχτηκε ότι έπρεπε να πάρει καλύτερη θέση στην κόντρα Γκάλη-Πολίτη το 1995 (στον αγώνα Αμπελόκηποι-ΠΑΟ ο Πολίτης δεν ξεκίνησε τον Γκάλη πεντάδα, ο τελευταίος έφυγε από το γήπεδο σαν αντίδραση και ήταν η αρχή του τέλους της καριέρας του…), κατά την διάρκεια της οποίας πάντως είχε επισκεφτεί ο ίδιος τον Γκάλη σπίτι του για να μιλήσουν για το θέμα…\n

Ο Πάυλος σοφέρ…

\n

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με τον γιο του Δημήτρη, σημερινό πρόεδρο του ΠΑΟ, σε παιδική ηλικία
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με τον γιο του Δημήτρη, σημερινό πρόεδρο του ΠΑΟ, σε παιδική ηλικία
\n\nΘα κλείσουμε αυτό το μινι-αφιέρωμα με μια ιστορία-μαρτυρία πριν από σχεδόν 20 χρόνια. Τότε ένας νεαρός δημοσιογράφος βρέθηκε στο κλειστό της Γλυφάδας για να πάρει συνέντευξη από τον Ζάρκο Πάσπαλιε που είχε έρθει μεταγραφή από τον Ολυμπιακό.\n\nΤελικά ο Ζάρκο αρνήθηκε και ο δημοσιογράφος ήταν έτοιμος να αποχωρήσει. Εκείνη την στιγμή συναντήθηκε τυχαία με τον Παύλο, ο οποίος αφού έμαθε τι έγινε, του ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους του Σέρβου και επέμεινε να τον γυρίσει ο ίδιος στα γραφεία της εφημερίδας που εργαζόταν(!!!).\n\nΈτσι και έγινε…Ο Παύλος έγινε σοφέρ ενός νεαρού δημοσιογράφου…\n\nΝομίζω ότι μετά και αυτήν την αναφορά σας καλύψαμε απόλυτα ως προς το τι εστί ο Παύλος Γιαννακόπουλος…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=wgdXndp6sTE?w=728\n\n

Πανιώνιος μπάσκετ. Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω…

Πανιώνιος μπάσκετ. Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω...

\n\nΤο ελληνικό μπάσκετ, το οποίο έχει χαρίσει τόσες επιτυχίες στην χώρα, είχε πάντα κάποιες ομάδες που ξεχώριζαν και το βοήθαγαν στο να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα.\n\nΟλυμπιακός, ΠΑΟ, Άρης, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Πανιώνιος ήταν πάντα στην “πρώτη γραμμή”, είτε για τους τίτλους που κατακτούσαν στην Ευρώπη, είτε για τα ταλέντα που προσέφεραν στον χώρο αυτόν, είτε για απλές στιγμές που έμειναν στις μνήμες όλων των μπασκετόφιλων και όχι μόνο.\n\nΟ υποβιβασμός του Πανιωνίου στην Α2 λοιπόν δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος καθώς η ομάδα της Νέας Σμύρνης είχε σημαντικό ρόλο στα μπασκετικά τεκταινόμενα.\n

Πανιώνιος. Ένα προδιαγεγραμμένο τέλος…

\nΌταν μια τόσο ιστορική ομάδα υποβιβάζεται είναι σίγουρο ότι πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί έφτασε ως εκεί.Στην περίπτωση του Πανιωνίου από το καλοκαίρι είχε φανεί ότι η κατάσταση μπορούσε να οδηγηθεί σε αυτό το σημείο.\n\nΗ μη εξασφάλιση άδειας λίγο πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα κόντεψε να ρίξει το σωματείο στην Β εθνική πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα.\n\nΣκοπός του άρθρου δεν είναι να ψάξει για τους “ενόχους” απλά ως μόνο σχόλιο που μπορούμε να κάνουμε είναι το γεγονός ότι δεν υπήρξε οργάνωση και ευελιξία σε διοικητικό επίπεδο ώστε να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα.Αυτό έγινε τελικά αλλά το κακό είχε ήδη γίνει…\n\nΗ ομάδα φτιάχτηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ενώ τις πρώτες αγωνιστικές κατέβαινε στους αγώνες με εφήβους.\n\nΜε “μπαλώματα” όμως δεν μπορεί κανείς να επιβιώσει και έτσι το τέλος της χρονιάς βρήκε τον Πανιώνιο τελευταίο και υποβιβασμένο στην Α2 μετά από 35 χρόνια(1980 ήταν η τελευταία φορά που αγωνίστηκε στην Β εθνική, καθώς τότε δεν υπήρχε Α2).\n

Ο “Μπέμπης” του ελληνικού μπάσκετ

\nΗ συμβολή που είχε ο Πανιώνιος στο ελληνικό μπάσκετ είναι τεράστια και ας μην έχει να κάνει με τίτλους και πρωταθλήματα.Μιλάμε για μια ομάδα που κατά καιρούς αναδείκνυε από τα φυτώρια της ταλέντα που έγραψαν την δική τους ιστορία.\n\n

Πανιώνιος - Φάνης Χριστοδούλου
Πανιώνιος – Φάνης Χριστοδούλου
\n\nΧαρακτηριστικότερο παράδειγμα δεν θα μπορούσε να μην είναι ο Φάνης Χριστοδούλου, ο μεγάλος “μπέμπης” που ήταν στέλεχος της “χρυσής” εθνικής ομάδας του 1987 αλλά και “πιστός στρατιώτης” του συλλόγου για 14 χρόνια(1983-1997).\n\nΠαίκτης που μπορούσε να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις αλλά και λάτρης των καταχρήσεων(τσιγάρο, φαγητό) που πιθανόν χωρίς αυτές να είχε γίνει ο πρώτος Έλληνας που θα αγωνιζόταν στον “μαγικό κόσμο” του NBA.\n\nΆλλωστε, το 1989 επιλέχθηκε από τους Ατλάντα Χωκς στο νούμερο 96 του ντραφτ αλλά ποτέ δεν πήρε τη μεγάλη απόφαση. Δεν ήταν λίγο αυτοί που τον συνέκριναν(έως ένα βαθμό βέβαια…)με τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ.\n \n

Το “καυτό’ Αρτάκης

\nΠέρα από τις ομάδες που είχε κατά καιρούς, αξίζει να αναφερθεί και ένα ακόμα μεγάλο “όπλο” που είχε ο Πανιώνιος και δεν ήταν άλλο από το γήπεδο που βρίσκεται στην οδό Αρτάκης, στη Νέα Σμύρνη.\n\nΈνα κλειστό καθαρά μπασκετικό στο οποίο πολλές φορές “δεινοπάθησε” η μεγάλη ομάδα του Άρη την δεκαετία του ’80 καθώς και οι μετέπειτα μεγάλες ομάδες του Ολυμπιακού και του ΠΑΟ την δεκαετία του ’90.\n\nΟ κόσμος αρκετά συχνά γέμιζε το γήπεδο καθώς κάθε αγώνας του Πανιωνίου σήμαινε “γενικό συναγερμό” για την μπασκετική Νέα Σμύρνη.\n

Οι φοβερές επιλογές Αμερικάνων, τα ταλέντα και άλλοι…

\nΌπως είπαμε ο Πανιώνιος προσέφερε σημαντικούς αθλητές στον χώρο του μπάσκετ.\n\nΠέραν του Χριστοδούλου από την ομάδα της Νέας Σμύρνης αναδείχτηκαν οι Νίκος Λινάρδος, Γιώργος Καράγκουτης, Γιώργος Καλαϊτζής, Στράτος Περπέρογλου, Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς(γιος του αδικοχαμένου Μπόμπαν), Βασίλης Κικίλιας και πολλοί ακόμα σημαντικοί αθλητές.\n\nΑυτοί κατά καιρούς πλαισιώνονταν από φοβερούς Αμερικάνους καθώς ο Πανιώνιος πάντα έκανε καλές επιλογές σ’αυτόν τον τομέα.Μερικά παραδείγματα αποτελούν οι Τζον Χάτσον, ο Χένρι Τέρνερ, ο Μπάιρον Ντίνκινς και ο Φράνκι Κινγκ.\n\nΤέλος στην ομάδα αγωνίστηκαν κατά καιρούς μεγάλες μορφές όπως οι Παναγιώτης Γιαννάκης, Τάκης Κορωναίος, Ζάρκο Πάσπαλι και ο αείμνηστος Μπόμπαν.\n

Highlights…

\nΩς επίλογο, μαζί με την ευχή η ιστορική αυτή ομάδα να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο, ας θυμηθούμε μερικές στιγμές της που έμειναν στο “πάνθεον” του ελληνικού μπάσκετ για διάφορους λόγους…\n

1990:ο διασυρμός της ΤΣΣΚΑ

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=TxJ6Brq9IwI?w=728\n

1991:Κατάκτηση κυπέλλου απέναντι στον μεγάλο ΠΑΟΚ

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=cRpzHY1BUAA?w=728\n

1993:Η νικητήρια τάπα του Τέρνερ στον Γκάλη

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=7YwhFKfm1mo?w=728\n

1993:Το δράμα του Γιάνκοβιτς…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=tdP7ybWPI1k?w=728\n

1994:η μεγάλη νίκη επί της Μακάμπι στο Γιαντ Ελιάου που έδωσε πρόκριση στους “4” του Κόρατς…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=HhTapebn3gw?w=728\n

1999:ημιτελικό Κόρατς απέναντι στην Μπαρτσελόνα…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=2aBHNDJO7Rg?w=728\n\n

ΠΑΟ 1996.Πάντα θα έχουμε το Παρίσι…

ΠΑΟ 1996.Πάντα θα έχουμε το Παρίσι...

\n \nΟλυμπιακός και ΠΑΟ έχουν κατακτήσει έως σήμερα 9 φορές την Ευρωλίγκα (3 και 6 αντίστοιχα).Ωστόσο, ανεξάρτητα την ομάδα που υποστηρίζει ο κάθε Έλληνας, η πρώτη φορά για τα ελληνικά χρώματα ήταν στις 11 Απριλίου του 1996 και σίγουρα “μένει” στο μυαλό σαν η πρώτη εμπειρία.Ειδικά όταν ο τόπος που συνέβη αυτό λέγεται Παρίσι ή “Πόλη του Φωτός”, όπου κυριολεκτικά το ελληνικό μπάσκετ “είδε το φως του”.\n

Αποτυχημένες απόπειρες και “Μεσσίας” Ντομινίκ

\nΗ Ελλάδα θα μπορούσε να έχει κατακτήσει το “ιερό δισκοπότηρο” νωρίτερα αλλά δεν τα κατάφερε λόγω απειρίας ή ατυχίας αν θέλετε. Χαρακτηριστικές ήταν οι περιπτώσεις του Άρη το 1989 και ο ημιτελικός με την Μακάμπι (όπου ο Άρης κέρδιζε 68-60 μέχρι που ο Γιαννάκης να τσακωθεί με τον συγχωρεμένο Μαγκί και το επεισόδιο αυτό να αποσυντονίσει τον Άρη που τελικά ηττήθηκε 99-86), του ΠΑΟΚ το 1993(στον ημιτελικό με την Μπενετόν στο ΣΕΦ που έχασε με καλάθι στην εκπνοή) και ο Ολυμπιακός το 1994(ήττα στον τελικό από το αουτασάιντερ Μπανταλόνα με τον Τάρπλευ να μην βοηθάει καθόλου).\n\nΗ τύχη και η μοίρα χρωστούσε λοιπόν στην Ελλάδα αυτήν την κατάκτηση.Ο μεγάλος σταρ του NBA Ντομινίκ Ουίλκινς που ήρθε το καλοκαίρι στον ΠΑΟ έμελλε να είναι αυτός που θα αποτελούσε τον “Μεσσία” για το ελληνικό μπάσκετ και θα ολοκλήρωνε αυτό που άφησαν στην μέση οι προηγούμενες περιπτώσεις.\n

“Πύργος του Άιφελ” ο Βράνκοβιτς…

\n

Ντομινίκ Γουίλκινς - Στόγιαν Βράνκοβιτς
ΠΑΟ 1996.Πάντα θα έχουμε το Παρίσι…
\n\nΦυσικά ο Ουίλκινς δεν κατέκτησε μόνος του την κορυφή.”Κλειδί” για να πραγματοποιηθεί αυτή η επιτυχία ήταν ο μεγάλος Στόγιαν Βράνκοβιτς.2 τάπες του έχουν μείνει στην ιστορία…Η πρώτη ήταν αυτή που “έριξε” στον Ρέμπρατσα στον 3ο προημιτελικό απέναντι στην Μπενετόν και έδωσε την νίκη-πρόκριση στην ομάδα του με 65-64 μέσα στην Ιταλία.\n\nΗ δεύτερη ήταν αυτή που τον άφησε για πάντα “στις καρδιές” των φιλάθλων και ήταν απέναντι στον Μοντέρο στον τελικό, όπου “μετατράπηκε” σε κατοστάρης προκειμένου να τον προλάβει.Ήταν 2 στιγμές που αν είχαν άλλη εξέλιξη πιθανόν το πρώτο πρωτάθλημα Ευρώπης να είχε χαθεί για άλλη μια φορά στις λεπτομέρειες…\n \n \n \n

Οι διαμαρτυρίες των “Καταλανών” και το κολλημένο χρονόμετρο

\nΤο “τριφύλλι” μπορούσε να έχει “καθαρίσει” την υπόθεση-νίκη πολύ νωρίτερα στον τελικό με την Μπαρτσελόνα αλλά πολλά απανωτά λάθη το έκαναν να χάσει μια διαφορά 13 πόντων που είχε πάρει 8 λεπτά πριν το τέλος.Φτάσαμε έτσι προς το τέλος με το ματς στην “κόψη του ξυραφιού”.\n\nΠρέπει να αναφέρουμε ότι στην μείωση της διαφοράς μέτρησαν και κάποια σφυρίγματα υπέρ των “Καταλανών” με αποκορύφωμα ένα καθαρό φάουλ στο 67-63 ένα λεπτό πριν το τέλος του αγώνα στον Οικονόμου που δεν σφυρίχτηκε με αποτέλεσμα στον αιφνιδιασμό να μειωθεί η διαφορά στον πόντο με γκολ-φάουλ του Γκαλιλέα.\n\nΣτην τελευταία φάση η Μπαρτσελόνα κλέβει την μπάλα με το χρονόμετρο να κολλάει στα 4,9″.Ο Μοντέρο είναι έτοιμος να σκοράρει ανενόχλητος αλλά εκεί εμφανίζεται ως “από μηχανής Θεός” ο Βράνκοβιτς και τον κόβει χαρίζοντας την κούπα στην Ελλάδα.Οι “Καταλανοί” διαμαρτυρήθηκαν ότι το κόψιμο ήταν αντικανονικό.Η αλήθεια είναι ότι η φάση ήταν οριακή ωστόσο αν το χρονόμετρο δεν είχε κολλήσει, ακόμα και να σκόραρε ο Μοντέρο το καλάθι θα ήταν εκπρόθεσμο.\n\nΣυνολικά λοιπόν η νίκη του ΠΑΟ ήταν πανάξια και αν χανόταν αυτό το κύπελλο θα ήταν μεγάλη αδικία για την ομάδα του Μάλκοβιτς, που “έγραψε” την πρώτη μεγάλη “χρυσή σελίδα” στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ffWyVaAQZv8?w=728\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ycvSDtDjTsw?w=728\n \n

ΑΕΚ 1968. Η πρώτη “Ανάσταση” του μπάσκετ!

ΑΕΚ 1968. Η πρώτη "Ανάσταση" του μπάσκετ!

\n \nΑν ρωτήσουμε έναν αριθμό φιλάθλων για το “πότε κατά την γνώμη τους άρχισε η επανάσταση του ελληνικού μπάσκετ” ίσως οι περισσότεροι να απαντήσουν “το 1987 με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ” και τους να τους έρθει στο μυαλό το όνομα “Νίκος Γκάλης”.\n\nΔεν θα είναι και παράλογο αλλά για να ξεκινήσει μια επανάσταση πάντα πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες βάσεις.Αυτές δεν θα μπορούσαν να είναι πιο γερές από την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων από την ΑΕΚ έστω και σχεδόν 20 χρόνια πριν, το 1968…\n\nΑς θυμηθούμε εκείνη την ιστορική μέρα…\n

Πρώτο “χτύπημα” της μοίρας και μεγάλη πορεία…

\nΕκείνη η ομάδα της ΑΕΚ, αποτελούμενη από τους Αμερικάνο, Ζούπα, Λαρεντζάκη, Τρόντζο, Χρηστέα, Σάββα και Βασιλειάδη έπρεπε να ξεπεράσει το “σοκ” της απώλειας του μεγάλου Γεώργιου Μόσχου ένα χρόνο πριν, ο οποίος χτυπήθηκε από την επάρατη νόσο.(είχε αγωνιστεί μαζί με τον Ζούπα στην μικτή Ευρώπης το 1966).Ήταν ίσως η πρώτη μεγάλη δυσκολία που εμφανίστηκε.\n\nΗ “Βασίλισσα” είχε πραγματοποιήσει μεγάλη πορεία μέχρι να φτάσει στον τελικό. Οι αγώνες σε κάθε φάση ήταν διπλοί και μέτραγε η διαφορά των πόντων.Στους “16” η “Ένωση” αντιμετώπισε την Βιτόρια από την οποία έχασε εκτός με 82-72 ενώ κέρδισε στην Αθήνα με 85-65 δείχνοντας από νωρίς τα ψυχικά αποθέματα που είχε.\n\nΑυτά τα “επιστράτευσε” και στα προημιτελικά με αντίπαλο την βελγική Άντερλεχτ την οποία νίκησε στην Αθήνα 76-54 αλλά εκτός έδρας παρά λίγο να αυτοκτονήσει, κάτι που δεν έγινε αφού η ήττα με 74-54 της έδωσε την πρόκριση στη τετράδα.\n\nΕκεί αντιμετώπισε την κάτοχο του τίτλου Βαρέζε, από την οποία ηττήθηκε στην Ιταλία με 78-60 και όλα φάνηκε να έχουν τελειώσει.Αλλά, σε μια ρεβάνς που παρακολούθησαν 42.000 θεατές στο Παναθηναϊκό στάδιο η ΑΕΚ έκανε την μεγάλη ανατροπή και με το 72-52 που πέτυχε πέρασε στον μεγάλο τελικό…\n\n

ΑΕΚ 1968. Η πρώτη
ΑΕΚ 1968. Η πρώτη “Ανάσταση” του μπάσκετ!
\n

80.000 μέσα και 30.000 έξω…

\nΑπέναντι της θα έβρισκε την σπουδαία Σλάβια Πράγας η οποία 2 χρόνια πριν είχε φτάσει στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών.Ο αγώνας θα γινόταν στις 4 Απριλίου 1968 και ήταν προγραμματισμένος για τις 8.30 μ.μ..\n\nΤο Καλλιμάρμαρο όμως, όπου θα διεξαγόταν ο αγώνας, είχε “γεμίσει” από τις 6 με 80.000 θεατές ενώ 30.000 περίπου βρίσκονταν έξω από τις θύρες θέλοντας απλά να πάρουν μια “γεύση” από την ατμόσφαιρα.\n\nΠολλές καφετέριες και ζαχαροπλαστεία είχαν βάλει μεγάφωνα έξω προκειμένου να ακούγεται παντού η μυθική περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου…\n \n \n \n

Η σκληρή μάχη

\nΟ αγώνας ήταν συναρπαστικός καθώς καμία ομάδα δεν μπορούσε να ξεφύγει στο σκορ.Το ημίχρονο έληξε με 47-38 υπέρ της ΑΕΚ αλλά με αντεπίθεση η Σλάβια πέρασε μπροστά 60-58.Ο “γίγαντας” Τρόντζος όμως, άξιος συμπαραστάτης του Αμερικάνου, “πήρε την ομάδα στις πλάτες του” βάζοντας τα με όλη την Σλάβια και βοήθησε την ΑΕΚ να προηγηθεί 78-70.\n\nΚάποια στιγμή ο Ζούπας αποβλήθηκε με 5 φάουλ και κάθισε στον πάγκο ξεσπώντας σε λυγμούς.Το κύπελλο όμως δεν ήταν δυνατόν να χαθεί.Η ΑΕΚ κράτησε το προβάδισμα μέχρι τέλους και τελικά επικράτησε 89-82 “χαρίζοντας” στον ελληνικό αθλητισμό την πρώτη μεγάλη επιτυχία…\n

Φλας, πανηγύρια και…Βασίλης Γεωργίου

\nΩς συνήθως ένας τέτοιος θρίαμβος καμιά φορά φέρνει στην επιφάνεια “κακιές γλώσσες”.Αυτές “έλεγαν” ότι ο κακός αγωνιστικός χώρος(γήπεδο από τσιμέντο) και τα φλας των ρεπόρτερ(που “τύφλωναν” τους παίκτες της Σλάβια όταν εκτελούσαν βολές..) ήταν 2 μεγάλα “πλεονεκτήματα” που είχε η “Ένωση” για να φτάσει στον θρίαμβο.Κάτι τέτοιο είναι απλά μια άποψη καθώς ούτε οι ίδιοι παίκτες της Σλάβια διαμαρτυρήθηκαν για τα παραπάνω…\n\nΟι πανηγυρισμοί πάντως ήταν πρωτόγνωροι και κράτησαν όλη την νύχτα.Η περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου ακόμα μας ανατριχιάζει:\n

«Ο Τρόντζος φωνάζει “δώστε μου τη μπάλα, τους παίζω όπως θέλω”, του δίνει τη μπάλα ο Τσάβας, γυρίζει και την καρφώνει στο αντίπαλο καλάθι. Μετά από αυτό το καλάθι, κύριοι, σήμερα δεν χάνουμε. Ο Θεός της ΑΕΚ, ο Θεός της Ελλάδας είναι μαζί μας, και το κύπελλο Ευρώπης σε λίγα λεπτά θα είναι δικό μας».

\n

ΑΕΚ 1968. Η πρώτη
ΑΕΚ 1968. Η πρώτη “Ανάσταση” του μπάσκετ!
\n

Οι σκόρερ:

\nAEK: Aμερικάνος 29, Tρόντζος 24, Zούπας 12, Bασιλειάδης 11, Λαρεντζάκης 6, Xρηστέας 4, Tσάβας 3, Πετράκης, Νεσιάδης, Δημητριάδης\n\nΣλάβια Πράγας: Zίντεκ 27, Pουζίτσκα 25, Mπάροχ 12, Mίφκα 14, Tόμασεκ 4, Αμέρ, Kονοπάτσκο\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=iXFJMNiCzJo?w=728\n \n

Και ο Χρηστάκης τραγούδησε για εκείνη την επιτυχία…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=S12DczmG_2g?w=728\n \n

Πίπεν. Ο “Εφιάλτης” του Κούκοτς λόγω Κράουζε

Πίπεν. Ο "Εφιάλτης" του Κούκοτς λόγω Κράουζε

\n\nΤο να σταθεί ένας παίκτης από την Ευρώπη στον ”μαγικό κόσμο” του NBA ήταν πάντοτε πολύ δύσκολο. Ειδικά στην δεκαετία του ’90 όμως το να παίξει κάποιος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ήταν μεγάλο κατόρθωμα, καθώς εκείνη την εποχή αγωνιζόντουσαν πάρα πολλά από τα ”ιερά τέρατα”.\n\nΓια τον Κροάτη Τόνι Κούκοτς αυτό το ταξίδι, που έμελλε στην συνέχεια να τον καταξιώσει και να του χαρίσει τίτλους δίπλα στον Μάικλ Τζόρνταν, ξεκίνησε πριν καλά-καλά ”πατήσει” το πόδι του στο NBA…\n

Επιλογή του Γενικού Διευθυντή Τζέρι Κράουζε

\nΣτα χρόνια που αγωνιζόταν στην Ευρώπη ο Τόνι Κούκοτς ”έλαμπε” δίπλα σε άλλους μελλοντικούς αστέρες του NBA(π.χ. Ράτζα) με τα χρώματα της Γιουγκοπλάστικα με την οποία κατέκτησε 3 σερί Πρωταθλητριών(1989, 1990, 1991).\n\nΤο 1990 επελέγη στο ντραφτ από τον Γενικό Διευθυντή των Σικάγο Μπουλς, Τζέρι Κράουζε, αλλά ο ίδιος θέλησε να μείνει στην Ευρώπη μέχρι το 1993 για να ”ωριμάσει” περισσότερο μπασκετικά. Όπως είπαμε η επιλογή παικτών από την Ευρώπη δεν ήταν ακόμα συνηθισμένη…\n

Ο Κούκοτς στο μάτι του κυκλώνα!

\nΓια την κορυφαία ομάδα του NBA εκείνη την εποχή, η παραπάνω είδηση αποτελούσε και μίνι-έκπληξη. Αυτό όμως που προκάλεσε την οργή των Τζόρνταν-Πίπεν δεν ήταν το γεγονός ότι ο Κράουζε ήθελε να φέρει Ευρωπαίο.\n\nO Πίπεν που είχε εξελιχθεί σε σούπερσταρ-παίχτη, δεσμευόταν ακόμα με το αρχικό συμβόλαιο των $750,000 και προσπαθούσε να το επαναδιαπραγματευτεί ώστε να πάρει τα χρήματα που αναλογούσαν στην προσφορά του.\n\nΟ Κράουζε όμως ήταν ανένδοτος, καθώς οι Μπουλς ήταν μόλις $1.5 εκ. κάτω από το όριο του Salary Cup και ήθελε να κάνει χώρο για τον “άσημο” νεαρό Κούκοτς που έπαιζε στην Ιταλία και του έδινε “γη και ύδωρ” και κατά συνέπεια και μεγαλύτερο συμβόλαιο από τον Πίπεν, ο οποίος αν και σούπερσταρ πλέον, παρέμενε με το αρχικό.\n\nΟ Κράουζε, όπως γράψαμε στο άρθρο “Μάικλ Τζόρνταν-Τζέρι Κράουζε.Η Μεγάλη Κόντρα!“, ήταν “κόκκινο πανί” για τον Τζόρνταν και τους προσκείμενους σε αυτόν(πχ. Πίπεν) ήδη από το 1988, οπότε αυτό ήταν κάτι που το δίδυμο Τζόρνταν-Πίπεν δεν μπορούσε να το δεχτεί με τίποτα!!\n\nΧαρακτηριστική είναι η δήλωση του Μάικλ Τζόρνταν για το γεγονός:\n

“Ο Κράουζε φέρθηκε σαν πατέρας που ξαφνικά αποκτάει ένα καινούργιο παιδί και του δείχνει μεγαλύτερη αγάπη απ’ότι στα άλλα”.\n\n”Ήταν απαίσιο! Ο Σκότι έχει αποδείξει τι μπορεί να προσφέρει στο NBA, ενώ ο Κούκοτς όχι!”

