Μοχάμεντ Άλι

Λένε ότι ο Μοχάμεντ Άλι κατέκτησε το ρινγκ με τις μπουνιές του και τον κόσμο όλο με την καρδιά του, και μάλλον έχουν δίκιο.Για τον αθλητή Άλι δεν χωράει άλλωστε αμφιβολία: ένας από τους κορυφαίους πυγμάχους βαρέων βαρών όλων των εποχών, παραμένει ακόμα και σήμερα ο πρώτος και ο μόνος πρωταθλητής που κατέκτησε τον σπουδαίο τίτλο 3 φορές και παράλληλα χάρισε στο παγκόσμιο κοινό φοβερούς και δυνατούς αγώνες, τόσο από πλευράς θεάματος όσο και συναισθημάτων.\n\nΗ δράση του δεν σταμάτησε όμως στο ρινγκ, αλλά φρόντισε να χρησιμοποιήσει  το όνομά του και πολλούς αγώνες του για να περάσει κοινωνικά μηνύματα.Ένα πρώτο δείγμα ήταν η άρνησή του να  πάρει μέρος στον Πόλεμο του Βιετνάμ, γεγονός που θα τον έκανε να χάσει τον τίτλο του πρωταθλητή αλλά και να ρισκάρει όλη την μετέπειτα καριέρα του, όντας άλλωστε και πολύ νέος.Ο Μοχάμεντ Άλι δεν έπαψε ποτέ να μάχεται για θρησκευτική ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα όλων των φυλών. Άλλωστε και μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για όλα αυτά με τον τρόπο που μπορούσε.Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…\n\nΟ Μοχάμεντ Άλι γεννιέται με το όνομα Κάσιους Μαρσέλους Κλέι στις 17 Ιανουαρίου 1942 στο Λούισβιλ του Κεντάκι. Ζώντας στον αμερικάνικο Νότο όπου οι προκαταλήψεις και ο ρατσισμός ήταν στην ακμή τους, ο νεαρός Κάσιους λειτουργούσε αντιδραστικά, δείχνοντας θάρρος σαν και αυτό που έδειχνε όταν αγωνιζόταν. Τα περιστατικά ρατσισμού που έβλεπε σε μια τόσο “τρυφερή” ηλικία τον έκαναν να ασχοληθεί με την πυγμαχία.\n

Η Καθοριστική Κλοπή

\nΤο πρώτο όμως ουσιαστικό ”σκίρτημα” για τον Κάσιους ήταν το γεγονός ότι του έκλεψαν ένα ποδήλατο και ο ίδιος εξέφρασε την επιθυμία του να ”σπάσει στο ξύλο τον κλέφτη”.Ήταν μια αφορμή που του δόθηκε για να καταλάβει ότι πρέπει να μάθει να παλεύει ενάντια σε κάθε τι εχθρικό…Ο Κάσιους αρχίζει λοιπόν να κάνει τα πρώτα του βήματα στο πλευρό του προπονητή Martin και σύντομα θα ξεκινήσει την εκπληκτική του καριέρα. Στο πρώτο του ερασιτεχνικό ματς το 1954, κερδίζει οριακά, ενώ το 1956 θα κερδίσει το πρώτο του πρωτάθλημα: τα Χρυσά Γάντια για αρχάριους!Τρία χρόνια αργότερα, θα κατακτήσει τα Χρυσά Γάντια στο Εθνικό Πρωτάθλημα Πρωταθλητών των ΗΠΑ, καθώς και τον εθνικό τίτλο της Ερασιτεχνικής Αθλητικής Ένωσης και θα γινόταν ένα μικρό αλλά σεβαστό όνομα στον χώρο της ερασιτεχνικής πυγμαχίας με τις σερί νίκες του…\n

Οι Πρώτες Επιτυχίες

\nΤο 1960, λόγω των παραπάνω επιτυχιών του, πήρε την άδεια από την Ομοσπονδία Πυγμαχίας των ΗΠΑ να συμμετάσχει στην ολυμπιακή ομάδα. Ο ίδιος ταξιδεύει στη Ρώμη  και κερδίζει με συνοπτικές διαδικασίες τους 3 πρώτους αγώνες, αντιμετωπίζοντας στον τελικό τον Πολωνό πρωταθλητή Zbigniew Pietrzkowski, τον οποίο νικά και κατακτά το χρυσό μετάλλιο.Το ”νερό είχε μπει πια στο αυλάκι” για τον νεαρό Κλέι αφού μετά από αυτήν την επιτυχία αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την πυγμαχία και μέσα στην δεκαετία του ’60 κέρδισε σχεδόν όλους τους αγώνες με αποκορύφωμα το 1964, όπου νίκησε τον Σόνι Λίστον και έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής Βαρέων Βαρών…\n

Ο Κλέι έγινε Άλι…

\nΟ Κλέι είχε γίνει πια πρόσωπο λατρείας και σύσσωμος ο αθλητικός τύπος τον αποθέωνε.Ο ίδιος όμως είχε και άλλες σκέψεις και προβληματισμούς εκτός από τους αγώνες. Το 1964 αποφάσισε να προσχωρήσει στο ”Έθνος του Ισλάμ” το οποίο το αποτελούσε μια θρησκευτική μειονότητα, οι Αφροαμερικάνοι. Παράλληλα αλλάζει και το όνομά του, το οποίο του θύμιζε σκλάβο, αρχικά σε Κάσιους-Χ και τελικά στο όνομα που τον ήξερε όλος ο κόσμος και δεν είναι άλλο από το Μοχάμεντ Άλι.\n

