Category: Εθνικές Ομάδες

Posted on

1987.”Κύριοι” Σοβιετικοί – Unfair Γιουγκοσλάβοι…

1987."Κύριοι" Σοβιετικοί - Unfair Γιουγκοσλάβοι...

\n\nΠολλά πράγματα έχουν γραφτεί για το “χρυσό” Ευρωμπάσκετ του 1987 που εκτόξευσε το ελληνικό μπάσκετ στα ύψη…Ως γνωστόν, για να φτάσει η Ελλάδα εκεί νίκησε τα “μεγαθήρια” της εποχής, Γιουγκοσλαβία και Σοβιετική Ένωση.\n\nΥπάρχει όμως ένας τομέας στον οποίο δεν έχουμε επικεντρωθεί ιδιαίτερα λόγω προφανώς του ότι όταν ακούμε “Ευρωμπάσκετ 1987” μας έρχεται στο μυαλό μόνο ο θρίαμβος και ίσως οι “χρυσές” βολές του Καμπούρη…\n\nΣ’αυτό το άρθρο, έτσι για να αναφερθεί και κάτι καινούργιο, θα θέλαμε να αναφέρουμε το πώς αντιμετώπισαν Γιουγκοσλάβοι και Σοβιετικοί τις ήττες τους από την Εθνική και την συμπεριφορά που έδειξαν, όντας σε πιο χαμηλά σκαλοπάτια στο βάθρο απέναντι στην ασήμαντη τότε μπασκετικά Ελλάδα…\n

“Υπεροψία” και παραδοχή…

\nΝα σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη διοργάνωση ήταν η πρώτη “επαφή” των Ελλήνων φιλάθλων με τα “αστέρια” του ευρωπαϊκού μπάσκετ.Έως τότε δεν είχαν γίνει μεγάλοι αγώνες στην Ελλάδα και επομένως υπήρχαν πολλά ερωτηματικά αλλά και ανυπομονησία να δουν οι Έλληνες από κοντά μεγάλους παίκτες.\n\nΗ εθνική μας έπαιξε 2 φορές με την Γιουγκοσλαβία και άλλες τόσες με την Σοβιετική Ένωση.Αγωνιστικά τα ξέρουμε(3 νίκες “πολυτραγουδισμένες” και μια ήττα).Μέσα στα παιχνίδια όμως φάνηκε η διαφορά συμπεριφοράς των 2 ομάδων…\n\nΟι Γιουγκοσλάβοι, ίσως και λόγω του νεαρού της ηλικίας πολλών(Ντράζεν Πέτροβιτς,Βράνκοβιτς,Ράτζα, Κούκοτς κ.α.)ήταν πιο “θερμοί” στον τρόπο που αγωνίζονταν αλλά σε βαθμό που έφταναν να γίνονται προκλητικοί.\n\nΣτον ημιτελικό ο Ντράζεν Πέτροβιτς, σε μια φάση που σφυρίχτηκε υπέρ του φάουλ από τον Γιαννάκη , πέταξε στον “δράκο” προκλητικά την μπάλα πάνω του με αποτέλεσμα να προκαλέσει αντιδράσεις και συνθήματα.\n\nΕπίσης, στον ίδιο αγώνα, όταν κάποια στιγμή οι Γιουγκοσλάβοι “ξέφυγαν” άρχισαν να φέρονται υπεροπτικά κάτι που φαινόταν ακόμα και όταν “κόλλαγαν” τα χέρια…Γενικά η συμπεριφορά τους δεν συμβάδιζε με τις αγωνιστικές τους δυνατότητες…\n\nΑντίθετα, οι Σοβιετικοί ήταν πάντα “μαζεμένοι”, αγωνίζονταν σοβαρά και δεν προκαλούσαν.Ακόμα και μετά τον τελικό που τον έχασαν στις λεπτομέρειες, αποχώρησαν κύριοι και παραδέχτηκαν την ήττα τους…\n

Απονομή, αποθέωση και…γιούχες…

\nΤο “τίμημα” των παραπάνω “εισπράχτηκε” για τον καθένα στην απονομή, όπου ο κόσμος αποθέωσε τους Σοβιετικούς και αποδοκίμασε τους Γιουγκοσλάβους(ειδικά όταν αναφέρθηκαν τα ονόματα των αδερφών Πέτροβιτς…).Οι αποδοκιμασίες δεν επεκτάθηκαν περισσότερο λόγων προτροπής των ψυχραιμότερων για να μην χαλάσει η απονομή…\n

Δηλώσεις-καθρέφτης…

\nΆλλωστε πριν τον τελικό με τους Σοβιετικούς ο αδερφός του συγχωρεμένου Ντράζεν Πέτροβιτς, Αλέξάντερ είχε δηλώσει:\n

“Η Σοβιετική Ένωση είναι καλύτερη και της εύχομαι καλή επιτυχία…”

\n(δήλωση για την οποία χρόνια μετά είπε ότι μετάνιωσε…)\n\nΠολλά χρόνια μετά τον τελικό ένας Σοβιετικός, ο μεγάλος Βαλερί Τιχονένκο είχε πει :\n

“Την επόμενη μέρα του τελικού αποφασίσαμε όλη η ομάδα να κάνουμε βόλτα στην Ακρόπολη. Όταν πήγαμε να πάρουμε σουβενίρ οι καταστηματάρχες μας αγκάλιαζαν και μας χάριζαν ότι θέλαμε.Τότε καταλάβαμε πόσο σημαντικό ήταν αυτό το κύπελλο για την Ελλάδα…”

\nΟ ίδιος ο Γιαννάκης είπε:\n

“Μας είχε αφήσει άφωνους η συμπεριφορά των Σοβιετικών οι οποίοι μόνο που δεν πανηγύριζαν μαζί μας. Με πολλά από αυτά τα παιδιά μετά γίναμε φίλοι…”

\n

Εξαίρεση…οι προπονητές

\nΊσως φανεί περίεργο αλλά στις δηλώσεις των 2 προπονητών δεν φάνηκαν τα παραπάνω… Η “σοβιετική αλεπού” Αλεξάντερ Γκομέλσκι είπε το ιστορικό:\n

“Με τέτοια διαιτησία θα κέρδιζε και η Μαυριτανία”.

\nΑντίθετα ο μεγάλος(κυρίως ως παίκτης γιατί σαν προπονητής δεν κατάφερε πολλά) Γκρέζιμιρ Τσόσιτς είπε:\n

“Συγχαρητήρια στην Ελλάδα αποθεώνοντας τον κόσμο που την οδήγησε στην νίκη”.

\nΗ εξαίρεση πάντως επιβεβαιώνει τον κανόνα και τα εξωαγωνιστικά συμπεράσματα τότε γι’αυτές τις δύο μεγάλες σχολές βγήκαν…\n

Δείτε την απονομή και θα καταλάβετε…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=7cNTcDIGbhE?w=728?t=2h10m0s\n\n

Posted on

Πίπεν. Ο “Εφιάλτης” του Κούκοτς λόγω Κράουζε

Πίπεν. Ο "Εφιάλτης" του Κούκοτς λόγω Κράουζε

\n\nΤο να σταθεί ένας παίκτης από την Ευρώπη στον ”μαγικό κόσμο” του NBA ήταν πάντοτε πολύ δύσκολο. Ειδικά στην δεκαετία του ’90 όμως το να παίξει κάποιος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ήταν μεγάλο κατόρθωμα, καθώς εκείνη την εποχή αγωνιζόντουσαν πάρα πολλά από τα ”ιερά τέρατα”.\n\nΓια τον Κροάτη Τόνι Κούκοτς αυτό το ταξίδι, που έμελλε στην συνέχεια να τον καταξιώσει και να του χαρίσει τίτλους δίπλα στον Μάικλ Τζόρνταν, ξεκίνησε πριν καλά-καλά ”πατήσει” το πόδι του στο NBA…\n

Επιλογή του Γενικού Διευθυντή Τζέρι Κράουζε

\nΣτα χρόνια που αγωνιζόταν στην Ευρώπη ο Τόνι Κούκοτς ”έλαμπε” δίπλα σε άλλους μελλοντικούς αστέρες του NBA(π.χ. Ράτζα) με τα χρώματα της Γιουγκοπλάστικα με την οποία κατέκτησε 3 σερί Πρωταθλητριών(1989, 1990, 1991).\n\nΤο 1990 επελέγη στο ντραφτ από τον Γενικό Διευθυντή των Σικάγο Μπουλς, Τζέρι Κράουζε, αλλά ο ίδιος θέλησε να μείνει στην Ευρώπη μέχρι το 1993 για να ”ωριμάσει” περισσότερο μπασκετικά. Όπως είπαμε η επιλογή παικτών από την Ευρώπη δεν ήταν ακόμα συνηθισμένη…\n

Ο Κούκοτς στο μάτι του κυκλώνα!

\nΓια την κορυφαία ομάδα του NBA εκείνη την εποχή, η παραπάνω είδηση αποτελούσε και μίνι-έκπληξη. Αυτό όμως που προκάλεσε την οργή των Τζόρνταν-Πίπεν δεν ήταν το γεγονός ότι ο Κράουζε ήθελε να φέρει Ευρωπαίο.\n\nO Πίπεν που είχε εξελιχθεί σε σούπερσταρ-παίχτη, δεσμευόταν ακόμα με το αρχικό συμβόλαιο των $750,000 και προσπαθούσε να το επαναδιαπραγματευτεί ώστε να πάρει τα χρήματα που αναλογούσαν στην προσφορά του.\n\nΟ Κράουζε όμως ήταν ανένδοτος, καθώς οι Μπουλς ήταν μόλις $1.5 εκ. κάτω από το όριο του Salary Cup και ήθελε να κάνει χώρο για τον “άσημο” νεαρό Κούκοτς που έπαιζε στην Ιταλία και του έδινε “γη και ύδωρ” και κατά συνέπεια και μεγαλύτερο συμβόλαιο από τον Πίπεν, ο οποίος αν και σούπερσταρ πλέον, παρέμενε με το αρχικό.\n\nΟ Κράουζε, όπως γράψαμε στο άρθρο “Μάικλ Τζόρνταν-Τζέρι Κράουζε.Η Μεγάλη Κόντρα!“, ήταν “κόκκινο πανί” για τον Τζόρνταν και τους προσκείμενους σε αυτόν(πχ. Πίπεν) ήδη από το 1988, οπότε αυτό ήταν κάτι που το δίδυμο Τζόρνταν-Πίπεν δεν μπορούσε να το δεχτεί με τίποτα!!\n\nΧαρακτηριστική είναι η δήλωση του Μάικλ Τζόρνταν για το γεγονός:\n

“Ο Κράουζε φέρθηκε σαν πατέρας που ξαφνικά αποκτάει ένα καινούργιο παιδί και του δείχνει μεγαλύτερη αγάπη απ’ότι στα άλλα”.\n\n”Ήταν απαίσιο! Ο Σκότι έχει αποδείξει τι μπορεί να προσφέρει στο NBA, ενώ ο Κούκοτς όχι!”