\nΤελικά, όταν ήταν οριστικό ότι ο Κούκοτς θα παρέμενε στην Ιταλία, ο Κράουζε δέχτηκε να επαναδιαπραγματευτεί και ο Πίπεν πήρε τα χρήματα που του άξιζαν, κάπου $3 εκ. τον χρόνο.\n \n

Η τιμωρία του Κράουζε στο πρόσωπο του Κούκοτς

\nΓια κακή τύχη του Κούκοτς, η μοίρα έμελλε να τους φέρει αντίπαλους. Το 1992 η ανίκητη ομάδα των ΗΠΑ (Ντριμ-Τιμ Ι) αντιμετώπισε την Κροατία στην φάση των ομίλων, στα πλαίσια της Ολυμπιάδας της Βαρκελώνης.\n\nΕκείνος ο αγώνας ήταν μια καλή ευκαιρία για τους δύο σούπερσταρ να ”βγάλουν τα απωθημένα τους” και να δείξει ο Πίπεν στον Κράουζε ότι εκτίμησε λάθος.\n\nΟ Σκότι Πίπεν δήλωσε πριν το ματς:\n

“Θα τον μαρκάρουμε ακόμα και στον πάγκο”\n\n”Θα του προσφέραμε την χειρότερη εμπειρία της ζωής του”

\nΟ σκοπός ήταν ένας: Ο Κούκοτς να μην βάλει πόντο και να του δείξουν (και κατ’επέκταση στον Κράουζε) ποιος είναι το “αφεντικό”!Πίπεν. Η εφιαλτική βραδιά του Κούκοτς\n

Τι έγινε τελικά

\nΟ αγώνας έληξε με διαφορά 33 πόντων υπέρ των ΗΠΑ αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Ο Κούκοτς είχε ίσως τη χειρότερη μπασκετική του εμπειρία και δεν μπορούσε σχεδόν ούτε να ακουμπήσει την μπάλα.\n\nΠαρόλα αυτά όμως, κατάφερε να σκοράρει 4 πόντους, κάτι που ξενέρωσε λίγο το δίδυμο, αλλά με 2/11 σουτ και 7 λάθη, αποτέλεσμα της εξοντωτικής άμυνας.\n\nΤο ”φιλμ” του αγώνα αντικατοπτρίζεται στις παρακάτω δηλώσεις…\n\nΜάτζικ Τζόνσον:\n

”Τους έβλεπα και τους δύο να διψάνε για αίμα όταν έβλεπαν τον Κούκοτς”

\nΚαρλ Μαλόουν: \n

“Από την αρχή τσακωνόντουσαν ποιος θα τον πρωτομαρκάρει”

\nΣκότι Πίππεν:\n

”Θέλαμε να τον ”μάθουμε” τι σημαίνει NBA”\n\n”Ήμουν αγχωμένος πριν το παιχνίδι. Ήθελα να τον κρατήσω στο μηδέν και να τον ντροπιάσω. Δυστυχώς δεν μπορώ να φέρω στο παρκέ τον Κράουζε. Του έδωσα το χέρι (σ.σ του Κούκοτς) πριν και μετά το παιχνίδι. Δεν υπάρχει κάτι προσωπικό μεταξύ μας.”\n\n”Ήθελα όλος ο πλανήτης να μας δει αντιμέτωπους. Έπρεπε να του παραγγείλω(σ.σ του Κράουζε) μια τεράστια ΤV για να το δει.”

\nΜάικλ Τζόρνταν:\n

”Είμαι σίγουρος ότι ο Σκότι θα πάρει το φιλμ του αγώνα και θα το στείλει στον Τζέρι. Είμαι σίγουρος ότι ο Τζέρι είναι κάπου και παρακολουθεί.”

\nΤόνι Κούκοτς:\n

”Νόμιζα ότι ήθελαν να με πετάξουν έξω από το γήπεδο. Εκείνο το βράδυ κατάλαβα για τα καλά το NBA…”

\nΠάντως εκείνη η βραδιά μακροπρόθεσμα έκανε καλό στον Κούκοτς. Ο ίδιος αποτέλεσε άνα πολύ σημαντικό κομμάτι της δεύτερης δυναστείας των Μπουλς (1996-98) και δίπλα στους ( συμπαίκτες πια…) Τζόρνταν-Πίπεν έγραψε με ”χρυσά γράμματα” την δική του ιστορία στο NBA…\n

Το “μάθημα”

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=s2k2yTOpcQ8?w=728\n

Κούκοτς και Μπουλς

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=6nIk9XiHrMI?w=728\n

Μάικλ Τζόρνταν-Τζέρι Κράουζε.Η μεγάλη κόντρα!

Μάικλ Τζόρνταν-Τζέρι Κράουζε.Η μεγάλη κόντρα!

\n \nΛένε πως μια ομάδα για να οδηγηθεί στην επιτυχία πρέπει να λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένη μηχανή με την χημεία μεταξύ των γραναζιών να είναι άψογη. Αυτό δεν ίσχυε στην περίπτωση της ιστορικής ομάδας των Σικάγο Μπουλς που πήρε 6 πρωταθλήματα σε 8 χρόνια, μιας και ο Γενικός Διευθυντής Τζέρι Κράουζε και το μεγάλο αστέρι της ομάδας Μάικλ Τζόρνταν ήταν “στα μαχαίρια”.\n\nΗ κόντρα μάλιστα δεν έμεινε μόνο μεταξύ τους αλλά επεκτάθηκε και στα άτομα που ήταν προσκείμενα στο Michael Jordan, όπως ο Scottie Pippen και ο coach Phil Jackson !\n

Το περιστατικό που δημιούργησε την κόντρα

\n

Ο Τζέρι Κράουζε με τους νεαρούς Οάκλεϊ και Πίπεν
Ο Τζέρι Κράουζε με τους νεαρούς Οάκλεϊ και Πίπεν
\n\nΤο χρονικό της μεγάλης έχθρας του Μάικλ Τζόρνταν με τον Γενικό Διευθυντή των Σικάγο Μπουλς, Τζέρι Κράουζε, έχει τις ρίζες του στο μακρινό 1988, όταν ο τελευταίος πραγματοποίησε μια ανταλλαγή που εξόργισε τον Jordan, ο οποίος ήταν κάθετα αντίθετος.\n\nΕκείνη την εποχή ήταν ξεκάθαρο πως οι ανερχόμενοι Μπουλς είχαν μεγάλη ανάγκη για σέντερ, αν ήθελαν να πρωταγωνιστήσουν και να διεκδικήσουν κάποιο τίτλο. Ο Κράουζε κανόνισε και πέτυχε την ανταλλαγή, δίνοντας τον Charles Oakley στους New York Nicks για να πάρει τον σέντερ Bill Cartwright.\n\nO Oakley, ο οποίος τύχαινε να είναι και ο καλύτερος φίλος του Jordan στην ομάδα, ήταν ένας εξαιρετικά σκληροτράχηλος παίχτης, ειδικά σε ό,τι αφορούσε την άμυνα και όταν οι Μπουλς έδιναν μονομαχίες με τα “κακά παιδιά” των Pistons, ο Oakley ήταν ο σωματοφύλακας του Jordan μέσα στο παιχνίδι.\n\n
Μάικλ Τζόρνταν - Τσαρλς Οάκλεϊ
Μάικλ Τζόρνταν – Τσαρλς Οάκλεϊ
\n \n \n

Τι απέδειξε ο Cartwright

\nΟ Cartwright ήταν ένας αληθινός center, σε αντίθεση με τον power forward Oakley, αλλά πολύ μεγαλύτερος ηλικιακά. Παρ’ότι ο Cartwright δεν είχε την φήμη του Oakley ως αμυντικός, ήταν πάρα πολύ αποτελεσματικός στο να αποτρέπει τους αντίπαλους σέντερ να κυριαρχήσουν στο παιχνίδι τους, καθώς και ήταν πολύ ικανός σκόρερ μέσα στη ρακέτα.\n\n

Μπιλ Κάρτραϊτ - Πάτρικ Γιούινγκ
Μπιλ Κάρτραϊτ – Πάτρικ Γιούινγκ
\n\nΟ Jordan ήταν κάθετα αντίθετος και πριφρονούσε την ανταλλαγή, όχι μόνο λόγω των εμπλεκόμενων παιχτών, αλλά κι επίσης λόγω του τρόπου με τον οποίο το έμαθε: από την τηλεόραση, όταν ο Oakley κι εκείνος ήταν καθ’οδόν για το Las Vegas όπου θα παρακολουθούσαν έναν αγώνα του Mike Tyson!\n\nΟ Cartwright τελικά, αποδείχτηκε ότι ήταν ακριβώς ό,τι χρειάζονταν οι Μπουλς, δίνοντας βροντερό παρόν και στα τρία πρωταθλήματα των Μπουλς μεταξύ 1991-1993 και με μεγάλο μερίδιο από την επιτυχία να του πιστώνεται.\n\nΊσως το πιο σημαντικό ήταν ότι ο Cartwright αποδείχτηκε ο πιο αποτελεσματικός σέντερ του πρωταθλήματος στην αντιμετώπιση του Patrick Ewing, ο οποίος δέσποζε κάτω από την ρακέτα, εκείνη την εποχή και ήταν ο παίχτης-κλειδί και το αστέρι των New York Knicks, του πιο σημαντικού αντίπαλου των Μπουλς στις αρχές του ’90.\n

Η συνέχεια

\nΟ Jordan μετά από χρόνια παραδέχτηκε ότι μπορεί να έκανε λάθος και ο Κράουζε να είχε δίκιο για την ανταλλαγή, αλλά παρόλα αυτά, δεν άλλαξε τίποτα στην έλλειψη εμπιστοσύνης και το μίσος του για τον Κράουζε.\n\nΑυτά τα αίσθηματα ξαναήρθαν στην επιφάνεια στην πάροδο των ετών με ποικίλους τρόπους, μεταξύ των οποίων και με το παρατσούκλι “Crumbs” (ψίχουλα) που κόλλησε ο Jordan στον Κράουζε, χλευάζοντας τη νοσογόνο παχυσαρκία από την οποία έπασχε ο Κράουζε και την ακατάστατη εμφάνισή του.\n\n

Ο Κράουζε παρουσιάζει τον Κούκοτς
Ο Κράουζε παρουσιάζει τον Κούκοτς
\n\nΈνας ακόμα τρόπος όπου εκδηλώθηκε η κόντρα ήταν το περιστατικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, όταν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα των ΗΠΑ(Dream Team) αντιμετώπισε τον τελικό την Κροατία του νεαρού τότε Τόνι Κούκοτς, στον οποίο τότε ο Κράουζε έταζε “γη και ύδωρ” προκειμένου να τον ντύσει στα κόκκινα των Μπουλς.\n\nΟι Τζόρνταν και Πίππεν ξέσπασαν με μένος ενάντια στον Κούκοτς, ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε. Ο βιογράφος του Τζόρνταν, Ντέιβιντ Χάλμπερσταμ είπε χαρακτηριστικά:\n

“Έμοιαζαν να παίζουν εντάντια στον Κούκοτς σα να είχαν βεντέττα”.

\nΛεπτομέρειες του γεγονότος θα βρείτε αναλυτικά σε επόμενο άρθρο.\n\n

Ο Τζέρι Κράουζε με τον Μάικλ Τζόρνταν
Ο Τζέρι Κράουζε με τον Μάικλ Τζόρνταν
\n

5+1 “Μεγάλοι” κοντοί μπασκετμπολίστες !

5+1 "Μεγάλοι" κοντοί μπασκετμπολίστες !

\n \nΕίναι γνωστό από την γέννηση του ότι το μπάσκετ “απαιτεί” μεγάλα ύψη. Όμως κατά καιρούς έχουμε δει περιπτώσεις παικτών που ναι μεν δεν είχαν αυτό το προσόν, αλλά με το ταλέντο και την θέληση που έδειξαν κατάφεραν να επιβιώσουν στον “κόσμο των ψηλών” με μεγάλη μάλιστα επιτυχία.\n\nΕίναι αυτό που λέμε “τα καλά αρώματα πάνε σε μικρά μπουκαλάκια”.Ας θυμηθούμε μερικές περιπτώσεις…\n

1)Μάγκσυ Μπόουγκς. H έννοια του κοντού…

\nΣίγουρα αυτό το όνομα είναι το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για κοντούς μπασκετμπολίστες.Είναι ο πιο κοντός παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ με ύψος μόλις 1.60 μέτρα και μια από τις πιο αξιοσημείωτες φιγούρες του NBA και των Charlotte Hornets.\n\n

Tyrone Muggsy Bogues - 5+1
Ο Μάγκσι Μπόγκς δίπλα στους ψηλότερους της ιστορίας του NBA, Yao Ming, Manute Bol, George Muresan
\n\n \n\nΕίναι πρώτος σε ασίστ και κλεψίματα για την ομάδα του Σάρλοτ, στην οποία έμεινε για 10 χρόνια ενώ υπήρξε και συμπαίκτης με τον συγχωρεμένο Manute Bol(2.31m) όταν αγωνίστηκε στους Bullets. Έχει καταφέρει και να καρφώσει…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=lOGj8qM6hQ0&w=720\n

2)Calvin Murphy. Hall of famer…

\nΟ πιο κοντός παίκτης που μπήκε στο Hall of Fame το 1993 της παρέας ήταν ένας από τους καλύτερους πλέι μέικερ του ΝΒΑ στη δεκαετία του ’70 με μ.ο. πόντων πάνω από 20 ενώ είναι και δεύτερος σκόρερ στην ιστορία των Ρόκετς.Το 1978 πέτυχε 57 πόντους σε έναν αγώνα(!!).\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=AlwcHpHAmMg&w=720\n

3) Earl Boykins. Kορυφαίος κοντός παγκίτης

\nΣτα “κυβικά” του Μπόουγκσς με ύψος 1.65 μέτρα,κατάφερε να πετύχει 32 πόντους στις 11 Νοεμβρίου του 2004 με την φανέλα των Νάγκετς, κάτι που δεν έχει καταφέρει άλλος σε αυτό το ύψος ενώ το 2006 ήταν ο πρώτος σκόρερ στην κατηγορία των παικτών που ερχόντουσαν από τον πάγκο.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=x4Krx9L0BFM&w=720\n \n \n \n

4)Anthony Spud Webb. Nικητής απέναντι στον Ουίλκινς

\nΜε ύψος 1.68 κατάφερε το 1986 να κερδίσει τον διαγωνισμό καρφωμάτων και μάλιστα σε βάρος του συμπαίκτη του στου Χοκς, Ντομινίκ Ουίλκινς.Αυτό από μόνο του τον βάζει στους κορυφαίους κοντούς.Περιττό να πούμε ότι είναι ο πιο κοντός παίκτης που κερδίζει τέτοιον διαγωνισμό.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kv335KZ0ZR8&w=720\n

5)Nate Robinson. Θρασύτατος…

\nΛίγο πιο ψηλός από τον Webb(1.75), κέρδισε 3 φορές τον διαγωνισμό καρφωμάτων(2006, 2009, 2010) ενώ τα έχει βάλει κυριολεκτικά με τα θηρία, ταπώνοντας τον…Γιάο Μίνγκ(2.29!!!).Από θράσος άλλο τίποτα δηλαδή…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=RjDmyW4RJ64&w=720\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kt5pOPn_0Ik&w=720\n

6)Τζον Κόρφας.

\nΚαλό το NBA αλλά μην ξεχνάμε και τα δικά μας παιδιά…Ο Τζον Κόρφας αγωνίστηκε για χρόνια στην μεγάλη ομάδα του ΠΑΟΚ την δεκαετία του ’90 και έμεινε στην ιστορία για την ευστοχία του και μάλιστα χρησιμοποιώντας…το ένα χέρι. Στην ιστορία έμεινε και ένα κρίσιμο τζάμπολ που κέρδισε με αντίπαλο την Μπολόνια το 1993…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=f2S7jIuVX3Q&w=720\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=2x4dvR559O4&w=720\n\nΤο συμπέρασμα είναι λοιπόν ένα:”κότσια να έχεις και όλα γίνονται…”\n \n \n 

Τίτλοι τέλους για τον Στιβ Νας. Αποσύρθηκε στα 41!

Τίτλοι τέλους για τον Στιβ Νας. Αποσύρθηκε στα 41!

Το να αγωνίζεται κάποιος στο NBA αποτελεί από μόνο του την μέγιστη τιμή για τον ίδιο και την καριέρα του. Το να καταφέρει όμως να αγωνιστεί για περίπου μια εικοσαετία και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο, ξεπερνώντας τραυματισμούς και εν τέλει να αποσυρθεί στα 41 του χρόνια είναι κάτι που αν μη τι άλλο δε το συναντάμε και πολύ συχνά.\n\nΟ Καναδός Στιβ Νας ήταν από τους λίγους που πέτυχαν όλα τα παραπάνω και νομίζουμε αξίζει ένα άρθρο προκειμένου να θυμηθούμε την σπουδαία καριέρα του…\n

Γνωριμία το 1994…

\nΟ Νας γεννήθηκε το 1974 στον Καναδά. Σαν Έλληνες τον γνωρίσαμε για πρώτη φορά το 1994 στο Μουντομπάσκετ του Καναδά και συγκεκριμένα σ’έναν αγώνα που έκρινε την πρόκριση της Εθνικής μας στην τετράδα για πρώτη φορά στην ιστορία της και έσπασε καρδιές.\n\nΗ εικόνα του απογοητευμένου Νας στο τέλος μας θυμίζει ότι κάποτε πικράναμε αυτόν τον μεγάλο αθλητή…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=qVC_W2lmAEw\n

Τα πρώτα βήματα στον “μαγικό κόσμο” του NBA

\n

Στιβ Νας - Σάντα Κλάρα
Στιβ Νας – Σάντα Κλάρα
\n\nΤο πρώτο σοκ όμως τον πείσμωσε. Μετά από 4 χρόνια φοίτησης στο κολέγιο Σάντα Κλάρα(1992-96) ξεκίνησε το μακρύ του ταξίδι στο NBA. Πρώτος του σταθμός ήταν η Αριζόνα και οι Φοίνιξ Σανς οι οποίοι βρίσκονταν σε μεταβατικό στάδιο καθώς έμπαιναν στην μετά-Μπάρκλεϊ εποχή.\n\nΒρισκόταν στην 15η θέση του ντραφτ εκείνης της χρονιάς αλλά τα δύο χρόνια που αγωνίστηκε εκεί έπεσε πάνω σε ”θηρία” της εποχής όπως οι Κέβιν Τζόνσον, Σαμ Κασέλ και Τζέησον Κιντ με αποτέλεσμα ο ρόλος του να είναι συμπληρωματικός, παίρνοντας πάντως κάποιες πρώτες εμπειρίες…\n

Ντάλας Μάβερικς και συμπαίκτης με Νοβίτσκι, Φίνλεϊ

\nΤο 1998 μετακομίζει στο Ντάλας.Την πρώτη χρονιά που έγινε το λοκ-άουτ, πέτυχε 7.9 πόντους και 5.5 ασίστ μ.ο..\n\nΩστόσο η δεύτερη τον ”σημάδεψε” από έναν τραυματισμό στον αστράγαλο που του ”κόστισε” απουσία από 25 αγώνες.\n\nΠάντως αυτή η σεζόν του άφησε κάτι θετικό και δεν ήταν άλλο από την προσθήκη του μεγάλου Ντιρκ Νοβίτσκι που σε συνδυασμό με την παρουσία του έμπειρου Μάικλ Φίνλεϊ, διαμόρφωνε τις κατάλληλες συνθήκες για να εξελιχθεί και ο ίδιος.\n\n

Στιβ Νας - Ντάλας Μάβερικς
Στιβ Νας – Ντάλας Μάβερικς
\n\nΔεν άργησε να φανεί αυτό… Τα επόμενα χρόνια(μέχρι το 2004) ο Στιβ Νας σκόραρε πάνω από 15 πόντους μ.ο. και έδινε πάνω από 7 ασίστ ανά παιχνίδι ενώ το 2002 συμμετείχε στο All-star game.\n\nΜαζί με τους Νοβίτσκι και Φίνλεϊ αποτελούσαν τους-τότε- ”Big-Three” του ΝΒΑ…\n

Επιστροφή στο Φοίνιξ…

\nΤο 2004 προαπάθησε να πετύχει ένα καλό συμβόλαιο με τους Ντάλας κάνοντας διαπραγματεύσεις με τον πρόεδρο Μαρκ Κούμπαν. Το γεγονός όμως ότι είχε συμπαίκτες τους Νοβίτσκι-Φίνλεϊ αυτή την φορά δεν τον ευνόησε καθώς ο Κούμπαν έδωσε τα περισσότερα χρήματα για να τους κρατήσει, καθώς επιπλέον, ήθελε ειδικά γύρω από τον νεαρό Νοβίτσκι να ”χτίσει” την ομάδα τα επόμενα χρόνια.\n\nΈτσι ο Νας γύρισε στο μέρος που άρχισε το ταξίδι του στο NBA, δηλαδή στο Φοίνιξ, όπου θα έβρισκε τους νεαρούς Σον Μάριον και Αμάρε Στουνταμάιρ και προπονητή τον έμπειρο Μάικ Ντ’Αντόνι, ο οποίος ήθελε στην ομάδα του ”κοντούς” παίκτες για να τρέχουν και να σουτάρουν. Αυτό το στυλ ”βόλευε” τον Νας που ανέβασε τις επιδόσεις του κατακόρυφα με πάνω από 10 ασίστ μ.ο και ποσοστά ευστοχίας πάνω από 50%.\n\n

Στιβ Νας - Φοίνιξ
Στιβ Νας – Φοίνιξ Σανς
\n\nΤο 2005 κέρδισε το βραβείο του MVP .Την ίδια χρονιά οδήγησε τους Σανς στους τελικούς της Δύσης (πρώτη φορά μετά το 1993)αποκλείοντας μάλιστα τους Ντάλας Μάβερικς και παίρνοντας μια ”εκδίκηση” από τον Κούμπαν. Εκεί ηττήθηκε από τους μετέπειτα πρωταθλητές Σπερς.\n\n
Στιβ Νας
Στιβ Νας – All-Star Game
\n\nΤα επόμενα χρόνια είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και κατά καιρούς πετύχαινε μεγάλες διακρίσεις.Μια από αυτές ήταν την σεζόν 2006-2007 όπου πέτυχε 18 πόνους και 11 ασίστ μ.ο. φτάνοντας το ρεκόρ του μεγάλου Μάτζικ Τζόνσον το 1991.\n\nΕπίσης την ίδια χρονιά συμμετείχε στην πρώτη πεντάδα του All-Star game μαζί με τον Στουνταμάιρ. (μόλις δεύτερη φορά συνέβαινε παίκτες από την ίδια ομάδα να συμμετάσχουν στην πρώτη πεντάδα μετά το δίδυμο Σακίλ-Κόμπι Μπράιαντ το 2004).\n\nΌσον αφορά πάντως την ομάδα δεν κατέκτησε κάποιο τίτλο καθώς δεν είχε πάντα τους κατάλληλους συμπαίκτες.Έπαιξε πάντως και με τον Σακίλ Ο’Νιλ για δύο χρόνια(2008,2009).\n

Λέικερς, τραυματισμοί και τέλος στα 41…

\nΤο 2012 πήγε στους Λος Άντζελες Λέικερς προσπαθώντας με συμπαίκτη τον Κόμπι Μπράιαντ και προπονητή τον Φιλ Τζάκσον να τελειώσει την καριέρα του με κάποιον τίτλο. Έπεσε όμως πάνω σε δύο εμπόδια που ήταν οι συνεχείς τραυματισμοί και το Μαϊάμι των ”Big three” της εποχής (Λεμπρόν Τζέημς, Ντουϊέιν Γουέιντ και Κρις Μπος) που κατέκτησε 2 σερί τίτλους ενώ έχασε το three-peat στους τελικούς του 2014 από το Σαν Αντόνιο.Έτσι ο Νας έμεινε με το απωθημένο.\n\n

Στιβ Νας - Λέικερς
Στιβ Νας – Λέικερς
\n\nΓενικά πάντως ήταν από τους παίκτες που ”ένωσαν” διαφορετικές γενιές παικτών, καταφέρνοντας και οι ίδιοι να προσαρμοστούν στις εξελίξεις και αφήνοντας το προσωπικό τους στίγμα…\n

Διεθνής καριέρα

\nΑν και χρόνια στις ΗΠΑ παρέμεινε πιστός στρατιώτης της εθνικής ομάδας του Καναδά με την οποία όμως απέτυχε να συμμετάσχει σε 2 Ολυμπιάδες(2000,2004).Ειδικά ο αποκλεισμός το 2000 στο Προολυμπιακό, όπου ο Καναδάς έχασε από την Γαλλία τον πλήγωσε και με δάκρυα στα μάτια δήλωσε:\n

“Πονάει πολύ, νιώθω ότι τους έριξα όλους”.

\nΔηλώσεις που δείχνουν πόσο πατριώτης ήταν παρά το γεγονός ότι ήταν καταξιωμένος σταρ…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=TSCk8nWM6xE\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Y52sQoSAr6g\n

Συνέντευξη αποχώρησης…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ZPOijfsUMvE

Η μεγάλη του Ολάζουον σχολή. Το μυστικό των superstars

Η μεγάλη του Ολάζουον σχολή. Το μυστικό των superstars

Ανάμεσα σε τόσα ”ιερά τέρατα” που έγραψαν την δική τους ιστορία στο NBA, ο Χακίμ Ολάζουον είναι αυτός που ξεχώρισε και όλοι παραδέχονται για την υψηλή τεχνική του.\n\n

Η μεγάλη του Ολάζουον σχολή - Χακίμ Ολάζουον
Χακίμ Ολάζουον
\n\nΆλλωστε, στην δεκαετία του ’90 όπου οι περισσότεροι σέντερ είχαν δύναμη, αλλά όχι ευλυγισία, ο άλλοτε σέντερ των Ρόκετς είχε το δικό του (πλουσιότατο) ρεπερτόριο κινήσεων μέσα και έξω από το καλάθι, χρησιμοποιώντας πάρα πολύ τα πόδια του, κάνοντας τους αντιπάλους σέντερ ”έρμαιο” στις διαθέσεις του (σε επόμενο άρθρο θα δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν κυριάρχησε του τότε MVP, Ντέιβιντ Ρόμπινσον).\n\nΉταν ο κύριος λόγος που οι Ρόκετς κατέκτησαν σχεδόν από το πουθενά 2 σερί τίτλους(1994,1995) και έμειναν στην ιστορία με την φράση του προπονητή Τομζάνοβιτς, μετά την κατάκτηση του δεύτερου:\n

”Ποτέ μην υποτιμάς την καρδιά του πρωταθλητή”

\n

Κινήσεις (Post Moves) για…σεμινάριο σε σχολή!

