Νίκος Πεντζαρόπουλος:ο “ήρωας” του Τάμπερε

Νίκος Πεντζαρόπουλος:ο "ήρωας" του Τάμπερε

Στα “περίεργα” του ποδοσφαίρου μπορεί να συμπεριληφθεί το γεγονός ότι κάποιες φορές παίκτης ομάδας που έχει χάσει αναδεικνύεται MVP. Για να γίνει βέβαια κάτι τέτοιο πρέπει η απόδοση του να είναι κάτι παραπάνω από φανταστική, σε βαθμό που να ξεχωρίζει ακόμα και από αυτή των νικητών.\r\n\r\nΣτην περίπτωση του παλιού τερματοφύλακα του Πανιωνίου και της Εθνικής Ελλάδος, Νίκου Πεντζαρόπουλου, τα παραπάνω όχι μόνο έγιναν αλλά αποτέλεσαν και αφορμή για να βαφτιστεί ως ο “ήρωας” του Τάμπερε.\r\n

Στον Πανιώνιο από τον Β’Παγκόσμιο και το περιστατικό με τον Μουράτη

\r\nΓεννημένος τον Ιούλιο του 1927, ο Πεντζαρόπουλος, αφού έκανε τα πρώτα βήματα του τον Κεραυνό Καλλιθέας(1940-43) και εν μέσω πολέμου, μεταγράφηκε ως ένα πολλά υποσχόμενο ταλέντο στον Πανιώνιο στον οποίο αγωνίστηκε μέχρι το 1955 όταν και έκλεισε την καριέρα του.\r\n\r\nΚατά την διάρκεια της καριέρας του έκανε σπουδαίες εμφανίσεις, δείχνοντας πολλές εξαιρετικές πτυχές του ταλέντου του όπως η ικανότητα στις εξόδους και στις αποκρούσεις πέναλτυ. Μάλιστα στην ιστορία έχει μείνει ένα περιστατικό με τον Ολυμπιακό στο γήπεδο Καραϊσκάκη, όπου ο Ανδρέας Μουράτης του Ολυμπιακού, εξαπολύει έναν «κεραυνό» στέλνοντας την μπάλα με δύναμη προς την εστία του Πανιωνίου και ο Πεντζαρόπουλος, που είχε βγει από την εστία του, γυρνάει με την πλάτη προς αυτήν, γυρίζει το σώμα του 180 μοίρες, τεντώνεται, και διώχνει την μπάλα με την γροθιά πέφτοντας μέσα στα δίχτυα, με αποτέλεσμα να προκαλέσει τον θαυμασμό του Μουράτη που έσπευσε να τον συγχαρεί.\r\n

“Ήρωας” του Τάμπερε…

\r\nΜε την Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε σε 11 μόλις αγώνες ωστόσο πρόλαβε να γράψει την δική του ιστορία και μάλιστα σε μια εποχή που η Εθνική βρισκόταν σε ποδοσφαιρική ανυποληψία.\r\nΣτις 15 Ιουλίου του 1952 λοιπόν η Εθνική αγωνιζόταν στο Τάμπερε της Φιλανδίας απέναντι στην Δανία για την Ολυμπιάδα του 1952.\r\n\r\nΗ Δανία αποτελούσε ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης και φρόντισε να το αποδείξει μέσα στο γήπεδο κερδίζοντας με 2-1…Παρά την νίκη όμως όλh οι φίλαθλη κοινή γνώμη στάθηκε στην μεγαλειώδη απόδοση του Πεντζαρόπουλου, καθώς ο ίδιος είχε “πιάσει τα άπιαστα” σε έναν αγώνα που χάρη σ’αυτόν η Ελλάδα διεκδίκησε την ισοπαλία μέχρι το τέλος.\r\n\r\nΑποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να χαρακτηριστεί ως ο «ήρωας του Τάμπερε» από τους Έλληνες δημοσιογράφους, ενώ o διεθνής τύπος έγραψε ότι “Γεννήθηκε ο νέος Ζαμόρα”, που ήταν ο κορυφαίος τερματοφύλακας στον κόσμο εκείνη την εποχή(Ισπανός).\r\n

Μιλάνο μέσω….Τάμπερε, το ανεκπλήρωτο όνειρο.

\r\nΗ εμφάνιση του αυτή ήταν τόσο μεγαλειώδης που δεν άφησε αδιάφορους ανθρώπους της Ίντερ, η οποία θέλησε να τον εντάξει στο δυναμικό της το καλοκαίρι του 1952, πράγμα που παίρνει μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστούμε ότι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές δεν κινούσαν τότε το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων της Ευρώπης.\r\n\r\nΟ Πεντζαρόπουλος βρέθηκε στο Μιλάνο και προπονιόταν με τους “νερατζούρι” για 6 μήνες χωρίς ωστόσο να έχει αποσπάσει την ελευθερία του από τον Πανιώνιο, καθώς η διοίκηση ήταν ανένδοτη στην παραχώρηση του.Ο ίδιος ήταν πρόθυμος να προσφέρει 100.000 δρχ στον Πανιώνιο από το συμβόλαιο του, ωστόσο ούτε αυτό ήταν ικανό για να τους αλλάξει την γνώμη.\r\n\r\nΠάντως, στα φιλικά παιχνίδια που αγωνίστηκε με την Ίντερ ήταν εντυπωσιακός. Μια ιταλική εφημερίδα μάλιστα δημοσίευσε και φωτογραφία με μια απόκρουσή του και λεζάντα από κάτω που έγραφε:\r\n