\nΤελικά, όταν ήταν οριστικό ότι ο Κούκοτς θα παρέμενε στην Ιταλία, ο Κράουζε δέχτηκε να επαναδιαπραγματευτεί και ο Πίπεν πήρε τα χρήματα που του άξιζαν, κάπου $3 εκ. τον χρόνο.\n \n

Η τιμωρία του Κράουζε στο πρόσωπο του Κούκοτς

\nΓια κακή τύχη του Κούκοτς, η μοίρα έμελλε να τους φέρει αντίπαλους. Το 1992 η ανίκητη ομάδα των ΗΠΑ (Ντριμ-Τιμ Ι) αντιμετώπισε την Κροατία στην φάση των ομίλων, στα πλαίσια της Ολυμπιάδας της Βαρκελώνης.\n\nΕκείνος ο αγώνας ήταν μια καλή ευκαιρία για τους δύο σούπερσταρ να ”βγάλουν τα απωθημένα τους” και να δείξει ο Πίπεν στον Κράουζε ότι εκτίμησε λάθος.\n\nΟ Σκότι Πίπεν δήλωσε πριν το ματς:\n

“Θα τον μαρκάρουμε ακόμα και στον πάγκο”\n\n”Θα του προσφέραμε την χειρότερη εμπειρία της ζωής του”

\nΟ σκοπός ήταν ένας: Ο Κούκοτς να μην βάλει πόντο και να του δείξουν (και κατ’επέκταση στον Κράουζε) ποιος είναι το “αφεντικό”!Πίπεν. Η εφιαλτική βραδιά του Κούκοτς\n

Τι έγινε τελικά

\nΟ αγώνας έληξε με διαφορά 33 πόντων υπέρ των ΗΠΑ αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Ο Κούκοτς είχε ίσως τη χειρότερη μπασκετική του εμπειρία και δεν μπορούσε σχεδόν ούτε να ακουμπήσει την μπάλα.\n\nΠαρόλα αυτά όμως, κατάφερε να σκοράρει 4 πόντους, κάτι που ξενέρωσε λίγο το δίδυμο, αλλά με 2/11 σουτ και 7 λάθη, αποτέλεσμα της εξοντωτικής άμυνας.\n\nΤο ”φιλμ” του αγώνα αντικατοπτρίζεται στις παρακάτω δηλώσεις…\n\nΜάτζικ Τζόνσον:\n

”Τους έβλεπα και τους δύο να διψάνε για αίμα όταν έβλεπαν τον Κούκοτς”

\nΚαρλ Μαλόουν: \n

“Από την αρχή τσακωνόντουσαν ποιος θα τον πρωτομαρκάρει”

\nΣκότι Πίππεν:\n

”Θέλαμε να τον ”μάθουμε” τι σημαίνει NBA”\n\n”Ήμουν αγχωμένος πριν το παιχνίδι. Ήθελα να τον κρατήσω στο μηδέν και να τον ντροπιάσω. Δυστυχώς δεν μπορώ να φέρω στο παρκέ τον Κράουζε. Του έδωσα το χέρι (σ.σ του Κούκοτς) πριν και μετά το παιχνίδι. Δεν υπάρχει κάτι προσωπικό μεταξύ μας.”\n\n”Ήθελα όλος ο πλανήτης να μας δει αντιμέτωπους. Έπρεπε να του παραγγείλω(σ.σ του Κράουζε) μια τεράστια ΤV για να το δει.”

\nΜάικλ Τζόρνταν:\n

”Είμαι σίγουρος ότι ο Σκότι θα πάρει το φιλμ του αγώνα και θα το στείλει στον Τζέρι. Είμαι σίγουρος ότι ο Τζέρι είναι κάπου και παρακολουθεί.”

\nΤόνι Κούκοτς:\n

”Νόμιζα ότι ήθελαν να με πετάξουν έξω από το γήπεδο. Εκείνο το βράδυ κατάλαβα για τα καλά το NBA…”

\nΠάντως εκείνη η βραδιά μακροπρόθεσμα έκανε καλό στον Κούκοτς. Ο ίδιος αποτέλεσε άνα πολύ σημαντικό κομμάτι της δεύτερης δυναστείας των Μπουλς (1996-98) και δίπλα στους ( συμπαίκτες πια…) Τζόρνταν-Πίπεν έγραψε με ”χρυσά γράμματα” την δική του ιστορία στο NBA…\n

Το “μάθημα”

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=s2k2yTOpcQ8?w=728\n

Κούκοτς και Μπουλς

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=6nIk9XiHrMI?w=728\n

Posted on

Η Ισπανική Ντροπή στους Παραολυμπιακούς του 2000

Η Ισπανική Ντροπή στους Παραολυμπιακούς του 2000

Η Ισπανία έχει αναμφισβήτητα μια μεγάλη ιστορία στον χώρο του αθλητισμού και σε πολλά σπορ. Ένα από αυτά είναι και το μπάσκετ στο οποίο έχει κατακτήσει τα πάντα. Ωστόσο αυτό που συνέβη στους Παραολυμπιακούς του 2000 και είχε την ίδια πρωταγωνίστρια, σίγουρα θα μείνει ως μια από τις πιο ντροπιαστικές σελίδες του αθλητισμού…Τι είχε συμβεί όμως…\n

Οι αγώνες της ντροπής…

\nΗ Ισπανία έφτασε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου δια περιπάτου κερδίζοντας στον τελικό την Ρωσία. Μάλιστα οι εμφανίσεις της ήταν τόσο εντυπωσιακές που θύμιζαν, τηρουμένων των αναλογιών, Ντριμ-Τιμ. Τελικά όλα ήταν μια απάτη καθώς 10 από τους 12 παίκτες της ομάδας αποδείχτηκε ότι δεν είχαν καμία αναπηρία και θα μπορούσαν να αγωνίζονται σε κανονικές ομάδες…\n\n”Μπροστάρης” σε αυτή την κίνηση ήταν ο πρόεδρος της ισπανικής ομοσπονδίας για άτομα με πνευματική αναπηρία, Φερνάντο Μαρτίν Βιθέντε, ο οποίος έδωσε στους παίκτες ψεύτικους φακέλους με δήθεν ιατρικά προβλήματα…\n

Οι εκφράσεις που κίνησαν υποψίες…

\nΚατά την διάρκεια της απονομής ήταν φανερή η διαφορά έκφρασης στα πρόσωπα των δύο αθλητών με “ειδικές ανάγκες” και των υπόλοιπων δέκα, καθώς εκείνοι δεν μπορούσαν λόγω της κατάστασή τους να αντιληφθούν τι είχαν πετύχει, ενώ οι υπόλοιποι εκδηλωνόντουσαν με δάκρυα χαράς και έντονες εκφράσεις.\n\nΌλα αυτά κίνησαν αρκετές υποψίες, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν το 2000 όταν ο Κάρλος Ριμπαγκόρδα(χρυσός ολυμπιονίκης στους Παραολυμπιακούς), σε συνέντευξή του στην Marca, αποκάλυψε πως\n

Τουλάχιστον 15 από τους 200 αθλητές της αποστολής της Ισπανίας δεν είχαν κανένα είδος αναπηρίας!

\nΑνέφερε και ένα περιστατικό από έναν αγώνα με την Κίνα όπου η Ισπανία κέρδιζε με 30 πόντους και ο προπονητής της πήρε τάιμ-άουτ λέγοντάς τους να ”γίνουν πιο πειστικοί στο να προσποιούνται γιατί θα τους καταλάβαιναν”.\n

Οι απαράδεκτες δηλώσεις του απατεώνα προέδρου

\nΜετά από τα παρπάνω, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, όπως ήταν φυσικό, παραιτήθηκε. Δεν έδειξε όμως καμία μετάνοια. Αντιθέτως προκάλεσε δηλώνοντας :\n

Aν κάποιος θέλει να κλέψει, είναι δύσκολο να το ανιχνεύσεις. Είναι εύκολο να προσποιηθείς αν έχεις λίγη εξυπνάδα, το αντίθετο είναι δύσκολο.