\nΌταν τελείωσε την καριέρα του ως παίκτης, ο Ολάζουον δεν ασχολήθηκε ούτε με την προπονητική ούτε αγόρασε κάποια ομάδα, αλλά αποφάσισε να κάνει κάτι μέσω του οποίου θα είχε πιο άμεση επαφή με το αγαπημένο του άθλημα.\n\n

Η μεγάλη του Ολάζουον σχολή - Διδάσκοντας τον Ντουάιτ Χάουαρντ
Διδάσκοντας τον Ντουάιτ Χάουαρντ
\n\nΈχοντας ακόμα τη ”φλόγα” του παίκτη, αλλά και την ιστορία που έγραψε με τις ασύλληπτες κινήσεις του, αποφάσισε να μεταδώσει τις γνώσεις του σε ‘‘αστέρες” της σύγχρονης ιστορίας του NBA, κάτι που δείχνει ακόμα περισσότερο το πόσο μπροστά ήταν από την εποχή του, καθώς δεν είναι λίγο πράγμα να θέλουν να τον μιμηθούν περίπου 20 χρόνια μετά και σε ένα άθλημα στο οποίο τα πάντα αλλάζουν(από τακτικές, προπονήσεις έως και το αγωνιστικό στιλ του κάθε παίκτη).\n\nΤο μήνυμα του μεγάλου Χακίμ είναι το εξής:\n

“Αυτές είναι οι κινήσεις μου, πάρτε τες χρησιμοποιήστε τες και πιθανόν να έχετε τις επιτυχίες που είχα εγώ…”

\nΜε αυτό θέλει να τονίσει πως η συγκεκριμένη ”σχολή” φέρει αποκλειστικά την προσωπική του σφραγίδα και όποιος πάει εκεί θα πρέπει να θέλει να γίνει ”ένας σύγχρονος Ολάζουον” ή έστω να βάλει πολλά στοιχεία του στο παιχνίδι.\n\n

Η μεγάλη του Ολάζουον σχολή
Διδάσκοντας τον Ντουάιτ Χάουαρντ
\n

Μπορούν οι κινήσεις του να χρησιμοποιηθούν σήμερα;

\n

Η μεγάλη του Ολάζουον σχολή - Ολάζουον εναντίον Σακίλ Ο' Νιλ
Ολάζουον εναντίον Σακίλ Ο’ Νιλ
\n\nΌπως είπαμε, σαν όλα τα πράγματα, έτσι και το NBA αλλάζει.\n\nΕίναι εύλογο λοιπόν να αναρωτηθεί κανείς αν οι κινήσεις του Ολάζουον μπορούν να φέρνουν αποτελέσματα την σημερινή εποχή.\n\nΌταν αγωνιζόταν ο ίδιος το NBA ήταν κάτι παραπάνω από μάχη ένας με έναν. Ο κανόνας του ”illegal defense”(δεν επιτρεπόταν ένας παίκτης να μαρκάρει περιοχή παρά μόνο αντίπαλο) τον οδήγησαν στο να αντιμετωπίσει λιγότερο σύνθετες άμυνες.\n\n
Η μεγάλη του Ολάζουον σχολή - Διδάσκοντας τον Ντουάιτ Χάουαρντ
Διδάσκοντας τον Ντουάιτ Χάουαρντ
\n\nΗ δημιουργικότητα ήταν πολύ πιο σημαντική γιατί ο κάθε παίκτης έπρεπε να σκεφτεί πώς θα αντιμετωπίσει τον αντίπαλο που είχε απέναντι του.\n\nΣτην σημερινή εποχή οι ομάδες στηρίζονται πάρα πολύ στην ”κίνηση με την μπάλα” στην επίθεση, που σημαίνει πιο ομαδικό πνεύμα, ενώ οι άμυνες στοχεύουν στην απομόνωση ενός παίκτη(isolation)και είναι πιο επιθετικές.\n\nΓίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι το να έχεις το ρεπερτόριο του Ολάζουον μπορεί να αποβεί χρήσιμο ακόμα και σήμερα καθώς οι κινήσεις που διδάσκει έχουν μεγάλη ποικιλία και βοηθάνε στο να ”καταστραφούν” πολλά αμυντικά συστήματα…\n

Το αντιπαράδειγμα του Λεμπρόν

\nΥπάρχουν βέβαια όπως είπαμε και περιπτώσεις άμυνας που δεν αντιμετώπισε ο Ολάζουον. Επιβεβαίωση αυτού αποτελεί ο Λεμπρόν Τζέιμς ο οποίος πάντα αντιμετωπίζει ”άμυνες με πλοκάμια” που σημαίνει ότι όλη η αντίπαλη άμυνα είναι προσαρμοσμένη πάνω του με διάφορους τρόπους.\n\nΗ μεγάλη του Ολάζουον σχολήΈνα παράδειγμα είναι ο αμυντικός που ελέγχει τους αγκώνες του Λεμπρόν προσπαθώντας να αποτρέψει μια ενδεχόμενη διείσδυσή από το κέντρο της μπασκέτας και ένας ”ψηλός” που θα βοηθάει μέσα στο καλάθι.\n\nΤέτοια σύνθετη άμυνα δεν είχε ποτέ αντιμετωπίσει ποτέ ο Ολάζουον οπότε και ο τρόπος ”ξεκλειδώματος” της δεν περιλαμβάνεται στα καθημερινά του μαθήματα.\n\nΠαρόλα αυτά όμως, ο Λεμπρόν Τζέιμς θεώρησε πολύ χρήσιμα τα σεμινάρια, καθώς, όπως θα δείτε στα βίντεο στο τέλος του άρθρου, είναι από τους superstars που ανήκουν στο περίφημο group μαθητών του Χακίμ Ολάζουον.\n

Με το αζημίωτο….

\nΣε γενικές γραμμές οι συμβουλές του Ολάζουον και οι προπονήσεις που κάνει στους παίκτες έχουν μια συγκεκριμένη βάση που ξεκινά από τις τρομερές του γνώσεις γύρω από το άθλημα. Ακόμα και αν κάποια πράγματα μοιάζουν ξεπερασμένα μπορούν να εξελιχθούν έχοντας το ”πνεύμα” που μεταδίδει ο μεγάλος Χακίμ και να ενσωματωθούν στη σημερινό παιχνίδι.\n\n

Η μεγάλη του Ολάζουον σχολή - Στούντεμαιρ & ΜακΓκι
Διδάσκοντας τους Στούντεμαιρ & ΜακΓκι
\n\nΆλλωστε, ο ίδιος φροντίζει να κάνει τους ”μαθητές” του να νιώθουν ότι έχουν πάρει από αυτόν το ”κάτι παραπάνω”. Να σημειωθεί ότι όλα αυτά δεν γίνονται…τσάμπα...\n\nΠαράδειγμα αποτελεί ο Αμάρε Στουνταμάιρ που πλήρωσε 100.000 δολάρια προκειμένου να εκπαιδευτεί από τον ”θρύλο” του NBA ενώ πολλοί ακόμα (π.χ. Λεμπρόν Τζέιμς, Καρμέλο Άντονυ, Κόμπι Μπράιαντ) είναι πρόθυμοι και να πληρώνουν τέτοια ποσά και να αφιερώσουν χρόνο από τις καθημερινές προπονήσεις τους για να μάθουν δίπλα στον Χακίμ…\n

Ο δάσκαλος και οι μαθητές….

\n

Λεμπρόν Τζέιμς

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=bwKwiftfVmA&w=720\n

Καρμέλο Άντονυ

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=QF8Q5bwCLyE&w=720\n

Τζέιμς Χάρντεν

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=CDrwLog5RkU&w=720\n

Κόμπι Μπράιαντ

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=vQF3hWds-Vw&w=720\n

Αμάρε Στουνταμάιρ & Τζαβαλ ΜακΓκι

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=xv0CdAF5jUc&w=720\n

Ο μεγάλος Χακίμ στα χρόνια της δόξας του…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=F3Kv_-RJj7g&w=720

ΠΑΟΚ: Η κατάκτηση του Κόρατς το 1994…

ΠΑΟΚ: Η κατάκτηση του Κόρατς το 1994...

Το Κύπελλο Κόρατς ήταν μια διοργάνωση που πήρε το όνομα του μεγάλου Γιουγκοσλάβου μπασκετμπολίστα Ραντιβόι Κόρατς.Κράτησε 30 χρόνια (1972-2002) και αν και ήταν η τρίτη τη τάξει διοργάνωση στα κύπελλα Ευρώπης, προσέλκυε το ενδιαφέρον σε αρκετά μεγάλο βαθμό, ειδικά την δεκαετία του ’90 όπου το μπάσκετ βρισκόταν στην πλήρη ακμή του.\n\nΤο γεγονός αυτό έκανε ακόμα πιο μεγάλο το κατόρθωμα που πέτυχε ο ΠΑΟΚ το 1994, όταν και κατάφερε να το κατακτήσει απέναντι σε πάρα πολύ δυνατές ομάδες.’Ηταν μάλιστα η πρώτη κατάκτηση αυτής διοργάνωσης για την Ελλάδα, η οποία μέχρι τότε είχε 3 Κυπελλούχων από ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Άρη.\n\nΔεν αποτέλεσε πάντως έκπληξη καθώς ο ΠΑΟΚ είχε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην ιστορία του, παρά το γεγονός ότι την προηγούμενη χρονιά έχασε τον Φασούλα που πήγε στον Ολυμπιακό.\n\nΆλλωστε το κενό του καλύφθηκε με τον Ζόραν Σάβιτς ενώ ο Ουόλτερ Μπέρι θα βοηθούσε στο να δημιουργηθεί μια πανίσχυρη φροντ-λάιν.Προσθέστε Γαλακτερό, Πρέλεβιτς, Κόρφα, Μπουντούρη και Ρεντζιά και θα καταλάβετε γιατί το αποτέλεσμα ήταν φυσιολογικό.Πάντως δεν ήρθε και εύκολα καθώς αρκετές φορές χρειάστηκε να δείξει…επτάψυχος.\n

Αρχή στην παγωμένη Ρωσία και όμιλοι

\nΤο “ταξίδι” του ΠΑΟΚ ξεκίνησε απέναντι στην ρωσική Σαμάρα την οποία κέρδισε με 81-77 στην Ρωσία και διέλυσε με 101-56 στο Αλεξάνδρειο, δείχνοντας από νωρίς τις ”ορέξεις”του.\n\nΟ όμιλος δεν ήταν και ότι ευκολότερο καθώς περιελάμβανε την ιταλική Ρεκοάρο Μιλάνο, την κροατική ΚΚ Ζάγκρεμπ και την ισπανική Κάχα Σαν Φερνάντο.\n\nΟ ΠΑΟΚ όμως ήταν ασταμάτητος και κατέλαβε την πρώτη θέση με 5 νίκες-1 ήττα, περνώντας στα προημιτελικά…\n

Διασυρμός και θρίαμβος

\nΕκεί θα αντιμετώπιζε την Σκαβολίνι Πέζαρο, μια ομάδα ”πονοκέφαλο” για τις ελληνικές ομάδες εκείνη την δεκαετία.Μάλιστα την προηγούμενη χρονιά την είχε αντιμετωπίσει στο Πρωταθλητριών έχοντας μια νίκη και μια ήττα.\n\nΗ εμφάνιση στην Ιταλία ήταν τραγική και ο ”δικέφαλος” ηττήθηκε με 82-66, ένα αποτέλεσμα που φάνηκε να τον οδηγεί σε πρόωρο αποκλεισμό.Κάνοντας όμως μια ”επική” εμφάνιση στο ”καυτό΄΄ Αλεξάνδρειο κατάφερε έναν ιστορικό θρίαμβο με 96-58, που στην ουσία του έδωσε το τελικό έναυσμα για φτάσει στην κορυφή…Μπέρι, Πρέλεβις και Σάβιτς ήταν ασταμάτητοι…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=FQX5rrSuhLc&w=720\n

Πρώτος εμφύλιος ever και επτάψυχος εις διπλούν…

\nΣτον ημιτελικό θα αντιμετώπιζε τον Πανιώνιο, σ’ένα ιστορικό παιχνίδι καθώς αυτό το ματς ήταν ο πρώτος ”εμφύλιος” στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Μέσα στο γεμάτο κλειστό γήπεδο του Πανιωνίου στην Αρτάκης, ο ΠΑΟΚ βρήκε απέναντί του μια από τις καλύτερες ομάδες που είχε ποτέ η ομάδα της Νέας Σμύρνης και την αποτελούσαν οι Χριστοδούλου, Γιαννάκης(μόλις είχε φύγει από τον Άρη), Στόουκς και ο φοβερός και τρομερός Τέρνερ.\n\nΟ Αμερικανός πέτυχε 30(!!) πόντους στο πρώτο ημίχρονο και ο Πανιώνιος προηγήθηκε με 46-29.Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ ισοφάρισε 57-57 αλλά και πάλι ο Πανιώνιος πήρε προβάδισμα 13 πόντων(78-65)..Όμως ήταν ”πολύ σκληρός για να πεθάνει”…\n\nΜε μια αντεπίθεση διαρκείας πήρε την νίκη με 85-83 και έγινε το μεγάλο φαβορί για να πάει στον τελικό.\nΑυτό το επιβεβαίωσε λίγα βράδια μετά όπου στο κατάμεστο Αλεξάνδρειο νίκησε με 82-64(αν και στο ημίχρονο έχανε 31-34) παίρνοντας την πρόκριση μέσα σε ξέφρενους πανηγυρισμούς.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=_ZXxxtzZPro&w=720\n

Διπλός θρίαμβος και κατοστάρα απέναντι στον…Μποντιρόγκα

\nΤο τελευταίο εμπόδιο για την κορυφή ήταν άλλη μια ιταλική ομάδα.Η Στεφανέλ Τριέστε των Μποντιρόγκα(στα πρώτα του βήματα),Τζεντίλε, Φούτσκα και Λάμπλει έμοιαζε αρκετά επικίνδυνη.Ο ΠΑΟΚ όμως είχε πάρει ”τον αέρα” των Ιταλών…\n\nΣτο πρώτο ματς κέρδισε μέσα στο Αλεξάνδρειο με 75-66 αφήνοντας ”ανοιχτούς λογαριασμούς” για την Τεργέστη.\n\nΟ επαναληπτικός της 16ης Μαρτίου του 1994 είχε αρκετή αγωνία.Ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να χάνει με 66-60 10 περίπου λεπτά πριν το τέλος.Με ”σεληνιασμένους” όμως τους Μπέρι και Πρέλεβιτς (26 και 30 πόντους αντίστοιχα) το κύπελλο ήταν αδύνατο να χαθεί.\n\nΟ θρίαμβος με 91-100 ήταν γεγονός και τα πανηγύρια στον Λευκό Πύργο είχαν ξεκινήσει.Ήταν κατά κάποιον τρόπο μια ”εκδίκηση” του ”δικεφάλου” απέναντι στο ιταλικό μπάσκετ για τον μεγάλο χαμένο ημιτελικό του Πρωταθλητριών το 1993 απέναντι στην Μπενετόν Τρεβίζο…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=V_Vl0cNYMTs&w=720

Ο Shaq γίνεται 43! Θυμηθείτε τα νιάτα του σε 14 μοναδικές φωτό

Ο Shaq γίνεται 43! Θυμηθείτε τα νιάτα του σε 14 μοναδικές φωτό

Σαν σήμερα, 6 Μαρτίου 1972, γεννήθηκε ο γίγαντας (2,16μ) και κορυφαία προσωπικότητα του NBA, Shaquille O’Neal ή Shaq, όπως ήταν το προσωνύμιό του. Θυμηθείτε 14 μοναδικές φωτογραφίες από το ξεκίνημα και τα πρώτα χρόνια του Shaq στο NBA!\n

#1. 1991: Όταν άρχισαν όλα…

\nΟ Shaquille O’Neal ποζάρει με τη φανέλα #33 των Orlando Magic μόλις έχει γίνει #1 draft το 1991. (Photo by Nathaniel S. Butler/NBAE via Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#2. 1995 Φορώντας ένα t-shirt με τον εαυτό του

\nΟρλάντο – 22/3/1995. Ο Shaq οδηγεί το αυτοκίνητό του φορώντας ένα t-shirt με τον εαυτό του σε καρικατούρα. (Photo by Andrew D. Bernstein/NBAE via Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#3. Απολαμβάνοντας ένα… ελαφρύ σνακ

\nΟρλάντο – 1995. Ο Shaq προσπαθεί να δαγκώσει μια μπάλα μπάσκετ για τις ανάγκες μιας φωτογράφισης (Photo by Garrett Ellwood/NBAE via Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#4. Ποζάροντας με την φοβερή φανέλα του All-Star Game 1995

\nΦοίνιξ – 12/2/1995. Ο Shaq δείχνει να το απολαμβάνει και χαρίζει ένα μοναδικό χαμόγελο στην κάμερα φορώντας τη φανέλα της Ανατολής στο All-Star Game 1995 (Photo by Andrew D. Bernstein/NBAE via Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#5. Σηκώνοντας τον Hakeem Olajuwon

\nΗΠΑ – 1995: Ο Hakeem Olajuwon #34 των Houston Rockets και ο Shaquille O’Neal #34 των Orlando Magic, ποζάρουν για μια πολύ ιδιαίτερη φωτογραφία. (Photo by Andrew D. Bernstein/NBAE via Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#6. Το 5.000 ετών τζίνι Καζάαμ

\nΑξέχαστη η συμμετοχή του στην ταινία Καζάαμ, ως το ομώνυμο 5.000 ετών τζίνι…\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#7. Μέλος της Dream Team

\n14 Αυγούστου 1994: Ο Center των ΗΠΑ, Shaquille O”Neal πανηγυρίζει τη νίκη των ΗΠΑ με 137-91, μετά από έναν αγώνα με την αξιόμαχη Ρωσία στο Hamilton του Ontario.\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#8. Μέλος της σχολικής ομάδας Cole High School Cougars (baby Shaq!)

\nΣαν Αντόνιο – 2 Μαρτίου: Ο Shaquille O”Neal, #33 των Cole High School Cougars μιλάει στα ΜΜΕ μετά το παιχνίδι. (Photo by Bob Daemrich/Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#9. Καρφώνοντας δυνατά μπροστά στο βλέμμα του Charles Barkley

\nΦοίνιξ– 12/2/1995: Ο Shaquille O’Neal πραγματοποιεί ένα εντυπωσιακά δυνατό κάρφωμα κατά τη διάρκεια του κανονικού αγώνα του All-Star Game, 1995 στο Φοίνιξ της Αριζόνα. Το βλέμμα του ανήμπορου να αντιδράσει, Charles Barkley, τα λέει όλα… (Photo by Nathaniel S. Butler/NBAE via Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#10. Κάνοντας μακροβούτια με μάσκα στο μέγεθός του

\n1994 : Ο Shaq ποζάρει χαμογελαστός μέσα στη θάλασσα. (Photo by Andrew D. Bernstein/NBAE via Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#11. Κάνοντας το σήμα της νίκης ξαπλωμένος στην Orlando Arena

\nΟρλάντο, Φλόριντα – 1993: Ο Shaquille O’Neal κάνει το σήμα της νίκης ξαπλωμένος στην Orlando Arena. (Photo by Barry Gossage/NBAE via Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#12. Καρφώνοντας εντυπωσιακά από τα χρόνια του στο LSU.

\nΜινεάπολις, 14/3/1991. Ο 19χρονος Shaq κρεμιέται από το στεφάνι μετά από ένα χαρακτηριστικό κάρφωμά του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα απέναντι στο University of Connecticut για το NCAA. (AP Photo/Bill Waugh)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#13. Ποζάροντας επιδεικτικά με τα “ποντίκια” του

\nΟρλάντο – 1993. (Photo by Barry Gossage/NBAE via Getty Images)\n\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n

#14. Ο νεαρός Shaq προσπαθεί να ραπάρει…

\nShaquille O'Neal, Shaq, Σακίλ Ο Νιλ\n\n \n

Στιγμές άφθονου γέλιου από τον Shaq

\n

[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=AvCsxj45MD8″ ]

Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα. 10 αξέχαστες στιγμές…

Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα. 10 αξέχαστες στιγμές...

\n \nΠριν από λίγες μέρες ο Ολυμπιακός συμπλήρωσε 500 αγώνες στην Ευρωλίγκα(ή Κύπελλο Πρωταθλητριών όπως λεγόταν παλιά).Σ’αυτήν την μεγάλη διαδρομή, που ξεκίνησε το 1961, υπήρξαν στιγμές που έμειναν στην ιστορία και φέρνουν διαφόρων ειδών συναισθήματα σε όποιον τις θυμάται.\n\nΕμείς σαν sportbrio ξεχωρίσαμε τις (κατά την άποψή μας) 10 και σας τις παρουσιάζουμε κάνοντας ένα ταξίδι αναμνήσεων με την μηχανή του χρόνου.Απολαύστε…\n

10 μοναδικές στιγμές που μας χάρισε ο Ολυμπιακός

\n

#10. 1979 και πρόκριση στο final 6

\nΣτην τρίτη του μόλις συμμετοχή στην Ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός των Γιατζόγλου, Καστρινάκη πανηγυρίζει την πρόκρισή του στις 6 κορυφαίες ομάδες της διοργάνωσης παίζοντας με ομάδες ”θηρία” (Μπόσνα Σαράγεβο που κατέκτησε και τον τίτλο εκείνη την χρονιά, Ρεάλ Μαδρίτης, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Μπανταλόνα, Βαρέζε)\n\nΟ μεγάλος Στηβ…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=dUY7SXnMAHM\n

#9. 1993:Η ”καταραμένη” γραμμή

\nΣτο τρίτο και καθοριστικό παιχνίδι με την Λιμόζ, όπου ο νικητής θα προκρινόταν στο final 4, ο Ολυμπιακός του Ιωαννίδη χάνει στις λεπτομέρειες, από μια άτυχη στιγμή του Πάσπαλι, που πατάει γραμμή λίγο πριν την τελευταία επίθεση…\n\nΣτο 57.15 η άτυχη στιγμή…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=xbWpHnTfgLQ\n

#8. 1995:Το άδειασμα του Αμπτσί Ιπεκτσί

\nΟ ”τουρκοφάγος” Γιάννης Ιωαννίδης, που σχεδόν ποτέ δεν έχανε στην Τουρκία, διαλύει την Εφές Πίλσεν στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας το 1995 και με έναν Ολυμπιακό να αναγκάζει του Τούρκους φιλάθλους να αδειάσουν νωρίς το γήπεδο.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=YOH6Y5idxIE\n

#7. 1994:Νάκιτς at the buzzer…

\nΜεγάλη και καθοριστική νίκη για πρόκριση στο final 4 επί της Ρεάλ του Σαμπόνις με τον Φράνκο Νάκιτς να σκοράρει στην εκπνοή προκαλώντας ”ντελίριο” στους φιλάθλους στο ΣΕΦ, που με την λήξη του αγώνα εισβάλλουν στον αγωνιστικό χώρο…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=82LXGpvsrCA\n

#6. Σιγάλας at the buzzer no2

\nΠάλι με την Ρεάλ, την ίδια χρονιά, μόνο που αυτή την φορά το καλάθι του Σιγάλα ακριβώς με την λήξη του αγώνα δίνει την πρώτη νίκη του Ολυμπιακού στην ιστορία του μέσα στην Μαδρίτη.Ίσως η μεγαλύτερη μέχρι τότε…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=VjUOgts-l0Y\n \n \n \n

#5. 1994:η αυτοκτονία στο Γιαντ Ελιάου…

\nΜπορεί να κέρδισε εκείνη την χρονιά δυο φορές την Ρεάλ αλλά στον πρώτο τελικό ελληνικάς ομάδας στην Ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός χάνει μεγάλη ευκαιρία να τον κατακτήσει κάνοντας το χειρότερο δυνατό του παιχνίδι…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kE1m0FEhz\n\n#4. 1997:Η άλωση του ΟΑΚΑ\n\nΗ μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού επί του ”αιωνίου” αντιπάλου του και πρωταθλητή Ευρώπης την προηγούμενη χρονιά, και μάλιστα με 20 πόντους εκτός έδρας, αποτελεί αγώνα-κλειδί για την μετέπειτα κατάκτηση της Ευρωλίγκας εκείνη την χρονιά…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=XX_QtzatLgc\n

#3. 1997:”Σόου Ρίβερς” και ”κατακτητές της κορυφής”

\nΜε έναν φοβερό Ρίβερς ο Ολυμπιακός ”καταπίνει” την Μπαρτσελόνα στον τελικό της Ρώμης και φτάνει στην κατάκτηση της πρώτης Ευρωλίγκας στην ιστορία του…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=oL9u0YCxWvU\n

#2. 2013: 100άρα στον τελικό και repeat…

\nΠετυχαίνοντας 90 πόντους σε 3 δεκάλεπτα(!!) και ανατρέποντας τον -17 της πρώτης περιόδου ο Ολυμπιακός ισοπεδώνει την Ρεάλ με 100-88 και κατακτάει την δεύτερη συνεχόμενη Ευρωλίγκα.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=wQLNGEVX_dM\n

#1. 2012:Κατάθεση ψυχής…

\nΌσο και να προσπαθήσαμε δεν μπορούσαμε να βρούμε άλλη κορυφαία στιγμή.Ο τελικός της Πόλης το 2012, με τα νεαρά παιδιά του Ίβκοβιτς απέναντι στο απόλυτο φαβορί, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Κιριλένκο, θα μείνει πάντα χαραγμένος στο μυαλό.Η ανατροπή από το -19 στο 28′(53-34) και το buzzer-beater του Πρίντεζη από την ασίστ του Σπανούλη θα προκαλούν πάντα ”ανατριχίλα” και δυνατά συναισθήματα για την αυταπάρνηση που έδειξε εκείνη η ομάδα…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=wXhwr87NF2w\n \n \n 

Όταν ο Ουίλτ Τσάμπερλεν “έτρεξε” με 100…

Όταν ο Ουίλτ Τσάμπερλεν "έτρεξε" με 100...

\n \nΤην σημερινή εποχή το να βρίσκουμε στο NBA παίκτη με ύψος 2.15 είναι κάτι αν όχι συνηθισμένο, τουλάχιστον όχι σπάνιο. Πριν 50 χρόνια όμως τέτοιο ύψος αποτελούσε την εξαίρεση και όποιος το είχε μπορούσε να κάνει καριέρα στον μαγικό κόσμο του μπάσκετ, έχοντας φυσικά και κάποιο ταλέντο.\n\nΣτην περίπτωση του Ουίλτ Τσάμπερλεν υπήρχε ένας φοβερός συνδυασμός και των δύο με αποτέλεσμα ο ”γίγαντας” των Φιλαντέλφεια Γουόριορς(σημερινοί Σίξερς) να αποτελεί το απόλυτο φόβητρο για τα αντίπαλα καλάθια.\n\nΠολλές ομάδες βάζαν ακόμα και 4 παίκτες να τον μαρκάρουν μην μπορώντας να πάρουν…σκάλα…Κάτι τέτοιο επιχείρησαν να κάνουν στις 2 Μαρτίου του 1962 και οι Νιου Γιορκ Νικς.\n\nΔεν τα κατάφεραν πάντως…πολύ καλά καθώς εκείνος ο αγώνας πέρασε στην ιστορία για το ασύλληπτο ρεκόρ 100 πόντων που πέτυχε ο απόλυτος σταρ της εποχής…\n

O Ουίλτ Τσάμπερλεν ήταν ασταμάτητος…

\nΟ Τσάμπερλεν είχε την τύχη να έχει τα απόλυτα σωματικά προσόντα που τον οδηγούσαν στο να ”βλέπει από ψηλά” όλους τους αντιπάλους του και οι κόντρες του με αυτούς να θυμίζουν πολλές φορές μάχη μεταξύ άντρα και έφηβου.\n\nΤα πολλά ριμπάουντ, τα καρφώματα και οι πολλοί πόντοι ήταν ”καρφιτσωμένα” στα στατιστικά του σχεδόν σε κάθε αγώνα. Μπορεί να κέρδισε μόνο 2 φορές το δαχτυλίδι του πρωταθλητή (1967 Γουόριορς,1972 Λέηκερς) αλλά έγραψε την δική του ιστορία με τις ”ασύλληπτες” επιδόσεις του, που ακόμα και σήμερα προκαλούν ”ίλιγγο”.\n\nΑυτό που πέτυχε όμως στον αγώνα της 2ας Μαρτίου του 1962 αναμένεται να μην καταρριφθεί ποτέ…\n \n \n

Το ιστορικό παιχνίδι…

\nΗ κανονική σεζόν έφτανε στο τέλος της και ο αγώνας μεταξύ των Νικς και των Γουόριορς ήταν σχεδόν αδιάφορος. Κανείς δεν περίμενε ότι τελικά θα έμενε στην ιστορία λόγω ενός παίκτη…\n\nΟ Τσάμπερλεν, αν και ξενυχτισμένος λόγω ενός πάρτι, αποφασίζει να στήσει και ένα δικό του εντός αγωνιστικού χώρου. Ανεβάζοντας σταδιακά την απόδοση του σκοράρει, ως συνήθως το ένα καλάθι πίσω από το άλλο, με αποτέλεσμα οι θεατές να αρχίζουν δείχνουν παραπάνω ενδιαφέρον για το που θα σταματήσει.\n\nΤο ενδιαφέρον αυτό ”απογειώνεται” όταν 7 λεπτά πριν το τέλος φτάνει στο ατομικό ρεκόρ των 79 πόντων.\n\nΕίναι η στιγμή που και οι συμπαίκτες του διαπιστώνουν ότι μπορούν να βοηθήσουν στο να γραφτεί μια ιστορική μέρα για το NBA. Αποτέλεσμα αυτού είναι να του δίνουν όλες τις πάσες προκειμένου να φτάσει όσο περισσότερους πόντους γίνεται…\n\nΤο παραπάνω έχει αποτέλεσμα και 1 περίπου λεπτό πριν το τέλος ο ”γίγαντας” φτάνει τους 98 πόντους. Εκείνη την στιγμή ο συμπαίκτης του Τσάμπερλεν, Ράκλικ του βγάζει μια πάσα ”άλεϊ-ουπ” την οποία εκμεταλλεύεται και σκοράρει τον 100ο πόντο του…\n\n

Ουίλτ Τσάμπερλεν 100 πόντοι - Wilt Chamberlaine
O Ουίλτ Τσάμπερλεν μόλις σημείωσε 100 πόντους!
\n

Ντελίριο και δηλώσεις…

\nΑκολουθούν σκηνές έκστασης με φιλάθλους να μπαίνουν μέσα στο γήπεδο προκειμένου να αγκαλιάσουν τον μεγάλο Τσάμπερλεν. Τα τελευταία 46 δευτερόλεπτα ποτέ δεν έγινε γνωστό αν παίχτηκαν καθώς δεν υπήρχε κάμερα στο παιχνίδι. Οι Γουόριορς κέρδισαν πάντως με 169-147 αλλά αυτό λίγη σημασία είχε.\n\nΗ ιστορία είχε γραφτεί και μάλιστα με επίλογο μια φωτογραφία που δείχνει τον Τσάμπερλεν να κρατάει ένα χαρτί με το νούμερο ”100”(ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων των Γουόριορς, Χάρβεϊ Πόλαν το έγραψε όταν μπήκε στα αποδυτήρια).\n\nΜερικές δηλώσεις μείναν και αυτές στην ιστορία από τον ίδιο άλλους που ήταν παρόντες…\n\nΟυίλτ Τσάμπερλεν:\n

“Είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας μου. Όχι όμως το κορυφαίο. Αυτόν τον τίτλο τον απονέμω σε εκείνο το ματς που είχα κατεβάσει 55 ριμπάουντ (επίσης απόλυτο ρεκόρ του ΝΒΑ) απέναντι στον Bill Russell“.\n\n”Αυτό που μου αρέσει περισσότερο σε αυτό το ματς είναι πως δεν υπάρχει βίντεο. Υπάρχει μόνο μυστήριο και μύθος γύρω από αυτό. Ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο έχω συναντήσει τουλάχιστον 10.000 (!) ανθρώπους που μου είπαν πως είχαν δει ζωντανά το ματς των 100 πόντων στο Madison Square Garden (!). Δεν πειράζει όμως, έχω συνηθίσει πια”.