“Ο Πεντζαρόπουλος πετάει…”

\r\nΤελικά το όνειρο έμεινε ανεκπλήρωτο και ο “ήρωας” του Τάμπερε επέστρεψε πικραμένος στην ομάδα της Νέας Σμύρνης αλλά δεν ήταν πια ο ίδιος, πιθανόν λόγω απογοήτευσης.Έκλεισε την καριέρα του το 1955 σε ηλικία μόλις 28 ετών…

Ντέιβ Μπίζαντ. Ο “μαθουσάλας” τερματοφύλακας…

Ντέιβ Μπίζαντ. Ο "μαθουσάλας" τερματοφύλακας...

\n\nΑν ρωτήσουμε κάποιον σε “ποιά θέση οι ποδοσφαιριστές μπορούν να αποσυρθούν σε μεγάλη ηλικία” σίγουρα το μυαλό των περισσότερων θα πάει σ’αυτήν του τερματοφύλακα.Η φύση της άλλωστε επιτρέπει κάτι τέτοιο καθώς δεν περιλαμβάνει πολλά τρεξίματα ή τεράστια αντοχή.\n\nΠολλές περιπτώσεις μπορούν να αναφερθούν και μάλιστα παγκόσμιας κλάσης όπως αυτές των Σίμαν, Σίλαβερτ, Βαν ντερ Σααρ που αποσύρθηκαν κοντά στα 40…(ή τα ξεπέρασαν λίγο).\n\nΑν όμως μιλήσουμε για ηλικία άνω των 50 και μάλιστα για τερματοφύλακα που σ’αυτήν αποφάσισε να επανέλθει στην αγωνιστική δράση, τότε σίγουρα δεν μιλάμε για συνηθισμένη περίπτωση…\n

Ντέιβ Μπίζαντ η επιστροφή…

\nΜιλάμε λοιπόν για τον Ντέιβ Μπίζαντ, ο οποίος το 2004 αποφάσισε να κρεμάσει τα γάντια του, έπειτα από μία σημαντική καριέρα 25 ετών.Κατά την διάρκεια αυτής αγωνίστηκε σε αρκετές ομάδες( Νότιγχαμ Φόρεστ, Γουίμπλεντον, Νιουκάστλ, Τσέλσι, Σαουθάμπτον και αρκετές άλλες) ενώ μετράει και δύο συμμετοχές με την εθνική Αγγλίας.\n\nΚατέκτησε και ένα Κύπελλο Αγγλίας με την Γουίμπλεντον το 1988 αποκρούοντας και πέναλτι.\n\nΣε ηλικία 54 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση να γυρίσει στην ενεργό δράση. Για ένα χρόνο άνηκε στο ρόστερ της Νορθ Γκρίνφορντ Γιουνάιτεντ.\n\nΜία σεζόν αργότερα προσελήφθη ως προπονητής τερματοφυλάκων στην Στίβενεϊτζ, η οποία αγωνίζεται στην League two.Μαζί του πήρε και τον 27χρονο γιο του Σαμ Μπίζαντ ο οποίος αγωνίζεται στην ίδια θέση.\n

Αλλαγή του γιου του…

\nΠέρα από τα παραπάνω, το “ωραίο” της όλης ιστορίας είναι αυτό:\n\nΣτο πλαίσιο των πλέι-οφ της League Τwo για την άνοδο στην League Οne, ο Μπίζαντ βρίσκεται αρκετά κοντά ώστε το όνομα του να βρεθεί στο πάνθεον του αγγλικού ποδοσφαίρου, με το να γίνει ο γηραιότερος τερματοφύλακας που αγωνίστηκε ποτέ στο “Νησί”.\n\nΑυτό, αν γίνει, θα το καταφέρει κυρίως “χάρη” στον γιο του ο οποίος αρρώστησε και δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί στον επαναληπτικό αγώνα που δίνει η ομάδα της Στίβενεϊτζ απέναντι στην Σάουθεντ Γιουνάιτεντ(πρώτο ματς 1-1)\n\nΑξίζει να σημειωθεί ότι ο γιος του δεν είχε αγωνιστεί και στον πρώτο αγώνα λόγω ασθένειας αλλά τότε ο “αειθαλής” Μπίζαντ έμεινε στον πάγκο…\n\n

Γιατί φοράει κράνος ο Πετρ Τσεχ;

Γιατί φοράει κράνος ο Πετρ Τσεχ;

