Παρκούρ (Parkour), η “τέχνη της φυγής”…

Πάρα πολλές φορές έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο σταδιακής μείωσης ενδιαφέροντος σε ένα άθλημα, όταν σ’αυτό μπαίνει ο ανταγωνισμός. Όταν λέμε “ανταγωνισμός”, σ’αυτήν την περίπτωση, δεν εννοούμε τις παλιές “αγνές” αθλητικές κόντρες, αλλά  την χρησιμοποίηση “μέσων”,  πολλές φορές παράνομων(ντόπα, στημένοι αγώνες κλπ.) προκειμένου να υπάρξει νικητής και να έχει αυτός και οι χορηγοί του τα ανάλογα οικονομικά οφέλη. Όταν όμως μιλάμε για το Παρκούρ, ένα σπορ(όχι ακριβώς..) για το οποίο μέχρι και εκστρατεία έχει οργανωθεί (Μάη του 2007 με την οργάνωση “Keeping Parkour Rivalry-Free” που σημαίνει “Διατηρώντας το Παρκούρ χωρίς ανταγωνισμό”) τότε αυτό είναι κάτι το διαφορετικό…\n\nΤο Παρκούρ γεννήθηκε σ’ένα προάστιο του Παρισιού(Lisses) και καθιερώθηκε από τον David Belle(Νταβιντ Μπελ) την δεκαετία του ’80. Ο όρος του προκύπτει από το Parcours du Combattant, ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος μετ’εμποδίων. Αυτό γιατί κάποιος που ασχολείται με Παρκούρ πρέπει να βρίσκει τρόπους να περνάει καθημερινά εμπόδια που θα βρίσκει στον δρόμο του με κινήσεις που θα έχει εξασκήσει ώστε να αποφεύγει τραυματισμούς και άλλες δυσάρεστες καταστάσεις. Ο traceur (αθλήτής του Παρκούρ) πρέπει συνεχώς να βρίσκει καινούργιους τρόπους να ξεπερνάει τα εμπόδια όπως θα έκανε και στην καθημερινή του ζωή, σε περίπτωση εμφάνισής τους. Άλλωστε το μότο του Παρκούρ είναι το “είναι και διαρκείν”, που σημαίνει ότι το ίδιο προετοιμάζει κάποιον και για μελλοντικά εμπόδια και του ακονίζει, παράλληλα με το σώμα, το μυαλό και την σκέψη.\n\nΟ παραπάνω λόγος είναι και ο σημαντικότερος που το Παρκούρ δεν περιέχει ανταγωνισμό, αλλά αποτελεί ατομική προσπάθεια και δεν έχει χαρακτηριστεί επισήμως ως άθλημα. Οι φανατικοί του Παρκουρ αρκούνται στο να λένε ότι “το Παρκούρ είναι Παρκούρ”, αποφεύγοντας να το εντάξουν σε κάποια κατηγορία. Άλλωστε στα περισσότερα σπορ ο αθλητής κινείται με κάποιες οδηγίες, κυρίως από τον προπονητή του ενώ στο Παρκούρ ο στόχος του είναι να φτάσει σε σημείο να κάνει κινήσεις χρησιμοποιώντας μόνο το υποσυνείδητό του.\n\nΒέβαια όπως και σε κάθε δραστηριότητα έτσι και το εδώ υπάρχουν κάποιες ορολογίες που χρησιμοποιούν οι traceurs για τις τεχνικές που πρέπει να ξέρουν όπως π.χ. “διασταύρωση” που σημαίνει πέρασμα ανάμεσα από 2 εμπόδια, “τικ-τακ” που χρησιμοποιείται για ένα αντικείμενο στο οποίο ανεβαίνει ένας traceur για την υπερπήδηση κάποιου εμποδίου, “υπερπήδηση τοίχου” που σημαίνει απλά σκαρφάλωμα και πέρασμα πάνω από έναν τοίχο και πολλές άλλες παρόμοιες. Βλέπουμε λοιπόν πως ακόμα και οι έννοιες αυτές δεν έχουν να κάνουν με τακτικές ή συστήματα αλλά προκύπτουν από την εμπειρία αυτών που ασχολούνται με το Παρκούρ, γι’αυτό και συνεχώς εμπλουτίζονται.\n\nΕπειδή το Παρκούρ είναι γενικά μια νέα τέχνη, όπως προείπαμε έχει την φιλοσοφία της έλλειψης ανταγωνισμού, αλλά όχι μόνο λόγω του κινδύνου έλλειψης ενδιαφέροντος από αυτήν αλλά και γιατί εύκολα μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην υπερτίμηση των δυνάμεών του με αποτέλεσμα την ύπαρξη τραυματισμών και μάλιστα σοβαρών (εξαρθρώσεων, σπάσιμο ποδιού κτλ). Ένα σημαντικό μέρος της φιλοσοφίας του Παρκούρ άλλωστε βασίζεται στην αντίστοιχη του Μπουσίντο (φιλοσοφία από την  Ανατολική Ασία) που προσβλέπει στην αυτοπειθαρχία του ατόμου και στην λογική σταδιακή βελτίωσή του για τον εαυτό του και όχι για τους άλλους.\n\nΣτην Ελλάδα πρωτομάθαμε το Παρκούρ από μια ομάδα που λέγεται Parkour Action, το 2010 στην Θεσσαλονίκη. Οι πρώτες σχολές ξεκίνησαν το 2000 στο Ηνωμένο Βασίλειο από αυτόνομους traceurs με την ονομασία Parkour Generations. Η τέχνη αυτή είναι σίγουρο ότι θα εξελίσσεται μέσω αυτών αλλά και της καθημερινής εμπειρίας, καθώς η τοποθέτησή της σε κάποια κατηγορία θα είναι πάντα στα όρια του λάθους…\n\n