\nΜαρβ Άλμπερτ(τηλεσχολιαστής αγώνων):\n

“Ο μεγαλύτερος χαβαλές γινόταν με τον σέντερ των Knicks, τον Darrell Imhoff, ο οποίος φημιζόταν για τις αμυντικές του ικανότητες. Μετά από αυτό το παιχνίδι όλοι τον αποκαλούσαν ως τον άνθρωπο που κράτησε τον Τσάμπερλεϊν στους 100 πόντους!”

\nΧάρβευ Πόλακ (υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων των Γουόριορς):\n

“Το μυθικό αυτού του παιχνιδιού είναι πως ο Ουίλτ έβαλε ακριβώς 100 πόντους, ούτε λιγότερους, ούτε περισσότερους. Και το ματς τελείωσε με το που μπήκε ο 100ος πόντος, παρόλο που απέμεναν ακόμα 46 δευτερόλεπτα. Αυτά δεν πρόκειται να ξαναγίνουν ποτέ”.

\nhttp://www.youtube.com/watch?v=LxMeEzhvNRs?w=728\n\nΠηγή: “Wilt scores 100”, Sport24\n \n 

Charles Barkley – Michael Jordan: “Δεν είμαστε φίλοι πια…!”

Charles Barkley - Michael Jordan: "Δεν είμαστε φίλοι πια...!"

\n\n

Οι Ιστορικοί τελικοί του 1993

\nJordan - Barkley, Τζόρνταν - ΜπάρκλεϊΟι τελικοί των playoff 1993 αποτελούν πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας των Chicago Bulls και του ΝΒΑ. Οι Ταύροι ήθελαν να πετύχουν κάτι εξαιρετικά δύσκολο.\n\nΝα σπάσουν το δίπολο Celtics – Lakers και να γίνουν η 1η ομάδα, πέρα από τις δύο προηγούμενες, που θα κατακτούσε τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο της\n\n(ας θεωρηθεί ως δεδομένο ότι το απόλυτο ρεκόρ των 8 συνεχόμενων τίτλων των Celtics του Bill Russell από το 1958 ως το 1966 δεν πρόκειται να σπάσει).\n\nJordan - Barkley, Τζόρνταν - ΜπάρκλεϊΕπίσης, μια χρονιά μετά το φαινόμενο Dream Team, στο ζενίθ της «χρυσής περιόδου», δύο καλοί φίλοι, παρά τρεις ημέρες συνομήλικοι, κοντράρονται για το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.\n\nΗ ιστορία τελείωσε με τον Air Jordan να κερδίζει το τρίτο και τον Sir να χάνει την μοναδική του ευκαιρία…\n

Τζόρνταν – Μπάρκλεϊ: 20 χρόνια μετά

\n20 χρόνια αργότερα, τα φώτα της δημοσιότητας έχουν πέσει και πάλι πάνω τους, για άλλους όμως λόγους. Ο Barkley ασχολείται με την ανάλυση αγώνων για το κανάλι ΤΝΤ της αμερικανικής τηλεόρασης, ενώ ανήκει και σε cast πασίγνωστης εκπομπής μαζί με τους Ernie Johnson Jr., Kenny Smith και Shaquille O’Neal.\n\nJordan - Barkley, Τζόρνταν - ΜπάρκλεϊO Jordan, από την άλλη, είναι ιδιοκτήτης της ομάδας Charlotte Bobcats (North Carolina). Αρχικά συμμετείχε με μικρό ποσοστό (2006), ως την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών το 2010. Με την αγορά αυτή, ο MJ καθίσταται ως ο πρώτος πρώην παίκτης και νυν ιδιοκτήτης ομάδας ΝΒΑ.\n\nΎστερα από το lockout του 2011, η σεζόν μειώθηκε στα 66 παιχνίδια, αντί για 82. Οι Bobcats είχαν ρεκόρ 7 νίκες και 59 ήττες (10,6%), το οποίο αποτελεί και το πιο αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία του πρωταθλήματος σε κανονική περίοδο.\n\nΗ κόντρα περιγράφεται από τον Sir Charles σε γνωστό αμερικανικό αθλητικό περιοδικό:\n

«ο MJ πρέπει να κάνει καλύτερη δουλειά. Πρέπει να διώξει όλους τους flunkies από δίπλα του και να προσλάβει αληθινούς ανθρώπους του μπάσκετ. Δεν μπορεί όμως να ακούσει τις σωστές απόψεις».

\nhttp://sports.yahoo.com/video/charles-barkley-michael-jordan-does-110000144.html\n\nΠροφανώς κανείς δε θα κάνει πίσω, ούτε και θα ζητήσει συγγνώμη. Ο MJ λογικό είναι να έχει «ψυχρανθεί» από τα λεγόμενα του Barkley. Κι όμως ο Sir Charles είχε δίκαιο. Τις επόμενες χρονιές, ως και φέτος, οι Bobcats βελτιώθηκαν (21-61 το 2012-13 και 43-39 το 2013-14).\n\nΠλέον έχουν και ένα σοβαρό ρόστερ με αρκετά καλόυς και ελπιδοφόρους παίκτες όπως οι Kemba Walker (point guard), Lance Stephenson (shooting guard), Gerald Henderson (guard/forward) και Al Jefferson (forward/center).\n\nΚαι ο Barkley κατέληξε ως εξής:\n

«Δεν είμαστε φίλοι πλέον, αλλά εξακολουθώ να τον αγαπώ. Και κάνει πια πολύ καλή δουλειά. Δεν έχει πλέον τους φίλους του δίπλα του, πρέπει να περιβάλλεσαι από ανθρώπους που ξέρουν από μπάσκετ. Δεν το είχε κάνει αυτό τότε. Όμως τώρα μου άρεσε αυτό που έκανε με τον Al Jefferson. Μου αρέσει που πήρε τον Lance (Stephenson). Μου αρέσει ο rookie Noah Vonleh από την Indiana. Η σχέση μας όμως δεν είναι ίδια, δεν είμαστε πια φίλοι όπως παλιά…».

\nJordan - Barkley, Τζόρνταν - Μπάρκλεϊ\n

 Jordan - Barkley, Τζόρνταν - Μπάρκλεϊ

\n

Michael Jordan vs Charles Barkley. The Oprah Winfrey Show, 2005

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=gTXxsiTzkfY?w=728\n

 Vintage Trash Talk…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=gC1zfOnr2Uc?w=728\n\n

Η πολύπλευρη προσωπικότητα Τσαρλς Μπάρκλεϊ!

Η πολύπλευρη προσωπικότητα Τσαρλς Μπάρκλεϊ!

Ο ”Σερ” Τσαρλς Μπάρκλεϊ , πέρα από έναν μεγάλο αθλητή της ”χρυσής εποχής” του ΝΒΑ, ήταν ένας άνθρωπος με πολύπλευρη προσωπικότητα και δεν δίσταζε να τα ”βάζει” με τον οποιονδήποτε προκειμένου να υποστηρίξει τις απόψεις του, κάτι που κάποιες φορές το ”πλήρωσε”.\n\nΣε γενικές γραμμές όμως έμεινε στην ιστορία σαν ένας μεγάλος ηγέτης ο οποίος αδικήθηκε από το γεγονός ότι δεν κατέκτησε κάποιο δαχτυλίδι… Ας θυμηθούμε τον ”Σερ” Τσαρλς εντός και εκτός γηπέδων…\n

Καριέρα γεμάτη διακρίσεις…

\nΤι να πρωτογράψει κανείς για τον Μπάρκλεϊ . Γεννήθηκε στο Λιντς της Αλαμπάμα στις 20 Φεβρουαρίου του 1963 κι επιλέχθηκε στο νούμερο 5 του ντραφτ του 1984 από τους Φιλαδέλφεια Σίξερς, με τους οποίους αγωνίστηκε έως το 1992. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια αγωνίστηκε στους Φοίνιξ Σανς και άλλα τόσα στους Χιούστον Ρόκετς. Πέτυχε 23.757 πόντους (μ.ό. 22,1), 12.546 ριμπάουντ (11,7) και 4.215 ασίστ (3,9).\n\nΕίναι ένας από τους μόλις πέντε παίκτες που έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν το «φράγμα» των 20.000 πόντων, 10.000 ριμπάουντ και 4.000 ασίστ. Αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος το 1993, πέντε φορές μέλος της κορυφαίας πεντάδας (1988, 1989, 1990, 1991, 1993) κι άλλες τόσες μέλος της καλύτερης δεύτερης (1986, 1987, 1992, 1994, 1995), ενώ ήταν μέλος της κορυφαίας πεντάδας και ως ρούκι, το 1985.\n\nΕπίσης, πήρε μέρος σε 11 All Star Game (1987-1997). Αποτέλεσε μέλος της «Dream Team», με την οποία κατέκτησε δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, το 1992 στη Βαρκελώνη και το 1996 στην Ατλάντα.\n\nΤο 2006 μπήκε στο Hall of Fame ως ένας από τους καλύτερους 50 παίκτες στην ιστορία του NBA.\n

Τα πρώτα δύσκολα βήματα του ”χοντρούλη”…

\nΚάνοντας τα πρώτα του βήματα στο κολλέγιο του Όμπερν, οι ενδείξεις μόνο καλές δεν ήταν για τον Μπάρκλεϊ καθώς με ύψος κάπου στα 1.75 μέτρα και βάρος γύρω στα 100 κιλά, είχε αποκλειστεί ακόμα και από την αναπληρωματική ομάδα του σχολείου του.\n\nΌμως αυτό κάθε άλλο παρά τον πτόησε. Με πολλές προπονήσεις και επιμονή, ο ”χοντρούλης” Τσαρλς(όπως τον έλεγαν στο κολλέγιο)κατάφερε μέσα σε 3 χρόνια να είναι πρώτος ριμπάουντερ, έχοντας μάλιστα το ταλέντο να αξιοποιεί τον όγκο του καθώς είχε να αντιμετωπίσει πολύ ψηλότερους αντιπάλους(ο ίδιος όσο ήταν φοιτητής έφτασε στο 1.92).\n\nΠέρα όμως από τα αγωνιστικά έδειξε και ”κάποια προσόντα” εκτός παρκέ καθώς είχε άποψη για τα πάντα σαν ένας έμπειρος παίκτης.Κάτι που μετά τον βοήθησε…\n

Φιλαντέλφεια, αρχή στο NBA και οι ”εμπρηστικές” δηλώσεις…

\n

Charles Barkley - Τσαρλς Μπάρκλεϊ
Charles Barkley – Τσαρλς Μπάρκλεϊ
\n\nΤο 1984 μεταγράφηκε στους Φιλαντέλφεια Σίξερς και φρόντισε από την αρχή του ταξιδιού του στο NBA να δείξει ότι θα έχει ”ιδιαίτερο” ρόλο. Μιλούσε πολύ, τσακωνόταν με αντιπάλους, ”την έλεγε” στους διαιτητές και αντιδρούσε πολλές φορές στις προπονητικές οδηγίες. Ο ίδιος δήλωνε:\n

“Κάνω τη δουλειά μου και προσπαθώ να κερδίζω διότι αυτό πληρώνομαι να κάνω και όχι για να ευχαριστήσω τους φιλάθλους. Δε με νοιάζει τι πιστεύει ο κόσμος για μένα.”

\nΣτην τριετία 1988-1991 η Φιλαντέλφεια το καλύτερο που θα κατάφερνε να πετύχει ήταν να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά της Ανατολικής Περιφέρειας το 1990 και το 1991. Ο Μπάρκλεϊ, έχοντας τον απόλυτα πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα άρχισε ρίχνει τις ευθύνες στους συμπαίκτες του για την απώλεια επιτυχιών.\n\nΈκανε μάλιστα την εξής δήλωση:\n

«Οι Σίξερς είναι μια κακή ομάδα που πρέπει ν’ αγγίξει την τελειότητα στο παιχνίδι της για να κερδίσει οποιοδήποτε παιχνίδι»,

\nενώ σε κάποια ντροπιαστική ήττα είπε:\n

«ύστερα από τέτοιες ήττες πηγαίνεις στο σπίτι σου και βαράς τη γυναίκα και τα παιδιά σου»

\nδήλωση που ξεσήκωσε αντιδράσεις από τους εκπροσώπους των γυναικείων δικαιωμάτων.Ωστόσο το ”αποκορύφωμα” ήταν ένα περιστατικό που έλαβε χώρα το Μάρτιο του 1991 στο Νιου Τζέρσι. Ένας φίλαθλος τον έβριζε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα με ρατσιστικά επίθετα με αποτέλεσμα ο Τσαρλς να επιχειρήσει να τον φτύσει, πετυχαίνοντας κατά λάθος ένα κοριτσάκι.\n\nΠέρα από το γεγονός ότι τιμωρήθηκε από την ομάδα του, η δημόσια εικόνα του είχε πληγεί ανεπανόρθωτα. Ωστόσο, σε βάθος χρόνου αυτό του έκανε καλό κάτι που το παραδέχτηκε λέγοντας:\n

«Απ’ αυτό το ατυχές περιστατικό, αντιλήφθηκα ότι ήμουν πολύ νευρικός εξαιτίας της επιθυμίας μου να κερδίσω. Έπρεπε να ηρεμήσω και να αρχίσω να σέβομαι περισσότερο το παιχνίδι, αντί να με απασχολεί το πώς θα κερδίσω με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο».

\n

Charles Barkley - Τσαρλς Μπάρκλεϊ
Charles Barkley – Τσαρλς Μπάρκλεϊ
\n

1992-93:Σανς και MVP χωρίς στέμμα

\n

Charles Barkley - Τσαρλς Μπάρκλεϊ
Charles Barkley – Τσαρλς Μπάρκλεϊ
\n\nΌλα τα παραπάνω ήταν φυσικό να οδηγήσουν στον Μπάρκλεϊ στο να ψάξει για μια ομάδα με την οποία θα μπορούσε να διεκδικήσει τίτλο.Οι Φοίνιξ Σανς, με τους Σέντρικ Σεμπάλος, Ντάνι Έιντζ, Νταν Μάρλευ και τον φοβερό Κέβιν Τζόνσον έμοιαζαν ως η ομάδα που θα μπορούσε να του προσφέρει κάτι τέτοιο.\n\nΗ μεταγραφή του την σεζόν 1992-93 συνέπεσε και με ίσως την κορυφαία του χρονιά στο NΒA, καθώς εκείνη την χρονιά ανακηρύχτηκε MVP της κανονικής περιόδου. Τελικά έφτασε έμεχρι τους τελικούς όπου για κακή του τύχη βρήκε έναν ”πληγωμένο”(για την απώλεια του βραβείου ΜVP)Τζόρνταν ο οποίος οδήγησε τους Μπουλς στο τρίτο σερί ους πρωτάθλημα.\n\nΉταν η αρχή αγωνιστικής πτώσης του Μπάρκλεϊ .\n

1994-96:Στην ”σκιά” του Ολάζουον και μεταγραφή στους Ρόκετς

\nΣτους Σανς έμεινε άλλα 3 χρόνια και προσπάθησε να φτάσει όσο ψηλότερα γινόταν.Η πρώτη αποχώρηση του Τζόρνταν το 1993 έδινε αισιοδοξία σ’αυτόν και άλλους αστέρες(Ολάζουον, Ρόμπινσον, Μαλόουν) ότι μπορούσαν να κατακτήσουν κάποιο δαχτυλίδι.\n\nΩστόσο τις σεζόν 1993-94 και 1994-95 ο ”Σερ” έπεσε ”θύμα” του μεγάλου Ολάζουον ο οποίος τον απέκλεισε 2 διαδοχικές φορές με τους Ρόκετς (κατακτώντας και τα δαχτυλίδια), ενώ την σεζόν 1995-96 ταλαιπωρήθηκε από πολλούς τραυματισμούς.\n\nΟι σκέψεις για απόσυρση από την ενεργό δράση στριφογύριζαν στο μυαλό του…\n

1996-99:Χιούστον , η τελευταία ευκαιρία…

\n

Charles Barkley - Τσαρλς Μπάρκλεϊ
Charles Barkley – Τσαρλς Μπάρκλεϊ
\n\nΤο 1996 ο Μπάρκλεϊ πήγε στον ”κακό του δαίμονα”, τους Ρόκετς με σκοπό να διεκδικήσει κάποιο δαχτυλίδι δίπλα στους Ολάζουον και Ντρέξλερ.\n\nΦτάνοντας το 1997 στους τελικούς της Δύσης αντιμετώπισαν τους Τζαζ των Μαλόουν-Στόκτον οι οποίοι συνεργάζονταν με ”κλειστά μάτια” με αποτέλεσμα να κόψουν άλλη μια προσπάθεια του Τσαρλς για τίτλο.Ο ίδιος, νευριασμένος δήλωσε για τον Στόκτον:\n

“Προφανώς, οι διαιτητές δεν έχουν καμία όρεξη να δουλέψουν σωστά. Επιτρέπουν στον Στόκτον να δίνει ένα σωρό χτυπήματα στα σκριν, επειδή είναι μικρόσωμος, ενώ αν τα έκανε κάποιος άλλος αυτά όλοι θα έλεγαν ότι παίζει αντιαθλητικά. Προσποιούνται πως δε βλέπουν τι γίνεται μπροστά τους”

\nύστερα από τον δεύτερο αγώνα της σειράς κι ενώ πιο πριν είχε φροντίσει να ξαπλώσει με αντιαθλητικό φάουλ τον πλέι-μέικερ της Γιούτα.Γενικά πάντως από την στεναχώρια του άρχισε να χάνει τον έλεγχο βάλλοντας κατά πάντων.\n\nΑπό τους συμπαίκτες του που «δεν είχαν το αγωνιστικό πνεύμα που έπρεπε». Ενάντια σε μια εκφωνήτρια του NBC, από την οποία πήρε την αφορμή για να υποστηρίξει πως «οι γυναίκες δεν έχουν καμιά δουλειά με τα αντρικά αθλήματα».\n\nΜέχρι και από τον ίδιο του τον εαυτό, δηλώνοντας «αισθάνομαι τελειωμένος». Όταν ηρέμησε πάντως είπε και κάτι ακόμα πολύ σωστό και αντικειμενικό «Αν ο Κλάιντ, ο Χακίμ κι εγώ ήμασταν πέντε χρόνια νεότεροι δε θα υπήρχε αντίπαλος να μας κερδίσει. Όμως είμαστε μεγάλοι πλέον και κάθε χρόνο που περνάει θα γινόμαστε ακόμα λιγότερο καλοί».\n

Τίτλοι τέλους

\n

Μπάρκλεϊ - Ολάζουον - Πίπεν
Μπάρκλεϊ – Ολάζουον – Πίπεν
\n\nΤα τελευταία 2 χρόνια στο Χιούστον, ο Μπάρκλεϊ δεν θύμιζε σε τίποτα τον σταρ του παρελθόντος.Η έλευση του Πίπεν to 1999 δεν άλλαξε κάτι για εκείνον και την ομάδα του Η αυλαία ουσιαστικά είχε πέσει, κάτι που το γνώριζε και ο ίδιος.\n\nΉθελε όμως να αποσυρθεί με…στιλ και επιχείρησε να επιστρέψει για ένα και μοναδικό παιχνίδι μέσα στη χρονιά 1999-2000, προκειμένου να αποχωρήσει από το μπάσκετ με τους δικούς του όρους.\n\nΣτις 19 Απριλίου του 2000, λοιπόν, σε ένα εντός έδρας παιχνίδι ενάντιας στους Βανκούβερ Γκρίζλις, ο «Σερ» αγωνίστηκε για έξι λεπτά και πέτυχε 2 πόντους ύστερα από δικό του επιθετικό ριμπάουντ. Η συγκεκριμένη σκηνή σηματοδότησε και τους τίτλους τέλους.\n\nΟ «Σερ» αποσύρθηκε από τον αγώνα μέσα σε standing ovation, αλλά δεν καταδέχτηκε γι’ ακόμα μια φορά να λυγίσει, δηλώνοντας πως:\n

«Ο σημερινός αγώνας για μένα σήμαινε πολλά και δεν ξέρω αν μπορώ πραγματικά να σας κάνω να καταλάβετε τι εννοώ. Έχω κερδίσει κι έχω χάσει πολλούς αγώνες, ωστόσο η τελευταία ανάμνηση που είχα πριν απ’ το σημερινό παιχνίδι ήταν να με κουβαλάνε ανήμπορο έξω απ’ το γήπεδο. Αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το χωνέψει ο νους μου. Ήθελα να αποσυρθώ από το άθλημα με τους δικούς μου όρους και να πατάω στα δικά μου πόδια».

\n

Το περιστατικό με την Ανγκόλα και η …δικαίωση του Μπόμπι Νάιτ

\nbronaauΑξίζει να σημειωθεί ένα περιστατικό το 1992 με πρωταγωνιστή τον ίδιο, στο οποίο χτύπησε ηθελημένα έναν παίκτη της Αγκόλα στο πρώτο παιχνίδι της ”θρυλικής” Ντρημ-Τημ 1 για τους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης.\n\nΟ ίδιος, αφού πριν το ματς είχε δηλώσει:\n

”Δεν ξέρω τους παίκτες της Ανγκόλα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι θα έχουν πρόβλημα”,

\nείπε μετά το περιστατικό:\n

”Δεν μετανιώνω γιατί με έπαιξαν σκληρά”

\nΑυτό το επεισόδιο πάντως χλευάστηκε από όλη την κοινή γνώμη, ειδικά γιατί ”ήταν κόντρα στο Ολυμπιακό πνεύμα”.\n\nΕπίσης ”δικαίωσε” έστω και 8 χρόνια αργότερα τον Μπόμπι Νάιτ που είχε απορρίψει τον Μπάρκλεϊ από την Ολυμπιακή Ομάδα του 1984 λόγω χαρακτήρα.\n

[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=NX1O2KO83Uw” ]\n

Ο ”μέσα σε όλα” Τσαρλς

\nΟ μεγάλος Μπάρκλεϊ ήταν πολύ δραστήριος και εκτός γηπέδων.Έχει παίξει σε ταινίες, έχει γράψει βιβλίακ και ήθελε να γίνει κυβερνήτης της Αλαμπάμα(!!). Επίσης έχει ταχθεί υπέρ των ομοφυλόφιλων, ενώ κατά τη διάρκεια του λοκ άουτ(1999) αποφάσισε να χαρίσει το μισθό του σε φιλανθρωπικά ιδρύματα λέγοντας:\n

«Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει λοκ άουτ κι εγώ να πληρώνομαι κανονικά».

\nΜιλώντας για τον Τζόρνταν είπε:\n

«ισχυρίζεται ότι είναι ο μεγαλύτερος αδελφός μου, αν και είναι μόλις τρεις μέρες μεγαλύτερος από μένα»

\nΑυτό το χρησιμοποίησαν οι εφημερίδες το 1993 όταν οι Μπουλς κέρδισαν τους Σανς και πήραν το πρωτάθλημα στην Αριζόνα με το σουτ του Πάξον στην λήξη, με το σχόλιο: «στο τέλος κερδίζει πάντα ο μεγαλύτερος αδελφός».\n\n

Μάικλ Τζόρνταν Τσαρλς Μπάρκλεϊ
Μάικλ Τζόρνταν Τσαρλς Μπάρκλεϊ
\n

Οι ατάκες του έχουν μείνει στην ιστορία.

\n

«Με ακόμη δύο ντόνατς θα γίνω ο τέλειος κύκλος»

\n, είχε δηλώσει ενθουσιασμένος…\n

«Όταν δεν σου κάνουν έκπτωση στα «McDonald’s», τότε καταλαβαίνεις πως πρέπει να αποσυρθείς»

\nαναφερόμενος στον Καρλ Μαλόουν.\n

«Παρατάω το μπάσκετ για την κολύμβηση. Θα μείνω στην πισίνα όσο υπάρχουν κορίτσια χωρίς τοπ»

\nγια το μέλλον του. Φυσικά, έχει τσακωθεί και έχει πει κατά καιρούς πολλά ”γαλλικά”. Έχει εκστομίσει αμέτρητες βρισιές. Πάντα όμως μέσα στα πλαίσια του πάθους του για το παιχνίδι…\n

Σερ Τσαρλς ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις…

\n

Μάχη ”γιγάντων”

\n[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=W0vCaZkULds” ]\n

Μεγάλος ”Τσαρλς”

\n[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=mu3vkwP3GHQ” ]

“Λεπτομέρειες δεν ανακοινώνονται…(Αλλά θέλουμε πάλι το δαχτυλίδι!)”

“Λεπτομέρειες δεν ανακοινώνονται...(Αλλά θέλουμε πάλι το δαχτυλίδι!)"

