ΠΑΟ 1996.Πάντα θα έχουμε το Παρίσι…

ΠΑΟ 1996.Πάντα θα έχουμε το Παρίσι...

\n \nΟλυμπιακός και ΠΑΟ έχουν κατακτήσει έως σήμερα 9 φορές την Ευρωλίγκα (3 και 6 αντίστοιχα).Ωστόσο, ανεξάρτητα την ομάδα που υποστηρίζει ο κάθε Έλληνας, η πρώτη φορά για τα ελληνικά χρώματα ήταν στις 11 Απριλίου του 1996 και σίγουρα “μένει” στο μυαλό σαν η πρώτη εμπειρία.Ειδικά όταν ο τόπος που συνέβη αυτό λέγεται Παρίσι ή “Πόλη του Φωτός”, όπου κυριολεκτικά το ελληνικό μπάσκετ “είδε το φως του”.\n

Αποτυχημένες απόπειρες και “Μεσσίας” Ντομινίκ

\nΗ Ελλάδα θα μπορούσε να έχει κατακτήσει το “ιερό δισκοπότηρο” νωρίτερα αλλά δεν τα κατάφερε λόγω απειρίας ή ατυχίας αν θέλετε. Χαρακτηριστικές ήταν οι περιπτώσεις του Άρη το 1989 και ο ημιτελικός με την Μακάμπι (όπου ο Άρης κέρδιζε 68-60 μέχρι που ο Γιαννάκης να τσακωθεί με τον συγχωρεμένο Μαγκί και το επεισόδιο αυτό να αποσυντονίσει τον Άρη που τελικά ηττήθηκε 99-86), του ΠΑΟΚ το 1993(στον ημιτελικό με την Μπενετόν στο ΣΕΦ που έχασε με καλάθι στην εκπνοή) και ο Ολυμπιακός το 1994(ήττα στον τελικό από το αουτασάιντερ Μπανταλόνα με τον Τάρπλευ να μην βοηθάει καθόλου).\n\nΗ τύχη και η μοίρα χρωστούσε λοιπόν στην Ελλάδα αυτήν την κατάκτηση.Ο μεγάλος σταρ του NBA Ντομινίκ Ουίλκινς που ήρθε το καλοκαίρι στον ΠΑΟ έμελλε να είναι αυτός που θα αποτελούσε τον “Μεσσία” για το ελληνικό μπάσκετ και θα ολοκλήρωνε αυτό που άφησαν στην μέση οι προηγούμενες περιπτώσεις.\n

“Πύργος του Άιφελ” ο Βράνκοβιτς…

\n

Ντομινίκ Γουίλκινς - Στόγιαν Βράνκοβιτς
ΠΑΟ 1996.Πάντα θα έχουμε το Παρίσι…
\n\nΦυσικά ο Ουίλκινς δεν κατέκτησε μόνος του την κορυφή.”Κλειδί” για να πραγματοποιηθεί αυτή η επιτυχία ήταν ο μεγάλος Στόγιαν Βράνκοβιτς.2 τάπες του έχουν μείνει στην ιστορία…Η πρώτη ήταν αυτή που “έριξε” στον Ρέμπρατσα στον 3ο προημιτελικό απέναντι στην Μπενετόν και έδωσε την νίκη-πρόκριση στην ομάδα του με 65-64 μέσα στην Ιταλία.\n\nΗ δεύτερη ήταν αυτή που τον άφησε για πάντα “στις καρδιές” των φιλάθλων και ήταν απέναντι στον Μοντέρο στον τελικό, όπου “μετατράπηκε” σε κατοστάρης προκειμένου να τον προλάβει.Ήταν 2 στιγμές που αν είχαν άλλη εξέλιξη πιθανόν το πρώτο πρωτάθλημα Ευρώπης να είχε χαθεί για άλλη μια φορά στις λεπτομέρειες…\n \n \n \n