“Λιποτάκτης” με αιτία…

\n

Ο Μοχάμεντ Άλι στον στρατό

\n\nΔύο χρόνια αργότερα,to 1967, θα ξεκινούσε ένα διαφορετικό είδος αγώνα, όταν αρνήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, τόσο εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων όσο και λόγω του Πολέμου του Βιετνάμ στον οποίο ήταν κάθετα αντίθετος δηλώνοντας παράλληλα: «κανένας Βιετκόνγκ δεν με έχει αποκαλέσει αράπη». Ήταν μια ενέργεια που έδειξε ότι ο Άλι δεν νοιαζόταν για την καριέρα του όταν είχε να αντιμετωπίσει θέματα που αφορούσαν πολιτικές, θρησκευτικές και προσωπικές πεποιθήσεις…\nΤο υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ θα τον έσερνε σε δίκη ως λιποτάκτη και  αντιρρησία συνείδησης. Στο Πρωτοδικείο κρίθηκε ένοχος αλλά το 1971 το όνομά του θα “καθάριζε” από κάθε είδους κατηγορία.Όσον αφορά όμως το επαγγελματικό κόστος, η ομοσπονδία του αφαίρεσε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή .και του απαγόρευσε να αγωνιστεί για 3.5 χρόνια, κάτι που τον “σημάδεψε” και τον καταρράκωσε ψυχολογικά.\n

Η Επιστροφή, η “Μάχη του Αιώνα” και “Rumble in the jungle”

\nΕπιστρέφοντας στο επαγγελματικό μποξ στα τέλη του 1970,ο Άλι θέλησε αμέσως να κερδίσει το χαμένο έδαφος.Αφού έριξε νοκ-άουτ τον Jerry Quarry στην Ατλάντα τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, αντιμετώπισε το 1971 τον Joe Frazier σε αυτό που θα έμενε στην ιστορία του σπορ ως «η Μάχη του Αιώνα»: ο νυν παγκόσμιος πρωταθλητής και ο Άλι θα αγωνιζόντουσαν  για 15 γύρους πριν ο Frazier κερδίσει τελικά τον αγώνα στα σημεία.Ωστόσο αυτή η ήττα πείσμωσε τον Άλι…3 χρόνια μετά θα αντιμετώπιζε στο Ζαίρ τον εν ενεργεία παγκόσμιο πρωταθλητή George Foreman με τα προγνωστικά να είναι, για πρώτη φορά, εις βάρος του.Σε αυτό συνετέλεσε και το νεαρό της ηλικίας του Foreman…Όμως ο μεγάλος Άλι έδειξε ότι είναι παρών ακόμα μια φορά και με μια μεγάλη νίκη κατέκτησε τον τίτλο για δεύτερη φορά στην καριέρα του.\n

Η τελευταία Μεγάλη Νίκη και οι Τελευταίες “Παραστάσεις”

\nΈνα χρόνο μετά, το 1975 έδωσε τον δυσκολότερο ίσως αγώνα στην καριέρα του όταν αντιμετώπισε για μια ακόμα φορά τον αιώνιο αντίπαλό του Joe Frazier στις Φιλιππίνες, στον αγώνα που θα έμενε στην Ιστορία ως «Thrilla in Manila». Ο αγώνας κράτησε 14 γύρους που περιελάμβαναν φοβερά χτυπήματα.Τελικά όμως ο Άλι θριάμβευσε για άλλη μια φορά…Από εκεί και πέρα, η καριέρα του άρχισε να φθίνει, με τον ίδιο να μην θυμίζει τον Άλι που όλος ο κόσμος ήξερε. Αφού ηττήθηκε από τον Leon Spinks το 1978, έχασε και από τον Larry Holmes το 1980.Το 1981, ο Άλι θα έδινε τον τελευταίο του αγώνα, χάνοντας τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών από τον Trevor Berbick.\n

Το Φιλανθρωπικό Πρόσωπο του Άλι

\n

Ο Μοχάμεντ Άλι – Σήμερα 72 ετών

\n\nΑπό το κρέμασμα των γαντιών του και έκτοτε, ο Άλι αφοσιώθηκε στη φιλανθρωπία. Αφού ανακοίνωσε ότι έπασχε από τη  νόσο του Πάρκινσον το 1984, ίδρυσε το κέντρο Muhammad Ali Parkinson Center στο Φοίνιξ της Αριζόνα και αφιερώθηκε στο πώς θα βρίσκει πόρους  για το φιλανθρωπικό έργο του σωματείου του. Στα τελευταία χρόνια, παρά την εξέλιξη της νόσου του, ο ίδιος παραμένει ενεργός στα δημόσια πράγματα, με την ίδια νοοτροπία που τον έφτασε ψηλά ως αθλητή, δηλαδή το ”πώς θα παλεύεις κόντρα σε κάθε αντιξοότητα”… Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αγώνας του υπέρ των Αφρο-αμερικάνων, έμμεσα δικαιώθηκε καθώς ήταν παρών στην ορκωμοσία του πρώτου Αφρο-αμερικάνου προέδρου Μπαράκ Ομπάμα το 2009. Μέχρι σήμερα ο κόσμος δεν τον έχει ξεχάσει και ο ίδιος εξακολουθεί να ”μαζεύει” επαίνους και διακρίσεις όπως τον καιρό που αγωνιζόταν στα ρινγκ…