\nΤελικά τιμωρήθηκε το 2013 σε κάθειρξη 13 ετών ενώ επέστρεψε και τα χρήματα που είχε πάρει η ομοσπονδία μπάσκετ ως επιδότηση.Αυτή η απάτη πάντως οδήγησε την ομοσπονδία των Παραολυμπιακών στο να αφαιρέσει το μπάσκετ ως άθλημα από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων.\n\n \n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=rMNBXU1rP9M

Posted on

Όταν ο Φίλιππος Συρίγος με τις “μυθικές” περιγραφές του μας μύησε στο μπάσκετ…

Πολλές φορές ,όταν παρακολουθούμε μια ζωντανή μετάδοση,πέρα από τον αγώνα, μπορεί να μας μείνουν στην μνήμη ”διάφορα” που ακούμε από τον εκάστοτε δημοσιογράφο που περιγράφει ή σχολιάζει. Ο Φίλιππος Συρίγος δεν υπήρξε απλώς ένας δημοσιογράφος. Ήταν κάτι πολύ, πολύ περισσότερο: η βαθιά, σοβαρή και σταθερή φωνή του, χρωματισμένη σποραδικά με συναισθηματικές εξάρσεις, θαυμασμού, απορίας ή αγανάκτησης κατά περίπτωση, συνόδευ(σ)ε τα πιο ωραία «παραμύθια» της δεκαετίας του ’80, που έγιναν πραγματικότητα.\n\nΓια μένα, και τους ανθρώπους της γενιάς μου, εφήβους εκείνα τα χρόνια, αποτελούσε μια εμβληματική, σχεδόν «πατρική» τηλεοπτική μορφή, που μας μυούσε από τις αρχές των eighties στα άδυτα ενός κόσμου όχι και τόσο γνώριμου ακόμη: του κόσμου της πορτοκαλί μπάλας. Ήταν ο άνθρωπος που μας μάθαινε δυσπρόφερτα ξένα ονόματα. Που μας εξηγούσε τα μυστικά του μπάσκετ. Μα πάνω από όλα ο άνθρωπος που με τα αιχμηρά, δίκαια, αλλά και ειλικρινή σχόλιά του, έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Που αποκαθιστούσε την αλήθεια και υποδείκνυε μια απροκατάληπτη και αντικειμενική θέαση των γεγονότων. Χωρίς παραχωρήσεις σε γραφικές, γελοίες και πομπώδεις ή κραυγάζουσες ατάκες και περιγραφές.\n\n«Η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα», έλεγε για τον Καμπούρη, πριν ο ψηλός σουτάρει τις τελευταίες δύο βολές στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του ’87, κάνοντας ο σχολιαστής άθελά του -και υποσυνείδητα- το σφάλμα να μιλήσει για επικείμενη πρόκριση, ενώ (θα) επρόκειτο για τίτλο: η δύναμη της ως τότε συνήθειας (των ασήμαντων) διακρίσεων της Εθνικής, βλέπετε, σαν να τον εμπόδιζε να αναφέρει τα πιο ΜΕΓΑΛΑ που έρχονταν και που θα άλλαζαν τη μοίρα του ελληνικού αθλητισμού.\n\nΛάθη, φωνές διαμαρτυρίας ή ενθουσιασμού και πολλά άλλα συνθέτουν το παρακάτω άρθρο. Απολαύστε το…\n\nΟ συγχωρεμένος Φίλιππος Συρίγος αρκετά συχνά “έκραζε” την οργάνωση καθώς και την ατμόσφαιρα ξένων χωρών που αφορούσε έναν αγώνα Ευρωλίγκας…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=3rmKEaCcATk\nhttps://www.youtube.com/watch?v=RWm1UXMDOtI\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Wr6hm1jYF0w\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Wk9MP_T6KwA\n\nΕπίσης αρκετές φορές “τα έβαζε” με τους διαιτητές με χαρακτηριστικό τρόπο, όταν εκείνοι αδικούσαν μια ελληνική ομάδα(γνωστός για το πάθος του ο μεγάλος Φίλιππος Συρίγος για την Εθνική και κάθε ελληνική ομάδα που αγωνιζόταν στην Ευρώπη, κοιτάξτε μόνο το βίντεο “κλοπή” και θα καταλάβετε…)\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=IORQsr20P0c\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=hHOU1h2m8yM\n\nΥπάρχουν ακόμα κάποιες φορές που τα μικρόφωνα έμειναν ανοιχτά…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=vpwTU1z7fNs\n\n 

Posted on

Γιουγκοσλαβία-ΗΠΑ top 5…

Η Γιουγκοσλαβία και οι ΗΠΑ αποτελούν ,αναμφισβήτητα, τις δύο κορυφαίες μπασκετικές σχολές στον πλανήτη. Η ”μεγάλη των πλάβι” σχολή, ακόμα και μετά την διάσπασή της Γιουγκοσλαβίας το 1991 και την μη συμμετοχή της σε καμία διοργάνωση έως το 1995, εξακολουθεί να αποτελεί την ”γενέτειρα” ταλέντων που πολλές φορές καταλήγουν στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Από την άλλη οι ΗΠΑ θα είναι πάντα στην κορυφή του μπασκετικού χάρτη γιατί πολύ απλά αποτελούν το όνειρο κάθε μπασκετμπολίστα στον κόσμο. Τα παραπάνω αποτυπώνονται ,με τον καλύτερο τρόπο,μέσω των Εθνικών ομάδων τους .οι οποίες έχουν κατακτήσει 10 παγκόσμια στο σύνολο (5 η καθεμία). Οι συναντήσεις τους σε Εθνικό επίπεδο είχαν πάντα ξεχωριστό ενδιαφέρον είτε όταν οι ΗΠΑ παίζαν με κολλεγιόπαιδα (έως το 1992 που άρχισαν να στέλνουν επαγγελματίες) και η Γιουγκοσλαβία αγωνιζόταν ως ενωμένη, είτε όταν η τελευταία διασπάστηκε και αγωνίστηκε ως Σερβία ενώ ταυτόχρονα οι ΗΠΑ αγωνίζονταν με επαγγελματίες.Ας θυμηθούμε 5 χαρακτηριστικές αναμετρήσεις.\n\n1)Το 1967  η ενωμένη Γιουγκοσλαβία του μεγάλου Ραντιβόι Κόρατς(προς τιμήν του πήρε και την ονομασία το παλιό κύπελλο Κόρατς,σημερινό Eurochallenge) κερδiζει τις ΗΠΑ με 73-72 στο Μουντομπάσκετ του Μοντεβιδέο. Ο αγώνας δεν ήταν νοκ-άουτ καθώς τότε ίσχυε το σύστημα της βαθμολογίας αλλά με αυτήν την νίκη οι Γιουγκοσλάβοι ”έσβησαν”’ κάθε μαθηματική ελπίδα των Αμερικάνων.(λίγες μέρες μετά έχασαν στο αποφασιστικό παιχνίδι από την Σοβιετική Ένωση και τελικά τερμάτισαν δεύτεροι ενώ οι Σοβιετικοί πήραν το χρυσό)\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=eWCi20Fnyog\n\n2)Το 1990 , η μεγάλη Γιουγκοσλαβία των Πέτροβιτς,Ντίβατς ,Κούκοτς και σία αντιμετώπισαν τα κολλεγιόπαιδα των ΗΠΑ(του τότε νεαρού Αλόνζο Μόρνινγκ) στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Αργεντινής. Νικήτρια ήταν γι’άλλη μια φορά η Γιουγκοσλαβία με 99-91 , η οποία στον τελικό νίκησε την Σοβιετική Ένωση και πήρε το χρυσό.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=8VbiIgXMDJo\n\n3)Στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα το 1996, η ,διασπασμένη πλέον Γιουγκοσλαβία αντιμετώπισε τις ΗΠΑ (ή αλλιώς Dream-Team 3) στον τελικό. Αν και όλοι περίμεναν εύκολη επικράτηση των επαγγελματιών του ΝΒΑ (Ολάζουον,Ρόμπινσον,Ο’Νιλ, Πίπεν και δεν συμμαζεύεται..) εντούτοις οι ηρωικοί Σέρβοι πάλεψαν σαν λιοντάρια μέχρι και το 28′ (σκορ 47-50) αλλά η τραβηγμένη αποβολή του Ντίβατς με 5 φάουλ έκρινε οριστικά το παιχνίδι υπέρ των ΗΠΑ ΜΕ 95-69.Σ’εκείνο το ματς ξεχώρισαν οι Πάσπαλιε και Μποντίρογκα για το θράσος τους απέναντι στους ΝΒΑερς…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=7G366oiUals\n\n4)Στ0 Μουντομπάσκετ που έγινε στην Ινδιανάπολις το 2002, η Γιουγκοσλαβία, με τον μεγάλο Ντίβατς να κάνει την τελευταία του εμφάνιση , νίκησε τις ΗΠΑ στα προημιτελικά με 81-78 αν και είχε βρεθεί πίσω με 10 πόντους. Ήταν το δεύτερο σοκ σ’εκείνη την διοργάνωση (και το καθοριστικό καθώς πρώτη φορά επαγγελματική ομάδα του ΝΒΑ δεν θα έπαιρνε καν μετάλλιο)για τους επαγγελματίες του ΝΒΑ, καθώς είχε προηγηθεί η ήττα από την Αργεντινή. Ήταν επίσης και ο τελυταίος τίτλος της Σερβίας σε οποιαδήποτε διοργάνωση.\n\n5)Τέλος, η μοναδική φορά που αυτές οι δύο ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες σε τελικό ,έμελλε να γίνει το 2014 στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας το 2014. Σ’εκείνο το ματς η διαφορά κλάσης ήταν τεράστια και οι ΗΠΑ κέρδισαν με το εντυπωσιακό 129-92 την πολλά υποσχόμενη Σερβία ,η οποία έδειξε ότι στο μέλλον μπορεί να θυμίσει κάτι από τα παλιά…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=8n8H_JabvdY\n\n \n\n \n\n \n\n 