Οι διαμαρτυρίες των “Καταλανών” και το κολλημένο χρονόμετρο

\nΤο “τριφύλλι” μπορούσε να έχει “καθαρίσει” την υπόθεση-νίκη πολύ νωρίτερα στον τελικό με την Μπαρτσελόνα αλλά πολλά απανωτά λάθη το έκαναν να χάσει μια διαφορά 13 πόντων που είχε πάρει 8 λεπτά πριν το τέλος.Φτάσαμε έτσι προς το τέλος με το ματς στην “κόψη του ξυραφιού”.\n\nΠρέπει να αναφέρουμε ότι στην μείωση της διαφοράς μέτρησαν και κάποια σφυρίγματα υπέρ των “Καταλανών” με αποκορύφωμα ένα καθαρό φάουλ στο 67-63 ένα λεπτό πριν το τέλος του αγώνα στον Οικονόμου που δεν σφυρίχτηκε με αποτέλεσμα στον αιφνιδιασμό να μειωθεί η διαφορά στον πόντο με γκολ-φάουλ του Γκαλιλέα.\n\nΣτην τελευταία φάση η Μπαρτσελόνα κλέβει την μπάλα με το χρονόμετρο να κολλάει στα 4,9″.Ο Μοντέρο είναι έτοιμος να σκοράρει ανενόχλητος αλλά εκεί εμφανίζεται ως “από μηχανής Θεός” ο Βράνκοβιτς και τον κόβει χαρίζοντας την κούπα στην Ελλάδα.Οι “Καταλανοί” διαμαρτυρήθηκαν ότι το κόψιμο ήταν αντικανονικό.Η αλήθεια είναι ότι η φάση ήταν οριακή ωστόσο αν το χρονόμετρο δεν είχε κολλήσει, ακόμα και να σκόραρε ο Μοντέρο το καλάθι θα ήταν εκπρόθεσμο.\n\nΣυνολικά λοιπόν η νίκη του ΠΑΟ ήταν πανάξια και αν χανόταν αυτό το κύπελλο θα ήταν μεγάλη αδικία για την ομάδα του Μάλκοβιτς, που “έγραψε” την πρώτη μεγάλη “χρυσή σελίδα” στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ffWyVaAQZv8?w=728\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ycvSDtDjTsw?w=728\n \n

Άλεξ Βιλαπλάν. Από Αρχηγός της Γαλλίας, Καταδότης Ναζί…

Άλεξ Βιλαπλάν. Από Αρχηγός της Γαλλίας, Καταδότης Ναζί...

Κατά την διάρκεια του Β’Παγκοσμίου πολέμου πολλοί ήταν αυτοί που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς είτε για να σώσουν τις ζωές τους είτε για να απολαμβάνουν τα προνόμια αυτής της ”συνεργασίας’, με το να καταδίδουν συμπατριώτες τους στον κατακτητή.\n\nΟι περισσότεροι πάντως είχαν το τέλος που τους άξιζε. Ένας από αυτούς ήταν και ο ποδοσφαιριστής Άλεξ Βιλαπλάν, ο οποίος μάλιστα διετέλεσε και αρχηγός στην Εθνική Γαλλίας…\n

Ποδοσφαιρικά βήματα του Βιλαπλάν

\nΟ Βιλαπλάν γεννήθηκε το 1905 στην Αλγερία. Πρώτος του ποδοσφαιρικός σταθμός ήταν η Σετ με προπονητή τον Σκοτσέζο Βίκτορ Γκίμπσον. Αγωνίστηκε στην ομάδα μέχρι το 1927 που η Νιμ τον ζήτησε και μάλιστα με πολύ καλά λεφτά.\n\nΗ άνοδος του ήταν ραγδαία και 2 χρόνια μετά κατάφερε να συμπεριληφθεί στο ρόστερ της ομάδας του Παρισιού, τη Ρασίνγκ, που τότε είχε την ”αφρόκρεμα” του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ταχύς με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και δυνατό ”κεφάλι”, είχε όλη την Γαλλία ”στα πόδια του”.\n\nΌλα τα παραπάνω βέβαια είχαν ως αποτέλεσμα να πλουτίσει απότομα αλλά να ξοδεύει τα πιο πολλά λεφτά του σε καμπαρέ και τζόγο, δείχνοντας χαρακτήρα με ”πάθη”. Αγωνιστικά πάντως φτάνει στο ζενίθ του το 1932 όταν και κερδίζει το πρωτάθλημα Γαλλίας με την Αντίμπ. Προηγουμένως είχε αγωνιστεί στο Μουντιάλ του 1930 με την εθνική Γαλλίας όντας αρχηγός της…\n

Στημένο πρωτάθλημα και φυλακή…

\nΩστόσο λίγο καιρό μετά το πρωτάθλημα του 1932 έγινε αποκάλυψη ότι ο αγώνας μπαράζ που έδωσε η Αντίμπ με την Λιλ ήταν στημένος, κάτι για το οποίο όλοι ήξεραν ότι ευθυνόταν ο Βιλαπλάν που είχε ήδη δώσει τέτοια δείγματα. Αποτέλεσμα ήταν να φύγει από την ομάδα.\n\nΑναζήτησε την τύχη του στην Νις αλλά δεν είχε καμία σχέση με τον παίκτη του παρελθόντος με αποτέλεσμα να καταλήξει στην Μπαστιντιέν που τον πήρε χάρη στον παλιό του προπονητή Βίκτορ Γκίμπσον.\n\nΚάπου εκεί τελείωσε η ποδοσφαιρική του καριέρα.Λίγο καιρό μετά μπήκε φυλακή για στημένα παιχνίδια σε ιπποδρομίες…\n\n

