Κεκλεισμένων των θυρών. Λύση ή “μπάλωμα”;

Το να γραφτεί ένα κείμενο που θα καταδικάζει τα γεγονότα βίας στα ποδοσφαιρικά γήπεδα και θα τονίζει την άμεση ανάγκη μέτρων, κατά την γνώμη μου απλά θα είναι ένα από τα εκατοντάδες και πιθανότατα ο μέσος αναγνώστης που θα το διαβάσει να πει:\n

“Βαρέθηκα να ακούω τα ίδια και τα ίδια. Λύση θέλω!”

\nΔεν τον αδικώ.Και εγώ στην θέση του τα ίδια θα έλεγα.\n\nΕπειδή λοιπόν τα “ευχολόγια” καλά είναι αλλά δεν λύνουν κανένα πρόβλημα θα ήθελα σε αυτό το κείμενο, χωρίς να κουράσω, να κρίνω με την δική μου λογική το κατά πόσο θα βοηθήσει στην καταπολέμηση της βίας το πρωτόγνωρο μέτρο που έχει εφαρμοστεί ήδη 2 αγωνιστικές και αφορά στο να γίνονται όλα τα παιχνίδια τους “Κεκλεισμένων των θυρών”.\n\nΜε μια πρώτη ματιά, το μέτρο θα έλεγα ότι είναι θετικό.Το να αγωνίζονται οι ομάδες μπροστά σε άδειες εξέδρες, “Κεκλεισμένων των θυρών”, σίγουρα δεν είναι και ότι καλύτερο σαν εικόνα, αλλά ίσως αποτελέσει ένα μέτρο πίεσης στους ιδιοκτήτες των ομάδων να απομονώσουν τους ταραξίες γνωρίζοντας ότι αν δεν το κάνουν, θα στερηθούν τις εισπράξεις από τα εισιτήρια καθώς και μια πιθανή νίκη της ομάδας τους που δεν θα έχει πια την δύναμη της έδρας.\n\nΜπορεί κάποιοι να πείτε ”ψιλά γράμματα” αλλά αυτός ο φόβος μπορεί να επεκταθεί και σε φιλάθλους που έχουν αγοράσει διαρκείας (και πιθανόν να μην έχουν καμία διάθεση να στερούνται την αγαπημένη τους ομάδα από κάποιους ανεγκέφαλους) και ίσως να αντιδράσουν όταν βλέπουν τέτοια φαινόμενα.\n\nΜε λίγα λόγια ο ευτελισμός του ”προϊόντος ποδοσφαίρου” μπορεί να φέρει κάτι καλό όσο και αν αυτό ακούγεται αντιφατικό. Κάτι τέτοιο είχε επιτευχθεί και στην Αγγλία επί εποχής Θάτσερ, με την διαφορά ότι κράτησε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα…\n\n

\n\nΠάνω στο τελευταίο που ανέφερα θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο για το κατά πόσο αυτό το μέτρο μπορεί να είναι αποτελεσματικό όπως στην Αγγλία…\n\nΚατά την ταπεινή μου άποψη τέτοιες καινοτομίες ναι μεν πρέπει να εφαρμόζονται άμεσα και χωρίς χρονοτριβές αλλά από την άλλη πρέπει η εφαρμογή τους να έχει συνέπεια. Δηλαδή να μην υπάρχουν ”πολλά μέτρα και σταθμά” αλλά η κάθε πράξη βίας να αξιολογείται όπως πρέπει.\n\nΘα είναι λάθος να υπάρχουν δύο άκρα, δηλαδή εκεί που δεν εφαρμοζόταν το “κεκλεισμένων” να φτάσει σε σημείο να εφαρμόζεται για ”ψύλλου πήδημα”(π.χ. επειδή ένας μπήκε στον αγωνιστικό χώρο ή κάποιος πέταξε ένα μπουκάλι) γιατί τότε θα πληρώνει καθημερινά ο κάθε φίλαθλος την “βλακεία” λίγων ατόμων.\n\nΑυτοί μπορούν να πιαστούν και με άλλους τρόπους όπως π.χ ενεργοποίηση κάμερας στα γήπεδα, σύλληψή τους και υποχρεωτική παρουσία στο αστυνομικό τμήμα πριν κάθε αγώνα της ομάδας τους κλπ. Σ’αυτή την περίπτωση θα υπάρχει και μια Δικαιοσύνη που θα ξεχωρίζει τον χούλιγκαν από τον σωστό φίλαθλο.\n\nΣίγουρα δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος για να πω τι είδους επεισόδια πρέπει να επιφέρουν την ποινή των άδειων γηπέδων. Αν όμως αυτή εφαρμόζεται στηριζόμενη σε κάποια σταθερή λογική τότε σίγουρα θα γίνει αποδεκτή από το σύνολο του φίλαθλου κοινού που θέλει πρωτίστως να πηγαίνει χωρίς να νιώθει ότι απειλείται η σωματική του ακεραιότητα.\n\nΠρέπει το μέτρο “Κεκλεισμένων των θυρών” να γίνει θεσμός, αλλά με σωστές και ξεκάθαρες βάσεις για τις οποίες θα αποφασίσουν οι νομικοί και όποιος άλλος είναι υπεύθυνος.\n\n

\n\n \n\n