Posted on

Ο μεγάλος “κόουτς Κ” Σιζέφσκι…

Όταν το 2006 η Ελλάδα κέρδιζε τις ΗΠΑ στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας , ο κόουτς της Αμερικής Σιζέφσκι δήλωνε ”Πολλά συγχαρητήρια στον κόουτς Γιαννάκη ,όταν θα τον συναντήσω θα του δώσω μια μεγάλη αγκαλιά”. Ήταν ένα μικρό δείγμα του πόσο sportsman είναι αυτός ο μεγάλος προπονητής με τα τόσα επιτεύγματα και την τόσο μεγάλη ιστορία με την Εθνική των ΗΠΑ,μια ιστορία που γράφεται με δόσεις αλλά σχεδόν πάντα με επιτυχία.\n\nΩς προπονητής κολλεγιακής ομάδας, ο Σιζέφσκι είναι ”ταγμένος” Ντιούκ από το 1980 έως σήμερα. Στις 20  Μαρτίου του 2011 πέτυχε με το Ντιουκ την 900η του νίκη και έγινε μόλις ο δεύτερος κόουτς μου πετυχαίνει αυτόν τον αριθμό σε επίπεδο κολλεγιακού πρωταθλήματος ενώ λίγους μήνες μετά,στις 15 Νοεμβρίου 2011, έφτασε τις 903 ξεπερνώντας τον (προπονητή του όσο ήταν παίκτης στον στρατό) Μπομπ Νάιτ. Επίσης ,με το Ντιουκ, έχει κερδίσει 4 πρωταθλήματα (1991,1992,2001,2010)\n\nΗ παρουσία του στην Εθνική των ΗΠΑ ξεκίνησε το 1987,κερδίζοντας ασημένιο μετάλλιο στην Πανεπιστημιάδα του ίδιου έτους,εν συνεχεία χάλκινο στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής το 1990 και ασημένιο την ίδια χρονιά στους ”Αγώνες καλής θέλησης”. Επέστρεψε μετά από 16 χρόνια ,το 2006 ,όπου στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο ,χάνοντας όπως είπαμε στον ημιτελικό από την Εθνική μας.Από κει και πέρα όμως τα ”σάρωσε” σχεδόν όλα .Χρυσό  σε δύο Ολυμπιάδες το 2008 και το 2012 και χρυσό σε Μουντομπάσκετ το 2010, φτάνοντας το ρεκόρ του (από το 2006) σε 63-1. Επίσης ήταν και βοηθός του Τσακ Ντέιλι στην ”μυθική” Ντριμ Τιμ 1 το 1992.\n\nΤέλος ,σε ατομικές διακρίσεις ,έχει κερδίσει πάρα πολλά ,με αποκορύφωμα την μετονομασία του γηπέδου του Ντιουκ από ”Cameron Indoor Stadium” σε ”Coach K Stadium”, από την ίδια την ομάδα προς τιμήν του..\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=smleweIwseQ\n\nΣτο παρακάτω βίντεο βλέπουμε ένα φιλικό της χρυσής Εθνικής μας του ’87 με το Ντιουκ του Σιζέφσκι.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=VjL9nq4__TQ\n\n 

Posted on

Το ”τελευταίο τανγκό” για την μεγάλη Αργεντινή…

Η εμφάνιση της Αργεντινής στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίαςτο 2014, και ο αποκλεισμός της στους ”16” έμοιαζε κάτι σαν ”αποχαιρετισμό στα όπλα” μιας ”χρυσής” γενιάς. Η γενιά αυτή ,αποτελούμενη από τους σταρ Τζινόμπιλι, Σκόλα, Γκουτιέρες, Χέρμαν, Πρινιόνι, Ντελφίνο, Ομπέρτο και κάποιους άλλους πολύ καλούς παίκτες , κατάφερε μέσα σε μια δεκαετία (2002-2012) να πετύχει ότι δεν είχε πετύχει το αργεντίνικο μπάσκετ όλα τα προηγούμενα χρόνια.(θυμίζωντας την Εθνική μας που από το 1987 και μετά όλοι ξέρουμε τι πέτυχε).\n\nΑρχίζοντας λοιπόν την ανασκόπηση αυτής της δεκαετίας, ας αναφερθούμε πρώτα απ’όλα στο Μουντομπάσκετ της Ιντιανάπολις το 2002. Εκεί, η Αργεντινή, όχι μόνο έφτασε στον τελικό χάνοντας στην παράταση από την Γιουγκοσλαβία, αλλά έγινε και η πρώτη ομάδα που νίκησε την Αμερική(σε αγώνα ομίλου) ,έχοντας η τελευταία επαγγελματίες παίκτες του ΝΒΑ. Ήταν μια ιστορική βραδιά ,όχι μόνο για την Αργεντινή αλλά και για όλο τον μπασκετικό κόσμο ,αφού φάνηκε για πρώτη φορά ότι οι επαγγελματίες ΝΒΑερς δεν είναι ανίκητοι. Στον τελικό μπορεί να ηττήθηκε στις λεπτομέρειες ,όπως είπαμε, αλλά ο τρόπος που αντιμετώπισε την Γιουγκοσλαβία(η οποία από τότε δεν ξανακατέκτησε τίποτα) έδειξε ότι στο μέλλον θα προσέφερε πολλές συγκινήσεις…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=dvnDFCdTaEc\n\nΤα παραπάνω επαληθεύτηκαν δύο χρόνια μετά στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004, όπου η Αργεντινή , με τον Τζινόμπιλι να οργιάζει έχοντας ως άξιο συμπαραστάτη του τον Σκόλα αλλά και ένα σύνολο πολύ καλών παικτών, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο ,κερδίζοντας μάλιστα πάλι τις ΗΠΑ στα ημιτελικά ενώ στον τελικό υπέταξε την Ιταλία(στους 8 είχε περάσει το εμπόδιο της Εθνικής μας). Σ’αυτό το τουρνουά είχε συμμετάσχει σε μερικά συναρπαστικά παιχνίδια ,όπως το ματς ομίλου με την Σερβία το οποίο κέρδισε με καλάθι του Τζινόμπιλι ακριβώς με την λήξη. Το χρυσό ήταν η κορυφαία στιγμή αυτής της μεγάλης ομάδας…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Zt7sLjXJ_5s\n\nΔύο χρόνια μετά, στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, δεν κατάφερε για λίγο να ανέβει στο βάθρο. Έχασε στον πόντο από την Ισπανία σε έναν συναρπαστικό ημιτελικό ενώ στον μικρό τελικό ηττήθηκε ,μετά από καιρό , από τις ΗΠΑ( οι οποίες προερχόντουσαν από αποκλεισμό στον ημιτελικό από την Εθνική μας και από εκείνο το ματς έως σήμερα είναι αήττητες). Έδειξε όμως ότι πλέον είχε εγκατασταθεί για τα καλά στις κορυφαίες μπασκετικές δυνάμεις.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Fe1u4sv9mZ8\n\nΣτους Ολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008,κατάφερε άλλον έναν άθλο.Μην έχοντας πολλές αξιόλογες λύσεις πέρα από την βασική της πεντάδα(Τζινόμπιλι,Σκόλα,Πριτζιόνι,Ντελφίνο,Ομπέρτο ) και κανα δυό ακόμα παίκτες, η φοβερή Αργεντινή κατάφερε να πάρει το χάλικο μετάλλιο ,όντας πιστή σε ένα ακόμα ραντεβού με την επιτυχία.Στους 8 απέκλεισε πάλι την Εθνική μας ενώ (αφού ηττήθηκε από τις ΗΠΑ στον ημιτελικό) στον μικρό τελικό υπέταξε την Λιθουανία.\n\nΣτις δύο επόμενες διοργανώσεις(Μουντομπάσκετ 2010,Ολυμπιακοί 2012),με τους μεγάλους αστέρες της να είναι πια σε προχωρημένη ηλικία,η Αργεντινή πάλεψε όσο μπορούσε να μείνει στις κορυφαίες θέσεις .Άλλωστε υπήρχε και η κούραση καθώς πολλοί από αυτούς τους παίκτες είχαν διανύσει πολλές μεγάλες σεζόν στο ΝΒΑ και πλέον ,αν και παρέμεναν ”πιστοί στρατιώτες”, ήταν αδύνατο να ανταπεξέλθουν στο απόλυτο. Τελικά η Αργεντινή κστέκτησε την 5η θέση το 2010 και την 4η το 2012, αλλά ήταν πια φανερό ότι η ”χρυσή γενιά ” είχε αρχίσει να ”δύει”…\n\nΗ συμμετοχή της στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας το 2014,και ο αποκλεισμός στους 16 από την Βραζιλία,ήταν και επισήμως το τέλος της δεκαετίας των επιτυχιών ,αλλά πλέον αυτή η χώρα, όντας ψηλά στον πίνακα της FIBA, απέδειξε ότι θα επανέλθει στον δρόμο των επιτυχιών ,΄΄χτίζοντας” πάνω στον Τζινόμπιλι ,τον Σκόλα, τον Ντελφίνο τον Νοτσιόνι και τα άλλα παιδιά…\n\n0

Posted on

Τα “αιώνια” 3 δευτερόλεπτα του Μονάχου…(ΕΣΣΔ-ΗΠΑ)

Το 1972 ο τελικός του μπάσκετ των Ολυμπιακών αγώνων του Μονάχου βρήκε αντιμέτωπες τα 2 μπασκετικά ”μεγαθήρια” της εποχής, ΕΣΣΔ-ΗΠΑ. Οι τελευταίοι, έως τότε, δεν είχαν χάσει κανένα ματς στους Ολυμπιακούς Αγώνες,έχοντας 7 σερί χρυσά αλλά και γενικότερα 62 σερί νίκες…\n\nΣ’εκείνο τον τελικό, η Σοβιετική Ένωση ήταν μπροστά σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα ,αλλά οι ΗΠΑ, με την στόφα της ανίκητης ομάδας ,πέρασαν μπροστά με 2 βολές του Νταγκ Κόλινς, 50-49 1 δευτερόλεπτο(αρχικά) πριν το τέλος. Τότε συνέβησαν όλα όσα έμειναν στην ιστορία και έβαλαν αυτόν τον αγώνα στο ”πάνθεον” του παγκόσμιου μπάσκετ…\n\nΑρχικά οι Σοβιετικοί, μετά τις βολές του Κόλινς, επανέφεραν άτσαλα την μπάλα με αποτέλεσμα να λήξει ο χρόνος και οι Αμερικανοί να αρχίσουν τα πανηγύρια.Ο διαιτητής του αγώνα ,όμως, έδωσε εντολή να επαναληφθεί η φάση, καθώς, όπως είπε, δεν είχε σφυρίξει την επαναφορά. Η φάση επαναλήφθηκε και η κόρνα της λήξης ακούστηκε όταν δόθηκε η πρώτη πάσα. Τότε ο γενικός γραμματέας της FIBA, Ουίλιαμ Τζόουνς, διέταξε την επανάληψη της φάσης για 3η φορά, με το χρονόμετρο να γυρίζει στα 3 δευτερόλεπτα. Αυτή η φορά ήταν η φαρμακερή… Η μακρινή πάσα του Ιβάν Εντέσκο βρήκε τον ”θρυλικό” Αλεξάντερ Μπέλοφ, ο οποίος σημείωσε το τελικό 51-50 και έδωσε τέλος στη απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ.Την επόμενη μέρα οι ΗΠΑ , σ’ένδειξη διαμαρτυρίας ,δεν παρέλαβαν τα ασημένια μετάλλια ,τα οποία έως σήμερα παραμένουν στο Μόναχο.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=r_5W0yrk39k\n\n

Οι ΗΠΑ διαμαρτύρονται μετά το χαμένο τελικό. Μόναχο 1972
Οι ΗΠΑ διαμαρτύρονται μετά το χαμένο τελικό.