Και ο τίτλος έγραφε:\n

«ο Amar’e Stoudemire υπέγραψε στους Dallas Mavericks. Σύμφωνα με την πάγια τακτική της ομάδας, λετομέρειες ως προς το κόστος της συμφωνίας δεν έγιναν γνωστές».

\nΚι όμως, ο Amar’e δεν ήταν μέχρι πρότινος απλά ένας free agent. Στα 32 (16 Νοεμβρίου 1982), θεωρείται ακόμα μάχιμος και ικανός να αλλάξει τα δεδομένα ενός παιχνιδιού. Σε 13 σεζόν (2002-) έχει 20 πόντους και 8 ριμπάουντ μέσο όρο.\n\nΜας έχει χαρίσει εντυπωσιακά καρφώματα και όμορφες φάσεις, κορυφαία εκ των οποίων θεωρείται το posterize στον κακόμοιρο αλλά ωστόσο καλό αμυντικό Anthony Tolliver. Κι όμως, την ώρα που κάρφωνε, του χάιδεψε και το κεφάλι (Δείτε το παρακάτω video στο 0:28)!!!\n\n

[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=Iqc1MNA3GZ0″ ]\n\n \n\nΕπικές μονομαχίες με τον Tim Duncan, άριστα εκτελεσμένα pick n roll με τον «υπερυπολογιστή» playmaker Steve Nash, trash talking, κόντρα μέχρις εσχάτων στα play off της Δύσης όσο θήτευσε στους Phoenix Suns (2002-2010) ενάντια στους San Antonio Spurs και τεράστια εμπειρία πρωταθλητισμού και μαχητικότητας συμπεριλαμβάνονται στο βιογραφικό του.\n\nΟι Mavericks, οι οποίοι παρεπιπτώντως «πονoύσαν» στον πάγκο ως προς τις θέσεις 4/5, με την προσθήκη αυτή ευελπιστούν στο καλύτερο δυνατό πλασάρισμα για την post season – γιατί όχι και στη 2η θέση – εφόσον οι Warriors μοιάζουν να έχουν καπαρώσει με  την πρωτιά στην κανονική περίοδο.\n\n[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=yOpshoTiFmY” ]\n\n \n\n[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=1IkIy5K227o” ]

Μάικλ Τζόρνταν-Ντομινίκ Ουίλκινς: Η Τιτανομαχία του 1988!

Μάικλ Τζόρνταν-Ντομινίκ Ουίλκινς: Η Τιτανομαχία του 1988!

Το 1988 το All-Star Game του ΝΒΑ διοργανώθηκε στο Σικάγο. Φυσικό είναι όταν ακούει κανείς ‘Σικάγο’ το μυαλό του να πηγαίνει στον μεγάλο Μάικλ Τζόρνταν. Ο ”Air” μπροστά στο κοινό του δεν θα μπορούσε παρά να προσφέρει το καλύτερο δυνατό θέαμα και να αναδειχτεί και MVP του αγώνα Ανατολής-Δύσης που έληξε με νίκη της πρώτης 138-133.’\n\nΟμως εκείνη η βραδιά έμεινε στην ιστορία όχι για το ”κυρίως” πιάτο αλλά για ένα από τα ”ορεκτικά” το οποίο ήταν ο Διαγωνισμός Καρφωμάτων.\n

”Air” εναντίον ”Human Highlight Film”

\n

Τζόρνταν Ουίλκινς 1988
Τζόρνταν – Ουίλκινς, 1988
\n\nΈχοντας κερδίσει από έναν διαγωνισμό καρφωμάτων στο παρελθόν (1985 Ουίλκινς, 1987 Τζόρνταν) οι δύο ”σούπερσταρ” έφτασαν μέχρι τον τελικό με σκοπό να ”ξεκαθαρίσουν” μια και καλή στον κόσμο ποιος ήταν ο καλύτερος ή μάλλον ο πιο θεαματικός (για τον καλύτερο γενικά δεν τέθηκε ποτέ θέμα…).\n\nΟ διαγωνισμός ήταν ένα σόου από αυτά που πολύ σπάνια μπορούμε να δούμε σε οποιαδήποτε εποχή. Οι δύο άντρες επιστράτευσαν όλα τα αθλητικά τους προσόντα προκειμένου να κερδίσουν το πολυπόθητο τρόπαιο. Ωστόσο το γεγονός ότι έδρα ήταν το Σικάγο δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και το τελικό αποτέλεσμα.\n\n
Τζόρνταν Ουίλκινς 1988
Τζόρνταν – Ουίλκινς, 1988
\n\nΣτην τελευταία προσπάθεια, και αφού οι δύο αθλητές ήταν ισόπαλοι στους βαθμούς, είχαμε ολοκληρωτική συσσώρευση της φαντασίας και των προσόντων προκειμένου να γείρει κάπου η πλάστιγγα. Ο Ουίλκινς έκανε τον λεγόμενο ”ανεμόμυλο”, δηλαδή περιστροφή των χεριών στον αέρα.\n\nΤο αποτέλεσμα ήταν 48 βαθμοί στους 50, ενώ όλοι περίμεναν το απόλυτο.(έπαιξε ρόλο ίσως το ”θέλω” του κοινού). Ο Τζόρνταν χρειαζόταν κάτι πολύ δύσκολο προκειμένου να είναι ο νικητής.\n\nΤελικά αυτό που έκανε ήταν μια από τις αιτίες που του αποδόθηκε το προσωνύμιο ”Air”.Παίρνοντας φόρα, πήδηξε από την βολή και με μια θεαματική πτήση ολοκλήρωσε το εντυπωσιακό κάρφωμα.(στο replay φαίνεται καλύτερα ‘η πτήση”…)\n

”We want Mike!!! We want Mike!!”

\nΚανείς δεν μπορούσε να πει ότι η απόφαση για τον νικητή θα ήταν εύκολη. Ωστόσο υπό την ”αφόρητη” πίεση του κοινού η κριτική επιτροπή ”λύγισε”.Το αποτέλεσμα ήταν ένα ολοστρόγγυλο 50αρι και νίκη του Τζόρνταν με 2 βαθμούς διαφορά.Δεν θα μπορούσε ίσως να γίνει αλλιώς μέσα στο Σικάγο.\n\n

Τζόρνταν Ουίλκινς 1988
Το κάρφωμα του Τζόρνταν από τις βολές – Σπάνια Φωτο
\n

Ουίλκινς:”Θα μπορούσα να έχω κερδίσει…”

\nΑρκετά χρόνια μετά, σε συνέντευξή του, ο Ουίλκινς εξέφρασε μια μικρή πίκρα για εκείνο το βράδυ, παραδεχόμενος ωστόσο το ”μεγαλείο” του Τζόρνταν:\n

Πολλοί, ανάμεσά τους και Ο Μάικλ, πίστευαν ότι είχα κερδίσει.Ωστόσο η κριτική επιτροπή είχε άλλη άποψη. Ο Τζόρνταν πάντως είναι ένας και τα αθλητικά του προσόντα ήταν τεράστια, οπότε δεν με πικραίνει τόσο το γεγονός ότι έχασα από έναν τέτοιο αθλητή

\nΟ ”Human Highlight Film” αγωνίστηκε το 1996 στον ΠΑΟ κατακτώντας την πρώτη Ευρωλίγκα για τον σύλλογο και την Ελλάδα γενικότερα…\n\n

[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=1SeCOT7riaQ” ]\n\n \n\n[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=zl0G71v8K68″ ]

Τα Eλληνικά All-Star Game έχουν το δικό τους χρώμα!

Τα Eλληνικά All-Star Game έχουν το δικό τους χρώμα!

To All-star game, σε όποια χώρα και να γίνεται, αποτελεί την έννοια της ”γιορτής του μπάσκετ”.Θέαμα, καρφώματα, τρίποντα και αγώνες με υψηλό σκορ είναι οι ”αδιαπραγμάτευτες” απαιτήσεις των θεατών από τα ”αστέρια” του πρωταθλήματος.Στο NBA ξεκίνησε από πολύ παλιά(θα κάνουμε σύντομα αφιέρωμα)αλλά στην χώρα μας το πρώτο All-star game έγινε την εποχή που όλη η Ελλάδα ”χόρευε” στους ρυθμούς της πορτοκαλί μπάλας και συγκεκριμένα το 1991.Από τότε έως σήμερα έχουν γίνει συνολικά 20 τέτοια eventς.Αξίζει να θυμηθούμε μερικά αξιοσημείωτα γεγονότα.\n

1991:Χάτσον ο ”καταστροφέας”

\nΤο πρώτο All-star game έγινε σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ παραμονές πρωτοχρονιάς του 1992.Τότε αγωνιζόντουσαν οι καλύτεροι Έλληνες παίκτες με τους καλύτερους ξένους.Το τελικό σκορ ήταν 133-122 υπέρ των τελευταίων, το όλο event όμως σημαδεύτηκε από τον Τζον Χάτσον του Πανιωνίου, ο οποίος στον διαγωνισμό καρφωμάτων, έκανε ”κομμάτια” την μπασκέτα, προσφέροντας ”άρωμα” ΝBA και κερδίζοντας φυσικά τον διαγωνισμό…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=8VclFY4xnHc\n

1994:Θέαμα αλλά και επιπολαιότητα.

\nΜετά από διακοπή 2 χρόνων το All-star game ξαναδιοργανώθηκε, πάλι στο ΣΕΦ.Σε αντίθεση με αυτό του 1991, οι ομάδες θα απαρτίζονταν η μιά από τους καλύτερους Ευρωπαίους παίκτες και η άλλη από τους αντίστοιχους Αμερικάνους.Η ομάδα της Αμερικής κέρδισε με 1115-104 αλλά κακή εντύπωση προκάλεσε το γεγονός η κακή οργάνωση όσον αφορά την ώρα διεξαγωγής, καθώς είχαν φτάσει μεσάνυχτα και δεν είχε παιχτεί το 40 δεκάλεπτο.Τελικά αποφασίστηκε σ’αυτό να τρέχει ο χρόνος συνεχώς έτσι ώστε να ολοκληρωθεί γρήγορα το παιχνίδι.\n

1996:Η ”λάμψη” του Ντομινίκ

\nΤο 1996 το All-star game ”σημαδεύτηκε” από την παρουσία του μεγάλου Ντομινίκ Ουίλκινς, ο οποίος τότε αγωνιζόταν στον ΠΑΟ και ήταν αυτός που παραλίγο το 1988 να κέρδιζε τον Τζόρνταν στον διαγωνισμό καρφωμάτων του NBA.Δεν θα μπορούσε να μην προσφέρει λοιπόν αρκετές στιγμές θεάματος στην νίκη των Αμερικανών επί των Ευρωπαίων με 124-113.Η διοργάνωση έγινε στο ΟΑΚΑ.\n

Η πρώτη νίκη του Αλβέρτη…

\nΟ ”Φράγκι” του ΠΑΟ κατάφερε για 3 σερί χρόνια(1996-1998) να κερδίσει τον διαγωνισμό τριπόντων με τρόπο εμφατικό.Ωστόσο αξέχαστη θα μείνει η πρώτη φορά που το κατάφερε απέναντι στον πιο έμπειρο Άγγελο Κορωνιό του Περιστερίου, ο οποίος είχε ευστοχήσει σε 17 προσπάθειες ενώ ο Αλβέρτης έκανε 19 ακριβώς με την λήξη και βάζοντας την έγχρωμη μπάλα που μέτραγε για 2 πόντους…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=aaWtG8-ZmW4\n

1997:Πρώτη φορά συμπρωτεύουσα και ”Πέτζα”

\nΤο 1997 το All-star game έγινε στο γήπεδο όπου γινόντουσαν οι μεγάλες αναμετρήσει ΠΑΟΚ-Άρη την δεκαετία του ’80, το Αλεξάνδρειο. Ο αγώνας ήταν φτωχός σε θέαμα(Ευρώπη-Αμερική 83-75) αλλά έμεινε στην ιστορία για τον εκπληκτικό Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς, ο οποίος αργότερα θα ”μάγευε” τα πλήθη του NBA…\n

1999, 2001, 2002, 2005:Ντέρμπι μέχρι τέλους

\n4 φορές το All-star game κρίθηκε κυριολεκτικά στον πόντο.Η πρώτη ήταν 1999 όπου οι Αμερικανοί κέρδισαν με 119-118.(MVP Μποντιρόγκα).Το ίδιο συνέβη και 3 ακόμα φορές, το 2001(εκείνη την χρονιά ξαναέγινε ο αγώνας με την μορφή Έλληνες-Ξένοι που παραμένει μέχρι σήμερα),2002 και 2005 με τους Έλληνες να κερδίζουν τις 2(2001 με 86-85, 2005 με 77-76) και τους Ξένους 1(2002 με 126-125).\n

2010:Σόου α λα Big Sofo

\nTo 2010 η διοργάνωση έγινε στο Ηράκλειο Κρήτης. ΤΟ μέρος ήταν απόλυτα ταιριαστό με αυτό που είδαμε εντός παρκέ, καθώς ο αγώνας έμεινε στην ιστορία για το ”τρελό θέαμα” που προσέφερε ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης, ο οποίος, εκτός του ότι πέτυχε 42 πόντους (!!!) ευστόχησε και 3 τρίποντα(!!).Οι 42 πόντοι αποτελούν μέχρι σήμερα ρεκόρ για το All-star game.Ρεκόρ αποτέλεσε ακόμα και η διαφορά των 33 πόντων με την οποία κέρδισαν οι Έλληνες τους ξένους(147-114 ελέω Σόφο)\n

2013: Μπρεντ Πέτγουέι: Mvp, νικητής καρφωμάτων και…τραγουδιστής

\nTo 2013 η Πάτρα είχε την ευκαρία να θαυμάσει ένα All-star game Που είχε την έννοια του one man show.Λογικό αν σκεφτούμε ότι συμμετείχε ένας πρώην παίκτης των Ηarlem, o Μπρεντ Πέτγουει.Ο παίκτης του Ρεθύμνου (σήμερα παίζει στον Ολυμπιακό) αφού κέρδισε τον διαγωνισμό καρφωμάτων, πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε, σαν άλλος Πάνος Κιάμος κάνοντας εξαίσιες χορευτικές φιγούρες.Αυτές συνεχίστηκαν και εντός παρκέ όπου ο Πέτγουέι αναδείχτηκε και MVP του αγώνα στην νίκη των Ξένων με 131-125…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=L7PN2Qh9jNY\n

Αναλυτικά τα στατιστικά…(αποτελέσματα, τόποι διεξαγωγής και MVP)

\n1 1991-92 31 Δεκεμβρίου 1991 Ξένοι 133-122 Έλληνες ΣΕΦ Μπράιαν Βονς\n2 1993-94 10 Απριλίου 1994 Αμερική 115-104 Ευρώπη ΣΕΦ Τόνι Ουάιτ\n3 1994-95 22 Δεκεμβρίου 1994 Ευρώπη 94-88 Αμερική ΣΕΦ Στόγιαν Βράνκοβιτς Παναθηναϊκός\n4 1995-96 6 Ιανουαρίου 1996 Αμερική 124-113 Ευρώπη ΟΑΚΑ Ντομινίκ Ουίλκινς Παναθηναϊκός\n5 1996-97 14 Δεκεμβρίου 1996 Ευρώπη 83-75 Αμερική Αλεξάνδρειο Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς ΠΑΟΚ\n6 1997-98 22 Νοεμβρίου 1997 Ευρώπη 127-108 Αμερική ΕΑΚ Πατρών Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς ΠΑΟΚ\n7 1998-99 21 Νοεμβρίου 1998 Ευρώπη 124-114 Αμερική ΟΑΚΑ Άριαν Κόμαζετς\n8 1999-00 20 Νοεμβρίου 1999 Αμερική 118-119 Ευρώπη ΟΑΚΑ Ντέγιαν Μποντιρόγκα Παναθηναϊκός\n9 2000-01 20 Ιανουαρίου 2001 Έλληνες 86-85 Ξένοι ΕΑΚ Πατρών Φραγκίσκος Αλβέρτης Παναθηναϊκός\n10 2001-02 16 Φεβρουαρίου 2002 Ξένοι 126-125 Έλληνες Κ.Γ. Δ.Κραχτίδης Ιμπραήμ Κουτλουάι Παναθηναϊκός\n11 2002-03 30 Μαρτίου 2003 Έλληνες 115-110 Ξένοι ΔΑΚ Κανήθου Γιώργος Διαμαντόπουλος Πανιώνιος\n12 2003-04 28 Μαρτίου 2004 Έλληνες 102-89 Ξένοι Κ.Γ. Νέας Ιωνίας Νέστορας Κόμματος Άρης\n13 2004-05 10 Απριλίου 2005 Έλληνες 77-76 Ξένοι ΠΕΑΚ Δ.Τόφαλος Νίκος Μπάρλος Απόλλων Πατρών\n14 2005-06 26 Φεβρουαρίου 2006 Έλληνες 97-97

[1] Ξένοι ΕΑΚ Νεάπολης Σοφοκλής Σχορτσανίτης Ολυμπιακός\n15 2006-07 4 Φεβρουαρίου 2007 Ξένοι 99-87 Έλληνες ΔΑΚ Λαμίας Αντρέ Χάτσον Πανιώνιος\n16 2007-08 12 Απριλίου 2008 Ξένοι 111-101 Έλληνες Αμαλιάδας Τζέρεμι Μάσεϊ Άρης\n17 2008-09 15 Μαρτίου 2009 Έλληνες 127-93 Ξένοι Φίλιππος Αμοιρίδης Ξάνθης Γιάννης Μπουρούσης Ολυμπιακός\n18 2009-10 14 Μαρτίου 2010 Έλληνες 147-114 Ξένοι Ηρακλείου Σοφοκλής Σχορτσανίτης Ολυμπιακός\n19 2010-11 13 Μαρτίου 2011 Έλληνες 141-122 Ξένοι Πύργου Αντώνης Φώτσης Παναθηναϊκός\n\n2ο 2012-13 10 Μαρτίου 2013 Ξένοι 131-125 Έλληνες Περιβόλας, Πάτρα Μπρεντ Πέτγουεϊ\n

Οι νικητές στον διαγωνισμό καρφωμάτων

\nΠερίοδος Νικητής Ομάδα\n1991-92 Τζον Χάτσον Πανιώνιος\n1993-94 Χένρι Τέρνερ Πανιώνιος\n1994-95 Κρις Κινγκ Αρης\n1995-96 Λόρενς Φάντερμπερκ ΠΑΟΚ\n1996-97 Χάρολντ Ελις Απόλλων Π.\n1997-98 Αντόνιο Χάρβεϊ Πανιώνιος\n1998-99 Αντόνιο Χάρβεϊ Ηράκλειο\n1999-00 Χένρι Τέρνερ Μαρούσι\n2000-01 Δημήτρης Παπανικολάου Ολυμπιακός\n2001-02 Ράιαν Λόρθριτζ ΚΑΟΔ\n2002-03 Τάιρον Νέσμπι Ολύμπια Λ.\n2003-04 Κασίμπ Πάουελ ΠΑΟΚ\n2004-05 Τόμπι Μπέιλι ΑΕΚ\n2005-06 Μιχάλης Παραγυιός Ηλυσιακός\n2006-07 Γιώργος Πρίντεζης Ολύμπια Λ.\n2007-08 Κίντελ Γουντς Ολυμπιακός\n2008-09 Ουίλιαμ Ντάνιελς Καβάλα\n2009-10 Λανς Χάρις Κολοσσός Ρόδου\n2010-11 Λανς Χάρις Ίκαρος Καλλιθέας\n2012-13 Μπρεντ Πέτγουεϊ ΑΓΟ Ρεθύμνου\n

Οι νικητές στο διαγωνισμό τριπόντων

\nΠερίοδος Νικητής Ομάδα\n1991-92 Γιάννης Γιαννόπουλος Παγκράτι\n1993-94 Δημήτρης Ποδαράς ΑΕΚ\n1994-95 Τράβις Μέις Πανιώνιος\n1995-96 Φραγκίσκος Αλβέρτης Παναθηναϊκός\n1996-97 Φραγκίσκος Αλβέρτης Παναθηναϊκός\n1997-98 Φραγκίσκος Αλβέρτης Παναθηναϊκός\n1998-99 Αντι Τούλσον Μαρούσι\n1999-00 Νίκος Χατζής ΑΕΚ\n2000-01 Γιάννης Κρητικός Περιστέρι\n2001-02 Ιμπραήμ Κουτλουάι Παναθηναϊκός\n2002-03 Νίκος Χατζής ΑΕΚ\n2003-04 Άγγελος Κορωνιός Πανιώνιος\n2004-05 Δημήτρης Τσαρουχάς Ηλυσιακός\n2005-06 Φώτης Βασιλόπουλος Πανιώνιος\n2006-07 Σάνι Μπετσίροβιτς Παναθηναϊκός\n2007-08 Πρόδρομος Νικολαΐδης Αιγάλεω\n2008-09 Δημήτρης Καραδολάμης ΑΕΛ\n2009-10 Ντριου Νίκολας Παναθηναϊκός\n2010-11 Ντριου Νίκολας Παναθηναϊκός\n2012-13 Γιώργος Δέδας ΠΑΟΚ\n

Μεγάλες Στιγμές….

\n

Big Σόφο από το ”σπίτι” του

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=5_fy4y7RycA\n

All-star game 1996

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=46EOVH0EqSI\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=xktRlTE8HVU\n

1994

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=OzBA_NDIL98\n

2001:Tεστ ”Παπ” πετυχημένο

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=6DhKWY1s-yg

Ντιν Σμιθ. Ο μέντορας του Μάικλ Τζόρνταν

Ντιν Σμιθ. Ο μέντορας του Μάικλ Τζόρνταν

Αν κάποιος ψάξει να βρει σε λεξικό τι σημαίνει η λέξη ”μέντορας” τότε πιθανόν να βρει δίπλα στην επεξήγηση και μια φωτογραφία του Ντιν Σμιθ, ο οποίος υπήρξε πραγματικός ”πατέρας” για τους παίκτες που προπονούσε και πραγματικός ”ψυχαναλυτής”.\n\nΠροσθέστε σε αυτά ότι ανακάλυψε ίσως τον μεγαλύτερο αθλητή μπάσκετ όλων των εποχών, τον Μάικλ “Αιρ” Τζόρνταν και θα καταλάβετε πόσο μεγάλη απώλεια ήταν ο θάνατός του.\n\n

Ντιν Σμιθ
Ντιν Σμιθ
\n

Πρωτοπόρος, πολυνίκης και αγωνιστής…

\nΟ Ντιν Σμιθ άφησε την προσωπική του σφραγίδα σε θέματα τακτικής καθώς ήταν ο δημιουργός και εμπνευστής της ”άμυνας με παγίδες”. Δίπλα σε αυτόν γαλουχήθηκαν μεγάλοι παίκτες όπως οι Τζέιμς Γουόρθι, Μπομπ Μακαντου, Βινς Κάρτερ και Ρασίντ Ουάλας. Όλοι αυτοί ανήκαν σε διαφορετικές δεκαετίες, πράγμα λογικό αν σκεφτούμε ότι ο Σμιθ υπήρξε προπονητής-τοτέμ για την Νορθ Καρολάινα για περίπου 40 χρόνια (1961-1997).\n\nΜέσα σε αυτό το διάστημα, κάπου στις αρχές τη δεκαετίας του ’80 ”ανακάλυψε” τον παίκτη που θα άλλαζε εντελώς τις ισορροπίες στο NBA και άκουγε στο όνομα Μάικλ Τζόρνταν. Ο τελευταίος θεωρούσε ”πατέρα” του τον Σμιθ και τον άκουγε με προσοχή ακόμα και τα χρόνια που βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του με τους Σικάγο Μπουλς…\n\nΑξίζει να σημειωθεί ότι πέτυχε 879 νίκες με ποσοστό επιτυχίας 77,6%, έχοντας αναδειχτεί 4 φορές ”καλύτερος προπονητής της χρονιάς” και κατακτώντας με το Νορθ Καρολάινα 2 τίτλους, το 1982 και το 1993.Ήταν επίσης και προπονητής της ”χρυσής ομάδας” των ΗΠΑ Στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ το 1976.\n\nΗ μεγαλύτερη όμως ”νίκη” του ήταν εκτός αγωνιστικών χώρων καθώς υπήρξε ένας από τους πρώτους που μίλησε για τα δικαιώματα των μαύρων αθλητών σε εποχές που κανείς δεν τους είχε σε υπόληψη λόγω ρατσιστικών θεωριών.(το 1967 πίεσε αφόρητα για την υποτροφία του Τσάρλι Σκοτ).\n\nΌλα τα παραπάνω όπως ήταν λογικό τον έκαναν μέρος του Hall of Fame…\n

Επίσκεψη σε Ελλάδα και συνάντηση Γκάλη-Τζόρνταν

\n

Νίκος Γκάλης - Μάικλ Τζόρνταν - Βασίλης Σκουντής
Νίκος Γκάλης – Μάικλ Τζόρνταν – Βασίλης Σκουντής
\n\nΟ Σμιθ επισκέφτηκε και την χώρα μας αρκετές φορές. Δύο χαρακτηριστικές ήταν το 1982 και το 1994.\n\nΤην πρώτη φορά ήταν με το κολλέγιο της Νορθ Καρολάινα για το τουρνουά ”Δημήτρια” που έγινε στην Θεσσαλονίκη( με την Εθνική Ελλάδος, τους Ελληνες Επιλέκτους, την Μπερλόνι Τορίνο και τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου).\n\nΕκεί είχαμε και την μοναδική συνάντηση Γκάλη-Τζόρνταν που μας την θυμίζει μια παλιά φωτογραφία, όπου ο Τζόρνταν φοράει αθλητικά ενώ ο Γκάλης πολιτικά(δίπλα τους κάθεται ο Βσίλης Σκουντής).\n\nΗ δεύτερη ήταν σε μια διάλεξη που έδωσε στα εκπαιδευτήρια ”Κωστέα Γείτονα” σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, όπου δεν ”έπεφτε καρφίτσα”.\n

Μάικλ Τζόρνταν: ”Ήταν δεύτερος πατέρας μου…”

\nΗ είδηση του θανάτου του τον Φεβρουάριο του 2015 συγκλόνισε όλον τον κόσμο του NBA αλλά κυρίως τον παίκτη-εφεύρεση του και ίσως αυτόν που τον άφησε στην ιστορία περισσότερο από όλα τα άλλα που πέτυχε.Ο Μάικλ Τζόρνταν σε μια κατάθεση ψυχής είπε τα παρακάτω…\n

Εκτός των γονιών μου, κανείς άλλος δεν είχε τόσο μεγάλη επιρροή στη ζωή μου, όσο ο κόουτς Σμιθ. Ήταν κάτι παραπάνω από ένας προπονητής. Ήταν ο μέντορας, ο δάσκαλος και ο δεύτερος πατέρας μου. Ήταν πάντα εκεί για μένα, όποτε τον χρειαζόμουν και γι αυτό τον αγαπώ. Μου έμαθε μπάσκετ και πράγματα για τη ζωή. Η καρδιά μου είναι μαζί με τη Linnea (σ.σ.: σύζυγός του) και τα παιδιά τους. Χάσαμε έναν σπουδαίο άνδρα, που είχε μεγάλη επιρροή στους παίκτες, το σταφ και ολόκληρη την οικογένεια του North Carolina.

\n

\n

Αφιέρωμα του WNCN στον Ντιν Σμιθ ένα χρόνο πριν τον θάνατό του

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=JfzjQnTcHI8

Havlicek Stole The Ball !! It’s All Over! It’s All Over!

Havlicek Stole The Ball !! It's All Over! It's All Over!