Άλεξ Βιλαπλάν
Άλεξ Βιλαπλάν
\n

Συνεργάτης των Ναζί και εκτελεστής

\nΤον Ιούνιο του 1940 στο Παρίσι συνελήφθη από τους Ναζί.Για να έχει την εύνοια τους συνεργάστηκε με άλλα δύο άτομα,( τον Λαφόν που σκότωνε αντιστασιακούς και τον Πιέρ Μπονί, πρώην αστυνομικό διευθυντή) οργανώνοντας ”επιχείρηση” λαθρεμπορίου χρυσού με έδρα το σπίτι στην οδό Λάριστον 93, που έμεινε στην ιστορία ως έδρα της ”γαλλικής γκεστάπο”.\n\nΣτόχος των τριών ήταν να πλουτίζουν και να προσφέρουν υπηρεσίες στους Γερμανούς κυρίως καταδίδοντας Εβραίους και Αντιστασιακούς\n\nΓύρω στο 1943 Ο Λαφόν οργάνωσε μια παραστρατιωτική ομάδα αποτελούμενη από εμιγκρέδες της Βορείου Αφρικής.(Brigade Nord Africain), με τον ίδιο να έχει τον βαθμό υπολοχαγού στα SS.Η οργάνωση αυτή ήταν από τις πιο σκληρές της εποχής.Χαρακτηριστικό της δράσης της, η σύλληψη 11 αντιστασιακών στο Μουσιντάν με τον Βιλαπλάν να συμμετέχει ενεργά στην εκτέλεση τους…\n\nΛεηλασίες, βιασμοί, ληστείες και πολλά ακόμα περιελάμβανε το ”μενού’ αυτής της παραστρατιωτικής οργάνωσης…\n

Το τέλος που του άξιζε…

\nΌταν φαινόταν πια ότι ερχόταν το τέλος του Ναζισμού, ο Βιλαπλάν προσπάθησε να υποκριθεί ότι συνεργαζόταν με τον Κατακτητή για να σώσει τους συμπατριώτες του.Δεν κατάφερε όμως να ξεγελάσει κανέναν.\n\nΤον Αύγουστο του 1944 έγινε ο μεγάλος ξεσηκωμός στο Παρίσι με στρατιώτες του γαλλικού Στρατού να φτάνουν στην πρωτεύουσα για ενίσχυση του αγώνα.Εκεί έγιναν και συλλήψεις των συνεργατών των Γερμανών, ανάμεσα τους και ο Βιλαπλάν ο οποίος τελικά εκτελέστηκε τον Δεκέμβρη του 1944, αφήνοντας πίσω του μια ζωή που θα μπορούσε να είχε κυλήσει αλλιώς για τον ίδιο και την υστεροφημία του

Παρκούρ (Parkour), η “τέχνη της φυγής”…

Παρκούρ (Parkour), η "τέχνη της φυγής"...

