Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, ο κάθε άνθρωπος ψάχνει μια “διέξοδο” που θα τον βοηθήσει να ξεφύγει έστω και λίγο από την καθημερινότητα και θα του ανεβάσει την ψυχολογία.Άλλος πάει σινεμά, άλλος γήπεδο(όπως έλεγε και ο Καρβέλας στο τραγούδι “Α ρε Εθνικάρα” την δεκαετία του ’80…), άλλος μπορεί να βρει κάτι άλλο. Προσωπικά, ο δικός μου τρόπος διαφυγής, σε καθημερινή βάση, είναι μια λέξη: Τρέξιμο!\r\n\r\nμια “αγάπη” που ξεκίνησε στα 18 μου και “φούντωνε” χρόνο με τον χρόνο για να βρίσκεται σήμερα σταθερά μέσα στην ζωή μου. Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος αλλά ίσως στο παρακάτω άρθρο, πολλοί “συναθλητές” μου να βρουν κοινά σημεία που χαρακτηρίζουν την σχέση τους με αυτήν την απλή αλλά τόσο ευεργετική γυμναστική…\r\n
Η γέννηση του έρωτα με το τρέξιμο
\r\nΣτα 18 μου, αφού τελείωσα το σχολείο, διαπίστωσα απότομα ότι είχα ξεφύγει όσον αφορά τα κιλά μου.Ήμουν 1.85 και ζύγιζα κοντά στα 120.Πάντα ήμουν υπέρβαρος αλλά σ’εκείνη την ηλικία είχα ξεφύγει για τα καλά.Κάτι οι Πανελλήνιες, κάτι η λαιμαργία που αυξανόταν, κάτι η αδιαφορία για την εμφάνιση μου(τότε μ’ενδιέφερε να παίζω παιχνιδομηχανές και κάνα μπάσκετ με τους φίλους μου, με την διαφορά ότι όταν γύριζα σπίτι έτρωγα διπλάσια ποσότητα για να καλύψω της θερμίδες…).με οδήγησαν σ’αυτό το διόλου τιμητικό τριψήφιο νούμερο.\r\n\r\nΚάποια στιγμή, όταν διαπίστωσα ότι με μαθηματική ακρίβεια δεν θα έβρισκα ούτε παντελόνι, μου συνέβη αυτό που λένε “γύρισε ο διακόπτης”. Αποφάσισα ότι πρέπει να “σουλουπωθώ”. Η αρχή έγινε μεταξύ Νέας Σμύρνης και Αμπελοκήπων. Ήταν η απόσταση που έκανε σχεδόν σε καθημερινή βάση για να πάω στην σχολή μου και μάλιστα εις διπλούν, καθώς γύριζα κιόλας ο βράδυ.\r\n\r\nΒέβαια δεν πήγαινα τρέχοντας, αλλά με σταθερό ρυθμό περπατήματος, κάτι που με οδήγησε στο να ανακαλύψω την χαρά της κίνησης.Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πρόσεχα την διατροφή μου και έβλεπα ότι άρχισα να χάνω βάρος, η αγάπη αυτή όλο και μεγάλωνε…\r\n
Συνήθεια που έγινε λατρεία αλλά με όρια…
\r\nΜε τον καιρό, το περπάτημα έγινε σταθερό τρέξιμο, όταν όμως είχα ελεύθερο χρόνο και ήμουν ντυμένος με αθλητική αμφίεση.Μπορώ να πω ότι μου είχε γίνει κάτι σαν εξάρτηση, καθώς πολλές φορές έτρεχα και 2 φορές την ημέρα.Εκεί κάπου υπάρχει μια ένσταση και ένα λάθος το οποίο εγώ ο ίδιος έκανα και δεν συνιστώ σε κανέναν λάτρη του τρεξίματος.\r\n\r\nΚαταρχάς το τρέξιμο βοηθάει στο να χάνεις βάρος, αλλά όπως και το καθετί, έτσι και σ’αυτήν την περίπτωση, η υπερβολή πάντα μπορεί να βλάψει.Προσωπικά, ήμουν τυχερός που συνειδητοποίησα έγκαιρα ότι το να φοράς 2 και τρεις μπλούζες ενώ τρέχεις προκειμένου να ιδρώσεις πιο πολύ και να χάσεις(μέγα λάθος!!)