Στον αθλητισμό, ως γνωστόν, αυτά που μένουν στην ιστορία είναι τα μεγάλα ματς, οι ωραίες φάσεις και κάποιες μεμονωμένες στιγμές που μπορεί να κρατήσουν και 1 δευτερόλεπτο.\n\n

John Havlicek
John Havlicek
\n\nΗ περίπτωση του 7ου τελικού της Ανατολής το 1965 μεταξύ των τρομερών Σέλτικς και των Φιλαδέλφεια Σίξερς του Τσαμπερλέιν δεν θα μπορούσε να αποτελέσει καλύτερο παράδειγμα για το τελευταίο.\n\nΠρωταγωνιστές ήταν ο Τζον Χάβλιτσεκ των Σέλτικς και ο σπήκερ του αγώνα Τζόνυ Μοστ…\n

Τα ”προφίλ” των 2 πρωταγωνιστών

\nΟ Τζον Χάβλιτσεκ αποτέλεσε την έννοια του ”φιλότιμου παίκτη”. Μαχητικός, γρήγορος και με πολλές ικανότητες σε άμυνα και επίθεση, αποτελούσε πάντα έναν πονοκέφαλο για τις αντίπαλες άμυνες αλλά και για τον αντίπαλο που μάρκαρε.\n\n

Johnny Most
Johnny Most
\n\nΚατάφερε να βάλει το δικό του ”λιθαράκι” στα 8 πρωταθλήματα που κατέκτησε με τους Σέλτικς (1963-66, 1968, 1969, 1974 και 1976) και μάλιστα να αναδειχτεί MVPτων τελικών του 1974.Όλα αυτά παίζοντας δίπλα σε ”ιερά τέρατα΄’ όπως ο Μπιλ Ράσελ…\n\nΟ σπήκερ Τζόνυ Μοστ αποτέλεσε την ”φωνή” των Σέλτικς για 40 χρόνια(1953-1990) με τις ”μυθικές” περιγραφές που έκανε στο ‘Μπόστον Γκάρντεν” και με τις οποίες ”μεγάλωσαν” πολλές γενιές φιλάθλων των ”Κελτών”.\n\nΠάντα επιεικής με την ομάδα αυτή αλλά καυστικός με τις άλλες ομάδες που έπαιζαν αντίπαλοι της, κριτικάροντας μάλιστα και μεγάλους αντιπάλους όπως τον Μάτζικ Τζόνσον, τον οποίο το 1985 τον είχε χαρακτηρίσει “κλαψιάρικο μωρό”…\n

Ο ”ιστορικός”αγώνας…

\nΤο 1965, οι Σέλτικς προσπαθούσαν να πάρουν το 3ο σερί πρωτάθλημα (και να γίνουν η 2η έως τότε ομάδα που κατάφερνε κάτι τέτοιο)αλλά τα βρήκαν πολύ δύσκολα απέναντι στους Σίξερς του θηριώδη Τσάμπερλειν.\nΜετά από 6 αγώνες με μοιρασμένες νίκες, η σειρά οδηγήθηκε στο 7ο και καθοριστικό παιχνίδι στο Μπόστον Γκάρντεν.\n\n5 δευτερόλεπτα πριν το τέλος οι Σέλτικς ήταν μπροστά με 110-109, αλλά οι Σίξερς είχαν την κατοχή και μια ευκαιρία να κερδίσουν. Στην επαναφορά ήταν ο Χαλ Γκρηρ κι έψαχνε να βρει τον Τσαμπερλέιν, ο οποίος όμως ήταν στενά μαρκαρισμένος από τον Μπιλ Ράσελ.Τελικά αποφάσισε να πασάρει στον Σαμ Τζόουνς που φαινόταν αμαρκάριστος…\n\nΛογάριαζε όμως χωρίς τον Χάβλιτσεκ…\n

”Havlicek stole the ball!!! It’s all over, It’s all over!!”

\n

Havlicek stole the ball
Havlicek stole the ball
\n\nΟ παμπόνηρος παίκτης των Σέλτικς έπαιξε τον ρόλο του ”κλέφτη” με τον πιο έξυπνο τρόπο. Την ώρα της επαναφοράς πετάχτηκε σχεδόν από το πουθενά μπροστά από τον Jones, σκαρφαλώνοντας σχεδόν πάνω του και του απέσπασε την μπάλα όπως ο ”αετός που αρπάζει το φίδι”.\n\nΗ κραυγή ενθουσιασμού του Μοστ ακόμα ”ηχεί” στο Μπόστον Γκάρντεν:\n

”Ο Γκρηρ βάζει την μπάλα στο γήπεδο. Ο Χάβλιτσεκ την κλέβει μπροστά από τον Σαμ Τζόουνς!! Ο Χάβλιτσεκ έκλεψε την μπάλα!!Όλα τελείωσαν!! \n\nΟ Χάβλιτσεκ έκλεψε την μπάλα(Havlicek stole the ball!!)”

\nΗ φωνή ενθουσιασμού του Μοστ έμεινε στην ιστορία. Από τότε όταν ένας αγώνας κριθεί από ένα κλέψιμο πολλοί σπήκερ συνηθίζουν να λένε το όνομα του παίκτη που έκλεψε την μπάλα συμπληρώνοντας το ιστορικό ”stole the ball” του συγχωρεμένου πια ”σπήκερ-οπαδού” των Σέλτικς…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=J4fTjcJwImw&feature=youtu.be

Η Έκπληξη των Warriors και το Απίστευτο Ρεκόρ του Κλέι Τόμπσον

Η Έκπληξη των Warriors και το Απίστευτο Ρεκόρ του Κλέι Τόμπσον

Η έκπληξη

\nΗ ευχάριστη έκπληξη της φετινής περιόδου του ΝΒΑ είναι αναμφίβολα οι Golden State Warriors. Μέχρι στιγμής το ρεκόρ τους ανέρχεται σε 35 νίκες και μόλις 6 ήττες. Έχοντας αφήσει πίσω σχεδόν μισή σεζόν, η ομάδα της Βόρειας California θέτει σοβαρές βάσεις να μπει με απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα playoff. Που οφείλεται όμως η εντυπωσιακή τους πορεία μέχρι τώρα;\n\nΌπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, και με εξαίρεση τους Detroit Pistons του 2004, οι ομάδες που κατακτούν το δαχτυλίδι έχουν στις τάξεις τους τουλάχιστον 2 ή και 3 παίκτες superstars.\n\n

Klay Thompson - Stephen Curry
Klay Thompson – Stephen Curry
\n\nΟι φετινοί Warriors δεν έχουν την τύχη να απαρτίζονται μόνο από το ποιοτικότερο δίδυμο guard στο ΝΒΑ (Curry – Thompson), αλλά και στις υπόλοιπες θέσεις υπάρχουν οι κατάλληλοι παίκτες – κλειδιά.\n\nΈνας παίκτης που τα κάνει όλα και κυρίως παίζει λυσσαλέα άμυνα στην περιφέρεια (Iguodala), ένα 4-5άρι με παιχνίδι με πλάτη (Lee) και ένας αμυντικός ογκόλιθος 7 footer, ο Αυστραλός Bogut συμπληρώνουν την πεντάδα. Και στον πάγκο όμως υπάρχουν ποιοτικές λύσεις σχεδόν σε όλες τις θέσεις\n

Έσπασε ρεκόρ πόντων σε μια περίοδο !

\nΣτο παιχνίδι Sacramento Kings @ Golden State Warriors, (24/1), έσπασε ένα ρεκόρ που κρατούσε από το 1978, όταν ο θρύλικός George Gervin των San Antonio Spurs σκόραρε 33 πόντους σε μία μόνο περίοδο. Ο Καρμέλο Άντονυ ισοφάρισε το συγκεκριμένο ρεκόρ το 2008 με τους Denver Nuggets.\n\n

George Gervin
George Gervin
\n\nΚι όμως! Ο Klay Thompson, ο δεύτερος Splash Brother της ομάδας, πέτυχε 37 πόντους στην 3η περίοδο (συνολικά πέτυχε 52). Φαίνεται υπερβολικό; Δεν έχασε ούτε μια προσπάθεια. Ας ευχηθούμε κι εις ανώτερα σ αυτή την συμπαθέστατη ομάδα με την «πιο καυτή έδρα» σε όλο τον μαγικό κόσμο…\n\n
Warriors - Klay Thomson
Warriors – Klay Thomson
\n\nhttps://twitter.com/warriors/status/558905826820116480\nhttps://twitter.com/warriors/status/558919812156370944\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Wxjsz92v53M\nhttps://www.youtube.com/watch?v=JBZxm0kF2YA

Ρόι Τάρπλεϊ. Ήταν τεράστιος! Τον “έφαγαν” τα ναρκωτικά & οι μπύρες!

Ρόι Τάρπλεϊ. Ήταν τεράστιος! Τον "έφαγαν" τα ναρκωτικά & οι μπύρες!

Όταν ακούς το όνομα Ρόι Τάρπλεϊ, σίγουρα δυο πράγματα σου έρχονται στο μυαλό: Mεγάλο ταλέντο και Nαρκωτικά. Είναι αλήθεια ότι αυτά τα 2 στοιχεία, όσο αντιφατικά και να είναι, συνέθεταν σε γενικές γραμμές το προφίλ ενός παίκτη που μπορούσε να γράψει την δική του ιστορία στον χώρο του NBA αλλά τελικά, λόγω των κακών συνηθειών του, κατέληξε να αγωνίζεται μέχρι τα 40 του σε χαμηλό επίπεδο προκειμένου να βγάλει τα προς το ζειν… Το ταλέντο του πάντως ήταν αναμφισβήτητο.\n

1986-1988:Τo “καταραμένο” ντραφτ του 1986 και το πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα

\n

Ρόι Τάρπλεϊ εναντίον Κ.Α Τζαμπάρ
Ρόι Τάρπλεϊ εναντίον Κ.Α Τζαμπάρ
\n\nΜετά από κάποια χρόνια στο κολλέγιο του Μίτσιγκαν, ο Τάρπλεϊ, έχοντας ανακηρυχτεί 3 φορές MVP, επιλέγεται από του Ντάλας Μάβερικς ως No 7 στο ”καταραμένο” ντραφτ του 1986.\n\n
Ρόι Τάρπλεϊ εναντίον Μάτζικ Τζόνσον
Ρόι Τάρπλεϊ εναντίον Μάτζικ Τζόνσον
\n\nΧαρακτηρίστηκε έτσι γιατί οι 4 από τους 10 πρώτους εκείνου του ντραφτ αντιμετώπισαν στην συνέχεια πολλά προβλήματα με τα ναρκωτικά. (δυστυχώς ήταν και ο Ρόι ένας από αυτούς…)\n\nΤα πρώτα 2 χρόνια πάντως ήταν εξαιρετικά ελπιδοφόρα για τον ίδιο, καθώς τον πρώτο χρόνο ψηφίστηκε στην all-rookie team ενώ την σεζόν 87-88 ανακηρύσσεται καλύτερος 6ος παίκτης και συμβάλλει αποφασιστικά στην πορεία των Ντάλας μέχρι τους τελικούς της Δύσης(ηττήθηκαν 4-3 από τους Λέηκερς του Μάτζικ).\n\nΌμως εκεί κάπου φάνηκαν τα πρώτα ”σύννεφα”…\n

1988-1992: Oι κακές συνήθειες και ο διετής αποκλεισμός από το NBA…

\nTo 1988 ο Τάρπλεϊ αρχίζει να ”πέφτει” στα ”νύχια” του αλκοόλ και των ναρκωτικών. Παρά το γεγονός ότι μίλαγε σε ειδικό για το πρόβλημά του, ο ίδιος δεν κατάφερε ουσιαστικά να το ξεπεράσει με αποτέλεσμα τον Γενάρη του 1989 να αποβληθεί από την υπόλοιπη σεζόν λόγω χρήσης ουσιών.Είχαν επίσης αρχίσει και τα πρώτα προβλήματα τραυματισμών με τα γόνατά του, συνέπεια της πολυτάραχης ζωής του.\n\nΑγωνίστηκε σε πολύ λίγα παιχνίδια τις σεζόν 1990 και 1991 αλλά στις 17 Οκτωβρίου 1991 το NBA τον απέβαλλε οριστικά όταν αρνήθηκε να εξεταστεί σε drug test, στο οποίο είχε βρεθεί θετικός τα 2 προηγούμενα χρόνια… Απουσίες από αγώνες, οδήγηση υπό την επήρεια μέθης και πολλά άλλα παρόμοια περιστατικά συνέθεταν την ζωή του Ρόι εκείνη την περίοδο.\n

1992-93:Ευρώπη και Άρης

\nΈχοντας πλέον διαγραφεί από τις λίστες του NBA, ο Τάρπλεϊ αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και συγκεκριμένα στον Άρη, σε μια προσπάθεια να βρει τον παλιό του εαυτό. Η σεζόν 1992-93 ήταν καλή στην αρχή, καθώς ο Ρόι κάνει ”πράγματα και θαύματα” και οδηγεί τον Άρη στην κατάκτηση του Κυπελλούχων απέναντι στην Έφες Πίλσεν.\n\nΈνας τραυματισμός που είχε μεσούσης της περιόδου επηρεάζει τον Άρη, που φτάνει στα πλέη οφ ως 5ος αντιμετωπίζοντας με μειονέκτημα έδρας τον Ολυμπιακό.Το πρώτο ματς έγινε στην Χαλκίδα λόγω τιμωρίας των Πειραιωτών και έμελλε να είναι το τελευταίο του Τάρπλεϊ στον Άρη. Ο λόγος ήταν η μαρτυρία ενός υπαλλήλου του ξενοδοχείου που έμενε η αποστολή του Άρη ότι βρήκε κάτω από το κρεβάτι του Ρόι κουτιά μπύρας.\n\nΜετά από αυτό ο Τάρπλεϊ έφυγε για την πατρίδα του και δεν ξαναγύρισε στον Άρη, έχοντας παράλληλα τσακωθεί και με τον τότε προπονητή Σβι Σερφ… Οι κακές συνήθειες δεν έλεγαν να τον αφήσουν…\n\n

Ο Ρόι Τάρπλεϊ στην 1η χρονιά του στην Ελλάδα με τη φανέλα του Άρη
Ο Ρόι Τάρπλεϊ στην 1η χρονιά του στην Ελλάδα με τη φανέλα του Άρη
\n

1993-94:Ολυμπιακός και το ”μοιραίο” επεισόδιο με Παπαδάκη

\nΤην επόμενη σεζόν εντάσσεται στο δυναμικό του τότε πρωταγωνιστή Ολυμπιακού, με εισήγηση του Ιωαννίδη, που ήθελε τον Αμερικάνο για να αποτελέσει ένα πανίσχυρο δίδυμο με τον Ζάρκο Πάσπαλι. Η σεζόν που ακολουθεί είναι ”ονειρική” για την ομάδα αλλά και για τον ίδιο.\n\nΟ Ολυμπιακός φτάνει στον τελικό του Πρωταθλητριών και είναι το φαβορί απέναντι στην Μπανταλόνα του Ομπράντοβιτς. Ο Τάρπλεϊ έχει βοηθήσει τα μέγιστα. Γι άλλη μια φορά όμως θα γίνει αρνητικός πρωταγωνιστής εκτός γηπέδου, αφού παραμονές του τελικού στο Τελ Αβίβ, τσακώνεται με τον Μπάμπη Παπαδάκη και φεύγει από το ξενοδοχείο.\n\nΤον βρίσκουν μετά από λίγες ώρες μεθυσμένο σε ένα μπαρ. Την επόμενη ”παραπατάει” στον τελικό και ο Ολυμπιακός χάνει το τρόπαιο. Τελικά θα κατακτήσει το νταμπλ με την ομάδα του Πειραιά, μπαλώνοντας κάπως την κατάσταση, με καλές εμφανίσεις που του έδιναν ελπίδες για ακόμα μια ευκαιρία στο NBA…\n\n

Ο Ρόι Τάρπλεϊ με τη φανέλα του Ολυμπιακού
Ο Ρόι Τάρπλεϊ με τη φανέλα του Ολυμπιακού
\n

1994-96:Η τρίτη και φαρμακερή…(NBA)

\nΤο 1994 γυρνάει στο NBΑ και οι Μάβερικς τον ”αγκαλιάζουν” προσφέροντάς του συμβόλαιο αξίας 20 εκ. δολλαρίων(!!). Όμως το NBA του είχε περάσει το μήνυμα ότι στο πρώτο παράπτωμα θα τον απέβαλλε οριστικά και αμετάκλητα. Εκείνη η χρονιά κύλησε αρκετά καλά για τον Τάρπλεϊ, ο οποίος τελείωσε την σεζόν με περίπου 13 πόντους και 8 ριμπάουντ μ.ο..\n\n

Ο Ρόι Τάρπλεϊ στο 2ο πέρασμά του από τους Ντάλας Μάβερικς
Ο Ρόι Τάρπλεϊ στο 2ο πέρασμά του από τους Ντάλας Μάβερικς
\n\nΤο ξεκίνημα της σεζόν 1995-96 όμως ήταν και το τελευταίο για τον ίδιο, καθώς τιμωρήθηκε από την Λίγκα επειδή απέτυχε να περάσει ένα αλκοοτεστ. Ο ίδιος θεώρησε άδικη αυτή την απόφαση καθώς υποστήριζε ότι η ποσότητα αλκοόλ που βρέθηκε στο αίμα του ήταν, μέσα στα νόμιμα όρια. Αλλά με το κακό παρελθόν που είχε και όλο το κλίμα που είχε δημιουργηθεί εις βάρος του, κανείς σχεδόν δεν τον πίστευε.’Ηταν το τέλος του αμερικάνικου ονείρου για τον Ρόι…\n

1995-2006:περιπλάνηση στον κόσμο και αίτημα επανένταξης στο ΝΒΑ(2003)

\nΗ τελευταία δεκαετία της καριέρας του ήταν ένας δρόμος χωρίς προορισμό. Ο Ρόι περιπλανήθηκε σε Ελλάδα(Ηρακλής,Έσπερος),Κίνα και Ρωσία ενώ αγωνιζόταν έως τα 40 του σε ομάδες της Αμερικής από το CBA και το USBL, προσπαθώντας να κερδίζει χρήματα για να ζήσει. ΤΟ 2003 έκανε αίτημα επανένταξης στο NBA, όντας 39 ετών, σε μια προσπάθεια να ”καθαρίσει” το όνομά του πριν αποσυρθεί. Του ζητήθηκε να περνά κάθε βδομάδα drug test και αλκοοτεστ, κάτι που ο ίδιος το έπραξε αλλά τελικά η επιθυμία του δεν πραγματοποιήθηκε…\n\nΓενικά ο Ρόι Τάρπλεϊ είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα ταλέντου που χάθηκε από εξωαγωνιστικούς λόγους και από κακές συνήθειες. Υπήρξε ”ευλογία” και κατάρα για τις ομάδες που αγωνίστηκε καθώς η πορεία του ποτέ δεν ήταν σταθερή. Πέθανε στις 9/1/2015, σε ηλικία 50 ετών, στην κλινική που νοσηλευόταν από πρόβλημα στο συκώτι, αφήνοντας μια σπουδαία ιστορία που θα μπορούσε όμως να είναι πολύ μεγαλύτερη και ενδοξότερη από κάθε άποψη.\n

Αιωνία σου η μνήμη Ρόι…!

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=xF5Vje2qD44\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Hw74PMToyBs\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=hsuhQn6_Uyg\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=npgnIcg9gLc

Τα Τάιμ-Άουτ των Στεναγμών”…

Τα Τάιμ-Άουτ των Στεναγμών"...

Το τάιμ-άουτ είναι, ως γνωστόν, μια διακοπή του αγώνα από κάποιον προπονητή, ο οποίος βλέπει τα ”κακώς κείμενα” της ομάδας του και θέλει να τα διορθώσει είτε δίνοντας οδηγίες είτε κόβοντας τον ρυθμό των αντιπάλων. Λογικό είναι, κατά την διάρκεια αυτής της διακοπής να υπάρχει ένταση, νεύρα αλλά και βιασύνη καθώς μέσα σε ένα λεπτό πρέπει ο προπονητής να ”εμφυσήσει” στους παίκτες του τι παραπάνω θέλει.\n\nΩς αποτέλεσμα έχουμε πολλές φορές ακραίες, έντονες και αστείες καταστάσεις που παρατηρούνται στους πάγκους όταν ο κάμεραμαν έχει κέφια…\n\nΑς θυμηθούμε μερικές…\n

Γιάννης Ιωαννίδης(1989 ΠΑΟΚ-Άρης Κύπελλο)

\nΟ ”ξανθός” σε ξέσπασμα ψυχής, ξεχνώντας για λίγο τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=k1dvKvC9iWI\n

Ντούσαν Ίβκοβιτς (γενικά)

\nΟπτικά φαίνεται ήρεμος…Όμως ο ”σοφός” Ντούντα ξέρει πότε πρέπει να τα”ψάλλει” και όταν το κάνει το κάνει πολύ μα πάρα πολύ καλά…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=X2ro8nvNe-c\nhttps://www.youtube.com/watch?v=SwR71Efwtjw\nhttp://www.gazzetta.gr/basketball/article/686828/o-ivkovits-trelathike-vid#.VKmz6IZkJEg.facebook\n

Μπόζινταρ Μάλκοβιτς(Εθνική Σλοβενίας)

\nΤο τι μπορεί να πάθει κάποιος που δεν προσέχει τον ”Μπόζα” φαίνεται ξεκάθαρα στο παρακάτω βίντεο…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=CnjKYZAaIMQ\n

Ντέηβηντ Μπλατ (Μακάμπι)

\nΑπόλυτος εκνευρισμός ”made in USA” από τον ήρεμο συνήθως Μπλατ\nhttps://www.youtube.com/watch?v=CmlXPip1D1Q\n

Σέρτζιο Σκαριόλο(Αρμάνι Μιλάνο)

\nΟ συμπαθής Σέρτζιο δίνει οδηγίες για ολοκληρωμένη επίθεση ξεχνώντας ότι η ομάδα του είχε μόνο 10 δευτερόλεπτα…Ζαλάδα α λα ιταλικά…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=lR1Crd30sdM\n

Γιώργος Μπαρτζώκας(Ολυμπιακός)

\nolympiakos time out\n\nΚλείνουμε όπως αρχίσαμε δηλαδή με ελληνικό ταμπεραμέντο και Μπαρτζώκας στα χνάρια του Ιωαννίδη…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=fo32gFik4Og\n\n 

Ίβκοβιτς-Σούμποτιτς: Ο Ιστορικός Καβγάς

Ίβκοβιτς-Σούμποτιτς: Ο Ιστορικός Καβγάς

\n \n\nΟ Ντούσαν Ίβκοβιτς και ο Λευτέρης Σούμποτιτς έχουν γράψει την δική τους ιστορία στον χώρο του ελληνικού μπάσκετ.Ο πρώτος, ως προπονητής, έχει καταφέρει να οδηγήσει πολλούς συλλόγους σε μεγάλες επιτυχίες ενώ ο δεύτερος, κυρίως ως παίκτης του Άρη αλλά και αργότερα από την θέση του πάγκου, πάντα κατάφερνε να βρίσκει τον δρόμο για ψηλά.\n\nΚαι οι δύο είναι σεβαστοί από όλους τους φιλάθλους για το ήθος τους και την ευγένειά τους.Ωστόσο μια νύχτα του Νοεμβρίου του 1997 κάτι τους ”μετάλλαξε” σε ”άγρια θηρία” και μπλέχτηκαν σε ένα καυγά ο οποίος ερμηνεύτηκε με πολλούς τρόπους και έμεινε στην ιστορία.\n

Το χρονικό μέχρι την”μοιραία συνάντηση”…

\nΝοέμβρης’97 και ο ΠΑΟ του Σούμποτιτς αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό του Ίβκοβιτς στο ΟΑΚΑ σε ντέρμπι κορυφής. Οι”πράσινοι”, με τους Ράτζα και Σκοτ να ”οργιάζουν”, συντρίβουν τον ”αιώνιο” με 68-48 και δείχνουν έτοιμοι να κατακτήσουν την κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά το 1984(σ.σ. τότε ξεκίνησε η κυριαρχία του ΠΑΟ).\n\nΛίγο μετά τον αγώνα ο Λευτέρης Σούμποτιτς, αφού δεν δίνει το χέρι στον Ίβκοβιτς, πάει πρώτος στην συνέντευξη Τύπου και φεύγει μην περιμένοντας τον Ντούντα, που είχε αργήσει.Την ώρα που αποχωρούσε όμως μαζί με τον βοηθό του Μηνά Γκέκο ”έπεσε” πάνω του καθώς ο Ίβκοβιτς κατευθυνόταν προς την αίθουσα τύπου μαζί με τον έτερο βοηθό Γιάννη Μπογατσιώτη…\n

Διάλογοι ”απείρου κάλλους” και απειλές…

\nΟ διάλογος που ακολούθησε δεν θα ήταν ευγενικό να γραφτεί ακριβώς.Θα τον αποδώσουμε με όσο το δυνατόν περισσότερη λογοκρισία..\n

Ίβκοβιτς: ”Γιατί δεν έδωσες το χέρι;”\nΣούμποτιτς: ”Όυτε εσύ μου το έδωσες πέρυσι με τον Άρη”(ήταν προπονητής της ομάδας)\nΊβκοβιτς: “Γ…ώ την μάνα σου…”\nΣούμποτιτς: “Πάρε τα α….α μου…”

\nΌπως καταλαβαίνετε ένας τέτοιος διάλογος δεν μπορούσε να μείνει μόνο στα λόγια.Οι δύο άντρες όρμησαν ο ένας πάνω στον άλλον με λύσσα και ευτυχώς υπήρχαν οι δύο βοηθοί να τους χωρίσουν γιατί αλλιώς τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.Πάνω στην σύρραξη ο Ίβκοβιτς είπε στον Σoύμποτιτς:\n

Θα τα πούμε στο ΣΕΦ…

\n

Η δημοσιοποίηση του καβγά και η ερμηνεία του ως κόντρα των σέρβικων λόμπι…

\nΛίγο μετά το επεισόδιο ο Σούμποτιτς, σε κάποιο ”πηγαδάκι” κοντά στα αποδυτήρια, είπε τα εξής:\n

Ο Ίβκοβιτς με απείλησε.Δεν ξέρει να χάνει.Αν έχει κάποιο πρόβλημα ας σηκωθεί να φύγει ή να με πάρει τηλέφωνο να τα πούμε έξω οι δυό μας.