Posted on

Ελλάς-Σερβία μπασκετική ιστορία…

Μπορεί Ελλάδα και Σερβία να είχαν πάντα άριστες σχέσεις σαν χώρες ,ωστόσο ,ειδικά στο μπάσκετ, οι κόντρες των 2 ομάδων περιείχαν πάντα πάθος,ένταση και σκληρές μάχες σώμα με σώμα(καμιά φορά και ακραίες καταστάσεις όπως το αλησμόνητο ”ξύλο” στο υποτιθέμενο φιλικό το 2010). Η αλήθεια είναι ότι οι Σέρβοι έχουν την μερίδα του λέοντος σε αυτήν την μεγάλη βαλκανική κόντρα, ειδικά τα χρόνια που αγωνίζονταν ως ενωμένη Γιουγκοσλαβία,καθώς τότε μόνο η Σοβιετική Ένωση και οι ΗΠΑ μπορούσαν να τις νικήσουν…Ας θυμηθούμε μερικές κόντρες από το 1979 και μετά, τότε που η Εθνική μας άρχισε να ανεβαίνει σταδιακά (για να απογειωθεί με την έλευση του Γκάλη)…\n\nΕκείνο το έτος λοιπόν πετύχαμε απέναντι στους Γιουγκοσλάβους μια μεγάλη νίκη στον τελικό των Μεσογειακών αγώνων. Ο Γιαννάκης έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις με την Εθνική και φάνηκε ότι θα γινόταν ο μετέπειτα ηγέτης μας…Ήταν μια νίκη που μας έδωσε την δυνατότητα  να καταλάβουμε ότι ακόμα και μεγαθήρια μπορούμε να τα κοντράρουμε.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=1evjK-Ca5jI\n\nΜία άλλη αξιοσημείωτη αναμέτρηση καταγράφηκε το 1983 στο Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας,όπου η Εθνική ομάδα, έχοντας πλέον Γκάλη -Γιαννάκη ,χάνει από την Γιουγκοσλαβία των Πέτροβιτς-Κιτσάνοβιτς-Νταλιμπάγκιτς με 77-76 σε ένα ματς που κρίθηκε από ένα χαμένο σουτ του Ανδρίτσου στην εκπνοή…Ήταν μια μεγάλη εμφάνιση της Εθνικής μας και ένα ακόμα δείγμα για το τι θα ακολουθούσε 4 χρόνια μετά…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kdjQyVvcdUI\n\nΤο τι ακολούθησε λοιπόν είναι γνωστό αλλά αξίζει να το αναφέρουμε άλλη μια φορά. Στο επικό Ευρωμπάσκετ 1987, η μετέπειτα ”χρυσή” Εθνική μας καταφέρνει να κερδίσει 2 φορές τους πανίσχυρους αλλά νεαρούς τότε Γιουγκοσλάβους (Πέτροβιτς,Ντίβατς, Κούκοτς,Γκρμπόβιτς, Ράτζα και σία) με τον Γκάλη να πετυχαίνει σαραντάρες και στα 2 παιχνίδια. Αυτές οι νίκες ήταν πλέον το ”σκαλοπάτι” για να πάμε ψηλότερα.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=gjKjvNVidNw\n\nΠαράλληλα όμως, όσο οξύμωρο και να ακούγεται , ήταν και ”καταραμένες”,καθώς για 16 χρόνια δεν καταφέραμε ξανά να κερδίσουμε τους Γιουγκοσλάβους, είτε ενωμένους είτε σαν Σερβία…\n\nΜια από τις πιο αξιοσημείωτες ήττες μας ήταν στον τελικό του 1989, όπου η μεγάλη Γιουγκοσλαβία ισοπέδωσε την Εθνική μας με 98-77 παίρνοντας μια πρώτη ρεβάνς και αρχίζοντας μια χρυσή τριετία μέχρι το 1991 όπου κατέκτησε τα πάντα μέχρι την διάσπασή της..Η ήττα μας στο  Μουντομπάσκετ της Αργεντινής το 1990 με 77-67 ήταν η τελευταία μας αναμέτρηση με την ενιαία Γιουγκοσλαβία.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=mvEyuP0wJ6k\n\nΗ επόμενες αναμετρήσεις μας ήταν πάλι στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, όπου η Γιουγκοσλαβία επέστρεψε ξανά ως Σερβία αλλά με πολλούς αστέρες παλιάς (Ντίβατς, Πάσπαλι,Τζόρτζεβιτς) και νέας γενιάς (Μποντιρόγκα,Σάβιτς,Ομπράντοβιτς), δείχνοντας ότι θα συνέχιζε από εκεί που σταμάτησε το 1991. Πράγματι μας νίκησε πάλι 2 φορές (η δεύτερη στον ημιτελικό) και πήρε το Ευρωμπάσκετ αήττητη…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=7qna_PxFpEY\n\nΣυνεχίζοντας να είναι ο ”κακός μας δαίμονας” μας απέκλεισε και στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 1997 στην Ισπανία αλλά και μας κέρδισε άλλες 2 φορές στο Μουντομπάσκετ τη Αθήνας το 1998. Η δεύτερη φορά ήταν στον ημιτελικό,σ’ ένα ματς που κρίθηκε στην παράταση και αποτέλεσε αυτοκτονία της Εθνικής μας καθώς σε όλον τον αγώνα ελέγχαμε τον ρυθμό (μην παραλείψουμε να αναφερθούμε και στην διαιτησία που σ’εκείνο το ματς ήταν ιδιαίτερα εχθρική απέναντί μας).\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=2ErgsaJz6CA\n\nΚοινό χαρακτηριστικό των παραπάνω ηττών μας ήταν ότι όλα τα ματς κρίθηκαν στις λεπτομέρειες και πάντα χάναμε από έλλειψη πίστης στην νίκη απέναντι στους Σέρβους (αποκορύφωμα ο ημιτελικός του 1998). Εν τέλει η ”κατάρα” έσπασε το 2003 στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας αλλά σε έναν αγώνα για τις θέσεις 5-6. Από τότε όμως , μετά και την κατάκτηση του Μουντομπάσκετ 2002 , οι Σέρβοι , γενικά δεν θυμίζουν σχεδόν σε τίποτα την τρομερή ομάδα που είχαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90.(πήραν μόνο ένα ασημένιο μετάλλιο στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 2009). Αυτό το εκμεταλλευτήκαμε όταν τους πετύχαμε και καταφέραμε να κάνουμε κάποιες νίκες με πιο σημαντική αυτή του 2011 στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας, που μας έδωσε το εισιτήριο για το προολυμπιακό τουρνουά του 2012. Στην τελευταία μας αναμέτρηση όμως στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας το 2014, οι Σέρβοι μας κέρδισαν για πρώτη φορά μετά το 1998 και μας ”πέταξαν” έξω από τα προημιτελικά ,σ’ένα ματς που θύμισαν την παλιά καλή Γιουγκοσλαβία. Η ιστορία είναι σίγουρο ότι θα συνεχιστεί…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=c5Xy5djZ13E\n\n \n\n 

Posted on

Ελλάδα-Πουέρτο Ρίκο στάνταρ άσος 20ετίας…

Αλήθεια, όταν το 1994 η Εθνική μας έχανε στο Παγκόσμιο του Τορόντο  από το Πουέρτο Ρίκο του Ορτίθ,ποιός μπορεί να περίμενε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία,έως σήμερα, ήττα της από αυτήν την παραδοσιακή δύναμη του μπάσκετ… Ίσως κανείς γιατί όταν λέμε Πουέρτο Ρίκο στο μπάσκετ, εννοούμε μια ομάδα που συμμετέχει ανελλιπώς σε Παγκόσμια, έχοντας μεγαλύτερη πείρα από την Εθνική μας. Και όμως…\n\nΑπό εκείνη την διοργάνωση και μετά ,όπου πετύχαμε το Πουέρτο Ρίκο καταφέραμε να επικρατήσουμε ,τις περισσότερες φορές μάλιστα και με πάνω από 10 πόντους διαφορά. Ακόμα και οι ΗΠΑ ,στους Ολυμπιακούς του 2004 στην Αθήνα ηττήθηκαν από το Πουέρτο Ρίκο και μάλιστα εύκολα ενώ εμείς ,σ’εκείνη την διοργάνωση το κερδίσαμε 2 φορές. Άλλες δύο φορές κάναμε περίπατο σε προολυμπιακά (2008,2012) ,ενώ σε Παγκόσμια πάντα καταφέρναμε να επικρατήσουμε και μάλιστα σε κρίσιμα ματς (το 1998 στην Αθήνα όπου παιζόταν η μισή πρόκριση στην 8άδα ,το 2010 στην Τουρκία και το 2014 στην Ισπανία σε ένα ματς που το Πουέρτο Ρίκο έπαιζε την επιβίωσή του). Τέλος ,καταφέραμε να επικρατήσουμε όταν το βρήκαμε απέναντί μας στην πρώτη μας συμμετοχή σε Ολυμπιακούς στην Ατλάντα το 1996.\n\n \n\nΑναλυτικά οι αγώνες από το 1994 και μετά:\n\n1996(Ατλάντα, Ολυμπιακοί) Ελλάδα-Πουέρτο Ρίκο 80-69\n\n1998 (Αθήνα, Παγκόσμιο) Ελλάδα-Πουέρτο Ρίκο 71-64\n\n2004(Αθήνα ,ΟΛυμπιακοί) Ελλάδα-Πουέρτο Ρίκο 78-58 και 85-75\n\n2008 (Αθήνα ,Προολυμπιακό) Ελλάδα-Πουέρτο Ρίκο 88-63\n\n2010 (Τουρκία,Παγκόσμιο) Ελλάδα-Πουέρτο Ρίκο 83-80\n\n2012( Καράκας)Ελλάδα-Πουέρτο Ρίκο 98-84\n\n2014 (Ισπανία,Παγκόσμιο) Ελλάδα-Πουέρτο Ρίκο 90-79\nhttps://www.youtube.com/watch?v=CBHI4PcvuIM

