Είναι από τις φορές που μπορείς να πεις ότι σου μένουν βαθιά χαραγμένες στην μνήμη.Από αυτές που σε πληγώνουν και σε κάνουν να νιώθεις ότι για ένα τσακ χάθηκε μια μεγάλη στιγμή δόξας.Γιατί όπως και να το κάνουμε η πρώτη φορά είναι πάντα πιο γλυκιά…\n\nΑπό το “καταραμένο” ματς του Ολυμπιακού στον τελικό του πρωταθλητριών το 1994 με την Μπανταλόνα που διεξήχθη στο Τελ Αβίβ πέρασε πάνω από μια εικοσαετία.Από τότε ο Ολυμπιακός συμμετείχε σε πολλά φάιναλ φορ και κατέκτησε τα τρία από αυτά. Και όμως αν ρωτήσεις τους σημερινούς 30άρηδες και 40άρηδες φίλους του Ολυμπιακού για εκείνον τον αγώνα θα διακρίνεις ότι η πίκρα παραμένει. Αφενός γιατί ο Ολυμπιακός θα γινόταν η πρώτη ομάδα που κατακτούσε ευρωπαικό(τελικά έγινε ο ΠΑΟ το 1996 στο Παρίσι)αφετέρου γιατί εκείνη η πανίσχυρη “αρμάδα” του Γιάννη Ιωαννίδη(που έμεινε με τον καημό της κατάκτησης ενός πρωταθλητριών) άξιζε πέρα ως πέρα να γράψει το όνομά της με χρυσά γράμματα.Οι λόγοι ήταν πολλοί, αγωνιστικοί και μη…\n\nΟ ημιτελικός εκείνου του Φάιναλ Φορ βρήκε αντιμέτωπους για πρώτη φορά τους “αιώνιους” Ολυμπιακό και ΠΑΟ σε ευρωπαικό παιχνίδι. Ο νικητής θα γινόταν η πρώτη ελληνική ομάδα που θα αγωνιζόταν σε τελικό Πρωταθλητριών.Αυτό από μόνο του αποτελούσε τεράστιο κίνητρο,πέρα από την παραδοσιακή κόντρα των δύο ομάδων.Ο Ολυμπιακός επικράτησε με 77-72 σ’ένα ματς που ο Σιγάλας “έσβησε” τον Νίκο Γκάλη και τον κράτησε στους 8 πόντους.Η νίκη πάντως σ’εκείνο το ματς έκανε τους παίκτες του Ολυμπιακού να αισθανθούν ήδη πρωταθλητές, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στον τελικό θα έβρισκαν την-θεωρητικά-αδύναμη Μπανταλόνα(ομάδα του νέου-τότε-Ομπράντοβιτς που είχε πάει στο Φάιναλ Φορ έχοντας αποκλείσει την Ρεάλ του Σαμπόνις αλλά με τους παίκτες της τελευταίας να απεργούν σε αυτά τα παιχνίδια).\n\nΗ παραπάνω σιγουριά, η οποία ειδικά σε αγώνες 2 ημερών αποδεικνύεται καταστροφική και ειδικά στον τομέα της προετοιμασίας, δεν ήταν ο μόνος λόγος. Παραμονές του τελικού ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει και τις ιδιορρυθμίες του ,σούπερσταρ μεν αυτοκαταστροφικού δε, Ρόι Τάρπλευ. Ο Αμερικανός, αφού πριν το Φάιναλ Φορ είχε δημιουργήσει γκρίνια για κάποια χρωστούμενα πριμ και με απειλή αποχώρησης από την ομάδα(το θέμα λύθηκε με παρέμβαση του προέδρου Σωκράτη Κόκκαλη) ξαναχτύπησε και πριν τον τελικό, καθώς παραλίγο να έρθει στα χέρια για ασήμαντη αφορμή με τον  συμπαίκτη του Τζορτζ Παπαδάκο. Μετά τον καβγά έφυγε από το ξενοδοχείο(για την ακρίβεια το έσκασε) και βρέθηκε από το τιμ της ομάδας σ’ένα κοντινό μπαρ,έχοντας καταναλώσει κάμποσες μπύρες. Ο Ιωαννίδης δεν μπορούσε καν να σκεφτεί ότι δεν θα αγωνιζόταν ο Ρόι στον τελικό καθώς θεωρούσε ότι ήταν ένα από τα πιο σημαντικά βαρόμετρα της ομάδας.\n\nΤην μέρα του αγώνα,καθώς το πούλμαν κατευθυνόταν στο γήπεδο, ο Τάρπλευ κοιμόταν βαθιά και ξύπνησε λίγο πριν βάλει την φόρμα του και βγει στον αγωνιστικό χώρο σε κακή κατάσταση.Αγωνιστικά άντεξε ένα ημίχρονο ενώ στο δεύτερο δεν μπορούσε ούτε να ακολουθήσει τον “βαρύ” Κορνήλιους Τόμπσον κάτι που φάνηκε και στην φάση που ο τελευταίος σκόραρε το “μοιραίο” τρίποντο, με τον Τάρπλευ σχεδόν να τον κοιτά. Σε αυτά του Τάρπλευ προσθέστε και το γεγονός ότι ο Ζάρκο Πάσπαλι εκείνη την χρονιά είχε άθλιο ποσοστό στις ελεύθερες βολές και όταν κέρδισε φάουλ στα 4” πριν το τέλος με το σκορ στο 59-57 δεν είχε καν την ψυχολογία να τις βάλει(ο ίδιος δήλωσε αργότερα ότι “ήξερε το αποτέλεσμα των βολών πριν καν πάει στην γραμμή…”)\n\nΣ’όλα τα παραπάνω προσθέστε και το γεγονός ότι τα τελευταία 7 λεπτά, με το σκορ στο 57-52 υπέρ του, ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να βάλει ούτε πόντο,δείγμα του άγχους αλλά και την κακή ψυχολογική προετοιμασία από πλευράς Ιωαννίδη, ο οποίος “κουβαλώντας” τις κακές συνήθειες που είχε από τα Φάιναλ Φορ με τον Άρη(απομόνωση παικτών, άγχος σαν να μην υπάρχει αύριο κτλ.) είχε και αυτός κάποιες ευθύνες που αυτό το -κατά τα άλλα-τέλειο δημιούργημά του δεν κατέκτησε τον ευρωπαϊκό “θρόνο”…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kE1m0FEhz8I\n\n