\nΜε αυτόν τον τρόπο έγινε η ”αποκάλυψη” του καβγά στον Τύπο.Αυτό εξόργισε τον Ίβκοβιτς που απάντησε:\n

Αν ήταν άντρας θα έπρεπε τον καβγά να τον κρατήσει μεταξύ μας…

\nΩστόσο όλα αυτά που συνέβησαν δεν οφείλονταν μόνο στο γεγονός ότι ο Σούμποτιτς δεν έδωσε το χέρι στον Ντούντα. Η διαμάχη αυτή ήταν κάτι σαν πόλεμος μεταξύ των σέρβικων λόμπι που τότε κυριαρχούσαν στην προπονητική.Από την μια ο Ίβκοβιτς στήριζε τον ανερχόμενο αστέρα Ομπράντοβιτς ενώ ο Σούμποτιτς ήταν ανέκαθεν υποστηρικτής του μεγάλου και συγχωρεμένου πια Άτσα Νίκολιτς, έχοντας παράλληλα συνταχτεί με Τζούροβιτς και Μάλκοβιτς.\n\nΑπλά με αυτόν τον καβγά βγήκαν στην φόρα τα ”απωθημένα” με μορφή παρολίγον ”ξύλου”. Οι δύο προπονητές τιμωρήθηκαν με μια αγωνιστική εκτός πάγκων και χρηματικό πρόστιμο.\n

Η λήξη της διαμάχης εις…διπλούν

\nΕπειδή όμως ο χρόνος είναι πάντα ο ”μεγάλος γιατρός”, μετά από κάποιο διάστημα απόλυτης ψυχράδας, το 2000 και συγκεκριμένα τον Οκτώβρη, οι 2 προπονητές έδωσαν χειραψία και αντάλλαξαν λάβαρα στον φιλικό αγώνα ΑΕΚ-Πανιωνίου για το τουρνουά ”Αντρέας Βαρίκας”(Ντούντα προπονητής ΑΕΚ και ”Πίξι” του Πανιωνίου).\n\nΕπίσης τον Μάη του 2011 βρέθηκαν μετά από 14 χρόνια σε κοινή συνέντευξη τύπου μετά από έναν αγώνα ΟΣΦΠ-Άρη και μάλιστα χαμογελούσαν φιλικά δείχνοντας πως οι κακές στιγμές ανήκουν στο παρελθόν…\n \n\n \n 

Μπάσκετ Α1: Μοναδικές Στιγμές 90’s που Δεν Ξεθωριάζουν…

Μπάσκετ Α1: Μοναδικές Στιγμές 90's που Δεν Ξεθωριάζουν...

Η δεκαετία του ’90, δηλαδή αυτή που άρχισε λίγα χρόνια μετά το ”χρυσό” Ευρωμπάσκετ του 1987, ήταν η χρονιά της απόλυτης εκτόξευσης του ελληνικού μπάσκετ, το οποίο μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως ”το καλύτερο της Ευρώπης”.Τότε μπορούμε να πούμε ότι ”εξαργυρώσαμε” με ευρωπαικές κούπες τις τρομερές βραδιές του Άρη, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έφτασε σε 3 final-four αλλά δεν κατέκτησε κανένα.Έβαλε όμως γερά θεμέλια για τα χρόνια που ακολούθησαν.\n\nΕπίσης, ”εντός των τειχών” είχαμε πολλές ενδιαφέρουσες στιγμές με πάθος, ένταση και ενέργεια, οι οποίες ήταν ενδεικτικές του κλίματος και του ανταγωνισμού που επικρατούσε στο ελληνικό πρωτάθλημα.Αξίζει να θυμηθούμε κάποιες…\n

Άρης-ΠΑΟΚ, τελικοί 1991:”Πότε ποτέ ποτέ”

\nΤο 1991 ήταν η τελευταία φορά, μέχρι σήμερα, που βρέθηκαν αντίπαλοι στους τελικούς οι Άρης και ΠΑΟΚ.Μετά από τις αλησμόνητες κόντρες τους στο ‘Παλέ’ την δεκαετία του ’80, προστέθηκε ακόμα μια το 1991 που ήταν κάτι σαν ”αποχαιρετισμός στα όπλα” στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, καθώς μετά ξεκίνησε η κυριαρχία των 2 ”αιωνίων” της Αθήνας, ΟΣΦΠ και ΠΑΟ.Ο Άρης για μια ακόμα φορά αναδείχτηκε πρωταθλητής με τρόπο απίθανο και δείχνοντας το ΄΄μέταλλο” που είχε ως ομάδα.Με το σκορ στις νίκες να είναι 2-2 (τότε η σειρά κρινόταν στις 4 νίκες) πήρε τα δύο τελευταία παιχνίδια κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.\n\nΤο 3-2 έγινε με ανατροπή του σκορ από 81-85 σε 86-85 μέσα σε 20” (με τον Γιαννάκη να σκοράρει στην εκπνοή) και το 4-2 με ανατροπή από 76-80 σε 81-80.Χαρακτηριστικό ήταν ότι και στις δύο ανατροπές συνέβαλλαν αντίστοιχα ”παιδικά λάθη” των παικτών του ΠΑΟΚ, που έδειξαν να μην πιστεύουν στον τίτλο και ”ενέπνευσαν” τους Αρειανούς να φωνάξουν στις εξέδρες ”Ποτέ ,ποτέ, ποτέ.Η ”χρυσή” δεκαετία δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=MWOkFx6yfV0\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Cp0FNl4KyY8\n

Το σακάκι του ”Ξανθού”, η μη εμφάνιση του ΠΑΟ και το ”ερυθρόλευκο” οικογενειακό διπλό…(1993)

\nΌταν τελείωσε η αυτοκρατορία του Άρη και αφού μεσολάβησε ένα πρωτάθλημα του συμπολίτη του ΠΑΟΚ το 1992, άρχισε μια άλλη και είχε χρώμα ”ερυθρόλευκο”.Ο Ολυμπιακός, με τον Ιωαννίδη στον πάγκο του, ξεκίναγε ένα πενταετές σερί(1993-1997) κατάκτησης πρωταθλημάτων.Αυτό το σερί πάντως άρχισε κάπως περίεργα, καθώς στους τελικούς του 1993 νίκησε τον ΠΑΟ ΜΕ 3-1. Ο τελευταίος όμως δεν κατέβηκε στο 4ο ματς στο ΣΕΦ λόγω διαμαρτυρίας για την διαιτησία στο 3ο παιχνίδι στην Γλυφάδα.Έτσι οι φίλαθλοι που πήγαν στο ΣΕΦ εκείνο το απόγευμα(δεν ήταν σίγουρο ότι δεν θα γίνει το ματς)παρακολούθησαν ένα ”οικογενειακό” διπλό μεταξύ των παικτών του Ολυμπιακού και εν συνεχεία την φιέστα.\n\nΕκείνη την σεζόν έμεινε στην ιστορία και η κίνηση του Ιωαννίδη, σε έναν αγώνα ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ στο ΣΕΦ, να βγάλει το σακάκι του και να το ”δώσει” στους διαιτητές λέγοντάς τους:\n

‘Μας τα πήρατε όλα πάρτε και αυτό…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=t3VzupQ7Qjw\nhttps://www.youtube.com/watch?v=3f1zOpKojVE\n

Πανιώνιος-ΠΑΟ,1994:Το απίστευτο σόου του Τέρνερ και το κερδισμένο…στοίχημα

\nΟ Χένρι Τέρνερ που αγωνίστηκε στον Πανιώνιο την σεζόν 1993-94 αποτέλεσε αναμφισβήτητα έναν από τους κορυφαίους Αμερικανούς την ιστορία της Α1.Προσέφερε θεαματικά καρφώματα, τάπες και γενικά ”έφερε” το NBA στην Ελλάδα.Κανείς όμως δεν θα ξεχάσει 2 φάσεις που έκανε στον αγώνα του πρώτου γύρου με τον ΠΑΟ στην Νέα Σμύρνη.\n\nΗ πρώτη ήταν ένα κάρφωμα μπροστά στον θηριώδη Βράνκοβιτς και η δεύτερη, ακόμα πιο σημαντική , μια τάπα στον Νίκο Γκάλη στο τέλος του αγώνα, την ώρα που ο τελευταίος ετοιμαζόταν να σκοράρει και να δώσει την νίκη στον ΠΑΟ.Ο Τέρνερ έτρεξε σαν ”άνεμος” και πηδώντας σχεδόν από την βολή τον έκοψε καθαρά και έδωσε την νίκη στην ομάδα του.Πριν από τον αγώνα μάλιστα είχε βάλει στοίχημα με παράγοντα του Πανιωνίου ένα γεύμα ότι θα κάρφωνε μπροστά στον Βράνκοβιτς και θα τάπωνε τον Γκάλη. Το κέρδισε πανηγυρικά…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=xxNY7rdMS6A\n

1997-98:O ”ήρωας” Καρνισόβας και ο Ράτζα πάνω στην γραμματεία…

\nΗ σεζόν 1997-98 ήταν η έναρξη μιας ”νέας αυτοκρατορίας”, αυτή του ΠΑΟ.Έχοντας κατακτήσει 2 χρόνια πριν την κορυφή της Ευρώπης, το ”τριφύλλι”, ενισχυόμενο με τους Ράτζα, Σκοτ, έβαλε ως στόχο να ”σπάσει” την 5ετή κυριαρχία του Ολυμπιακού. Η ομάδα του Πειραιά ξεκίνησε εντυπωσιακά εκείνη την χρονιά κάνοντας 16 νίκες σε όλες τις διοργανώσεις, αλλά τελικά λύγισε από του πολλούς τραυματισμούς.\n\nΔύο στιγμές που θα θυμόμαστε από την σεζόν πάντως είναι το νικητήριο καλάθι του Καρνισόβας στο ντέρμπι των αιωνίων(ο οποίος, παίζοντας με μπανταρισμένο πόδι, πήρε το ριμπάουντ μετά από ένα χαμένο σουτ του Πέττα και σκόραρε με την λήξη) και το ”πάθος” του ”χορτασμένου” από επιτυχίες Ράτζα, ο οποίος στον 5ο τελικό με τον ΠΑΟΚ, με το ματς να έχει κριθεί, ανέβηκε στο τραπέζι της γραμματείας και πανηγύρισε έξαλλα τον τίτλο.Το πάθος ενός τέτοιου παίκτη δείχνει την αξία που είχε η κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=DvjpF0B4HfE\n

Το σκαρφάλωμα του Ράτζα στο 1.25.00

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=GdaEDJKNB5c

Ντάρκο Μίλισιτς. Από τα Καλάθια στα Ρινγκ

Ντάρκο Μίλισιτς. Από τα Καλάθια στα Ρινγκ

Πόσοι θυμάστε τον Ντάρκο Μίλισιτς και τον εκρηκτικό χαρακτήρα του; Σίγουρα κάποιοι λάτρεις της Εθνικής μας θα τον θυμούνται από το ”ιστορικό” ξέσπασμά του μετά από τον αγώνα Ελλάδας-Σερβίας για το Ευρωμπάσκετ του 2007 στην Ισπανία.\n\nΑυτά που είπε τότε μπορεί να ήταν για ”τερματισμό καριέρας” από αυστηρή τιμωρία, αλλά έδειξαν ότι ο Ντάρκο Μίλισιτς είχε ”συσσωρευμένη ενέργεια μέσα του”.\n\nΠού θα την έβγαζε καλύτερα λοιπόν από το kickboxing…;\n

Η καριέρα του

\n

Ντάρκο Μίλισιτς
Ντάρκο Μίλισιτς
\n\nΟ Μίλισιτς ξεκίνησε την καριέρα του το 2001 και αγωνίστηκε εκεί μέχρι το 2003.Στην συνέχεια μεταπήδησε στο NBA, στους Ντιτρόιτ Πίστονς σε ηλικία 18 ετών και έγινε ο νεαρότερος παίκτης που πρωτόπαιξε εκεί.\n\nΜάλιστα αποτελούσε μια μεγάλη ελπίδα και κάτι τέτοιο το επιβεβαίωσε ο πρόεδρος της ομάδας, Τζόε Ντούμαρς, όταν δήλωσε ότι:\n

”μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στην ομάδα”

\nΕντούτοις τα προγνωστικά διαψεύστηκαν καθώς ο Ντάρκο Μίλισιτς παρέμεινε σ μια σταθερή πορεία και χωρίς να βελτιωθεί ιδιαίτερα σε κάποιον τομέα. Έμεινε στους Πίστονς μέχρι το 2006 με 1.5 πόντους μ.ο.\n\nΣτην συνέχεια έγινε ”γυρολόγος” αγωνιζόμενος σε 5 διαφορετικές ομάδες(Μάτζικ, Γκρίζλις, Νικς, Τίμπεργουλβς, Σέλτικς) έως το 2013 που ανακοίνωσε για μυστήριους λόγους την απόσυρση του…\n

2014:Το μυστήριο λύθηκε, kickboxιng η αιτία…

\nΤελικά ο λόγος της απόσυρσης του Ντάρκο ήταν ότι ο ίδιος ήθελε να αφοσιωθεί σε μια άλλη του αγάπη που δεν ήταν άλλη από το Kickboxing.Ο εκρηκτικός χαρακτήρας του, το νεύρο που έδειχνε στους αγώνες μπάσκετ και η σωματική υποδομή που είχε αποκτήσει από αυτό, κυρίως λόγω NBA, ήταν οι καλύτερες βάσεις για ένα τέτοιο ξεκίνημα.\n\nΟ ίδιος φρόντισε να ξεκινήσει και τους αγώνες δίνοντας αγώνα επίδειξης απέναντι στον Ράντοβαν Ράντοτσιν.\n

“Θα επιστρέψω”

\nΟ αγώνας έγινε στις 19 Δεκεμβρίου στην Σερβία, αλλά ο Ντάρκο Μίλισιτς έδειξε λίγο τρακαρισμένος και ηττήθηκε.Ο ίδιος, γνήσιος Σέρβος και γνωστός για την μαχητική ψυχή του, δήλωσε:\n

Θα επιστρέψω δριμύτερος, ήταν μόνο η αρχή…!

\n

Για να δούμε αν το άθλημα απέκτησε ”νέο αίμα”…

\n

Το απίστευτο ξέσπασμα του Μίλισιτς μετά τον αγώνα με την Ελλάδα

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=woWqSmichOo\n

Το ντεμπούτο του στην “δεύτερη καριέρα”

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=aMBADEPoiTk

Ουάσινγκτον-Τομτζάνοβιτς: Η Μπουνιά που Συγκλόνισε το NBA!

Ουάσινγκτον-Τομτζάνοβιτς: Η Μπουνιά που Συγκλόνισε το NBA!

Η 9η Δεκέμβρη του 1977 αποτελεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του NBA και σίγουρα κάτι που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν, παρόντες και μη.Αιτία αποτέλεσε μια μπουνιά του παίκτη των Λος Άντζελες Λέηκερς, Κέρμιτ Ουάσινγκτον, στον αντίστοιχο των Ρόκετς(και μετέπειτα προπονητή τους) Ρούντι Τομτζάνοβιτς.\n\nΟ λόγος ήταν μια παρεξήγηση. Ας θυμηθούμε τι έγινε τότε…\n

Ξύλο και των “γονέων”

\nΣε μια φάση του αγώνα,ο Κέρμιτ Ουάσιγκτον και ο Κέβιν Κάνερτ(Kevin Kunnert) διεκδίκησαν ένα ριμπάουντ. Στην συνέχεια ο Κάνερτ άρχισε μια νέα επίθεση αλλά είδε τον Ουάσιγκτον να του έχει πιάσει το σορτσάκι. Αυτό τον οδήγησε στο να ρίξει αγκωνιά στον Ουάσινγκτον με αποτέλεσμα ο τελευταίος να τον χτυπήσει.\n\nΕκείνη την στιγμή ο Τομτζάνοβιτς έτρεξε προς το μέρος του καυγά θέλοντας να κατευνάσει την κατάσταση. Όμως ο Ουάσινγκτον νόμισε, ενστικτωδώς, πως έτρεχε να του επιτεθεί και του έριξε “στην κόντρα” μια ασύλληπτη μπουνιά στο πρόσωπο!\n

Καρίμ-Αμπντουλ Τζαμπάρ: “Σαν να σκάει πεπόνι στο τσιμέντο”

\nΟ σέντερ των Λέηκερς, Καρίμ-Αμπντούλ Τζαμπάρ, ήταν ανάμεσα στους παίκτες και δήλωσε μετά από καιρό:\n

Ποτέ δεν θα ξεχάσω τον θόρυβο που έκανε η μπουνιά. Ήταν σαν να σκάει πεπόνι σε τσιμέντο!

\nΑμέσως έτρεξαν όλοι να δουν την κατάσταση του Τομτζάνοβιτς, καθώς ο ίδιος βρισκόταν στο πάτωμα σε μια λίμνη αίματος. Πραγματικά σοκαριστική στιγμή!\n

Η…αντίδραση του Τομτζάνοβιτς και το ραγισμένο κρανίο

\nΟ Τομτζάνοβιτς πάντως, για κάποιο λόγο, δεν ήταν αναίσθητος. Μάλιστα μετά το τέλος του αγώνα, προσπάθησε να επιτεθεί στον Ουάσινγκτον αλλά το σώμα του δεν τον υπάκουε.\n\nEίχε πάθει διάσειση και είχε σπάσει κόκκαλα, σαγόνι και μύτη ενώ το κρανίο του είχε ελαφρώς ραγίσει τόσο, ώστε υγρά του εγκεφάλου έτρεχαν στο στόμα του!\n\nΌλα αυτά θα μπορούσαν να τον έχουν οδηγήσει στον θάνατο. Ο ίδιος δήλωσε:\n

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την γεύση. Δεν κατάλαβα τι έγινε, νόμιζα ότι είχε πέσει στο κεφάλι μου το scoreboard του γηπέδου!

\nΟ γιατρός του ήταν εντυπωσιασμένος πως ο Τομτζάνοβιτς είχε επιζήσει μετά από τέτοιο τραυματισμό και μάλιστα χωρίς να του μείνει κάποια μόνιμη βλάβη. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά:\n

Σε πολλές περιπτώσεις, αθλητές πέθαναν από λιγότερο ισχυρά χτυπήματα. Στην περίπτωση του Ρούντι, έμοιαζε με προσπάθεια συγκόλλησης αυγού…

\n(αναφερόμενος στο ραγισμένο κρανίο του Τομτζάνοβιτς).\n

Η μετάνοια του Ουάσιγκτον

\nΟ Ουάσιγκτον, σε μια προσπάθεια να ζητήσει συγγνώμη, δήλωσε:\n

Πανικοβλήθηκα όταν είδα τον Τομτζάνοβιτς να έρχεται καταπάνω μου γι’αυτό αντέδρασα έτσι. Η αντίδρασή αυτή δεν ήμουν εγώ.Ήμουν χειρότερος και από το χειρότερο τέρας του Χόλυγουντ

\n

Η τιμωρία και το ”μετά” στην καριέρα Τομτζάνοβιτς-Ουάσινγκτον

\n

Τομτζάνοβιτς
Τομτζάνοβιτς
\n\nΌλος ο κόσμος πάντως είχε παγώσει από το παραπάνω περιστατικό ενώ ο Ουάσινγκτον είχε καταλάβει ότι παραλίγο θα γινόταν δολοφόνος. Η λίγκα τον τιμώρησε για 60 μέρες, χάνοντας 26 αγώνες και πληρώνοντας πρόστιμο 10.000 δολαρίων που εκείνη την εποχή ήταν μεγάλο.\n\nΥπήρξαν πάντως αντιδράσεις από ανθρώπους που ήθελαν πιο αυστηρή τιμωρία.\n\n
Τομτζάνοβιτς
Τομτζάνοβιτς
\n\nΌσον αφορά την καριέρα του Τομτζάνοβιτς, αυτή πήρε την κατιούσα καθώς έμεινε 5 μήνες εκτός δράσης και τα τραύματα έκαναν αρκετό καιρό να επουλωθούν. Όταν επέστρεψε δεν κατάφερε ποτέ να βρει τον παλιό του εαυτό και αποχώρησε νωρίς όντας μόνο 33 ετών.\n\nΌταν αποσύρθηκε πάντως οι Ρόκετς απέσυραν το νούμερο 45 προς τιμήν του, ενώ και ο ίδιος έγινε ένας σπουδαίος προπονητής, οδηγώντας την ομάδα του Χιούστον σε 2 σερί κατακτήσεις πρωταθλημάτων(1994,1995)…\n

Η άφεση αμαρτιών του Τομτζάνοβιτς στον Ουάσιγκτον και η φιλία τους

\nΜε το πέρασμα του χρόνου πάντως, οι ”πληγές” έκλεισαν και όσον αφορά τις σχέσεις των 2 αντρών. Μάλιστα συναντήθηκαν το 2002 στο Πόρτλαντ για να μιλήσουν στην USA Today για το βιβλίο του John Feinstein “The Punch” που αναφέρεται στο συγκεκριμένο γεγονός… Εκεί ο Τομτζάνοβιτς χαρακτήρισε ”αδερφό” του τον Ουάσινγκτον και συμπλήρωσε ότι:\n

Ό,τι έγινε είναι παρελθόν, πλέον δεν υπάρχει κάτι να μας χωρίζει…

\nΣ’εκείνη την συνέντευξη, οι δύο άντρες μίλησαν αναλυτικά για εκείνο το περιστατικό και τα συναισθήματά τους εκείνο το βράδυ. Ο Τομτζάνοβιτς μάλιστα έδειχνε τόσο άνετος και μιλούσε αναλυτικά σαν να μην είχε συμβεί κάτι σοβαρό που παραλίγο θα του είχε στοιχίσει την ζωή.\n\nΜάλιστα όταν τους ζητήθηκε να βγουν φωτογραφία μαζί, χάρισαν στον κόσμο το καλύτερό τους χαμόγελο, επιβεβαιώνοντας ότι η κακή στιγμή είχε ξεχαστεί.\n

Μάθημα και για το NBA

\nΤο ίδιο το NBA, μετά από εκείνο το περιστατικό, έδωσε μεγάλη σημασία στην συμπεριφορά των παικτών. Συνειδητοποιώντας τι μπορεί να συμβεί από μαι κακιά στιγμή επέβαλλε μέτρα τα οποία προέβλεπαν αυστηρές ποινές για τους λεγόμενους ‘‘εντός γηπέδου ταραξίες” όπως αποκλεισμό από αγώνες ή μεγάλα χρηματικά πρόστιμα.\n\nΉταν μια προσπάθεια να αποφεύγονται καβγάδες που στιγματίζουν το άθλημα και δίνουν το κακό παράδειγμα σε όσους το παρακολουθούν. Τα μέτρα αυτά είχαν μεγάλη αποτελεσματικότητα από τότε, καθώς με ελάχιστες εξαιρέσεις, η συμπεριφορές των αθλητών είναι άψογες…\n

Ο φιλάνθρωπος Ουάσινγκτον

\nΑξίζει να αναφερθεί ότι ο Ουάσινγκτον, χρόνια μπλεγμένος σε ιστορίες με αλκοόλ και κακής ζωής, έχει αφιερώσει την ζωή του στις φιλανθρωπίες, δείχνοντας σε όλους πως όταν κάποιος πάρει μια δεύτερη ευκαιρία(όπως η συγχώρεση του Τομτζάνοβιτς) μπορεί να αλλάξει…\n\n

Ουάσινγκτον
Ουάσινγκτον
\n\nΔείτε σε βίντεο τη φάση από τη θρυλική μπουνιά !\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=jgqUZ1IAA_8

Η Ισπανική Ντροπή στους Παραολυμπιακούς του 2000

Η Ισπανική Ντροπή στους Παραολυμπιακούς του 2000

Η Ισπανία έχει αναμφισβήτητα μια μεγάλη ιστορία στον χώρο του αθλητισμού και σε πολλά σπορ. Ένα από αυτά είναι και το μπάσκετ στο οποίο έχει κατακτήσει τα πάντα. Ωστόσο αυτό που συνέβη στους Παραολυμπιακούς του 2000 και είχε την ίδια πρωταγωνίστρια, σίγουρα θα μείνει ως μια από τις πιο ντροπιαστικές σελίδες του αθλητισμού…Τι είχε συμβεί όμως…\n

Οι αγώνες της ντροπής…

\nΗ Ισπανία έφτασε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου δια περιπάτου κερδίζοντας στον τελικό την Ρωσία. Μάλιστα οι εμφανίσεις της ήταν τόσο εντυπωσιακές που θύμιζαν, τηρουμένων των αναλογιών, Ντριμ-Τιμ. Τελικά όλα ήταν μια απάτη καθώς 10 από τους 12 παίκτες της ομάδας αποδείχτηκε ότι δεν είχαν καμία αναπηρία και θα μπορούσαν να αγωνίζονται σε κανονικές ομάδες…\n\n”Μπροστάρης” σε αυτή την κίνηση ήταν ο πρόεδρος της ισπανικής ομοσπονδίας για άτομα με πνευματική αναπηρία, Φερνάντο Μαρτίν Βιθέντε, ο οποίος έδωσε στους παίκτες ψεύτικους φακέλους με δήθεν ιατρικά προβλήματα…\n

Οι εκφράσεις που κίνησαν υποψίες…

\nΚατά την διάρκεια της απονομής ήταν φανερή η διαφορά έκφρασης στα πρόσωπα των δύο αθλητών με “ειδικές ανάγκες” και των υπόλοιπων δέκα, καθώς εκείνοι δεν μπορούσαν λόγω της κατάστασή τους να αντιληφθούν τι είχαν πετύχει, ενώ οι υπόλοιποι εκδηλωνόντουσαν με δάκρυα χαράς και έντονες εκφράσεις.\n\nΌλα αυτά κίνησαν αρκετές υποψίες, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν το 2000 όταν ο Κάρλος Ριμπαγκόρδα(χρυσός ολυμπιονίκης στους Παραολυμπιακούς), σε συνέντευξή του στην Marca, αποκάλυψε πως\n

Τουλάχιστον 15 από τους 200 αθλητές της αποστολής της Ισπανίας δεν είχαν κανένα είδος αναπηρίας!

\nΑνέφερε και ένα περιστατικό από έναν αγώνα με την Κίνα όπου η Ισπανία κέρδιζε με 30 πόντους και ο προπονητής της πήρε τάιμ-άουτ λέγοντάς τους να ”γίνουν πιο πειστικοί στο να προσποιούνται γιατί θα τους καταλάβαιναν”.\n

Οι απαράδεκτες δηλώσεις του απατεώνα προέδρου

\nΜετά από τα παρπάνω, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, όπως ήταν φυσικό, παραιτήθηκε. Δεν έδειξε όμως καμία μετάνοια. Αντιθέτως προκάλεσε δηλώνοντας :\n

Aν κάποιος θέλει να κλέψει, είναι δύσκολο να το ανιχνεύσεις. Είναι εύκολο να προσποιηθείς αν έχεις λίγη εξυπνάδα, το αντίθετο είναι δύσκολο.