Posted on

Η Εθνική στα Μουντομπάσκετ…

Το Μουντομπάσκετ που θα γίνει στην Ισπανία φέτος θα αποτελέσει την 7η συμμετοχή για την  Εθνική μας σε αυτόν τον θεσμό. Μια συμμετοχή η οποία μπορεί μεν να προήλθε μέσω της λεγόμενης wild-card (ειδική πρόσκληση της ΦΙΜΠΑ σε 7 ομάδες που δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν πρόκριση) ωστόσο κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν εφικτό αν η Εθνική μας δεν είχε αφήσει (και αγωνιστικά) καλές εντυπώσεις στις προηγούμενες 6 συμμετοχές της ,οι οποίες την ανέβασαν στον παγκόσμιο χάρτη του μπάσκετ.\n\nΗ πρώτη συμμετοχή μας σε τελική φάση Μουντομπάσκετ  έγινε στην χώρα που διοργανώνεται και το φετινό ,δηλαδή στην Ισπανία. Η πορεία της Ελλάδας μπορούμε να πούμε ότι ”έστρωσε τον δρόμο” για αυτό που θα ακολουθούσε 1 χρόνο μετά (κατάκτηση Ευρωμπάσκετ 1987 Αθήνα) και ήταν η αρχή της απόλυτης άνθισης του ελληνικού μπάσκετ. Η Εθνική,αφού πρώτα προκρίθηκε στα τελικά με μια επική νίκη στο Έκεντρεβιλ επί της Γαλλίας  (130-126 μετά απο 3 παρατάσεις) ,κληρώθηκε με τις Βραζιλία,Παναμά,Ισπανία,Γαλλία και Νότιο Κορέα. Ξεκίνησε με 2 νίκες (Παναμά,Γαλλία),στην συνέχεια έκανε 2 ήττες (με Ισπανία στον πόντο και Βραζιλία) και έκλεισε την πρώτη φάση με νίκη επί της Κορέας. Στην δεύτερη φάση ηττήθηκε κατά σειρά από Σοβιετική Ένωση, Κούβα και Ισραήλ, παίζοντας τελικά για τις θέσεις 9-12 όπυ κέρδισε Αργεντινή και έχασε από Κίνα για να τερματίσει 10η. Μια θέση που, ενώ σήμερα θα ήταν αποτυχία, τότε ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές για την πρωτάρα Εθνική. Ο Γκάλης ,με 33.5 πόντους μ.ο., ανακηρύχθηκε πρώτος σκόρερ και έδωσε μια πρώτη γεύση παγκοσμίως για το ποιός ήταν(λόγω συγκυριών πάντως δεν ξαναέπαιξε σε Μουντομπάσκετ).\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=hsOuACGMXOI\n\nΤο 1990 η Εθνική κατέβηκε στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής χωρίς τον Γκάλη(λόγω τραυματισμού) και με τις ελπίδες για κάτι καλό μειωμένες (είχε προηγηθεί το αργυρό στο Ευρωμπάσκετ 1989) Φρόντισε όμως να διαψεύσει και με το παραπάνω τα προγνωστικά. Ξεκινώντας την πρώτη φάση (με ΗΠΑ ,Ισπανία και Νότιο Κορέα) έχασε από τις ΗΠΑ στην παράταση,( σε ένα παιχνίδι που δεν μέτρησε κανονικό καλάθι του Γαλακτερού στην λήξη) και εν συνεχεία νίκησε Ισπανία(με τρομερή εμφάνιση του Χριστοδούλου) και Κορέα. Στον επόμενο γύρο έχασε από Γιουγκοσλαβία και Σοβ.Ένωση ,κέρδισε την Βραζιλία και τελικά έπαιξε για τις θέσεις 5-8 ,όπου με 1 νίκη (με την γηπεδούχο Αργεντινή) και μια ήττα(Βραζιλία) κατετάγη 6η και έδειξε να ”απογαλακτίζεται” σιγά-σιγά από τον μεγάλο Γκάλη.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=L3LFEaRYQZ4\n\nΕπόμενος σταθμός της Εθνικής ήταν το παγκόσμιο του Τορόντο ,στο οποίο έμελλε να έχει την υποστήριξη πολλών ομογενών, οι οποίοι ήθελαν να χαμογελάσουν μετά από την αποτυχία της ποδοσφαιρικής ομάδας στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Η Εθνική δεν τους απογοήτευσε… Πέρασε την πρώτη φάση με 2 νίκες(Γερμανία που μας είχε κερδίσει στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 1993 και Αίγυπτο και μια ήττα (Πουέρτο Ρίκο) και στην δεύτερη ,με μια ιστορική νίκη επί του γηπεδούχου Καναδά(ιστορική και για τα πούρα που άναψε ο Φασούλας μετά τον αγώνα στα αποδυτήρια..) και άλλη μια επί της Κίνας προκρίθηκε για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο, στον ημιτελικό (στο τελευταίο αδιάφορο ματς έχασε από την Κροατία).Εκεί ,απέναντι στους NBAερς των ΗΠΑ ήταν από την αρχή καταδικασμένη σε ήττα ,ωστόσο κατάφερε να γίνει η πρώτη ομάδα που δεν δέχτηκε 1οο πόντους από επαγγελματίες Αμερικάνους (σχετικό αφιέρωμα του sportbrio)Στον μικρό τελικό έχασε πάλι από την Κροατία, αλλά η 4η θέση ήταν πια η απόλυτη καταξίωση από το έπος του ’87…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=735m1Ce1_9Q\n\nΤο 1998 , η Εθνική μας ήταν η οικοδέσποινα του Μουντομπάσκετ και με υψηλές βλέψεις,(ακόμα και για χρυσό καθώς οι ΗΠΑ δεν είχαν κατεβάσει επαγγελματίες αλλά ένα σύνολο που αποτελούσαν Αμερικάνοι παίκτες που αγωνίζονταν στην Ευρώπη) Με τον Φασούλα ως τελευταίο εν ενεργεία διεθνή της χρυσή ομάδας του ’87, η Εθνική ξεκίνησε με 3 νίκες στην πρώτη φάση (Καναδά,Ιταλία και Σενεγάλη) ενώ στην επόμενη νίκησε το Πουέρτο Ρίκο και προκρίθηκε στην 8άδα( οι ήττες με Ρωσία  και Γιουγκοσλαβία ήταν αδιάφορες). Εκεί υπέταξε την Ισπανία με ένα καθοριστικό τρίποντο του Μπαλογιάννη(παίκτης-έκπληξη σ’εκείνη την διοργάνωση) αλλά στον ημιτελικό με τον ”κακό μας δαίμονα”, την Γιουγκοσλαβία, ηττήθηκε στην παράταση με 78-73 (αν και είχε προηγηθεί στο 28′ με 12 πόντους, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν πάντως και τα σφυρίγματα των διαιτητών) .Στον μικρό τελικό,κουρασμένη και απογοητευμένη ,έχασε από τις ΗΠΑ και κατετάγη πάλι 4η αφήνοντας μια ”γλυκόπικρη” γεύση σε όλους μας…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=egGhKzVMsT4\n\nΗ απουσία μας από το Παγκόσμιο της Ινδιανάπολις το 2002 αποδείχτηκε ευεργετική…Η Εθνική, μετά από μια στείρα τριετία (1999-2002) έκανε το πιο δυναμικό come-back στην ιστορία της. Η ”αρμάδα” του Παναγιώτη Γιαννάκη( Διαμαντίδης,Σπανούλης,Παπαλουκάς,Σχορτσιανίτης,Τσαρτσαρής και σία) με ”φόρα” από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 2005, πήγε στην Ιαπωνία (τόπος διεξαγωγής του Μουντομπάσκετ 2006) με κρυφό στόχο ένα μετάλλιο. Αφού πέρασε τρένο την πρώτη φάση( 5 νίκες με Κατάρ,Λιθουανία,Βραζιλία,Αυστραλία Τουρκία) προκρίθηκε στους 16 όπου υπέταξε την Κίνα του Γιάο Μινγκ και εν συνεχεία στους 8 την Γαλλία των πολλών NBAερς για να προκριθεί στα ημιτελικά με αντίπαλο τις ΗΠΑ του Λεμπρόν Τζέιμς. Η νίκη απέναντι τους και μάλιστα με κατοστάρα (101-95) αποτέλεσε ίσως την κορυφαία στιγμή του ελληνικού μπάσκετ αλλά και πιθανόν όλου του ελληνικού αθλητισμού. Στον τελικό όμως, με ”άδειο” ρεζερβουάρ από την υπερπροσπάθεια ήρθε η ήττα από την Ισπανία(που δεν είχε τον τραυματία Γκασόλ) με 70-47, μια ήττα που οφειλόταν επίσης στην υπέρμετρη αισιοδοξία που μας έδωσε η νίκη επί των Αμερικάνων( οι οποίοι παρεμπιπτόντως από τότε δεν έχουν χάσει κανένα ματς ,είτε φιλικό είτε επίσημο). Το ασημένιο μετάλλιο όμως και η ιστορική αυτή νίκη έχουν ριζώσει βαθιά στην μνήμη κάθε Έλληνα…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=vdZj5TaW95Y\n\nΣτο τελευταίο Μουντομπάσκετ που διοργανώθηκε στην Τουρκία δεν καταφέραμε ,αναλογιζόμενοι τι μπορούσαμε κάτι σημαντικό. Στην πρώτη φάση, με μέτριες εμφανίσεις πετύχαμε 3 νίκες(Πουέρτο ρίκο,Κίνα και Ακτή Ελεφαντοστού, ενώ ηττηθήκαμε από Τουρκία και Ρωσία,αγώνας που ”ψίθυροι” έλεγαν ότι το χάσαμε για να έχουμε εύκολο αντίπαλο στους 16, κάτι που τελικά δεν έγινε καθώς πέσαμε πάνω στον κακό μας ”δαίμονα” Ισπανία, χάνοντας με 80-72 (τελευταίο ματς του Διαμαντίδη με την Εθνική). Ήταν η αρχή κάποιων πέτρινων χρόνων μιας Εθνικής , η οποία και στις επόμενες διοργανώσεις (Ευρωμπάσκετ 2011,2013 και αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς το 2012) δεν πέτυχε κάτι σημαντικό,αλλά ας μην ξεχνάμε τα πολλά προβλήματα με τραυματισμούς και αλλαγές προσώπων που συνέβησαν αυτήν την 3ετία.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kJM5ymlbi0I\n\n \n\nΜε την ελπίδα λοιπόν τα προηγούμενα χρόνια να αποτελέσουν ”μαθήματα”, ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στην Εθνική μας στο φετινό Μουντομπάσκετ. Δυνατότητες υπάρχουν και με το παραπάνω…\n\n \n\n 