βάρος είναι “εγκληματικό”.Μ’αυτόν τον τρόπο, πέρα από την διπλάσια ταλαιπωρία του σώματος, “καίγονται” οι μυς και γίνεται ατροφικό το σώμα.Μπορούμε να το παρομοιάσουμε με μια συνήθεια των Γιαπωνέζων, που έδεναν με γύψο τα πόδια των γυναικών, ώστε αυτά να μην αναπτύσσονται όσο πρέπει, προκειμένου οι ίδιες τελικά να κάνουν μικρά βηματάκια.Αυτό έκανα και εγώ λοιπόν και είχα φτάσει σε σημείο να κάνω αυτή την απόλαυση “μαρτύριο”.\r\n\r\nΚατά τ’άλλα η λατρεία για το τρέξιμο μεγάλωνε, παράλληλα όμως ωρίμαζε και ο τρόπος που το έκανα, καθώς η σωστή μέση ενδυμασία πρέπει να διαμορφώνεται βάσει των καιρικών συνθηκών και προς Θεού, να μην γίνονται υπερβολές και να ξεπερνιούνται τα όρια γιατί τότε από τον στίβο, μπορεί κάποιος να βρεθεί στο νοσοκομείο με ορό ή μακροπρόθεσμα να δημιουργήσει προβλήματα στον εαυτό του(υπερβολική εφίδρωση, καταπόνηση ποδιών και μυών κοκ)\r\n
Και μόνος και με παρέα και με άλλα μονοπάτια…
\r\nΑπό τότε που ξεκίνησα το τρέξιμο, πάντα κοιτάω να το βάζω στην καθημερινότητα μου σε καθημερινή βάση(με εξαίρεση μια, δυο μέρες την βδομάδα για ξεκούραση των μυών).Το σημαντικό είναι πως όχι απλά δεν το βαριέμαι, αλλά το έχω σαν το κατάλληλο τονωτικό για την μέρα μου(όπως π.χ.ο καφές).\r\n\r\nΣε περίπτωση όμως που σε κάποιον αρέσει το τρέξιμο αλλά νιώθει κάποιες φορές ότι πλήττει και είναι στο μεταίχμιο του πάω-δεν πάω, τότε θα συνιστούσα να προσθέσει κάποιες αλλαγές στις συνθήκες.Είτε λοιπόν να βάλει ακουστικά και να ακούει μουσική, είτε να πάρει κάποιο φίλο του και να τρέχουν παρέα, είτε ακόμα καλύτερα να αλλάξει διαδρομή.\r\n\r\nΕιδικά το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό, καθώς η αλλαγή παραστάσεων ενώ τρέχεις, κάνει μετατρέπει την ενδεχόμενη μονοτονία, σε μια καινούργια εμπειρία.(άλλο να τρέχεις σε στίβο, άλλο σε διάδρομο, άλλο στο ύπαιθρο και άλλο μέσα σε ένα πράσινο άλσος)\r\n
Παντού, πάντα και καλή ψυχολογία…
\r\nΤο τρέξιμο είναι η γυμναστική που είναι πολύ απλή στην εφαρμογή της.Με μια φόρμα, μια πετσέτα και ένα μπουκαλάκι νερό είσαι έτοιμος.Ακόμα και σε διακοπές μπορείς να βρεις ένα μονοπάτι και να αφιερώσεις χρόνο σ’αυτό το σπουδαίο σπορ.\r\n\r\nΑν σου γίνει και συνήθεια, είναι σίγουρο ότι θα σε βοηθήσει πολύ και ψυχολογικά, καθώς μετά την άσκηση απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα όλε οι τοξίνες, καθαρίζει το μυαλό και δημιουργείται θετική σκέψη.Εύκολο λοιπόν να καταλάβει κάποιος ότι τα ωφέλη του τρεξίματος είναι και εσωτερικά και εξωτερικά(το ότι γυμνάζεται το σώμα είναι δεδομένο).Η επιτομή του\r\n
Νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ…
\r\nΈνα βίντεο για “έμπνευση”…\r\n\r\nhttps://www.youtube.com/watch?v=gF0rrpMH-Jo