Πάρα πολλές φορές έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο σταδιακής μείωσης ενδιαφέροντος σε ένα άθλημα, όταν σ’αυτό μπαίνει ο ανταγωνισμός. Όταν λέμε “ανταγωνισμός”, σ’αυτήν την περίπτωση, δεν εννοούμε τις παλιές “αγνές” αθλητικές κόντρες, αλλά  την χρησιμοποίηση “μέσων”,  πολλές φορές παράνομων(ντόπα, στημένοι αγώνες κλπ.) προκειμένου να υπάρξει νικητής και να έχει αυτός και οι χορηγοί του τα ανάλογα οικονομικά οφέλη. Όταν όμως μιλάμε για το Παρκούρ, ένα σπορ(όχι ακριβώς..) για το οποίο μέχρι και εκστρατεία έχει οργανωθεί (Μάη του 2007 με την οργάνωση “Keeping Parkour Rivalry-Free” που σημαίνει “Διατηρώντας το Παρκούρ χωρίς ανταγωνισμό”) τότε αυτό είναι κάτι το διαφορετικό…\n\nΤο Παρκούρ γεννήθηκε σ’ένα προάστιο του Παρισιού(Lisses) και καθιερώθηκε από τον David Belle(Νταβιντ Μπελ) την δεκαετία του ’80. Ο όρος του προκύπτει από το Parcours du Combattant, ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος μετ’εμποδίων. Αυτό γιατί κάποιος που ασχολείται με Παρκούρ πρέπει να βρίσκει τρόπους να περνάει καθημερινά εμπόδια που θα βρίσκει στον δρόμο του με κινήσεις που θα έχει εξασκήσει ώστε να αποφεύγει τραυματισμούς και άλλες δυσάρεστες καταστάσεις. Ο traceur (αθλήτής του Παρκούρ) πρέπει συνεχώς να βρίσκει καινούργιους τρόπους να ξεπερνάει τα εμπόδια όπως θα έκανε και στην καθημερινή του ζωή, σε περίπτωση εμφάνισής τους. Άλλωστε το μότο του Παρκούρ είναι το “είναι και διαρκείν”, που σημαίνει ότι το ίδιο προετοιμάζει κάποιον και για μελλοντικά εμπόδια και του ακονίζει, παράλληλα με το σώμα, το μυαλό και την σκέψη.\n\nΟ παραπάνω λόγος είναι και ο σημαντικότερος που το Παρκούρ δεν περιέχει ανταγωνισμό, αλλά αποτελεί ατομική προσπάθεια και δεν έχει χαρακτηριστεί επισήμως ως άθλημα. Οι φανατικοί του Παρκουρ αρκούνται στο να λένε ότι “το Παρκούρ είναι Παρκούρ”, αποφεύγοντας να το εντάξουν σε κάποια κατηγορία. Άλλωστε στα περισσότερα σπορ ο αθλητής κινείται με κάποιες οδηγίες, κυρίως από τον προπονητή του ενώ στο Παρκούρ ο στόχος του είναι να φτάσει σε σημείο να κάνει κινήσεις χρησιμοποιώντας μόνο το υποσυνείδητό του.\n\nΒέβαια όπως και σε κάθε δραστηριότητα έτσι και το εδώ υπάρχουν κάποιες ορολογίες που χρησιμοποιούν οι traceurs για τις τεχνικές που πρέπει να ξέρουν όπως π.χ. “διασταύρωση” που σημαίνει πέρασμα ανάμεσα από 2 εμπόδια, “τικ-τακ” που χρησιμοποιείται για ένα αντικείμενο στο οποίο ανεβαίνει ένας traceur για την υπερπήδηση κάποιου εμποδίου, “υπερπήδηση τοίχου” που σημαίνει απλά σκαρφάλωμα και πέρασμα πάνω από έναν τοίχο και πολλές άλλες παρόμοιες. Βλέπουμε λοιπόν πως ακόμα και οι έννοιες αυτές δεν έχουν να κάνουν με τακτικές ή συστήματα αλλά προκύπτουν από την εμπειρία αυτών που ασχολούνται με το Παρκούρ, γι’αυτό και συνεχώς εμπλουτίζονται.\n\nΕπειδή το Παρκούρ είναι γενικά μια νέα τέχνη, όπως προείπαμε έχει την φιλοσοφία της έλλειψης ανταγωνισμού, αλλά όχι μόνο λόγω του κινδύνου έλλειψης ενδιαφέροντος από αυτήν αλλά και γιατί εύκολα μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην υπερτίμηση των δυνάμεών του με αποτέλεσμα την ύπαρξη τραυματισμών και μάλιστα σοβαρών (εξαρθρώσεων, σπάσιμο ποδιού κτλ). Ένα σημαντικό μέρος της φιλοσοφίας του Παρκούρ άλλωστε βασίζεται στην αντίστοιχη του Μπουσίντο (φιλοσοφία από την  Ανατολική Ασία) που προσβλέπει στην αυτοπειθαρχία του ατόμου και στην λογική σταδιακή βελτίωσή του για τον εαυτό του και όχι για τους άλλους.\n\nΣτην Ελλάδα πρωτομάθαμε το Παρκούρ από μια ομάδα που λέγεται Parkour Action, το 2010 στην Θεσσαλονίκη. Οι πρώτες σχολές ξεκίνησαν το 2000 στο Ηνωμένο Βασίλειο από αυτόνομους traceurs με την ονομασία Parkour Generations. Η τέχνη αυτή είναι σίγουρο ότι θα εξελίσσεται μέσω αυτών αλλά και της καθημερινής εμπειρίας, καθώς η τοποθέτησή της σε κάποια κατηγορία θα είναι πάντα στα όρια του λάθους…\n\n

[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=NX7QNWEGcNI” ]\n\n \n\n[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=MpX1F3rvqIo” ]\n\n