Posted on

Κουφός-Αντετοκούνμπο: βίοι αντίθετοι…

Η Εθνική ομάδα κάθε χώρας και σε οποιοδήποτε άθλημα, ανέκαθεν αποτελούσε τον κυριότερο στόχο του κάθε αθλητή. Οι μεγάλες διοργανώσεις τα καλοκαίρια, η προετοιμασία και η εκπροσώπηση της χώρας του, σαν γενικότερο event, τον κάνουν να προσπαθεί, μέσα σε μια κανονική σεζόν με την ομάδα του, να τα δώσει όλα ώστε να πείσει τον εκάστοτε ομοσπονδιακό τεχνικό να τον καλέσει στην Εθνική.\n\nΤα παραπάνω ακούγονται αυτονόητα και λογικά. Κι όμως…ειδικά τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται περιπτώσεις παικτών που κυριολεκτικά απορρίπτουν την Εθνική είτε γιατί απλά θέλουν να “ξεκουραστούν” είτε γιατί θέλουν να αφοσιωθούν στην ομάδα τους(με την οποία μπορεί να έχουν “παχυλό” συμβόλαιο) και να μην ρισκάρουν κάποιον τραυματισμό.\n\n2 περιπτώσεις που αφορούν τα 2 άκρα που περιγράψαμε αποτελούν αυτές των Κουφός-Αντετοκούνμπο. Ο μεν πρώτος, παίζοντας στο ΝΒΑ κάποια χρόνια, απέρριψε για δεύτερη συνεχόμενη φορά μια πρόσκληση της Εθνικής για συμμετοχή στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας( είχε προηγηθεί αυτή του 2013 στο Ευρωμπάσκετ της Ιταλίας)  με την δικαιολογία ότι “το 2014-15 θα ήταν μια κομβική χρονιά για την καριέρα του στο ΝΒΑ  και δεν μπορούσε να ρισκάρει κάποιον τραυματισμό”. Ο τρόπος που επέλεξε βέβαια να το πει ,κάθε άλλο παρά τιμητικό ήταν για τον ίδιο, καθότι ενημέρωσε τον ομοσπονδιακό προπονητή Φώτη Κατσικάρη κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και αφού ο τελευταίος είχε κάνει κάποια αγωνιστικά πλάνα με τον Κουφό στην Εθνική. Αντίθετα, ο Αντετοκούνμπο,ο οποίος επίσης βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και το μέλλον του προβλέπεται λαμπρό, όχι μόνο ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση για συμμετοχή στην Εθνική, αλλά παράλληλα, με κάθε ευκαιρία τονίζει “πόσο μεγάλη τιμή είναι για αυτόν να αγωνίζεται για μια χώρα που τον βοήθησε”.\n\nΔιαβάζοντας τα παραπάνω μπορεί να πει κάποιος ότι ο Αντετοκούνμπο, σε αντίθεση με τον Κουφό, χρωστάει στην Ελλάδα επειδή τον ”αγκάλιασε”ενώ ο Κουφός δεν είχε ποτέ ουσιαστική επαφή με την χώρα γιατί μεγάλωσε στην Αμερική και εκεί ανδρώθηκε μπασκετικά. Προσωπική μου άποψη λοιπόν είναι ο Αντετοκούνμπο και ο κάθε “Αντετοκούνμπο” που θέλει να παίξει στην Εθνική της χώρας του, (π.χ. Νοβίτσκι, Τζινόμπιλι,Πάρκερ που παίζουν 100 παιχνίδια ον χρόνο στο ΝΒΑ , είναι πρωταγωνιστές στις ομάδες τους αλλά και πιστοί ”στρατιώτες” των Εθνικών τους ομάδων) όχι απλά δεν θα σκεφτεί με λογικές τέτοιου τύπου ή με το  ότι κάνει και χάρη στην πατρίδα του, αλλά θα συνεχίσει να θεωρεί ότι η Εθνική είναι μια από τις κορυφαίες τιμές στην καριέρα του και θα την ”υπηρετεί” πολύ απλά γιατί το θεωρεί ”ιερό καθήκον” του. Όσοι δεν θέλουν στο καλό και καλή προετοιμασία με τους συλλόγους τους…\n\nΓιώργος Ρεσβάνης\ngresvanis@sportbrio.gr\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Tq-KytEwGUA

Posted on

Το τελευταίο παγκόσμιο “ταγκό” από την Ενωμένη Γιουγκοσλαβία…

Το 1990 ,στο Μουντομπάσκετ που έγινε στην Αργεντινή (συμμετείχε και η Εθνική μας ,η οποία χωρίς τον Γκάλη λόγω τραυματισμού, πήρε την 6η θέση) έγινε αισθητή σε όλο τον κόσμο η κυριαρχία της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας με τρόπο τόσο δυναμικό ώστε να ακουστεί ,για πρώτη φορά τόσο εμφατικά, ο όρος ”μεγάλη των πλάβι σχολή”..\n\nΠράγματι, ήταν η πρώτη φορά που μια ομάδα από την Ευρώπη κέρδιζε με τόσο χαρακτηριστική άνεση το Μουντομπάσκετ(ακόμα και η Σοβιετική Ένωση, το αντίπαλον δέος, ποτέ δεν είχε καταφέρει να εντυπωσιάσει κυρίως με τον τρόπο παιχνιδιού της)και να συνδυάσει και θέαμα α λα ΝΒΑ. Είναι λογικό άλλωστε καθώς όταν έχεις στην σύνθεσή σου Ντράζεν Πέτροβιτς, Ράτζα, Κούκοτς , Ντίβατς, Πάσπαλιε, τότε μόνο το ΝΒΑ και οι επαγγελματίες παίκτες του μπορούν να σε σταματήσουν(βλ. Dream Team το 1992)\n\nΜε μαέστρο τον γνωστό μας Ίβκοβιτς και πεισμωμένη από τον άτυχο ημιτελικό στο Μουντομπάσκετ του 1986 (βλέπε αφιέρωμα από SportBrio.gr), οι ”πλάβι”, έχοντας παράλληλα κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά το Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ(αντιμετώπισαν στον τελικό την Εθνική μας και την νίκησαν 98-77) ξεκίνησαν με 2 νίκες απέναντι σε Βενεζουέλα και Αγκόλα (92-84 και 92-79 αντίστοιχα) αλλά στον τελευταίο αγώνα της πρώτης φάσης έχασαν από το Πουέρτο Ρίκο με 82-75 προκαλώντας κάποια ερωτηματικά. Αυτά όμως κράτησαν πολύ λίγο καθώς στην δεύτερη φάση έκαναν περίπατο (νίκες με Βραζιλία και Σοβιετική Ένωση με 105-86 και 100-77 αντίστοιχα και νίκη με την αξιόμαχη Εθνική μας με 77-67).Από αυτό το σημείο και μετά ,αποκτώντας μεγάλη αυτοπεποίθηση μετά την κατοστάρα με την Σοβιετική Ένωση, έκαναν περίπατο στον ημιτελικό (ρεβάνς με το Πουέρτο Ρίκο 98-82) και επιβεβαίωσαν απέναντι και πάλι στην Σοβιετική Ένωση στον τελικό (νίκη με 92-75) ότι ήταν τα νέα αφεντικά της Ευρώπης ,αλλά και του κόσμου ολόκληρου.Ένα χρόνο μετά ,η ”χρυσή” τριετία των πλάβι ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ που έγινε στην Ιταλία( στον τελικό νίκησε την οικοδέσποινα με 88-73). Ήταν η τελευταία διοργάνωση στην οποία η Γιουγκοσλαβία εμφανίστηκε ενωμένη. Μετά ήρθε η διάσπαση αλλά ποιός ξέρει,αν αυτή είχε αργήσει λίγο,τι θα γινόταν αν βλέπαμε στην Βαρκελώνη(1992)αντιπάλους την Γιουγκοσλαβία με την ”μυθική” Ντριμ-Τιμ” 1…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=JIBaRgJDqZ8

Posted on

Εκατό, όχι εδώ Dream Team 2 !