\nΤελικά τιμωρήθηκε το 2013 σε κάθειρξη 13 ετών ενώ επέστρεψε και τα χρήματα που είχε πάρει η ομοσπονδία μπάσκετ ως επιδότηση.Αυτή η απάτη πάντως οδήγησε την ομοσπονδία των Παραολυμπιακών στο να αφαιρέσει το μπάσκετ ως άθλημα από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων.\n\n \n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=rMNBXU1rP9M

Δεν Μπορώ Να Αναπνεύσω! – Η Ανάγκη για Διαμαρτυρία μέσα από Αθλητές-Σύμβολα

Δεν Μπορώ Να Αναπνεύσω! - Η Ανάγκη για Διαμαρτυρία μέσα από Αθλητές-Σύμβολα

Η Ελπίδα των κατατρεγμένων Αφροαμερικανών

\nΓια χρόνια οι κοινότητες των ανθρώπων της αφρικανικής καταγωγής σε όλο τον κόσμο εύχονται ότι οι εκατομμυριούχοι αθλητές θα γίνουν πιο δραστήριοι κοινωνικά και θα αναδειχτούν ως η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή γιατί δεν τους σημασία κανείς.\n\nΠαρόλο που μερικοί από αυτούς τους αθλητές της αφρικανικής καταγωγής δεν είναι οι ιδανικότεροι υποψήφιοι για να μιλήσουν για κοινωνική αλλαγή και ενάντια στην αδικία, η δημοτικότητα αυτών των αθλητών τους φέρνει σε μοναδική θέση για αυτό το σκοπό.\n\nΔεν μπορώ να αναπνεύσω\n\nΗ διαδρομή προς τον ακτιβισμό δεν είναι κάτι που όλοι μπορούν να κατανοήσουν εύκολα. Πολλοί αθλητές θα προτιμούσαν να μαζεύουν τις επιταγές από τα παχυλά τους συμβόλαια, τις κυρίες τους, τις καταχωρίσεις τους στον Τύπο και να ζήσουν μια ζωή μέσα στην άνεση και την πολυτέλεια. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Το παρελθόν είναι γεμάτο με τρανά παραδείγματα αθλητών που προσπάθησαν να σταθούν στο ύψος της ευθύνης και της πρόκλησης να σημάνουν τον συναγερμό στο γενικό πληθυσμό σχετικά με τις αδικίες που υφίστανται τα άτομα αφρικανικής καταγωγής σε τακτική βάση.\n\nΟ μεγάλος Τζιμ Μπράουν ήταν αφοσιωμένος ακτιβιστής εδώ και δεκαετίες. Ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ έχει μια ιστορία ακτιβισμού στο παρελθόν, στην οποία έχει πρόσφατα επιστρέψει από δημοσιογραφικό πόστο μέσα από τα βιβλία και την κριτική στήλη του στο περιοδικό Time. Ωστόσο, ως επί το πλείστον, οι αθλητές που επιδίδονται σε πράξεις ακτιβισμού εμφανίζονται στο προσκήνιο σπάνια ή καθόλου τα τελευταία 30 χρόνια.\n

Η Ιστορική Πράξη του Κρεγκ Χότζες

\n

Κρεγκ Χότζες - Δεν μπορώ να αναπνεύσω
Κρεγκ Χότζες
\n\nΘυμάται κανείς τον Κρεγκ Χότζες των Σικάγο Μπουλς; Εξαναγκάστηκε σε απόσυρση επειδή τόλμησε να εμφανιστεί στο Λευκό Οίκο σε πλήρη αφρικανική περιβολή και να παρουσιάσει στον τότε Πρόεδρο Τζόρτζ Μπους μια επιστολή παραπόνων από την αφρικανική αμερικανική κοινότητα. Αυτό έλαβε χώρα πίσω στο μακρινό 1992. Μετά από αυτόν, δεν υπήρξε σχεδόν  κανένας, τουλάχιστον σε αυτό το μέγεθος.\n\nΗ αλήθεια να λέγεται, η πράξη του ήταν περισσότερο συμβολική παρά οτιδήποτε άλλο. Ήταν ένα ηχηρό μήνυμα στον κόσμο της απόλυτης κυριαρχίας των λευκών. Η Μαύρη Αμερική περίμενε για χρόνια ένα νέο πρωταθλητή, αρκετά γενναίο και “μεγάλο” -τόσο μεγάλο ώστε η άποψή του να είναι αδιαμφισβήτητη- για να αναλάβει την υπόθεση.\n

Η δράση του Λεμπρόν Τζέιμς

\nΠαρόλο που ο σούπερ σταρ των Κλίβελαντ Καβαλίερς, Λεμπρόν Τζέιμς είχε αναφέρει σε συνέντευξή του στο ESPN πριν από επτά χρόνια ότι θα ήθελε να σηκώσει το μανδύα του Μοχάμεντ Άλι  και να γίνει πρωταθλητής στο στίβο της κοινωνικής δικαιοσύνης, η δήλωσή του είχε φανεί αναιμική. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, ο “βασιλιάς” Τζείμς χρησιμοποίησε το ειδικό του βάρος για να στρέψει την προσοχή στον αγώνα για τη δικαιοσύνη και την ισότητα των Αφροαμερικανών μέσα από διάφορες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.\n\n

Λεμπρόν Τζέιμς
Λεμπρόν Τζέιμς
\n\nΗ αρχή έγινε το 2013 όταν οι Μαϊάμι Χιτ, τότε ομάδα του Λεμπρόν Τζέιμς έκανε με πρωτοβουλία του Λεμπρόν κάποιες συμβολικές κινήσεις διαμαρτυρίας για την τραγική δολοφονία του άοπλου 17χρονου Τρέιβον Μάρτιν (Trayvon Martin) και συνεχίστηκε μέσα από δηλώσεις και αναρτήσεις του Λεμπρόν στα κοινωνικά δίκτυα.\n

Η ακτιβιστική καμπάνια “Δεν μπορώ να αναπνεύσω!”

\nΠρόσφατα, μετά την προκλητική αθώωση στις 4 Δεκεμβρίου 2014, του (λευκού) αστυνόμου που στραγγάλισε αναίτια κι απρόκλητα τον άοπλο (Αφροαμερικανό) Έρικ Γκάρνερ με την υποψία ότι πουλούσε παράνομα τσιγάρα, πέραν από τον Λεμπρόν ευαισθητοποιήθηκαν και άλλοι μεγάλοι αθλητές του NBA.\n\nΤην αρχή έκανε ο Ντέρικ Ρόουζ, όταν εμφανίστηκε 2 μέρες μετά την ανακοίνωση, στις 6 Δεκεμβρίου, στην προθέρμανση του αγώνα των Σικάγο Μπουλς με τους Γουόριορς, φορώντας μια μπλούζα που έγραφε\n

I can’t breathe” (“Δεν μπορώ να αναπνεύσω”)

\nπου ήταν τα τελευταία λόγια του Έρικ Γκάρνερ λίγο πριν ξεψυχήσει από τη λαβή του αστυνομικού.\n\n

Ντέρικ Ρόουζ - Δεν μπορώ να αναπνεύσω
Ντέρικ Ρόουζ
\n\nΣτη συνέχεια, στο παιχνίδι μεταξύ των Κλίβελαντ Καβαλίερς και των Μπρούκλιν Νετς, την ίδια μπλούζα φόρεσαν επίσης ο Λεμπρόν Τζέιμς και ο Κάιρι Ίρβινγκ των Κάβαλιερς, και οι Κέβιν Γκαρνέτ, Ντερόν Ουίλιαμς, Άντονυ Άντερσον των Μπρούκλιν Νετς, καθώς και ο μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης και ατζέντης αθλητών Jay Z. Το φαινόμενο στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα, με αθλητές όπως ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Σουάγκι Π, ο Κάρλος Μποζιερ και ο Τζέρεμι Λιν να εμφανίζονται επίσης με την εν λόγω μπλούζα, όπως ακόμα και ο μη αφρικανικής καταγωγής Ντέμιαν Λίλαρντ των Πόρτλαντ Μπλέιζερς και όλη η ομάδα των Τζορτζτάουν Χόγιας πριν από το παιχνίδι τους ενάντια στους Κάνσας.\n\n \n\n
Δεν μπορώ να αναπνεύσω
Κόμπι Μπράιαντ
\n\n
Δεν μπορώ να αναπνεύσω
Λος Άντζελες Λέικερς
\n

Το βίντεο του άδικου στραγγαλισμού

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=g-xHqf1BVE4

Μπόμπαν Γιάνκοβιτς: Η “Καταραμένη” Στιγμή

Μπόμπαν Γιάνκοβιτς: Η "Καταραμένη" Στιγμή

 \n \n \nΕίναι μερικές φορές στη ζωή που λέμε τη φράση ”όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος”. Αυτό που συνέβη στο κλειστό γήπεδο της οδού Αρτάκης στις 28 Απριλίου 1993 στον 3ο ημιτελικό αγώνα μπάσκετ μεταξύ Πανιωνίου-ΠΑΟ, θα μπορούσαμε να πούμε ότι απέδωσε πλήρως το νόημα της παραπάνω φράσης.\n

Το ”μοιραίο” ματς

\nΟ αγώνας βρισκόταν στο 50-56 υπέρ του ΠΑΟ και ήθελε 8 λεπτά για να τελειώσει.Ο Πανιώνιος βρισκόταν στην επίθεση σε μια προσπάθεια να μειώσει το σκορ.Ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς σκόραρε αλλά ο διαιτητής Κουκουλεκίδης σφύριξε επιθετικό φάουλ του Σέρβου πάνω στον Αλβέρτη (αποδείχτηκε ότι δεν ήταν).\n\n

Μπόμπαν Γιάνκοβιτς
Μπόμπαν Γιάνκοβιτς
\n\nΟ Γιάνκοβιτς, μην μπορώντας να συγκρατήσει την οργή του, χτύπησε με μανία το κεφάλι του πάνω στην μπασκέτα!!\n\nΤην αμέσως επόμενη στιγμή έπεσε αιμόφυρτος στο πάτωμα. Πολλοί δεν κατάλαβαν την σοβαρότητα της κατάστασης. Μάλιστα πολλοί οπαδοί του ΠΑΟ φώναζαν ειρωνικά ”Πέθανε, πέθανε” (εννοείται χωρίς να ξέρουν και οι ίδιοι ότι αυτό δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα…) Όταν όμως ο Γιάνκοβιτς φώναξε στον γιατρό του Πανιωνίου, κ.Κατσιφαράκη\n

Γιατρέ βοήθησέ με, δεν νιώθω τα πόδια μου

\nτότε εξαφανίστηκε η οποιαδήποτε αμφιβολία…Τα πράγματα ήταν σοβαρά…\n

Η διάγνωση σοκ…

\nΟ Γιάνκοβιτς μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Γενικό Κρατικό… Η διάγνωση:\n

Διατομή του πέμπτου αυχενικού, τομή νωτιαίου μυελού

\nΜπόμπαν Γιάνκοβιτς\n\nΤις πρώτες μέρες υπήρχε και άμεσος κίνδυνος για την ζωή του αλλά στην συνέχεια σταθεροποιήθηκε και μάλιστα έφτασε σε σημείο να πιστεύει και ο ίδιος ότι μπορεί να επιστρέψει στην ενεργό δράση.\n \n \n \nΤελικά έμεινε την υπόλοιπη ζωή του σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο τότε Αμερικανός του Πανιωνίου Πι Τζέι Μπράουν δήλωσε :\n

Ήμουν μπροστά στην σκηνή του τραυματισμού και το σοκ που πέρασα δεν θα το ξεπεράσω ποτέ

\n

Η ζωή του μετά το ατύχημα…

\nΟ τραυματισμός του Γιάνκοβιτς έγινε αφορμή να τοποθετηθούν ειδικά στρώματα στις μπασκέτες για την καλύτερη ασφάλεια των παικτών.Ο ίδιος όμως το είχε πάθει το κακό και το αναπηρικό καροτσάκι έγινε ο μόνιμος σύντροφός του στο υπόλοιπο της ζωής του. Ο Πανιώνιος του στάθηκε στις αρχές, καθώς του έδωσε δουλειά στις ακαδημίες του ενώ δίπλα του στάθηκε και ο παίκτης του Ολυμπιακού Ντράγκαν Τάρλατς.\n\n

Βλάντο Γιάνκοβιτς
Βλάντο Γιάνκοβιτς
\n\nΗ γυναίκα του όμως τον εγκατέλειψε και έτσι έμεινε μόνος του με τον μικρό του γιο Βλάντο, ο οποίος σήμερα,μετά από κάποια πετυχημένα χρόνια στον Πανιώνιο, κάνει καριέρα στον ΠΑΟ. (ο ίδιος σε συνέντευξή του είπε ότι την σκηνή του τραυματισμού του πατέρα του την είδε πρώτη φορά 11 χρονών).\n\n
Μπόμπαν Γιάνκοβιτς
Μπόμπαν Γιάνκοβιτς
\n\nΣαν έντονη στιγμή έχει μείνει η συνάντησή του με τον Σάσα Τζόρτζεβιτς το 1999, όταν ο τελευταίος αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα και είχε έρθει στην Νέα Σμύρνη για τον ημιτελικό του Κόρατς με τον Πανιώνιο.\n\nΟι δύο συμπατριώτες τα είπαν αλλά όταν ο Τζόρτζεβιτς απομακρύνθηκε, ξέσπασε σε λυγμούς βλέποντας τον φίλο του σε αυτή την κατάσταση.\n

Η σύντομη καριέρα του Μπόμπαν και το τέλος του…

\nΟ Σλόμπονταν Γιάνκοβιτς γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1963 στο Βελιγράδι. Φόρεσε τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου το διάστημα 1986-1990, ενώ την περίοδο 1990-91 αγωνίστηκε στη Βοϊβοντίνα. Το 1992 ήρθε στον Πανιώνιο ως επιλογή του Βλάντο Τζούροβιτς. Μετά το ατύχημα έμεινε 13 χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι πριν πεθάνει από ανακοπή καρδιάς σε πλοίο, την ώρα που πήγαινε διακοπές στην Σύρο…\n

Δεν τον ξεχνάνε ποτέ…

\nΟ μπασκετικός Πανιώνιος πάντως δεν ξέχασε τον Μπόμπαν καθώς έβαλε την φανέλα του με το 8 στην οροφή του κλειστού της Αρτάκης ενώ οι οπαδοί τίμησαν την μνήμη του πριν ένα χρόνο βάζοντας λουλούδια στον χώρο του ατυχήματος…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=tdP7ybWPI1k\nhttps://www.youtube.com/watch?v=YX62a2Buq8A\nhttps://www.youtube.com/watch?v=3_a4wJw8T04\nhttps://www.youtube.com/watch?v=afHC47tGJmc&amp\n \n \n 

Η μέρα ντροπής για το NBA…(Άρτεστ-Γουάλας)

Η μέρα ντροπής για το NBA...(Άρτεστ-Γουάλας)

Η 19η Νοεμβρίου του 2004.έχει μείνει στην ιστορία ως μια από τις πιο ”μαύρες” σελίδες στην ιστορία του NBA.Εκείνη την ημέρα συνέβησαν πράγματα που ήταν για γέλια και για κλάματα και θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνουν ταινία (το τι είδους δεν ξέρουμε) .Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά…\n\nΟι Pistons υποδέχονταν τους Pacers στο ντέρμπι της Ανατολής και μιας άτυπης ρεβάνς των τελικών περιφέρειας. Οι φιλοξενούμενοι έλεγχαν το ματς σε όλη την διάρκεια του, 46 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και με το σκορ στο 97-82 υπέρ των Πέησερς έγινε η φάση που δημιούργησε όλη αυτή την παρωδία…\n\n

Ο Γουάλας σπρώχνει πολύ δυνατά τον Άρτεστ
Ο Γουάλας σπρώχνει πολύ δυνατά τον Άρτεστ
\n\nΟ Ρον Άρτεστ των Ιντιάνα έκανε ένα, σκληρό μεν αλλά όχι αντιαθλητικό, φάουλ στον Γουάλας. Ο τελευταίος, γνωστός για τον εκρηκτικό χαρακτήρα του, έσπρωξε με τρομερή δύναμη τον Άρτεστ και τον κυνήγησε προς το τραπέζι της γραμματείας παρασύροντας σχεδόν όσους παίκτες βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο παρκέ.\n\nΠολλοί παίκτες των 2 ομάδων αντάλλαξαν μεταξύ τους σπρωξιές και μπουνιές ενώ ο Άρτεστ ξάπλωσε μπροστά από τη γραμματεία για να ηρεμήσει. Και ενώ όλα έδειχναν να ηρεμούν, ένα ποτήρι εκτοξεύτηκε και έπεσε πάνω του…Ήταν η “σπίθα που αναζωπύρωσε την φωτιά”…\n\nΟ 25χρονος τότε παίκτης των Pacers σηκώθηκε και “έγραψε ιστορία”. Με τα νεύρα στην “τσίτα” από το επεισόδιο με τον Γουάλας, σκαρφάλωσε στην εξέδρα και βρήκε αυτόν που του είχε πετάξει το μπουκάλι. Άρχισε να του ρίχνει μπουνιές στο πρόσωπο με μανία, με τον Stephen Jackson να κάνει το ίδιο. Ποπ-κορν στον αέρα, ξύλο και ”αιωρούμενα” σώματα συνέθεσαν αυτήν την παρωδία…\n\n
Ρον Άρτεστ
Ο Ρον Άρτεστ επιστρέφει στο παρκέ με τη φανέλα ξεχειλωμένη, επακόλουθο από το ξύλο
\n\nΠαραλίγο να συμμετάσχουν και άλλοι παίκτες τον Πέισερς αλλά τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε, με τον Άρτεστ να φτάνει ξανά στο παρκέ, με μια φανέλα ξεχειλωμένη. Το κοινό είχε χάσει τον έλεγχο, οι άνθρωποι των ομάδων δεν ήξεραν πως να συγκρατήσουν το πλήθος και οι στιγμές ήταν σοκαριστικές. Ο Άρτεστ ήταν ο πρώτος παίκτης που αποχώρησε με συνοδεία ασφαλείας για τα αποδυτήρια, πριν ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι συμπαίκτες μέσα από έναν καταιγισμό από ποπ-κορν και αναψυκτικών(ευτυχώς μόνο….)\n

Ένιωσα να παλεύω για την ζωή μου

\nσχολίασε ο προπονητής των Pacers Rick Carlisle μετά το παιχνίδι, το οποίο φυσικά διακόπηκε. Είχαμε όμως και συνέχεια στα αποδυτήρια, ανάμεσα στους Άρτεστ, Ο’Νιλ, Τζάκσον και το προπονητικό τιμ, με την αστυνομία να συλλαμβάνει τελικά τον Άρτεστ και τους συμπαίκτες του να τον φυγαδεύουν στο λεωφορείο της ομάδας για να τον σώσουν. Πάνω από 500 αστυνομικοί βοήθησαν στο να αποχωρήσει η ομάδα της Ιντιάνα με ασφάλεια από το γήπεδο.\n

Οι συνέπειες για τους ταραξίες

\nΤην επόμενη μέρα, ο Κομισάριος του ΝΒΑ Ντέιβιντ Στέρν, βλέποντας και ο ίδιος το ματς live, ανακοίνωσε τις ποινές, οι οποίες ήταν εξοντωτικές και πρωτόγνωρες για τo ΝΒΑ, αλλά επιβάλλονταν για να προστατευτεί η λίγκα.\n\n* O Άρτεστ έχασε το υπόλοιπο της σεζόν. 73 αγώνες κανονικής περιόδου και 13 ματς playoffs.\n\n* Ο Stephen Jackson έμεινε εκτός δράσης για 30 ματς, ο Jermaine O’ Neal για 15, ο Ben Wallace για 6, ο Anthony Johnson για 5 και οι Reggie Miller, Chauncey Billups, Derrick Coleman, Elden Campbell για ένα.\n\nΤουλάχιστον ο πολιτισμός του NBA “έδειξε” γρήγορα αντανακλαστικά…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=7cTZsqxPVHo

Χάρλεμ Γκλομπτρότερς

Χάρλεμ Γκλομπτρότερς

Όταν κάποιος ακούσει το όνομα “Χάρλεμ Γκλομπτρότερς“, το πρώτο που θα του έρθει στο μυαλό είναι κάποιοι τύποι που με θετική ενέργεια προσφέρουν μπασκετικό θέαμα με διάφορα κόλπα, τα οποία συναρπάζουν σχετικούς ή μη με το άθλημα. Λίγοι όμως γνωρίζουν τι άλλο έχουν προσφέρει κατά καιρούς αυτοί οι ωραίοι τύποι…\n

Η αρχή δημιουργίας των Χάρλεμ

\nΕίναι γνωστό ότι στην Αμερική, λίγο μετά τον Α’Παγκόσμιο πόλεμο, ο ρατσισμός βρισκόταν στα ύψη. Οι Αφροαμερικάνοι και γενικά κάθε μη λευκός, αντιμετωπίζονταν από την κοινωνία ως κατώτερα όντα και κυνηγιόντουσαν με κάθε τρόπο και με την παραμικρή αφορμή.\n\nΤο 1926, μέσα σε αυτό το κλίμα, “γεννήθηκαν” οι Χάρλεμ Γκλομπτρότερς, στο Νότιο Σικάγο. Κάποιοι παλιοί συμμαθητές από το Γυμνάσιο G.Phillips του Σικάγο βρέθηκαν σε έναν φιλικό αγώνα και έφτιαξαν μια ομάδα με το όνομα “Savoy Big Five”. Το 1928 ύστερα από μια οικονομική διαφωνία, ένα μέλος της ομάδας, ο Τόμι Μπρούκινγκς αποσπάστηκε και έφτιαξε τους «Σικάγο Γκλομπτρότερς».\n\n

Έιμπ Σάπερστιν
Οι Χάρλεμ του Έιμπ Σάπερστιν
\n\nΑργότερα εμφανίστηκε  ο Έιμπ Σάπερστιν, μετανάστης από το Βόρειο Σικάγο .Όντας επιτυχημένος επιχειρηματίας και γνωστός για την αγάπη του στον αθλητισμό, έγινε ο  μάνατζερ  των «Γκλομπτρότερς». Ήταν το ουσιαστικό ξεκίνημα τους… Ο Σάπερστιν ανέλαβε να τους κλείνει αγώνες, κάτι που ήταν δύσκολο εκείνη την εποχή αν μια ομάδα δεν είχε μάνατζερ.\n\nΟι «Γκλομπτρότερς» περιόδευαν παντού, παίζοντας μπάσκετ, προσφέροντας σόου αλλά με μικρές αμοιβές. Ο λευκός Σάπερστιν και οι έγχρωμοι παίκτες του, πήγαιναν σε περιοχές υψηλής επικινδυνότητας, ειδικά για τους τελευταίους που ήταν και μαύροι. Ο Φιλ Τζάκσον είχε υμνήσει την πειθαρχία τους και το πάθος τους τονίζοντας το ”πόσο προσπαθούσαν να προσαρμοστούν σε αυτές τις συνθήκες”.\n\nΟ Φρανκ Ουάσινγκτον, παίκτης της ομάδας από το 1946 εώς 1960,είχε πέσει και αυτός θύμα ρατσισμού όταν μπαίνοντας σε ένα βενζινάδικο διψασμένος μετά από έναν αγώνα ζήτησε ένα μπουκάλι γάλα από το ψυγείο και ο ιδιοκτήτης δεν του το έδωσε επειδή ήταν μαύρος.\n\nΌλα τα παραπάνω πείσμωσαν τους Χάρλεμ στο να προσπαθήσουν να πείσουν τον κόσμο, μέσα από τους αγώνες τους ότι  το χρώμα του δέρματος δεν αποτελεί κριτήριο κατάταξης των ανθρώπων.\n

Ένας ιστορικός αγώνας με ρατσιστικά εμπόδια

\n

Χάρλεμ Γκλοουμπτρότερς - Μινεάπολις Λέικερς
Χάρλεμ Γκλοουμπτρότερς – Μινεάπολις Λέικερς
\n\nΈπειτα από ένα μεγάλο σερί νικών που έκαναν οι Χάρλεμ, πολύς κόσμος είχε αρχίσει να πιστεύει ότι μπορούσαν να κερδίσουν και ομάδες από το NBL (πρόδρομος του ΝΒΑ). Τότε ο Σάπερστιν αποφάσισε να βάλει ένα μεγάλο στοίχημα. Μίλησε με τον ιδιοκτήτη των, πρωταθλητών και αποκλειστικά λευκών, Μινεάπολις Λέικερς, Μαξ Γουίντερ και τον ”προκάλεσε” να γίνει ένας αγώνας μεταξύ των 2 ομάδων. Ένας αγώνας που, πέρα από το αγωνιστικό, θα αποδείκνυε στον κόσμο ότι μπορούν στο ίδιο γήπεδο να βρεθούν μαύροι και λευκοί.\n\nΤην μέρα του αγώνα μάλιστα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν βρήκε την ευκαιρία να προβάλλει ένα νομοσχέδιο για την ισότητα. Αντιμετώπισε όμως αντιδράσεις από τους Δημοκρατικούς του Νότου και από τον Τύπο που χαρακτήρισε αυτόν τον αγώνα ως αναμέτρηση ”μεταξύ κλόουν και λευκών”.\n\nΠροσπαθώντας να μείνουν τα παραπάνω εκτός γηπέδου, οι δυο ομάδες σκέφτονταν μόνο την νίκη. Στην αρχή του αγώνα οι Λέικερς ήταν μπροστά στο σκορ, όμως γρήγορα οι Χάρλεμ, που αρχικά είχαν επηρεαστεί από το εχθρικό κοινό, άρχισαν την αντεπίθεση.\n\nΣτην τέταρτη περίοδο και ενώ το ματς ήταν ισόπαλο, ένα χτύπημα του αστεριού των Μινεάπολις, Τζορτζ Μάικαν στον παίκτη των Γκλομπτρότερς, Μάρκες Χέινς, παραλίγο να ρίξει ”λάδι στην φωτιά’‘ και να φανούν και εντός αγωνιστικού χώρου τα σημάδια του ρατσισμού. Και όμως…. Ο Τζορτζ Μάικαν, σήκωσε τον συναθλητή του και το θέμα έληξε.\n\nΛίγο μετά ήρθε και η έκπληξη, καθώς οι Χάρλεμ, με ένα σουτ του Έρεμε Ρόμπινσον, κερδίζουν με 61-59 δημιουργώντας ένα τεράστιο σοκ σε όλο το γήπεδο και όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους αλλά και για το μήνυμα-γροθιά στο κατεστημένο της εποχής,ότι δηλαδή…\n

Οι “κατώτεροι” έγχρωμοι μπορούν να νικήσουν τους “ανώτερους” λευκούς !!

\n

Η ρεβάνς και η καταξίωση στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν

\nΗ νίκη αυτή ήταν επίσης η αρχή της αναγνώρισης των Αφροαμερικάνων αθλητών, που μέχρι τότε αντιμετωπίζονταν σαν “σκουπίδια”. Τα πράγματα αλλάζουν. Θέλοντας να αποδείξει ότι η νίκη δεν ήταν τυχαία ο Σάπερστιν, την επόμενη χρονιά οργάνωσε ρεβάνς. Και πάλι οι Χάρλεμ ήταν νικητές με τρόπο αυτήν την φορά πιο άνετο και πλακατζίδιο (!!!). Το 1950 οι Γκλομπτρότερς δίνουν αγώνα στη Μέκκα του παγκόσμιου μπάσκετ, στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν της Νέας Υόρκης όπου και κέρδισαν τους Σέλτικς, σημειώνοντας την 65η σερί νίκη τους.\n\n

\n

Η Παρουσία στο Χόλιγουντ

\nΕίχαν πάρει πια “τον αέρα” των ομάδων του NBA. Σύντομα και το Χόλιγουντ ασχολήθηκε μαζί τους, αφού συμφώνησαν με τον Σάπερστιν  για την παραγωγή μιας ταινίας. Κάπου εκεί ήρθε και η επίσημη πια ονομασία τους, «Χάρλεμ Γκλομπτρότερς», λόγω της περιοχής Χάρλεμ της Νέας Υόρκης.\n\nΑξίζει να σημειώσουμε ότι την φανέλα των Χάρλεμς έχουν φορέσει οι Ουίλτ Τσαμπερλέιν και Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ ενώ ο Νέλσον Μαντέλα ανήκε στα τιμητικά μέλη τους…\n\nΌλα αυτά έκαναν τους Χάρλεμ Γκλομπτρότερς να μείνουν στην ιστορία… Δίδαξαν ήθος, ισότητα και καταπολέμηση του ρατσισμού μέσω του χαμόγελου, του θεάματος και απέδειξαν ότι μέσω αυτών τα πάντα μπορούν να πραγματοποιηθούν, ακόμα και αν οι κοινωνικές περιστάσεις δεν το επιτρέπουν…\n

Ελληνικό Ενδιαφέρον…

\nΕλληνικό ενδιαφέρον έχει η συμμετοχή κατά το παρελθόν στο ρόστερ των Χάρλεμ Γκλοουμπτρότερς του παίχτη του Ολυμπιακού Μπρεντ Πέτγουεϊ με το προσωνύμιο “Thunder”.\n\n

Ο
Ο “Θάντερ” Πέτγουεϊ
\n\n \n\n \n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kyyZaJag2Fc\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=d9wO_rJrQLI