Πριν 20 χρόνια, στο Μουντομπάσκετ που έγινε στο Τορόντο του Καναδά, η Εθνική μας ,φτάνοντας στα ημιτελικά , αντιμετώπισε τις ΗΠΑ ,ή αλλιώς Dream Team 2 (συνέχεια της αξέχαστης Dream-Team των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης το 1992). Η παρέα της ”Αγίας Τριάδας” του ελληνικού μπάσκετ (Γιαννάκης,Φασούλας, Χριστοδούλου) είχε πετύχει άλλον έναν άθλο( μετά την κατάκτηση του  Ευρωμπάσκετ  1987 και το ασημένιο μετάλλιο στο αντίστοιχο του 1989) καθώς στην τρίτη μόλις συμμετοχή της Εθνικής μας σε Μουντομπάσκετ φτάναμε στην 4άδα. Φυσικά η Dream Team 2 δεν ήταν δυνατόν, όχι να νικηθεί ,αλλά ούτε καν να ζοριστεί από οποιονδήποτε. Μπορεί να μην είχε την ”λάμψη” της πρώτης , αλλά όταν μιλάμε για παίκτες όπως Μάερλυ, Κέβιν Τζόνσον, Ντομινίκ Ουίλκινς( έπαιξε στον ΠΑΟ το 1996 και κατέκτησε το πρώτο ελληνικό Πρωταθλητριών) ,Αλόνζο Μόουρνινγκ και τον ανερχόμενο τότε Σακίλ Ο’Νιλ, σίγουρα ο καθένας καταλαβαίνει ότι το κυρίως θέμα συζήτησης ήταν αν θα γίνει κανένα καινούργιο ρεκόρ επίθεσης ,άμυνας κοκ..\n\nΚι όμως….Αν και το ματς έληξε με 97-58 υπέρ της Dream Team 2 (είχαμε προηγηθεί 17-14 στα μέσα του α ημιχρόνου) εντούτοις το γεγονός ότι δεν δεχτήκαμε 100 πόντους μας άφησε μια ”γλυκιά” γεύση καθώς έως τότε , σε συναντήσεις ,είτε ομάδων ΝBA με αυτές της Ευρώπης (Mc Donalds open κτλ), είτε της Εθνικής των ΗΠΑ με επαγγελματίες παίκτες απέναντι σε άλλες , το κοντέρ είχε γράψει 32 νίκες με 32 κατοστάρες υπέρ των Αμερικάνων. Ήταν ένα μίνι κατόρθωμα της Εθνικής μας, που έδειξε ότι είναι σκληροτράχηλη και προσπαθεί για το καλύτερο ακόμα και όταν ένα ματς είναι χαμένο πριν ξεκινήσει…\n\nhttp://youtu.be/MW4_mH_YQIc

Posted on

Η πραγματική ”ομάδα-όνειρο” (Dream Team).

Πριν 22 χρόνια ,στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, έμελλε να μάθουμε για πρώτη φορά τον όρο ”ομάδα-όνειρο”(Dream Team) και να τον καταλάβουμε και στην πράξη. Συγκεκριμένα, το NBA, μετά από κάποιες αποτυχίες των ΗΠΑ (Ολυμπιακοί Σεούλ 1988, Παγκόσμιο 1990) αποφάσισε μια και καλή η ομάδα να αποτελείται από επαγγελματίες και όχι από κολλεγιόπαιδα. Έτσι μάζεψε όλη την ”αφρόκρεμα” εκείνης της εποχής και την έστειλε στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το 1992.\n\nΗ ”αφρόκρεμα αυτή έμελλε να αποτελείται από 12 παίκτες ,10 εκ των οποίων αργότερα μπήκαν στο Hall of Fame του NBA. Τζόρνταν, Τζόνσον, Μπέρντ,  Μπάρκλευ,  Γιούινγκ, Ρόμπινσον, Ντρέξλερ, Στόκτον, Μούλιν ,Μαλόουν,Πίπεν και ο ρούκι εκείνης της χρονιάς Λέτνερ (είχε πάρει την θέση του Αιζαια Τόμας , ο οποίος ”πλήρωσε” μια κόντρα του με τον Τζόρνταν κατά την διάρκεια της σεζόν). Εύλογα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή η ομάδα έπρεπε απλά να εμφανιστεί στο παρκέ για να κερδίσει.\n\nΜπορούμε να πούμε ότι ήταν και η πρωταγωνίστρια εκείνων των αγώνων και όπου εμφανιζόταν το λεωφορείο που τη μετέφερε γινόταν πανικός. Ακόμα και μέσα στο γήπεδο πολλοί παίκτες αντίπαλων ομάδων ζητούσαν απεγνωσμένα ένα αυτόγραφο ή μια φωτογραφία με τους αγαπημένους τους σταρ ,τους οποίους τότε τους έβλεπαν μόνο από την τηλεόραση.(χαρακτηριστικό στιγμιότυπο στον αγώνα ΗΠΑ-Λιθουανία όπου ο ,γνωστός από τη θητεία του στον Ολυμπιακό, Καρνισόβας είχε κάτσει στη γωνία του πάγκου και τράβαγε φωτό τις καλύτερες φάσεις του αγώνα)\n\nΌσον αφορά το αγωνιστικό σκέλος τι να πούμε και τι να αναλύσουμε.. Νίκες κατά σειρά με Αγκόλα, Κροατία, Βραζιλία ,Γερμανία και Ισπανία (όλες με πάνω από 30 πόντους διαφορά και με μ.ο. επίθεσης περίπου 110 ανά παιχνίδι) .Στα προημιτελικά επικράτησε επί του Πουέρτο Ρίκο ενώ στον ημιτελικό διέλυσε την Λιθουανία του Σαμπόνις με 127-76. Στον τελικό με την Κροατία του συγχωρεμένου Ντράζεν Πέτροβιτς, του Ράτζα και του μελλοντικού αστεριού των Μπούλς, Κούκοτς (τον οποίο ”περιποιήθηκαν” καλά οι Τζόρνταν-Πίπεν για να του δώσουν μια γεύση στο τι θα αντιμετώπιζε στο ΝBA) , αν και στο 10 λεπτό βρέθηκαν πίσω 25-23 εντούτοις η κατάληξη ήταν ακόμα μια 30άρα και τελικό σκορ 117-85.\n\nΑπό τότε πολλές ομάδες με επαγγελματίες παίκτες των ΗΠΑ έλαβαν μέρος σε Ολυμπιάδες και Μουντομπάσκετ. Κατά γενική ομολογία όμως , την ”ανατριχίλα” που προκάλεσε  εκείνη η ομάδα ,καμία δεν μπόρεσε καν να την ”ακουμπήσει” ,όπως και τα ρεκόρ (117 μ.ο. πόντων και 33 πόντοι μ.ο. διαφοράς στο τουρνουά)\n\nhttp://youtu.be/ATvVtuf9I7g\n\nhttp://youtu.be/Hhnj-kr9_Zs\n\nhttp://youtu.be/lgLVkcecP8g\n\nΥ.Γ. στην ιστορία έμεινε η δήλωση του Μπάρκλευ πριν από τον πρώτο αγώνα με την Αγκόλα (”δε γνωρίζω τους παίκτες της Αγκόλα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι έχουν μπλέξει άσχημα)

Posted on

Σιγάλας και ”χάσ’το αγόρι μου”…

Είναι σίγουρο ότι η φωνή του Σκουντή(βάλτο αγόρι μου) στον ημιτελικό Γαλλίας-Ελλάδας το 2005, την ώρα που εκτελούσε ο Διαμαντίδης το νικητήριο τρίποντο, έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη πολλών Ελλήνων. 11 χρόνια πριν όμως και συγκεκριμένα στο Μουντομπάσκετ 1994 είχαμε μια εντελώς αντίθετη κατάσταση.\n\nΗ Εθνική μας, έχοντας πέσει σε όμιλο με Γερμανία, Αίγυπτο  και Πουέρτο Ρίκο, και αφού κέρδισε τις 2 πρώτες, αντιμετώπισε το Πουέρτο Ρίκο, σε έναν αγώνα που μπορούσε ακόμα και να μας αφήσει έξω (αν χάναμε έως 8 πόντους βγαίναμε πρώτοι, από 9-12 δεύτεροι ενώ από 13 και πάνω μέναμε εκτός). Το σκορ βρισκόταν στο 72-63 για το Πουέρτο Ρίκο και με 9 δευτερόλεπτα να μένουν, ο Σιγάλας είχε κερδίσει 2 βολές. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν γνωστό ότι αν χάναμε με 9 πόντους θα παίζαμε σε όμιλο με Αμερική, Ρωσία και Αυστραλία, ο οποίος θεωρητικά ήταν πιο εύκολος από τον άλλο που θα περιείχε Ισπανία, Καναδά(οικοδεσπότες) και Κροατία.\n\nΤο αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει μια περίεργη κατάσταση με τον προπονητή μας Μάκη Δενδρινό , να προτρέπει τον Σιγάλα να χάσει και τις 2 βολές(”σίδερο Γιώργο σίδερο”). Όμως ο τελευταίος ευστόχησε στην πρώτη (δεν διευκρίνισε ποτέ αν ήταν από ανυπακοή ή κατά λάθος). Τελικά δικαιώθηκε , καθώς η μεγάλη έκπληξη που έγινε στον αγώνα Κίνας-Ισπανίας (νίκη των Κινέζων με 78-76) μας έφερε σε εύκολο όμιλο (Κίνα, Καναδάς,Κροατία) από τον οποίο περάσαμε στην τετράδα για πρώτη φορά στην ιστορία μας, στην 3η μόλις συμμετοχή μας σε Μουντομπάσκετ. Είναι αυτό που λένε  ”αν έχεις τύχη διάβαινε”…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ud7htYClorE\n\n