Όπως έχουμε τονίσει και σε άλλα άρθρα, στον αθλητισμό μια στιγμή μπορεί να φέρει ότι δεν φέρνουν όλα τα χρόνια στην καριέρα ενός αθλητή. Ένα σημαντικό γκολ, ένα λάθος που κοστίζει ήττα ή ένας σοβαρός τραυματισμός είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στην περίπτωση του τερματοφύλακα της Τσέλσι Πετρ Τσεχ ένας τραυματισμός στο κεφάλι το 2006 τον ”σημάδεψε” καθώς έγινε αιτία να φοράει σε όλη του την καριέρα προστατευτικό κράνος, σε βαθμό που να…ξεχάσουν οι περισσότεροι πώς είναι το πρόσωπό του στην πραγματικότητα. Ας θυμηθούμε το γεγονός.\r\n

Παρολίγον…θάνατος του Πετρ Τσεχ…

\r\n

Πετρ Τσεχ
Ο τραυματισμός του Πετρ Τσεχ
\r\n\r\nΤον Οκτώβρη του 2006 η Τσέλσι αντιμετώπιζε την Ρέντινγκ εκτός έδρας.Στην πρώτη επίθεση του αγώνα ο επιθετικός της Ρέντινγκ Στίφεν Χαντ, σε μια προσπάθειά του να ”τσιμπήσει” την μπάλα, ”πάτησε” τον Τσεχ στο κεφάλι.\r\n\r\nΣτην αρχή ο τραυματισμός φάνηκε τυπικός και ελαφρύς. Όσο όμως περνούσαν τα λεπτά και ο Τσεχ δεν σηκωνόταν η ανησυχία μεγάλωνε.\r\n\r\nΤελικά βγήκε με φορείο εκτός αγωνιστικού χώρου καθώς δεν μπορούσε καν να περπατήσει.Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο όπου και διαγνώστηκε ότι το χτύπημα του είχε προκαλέσει αιμάτωμα που εξαπλωνόταν με γοργούς ρυθμούς.\r\n\r\n
Η ακτινογραφία με το χτύπημα του Πετρ Τσεχ
Η ακτινογραφία με το χτύπημα του Πετρ Τσεχ
\r\n\r\nΘα μπορούσε μάλιστα, μια μικρή καθυστέρηση να του στοιχίσει και την ζωή.\r\n\r\nΤελικά ο τερματοφύλακας της Τσέλσι εγχειρίστηκε και επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους τον Γενάρη του 2007 φορώντας το ”ιστορικό” πια προστατευτικό κράνος.\r\n\r\nΟ λόγος ήταν πρωτίστως ο απόλυτα δικαιολογημένος φόβος του Τσεχ ότι αν ξανασυνέβαινε κάτι τέτοιο θα μπορούσε να του στοιχίσει την ζωή.\r\n\r\nΟ ίδιος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:\r\n

“Tον πρώτο καιρό είχα τρομερούς πονοκεφάλους και δεν μπορούσα να αρθρώσω σωστά τις λέξεις.Δεν θυμάμαι τίποτα από τον τραυματισμό μου.”

\r\n

Πετρ Τσεχ

\r\n

Τραυματισμός εις διπλούν και…Μουάμπα

\r\nΑξίζει να αναφέρουμε μια τρομερή σύμπτωση εκείνου του αγώνα. Ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας τη Τσέλσι, Γκουντιτσίνι, που αντικατέστησε τον Τσεχ τραυματίστηκε και αυτός στο κεφάλι(!!!) αλλά απλά μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με λίγες ζαλάδες. Αποτέλεσμα ήταν σ’εκείνον τον αγώνα να κάτσει κάτω από τα δοκάρια ο αρχηγός των ”μπλε” Τζον Τέρρυ.\r\n\r\nΝα σημειώσουμε ότι η ιατρική βοήθεια στον Τσεχ δόθηκε με μεγάλη καθυστέρηση καθώς μόνο το ασθενοφόρο που θα τον μετέφερε στο νοσοκομείο έκανε 30 λεπτά να έρθει. Αν αυτό συνέβαινε στην περίπτωση που είχαμε αναφέρει σε άλλο άρθρο και αφορούσε τον Φαμπρίς Μουάμπα, τότε ο τελευταίος δεν θα είχε ελπίδα να ζήσει.\r\n\r\nΕνδεικτικά μερικά από τα μέτρα που πήρε η αγγλική ομοσπονδία ήταν:\r\n

    \r\n

  • Aσθενοφόρο στο γήπεδο, το οποίο προορίζεται αποκλειστικά για τους ποδοσφαιριστές.
  • \r\n

  • Κάθε σύλλογος οφείλει να έχει έναν γιατρό στο γήπεδο που θα βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο, δίπλα στους πάγκους.
  • \r\n

  • Όλοι οι γιατροί και οι φυσιοθεραπευτές πρέπει να έχουν εξασφαλίσει ειδική άδεια εργασίαw (AREA).
  • \r\n

  • Οι γηπεδούχοι δίνουν στον επικεφαλής της αποστολής των φιλοξενούμενων πληροφορίες για τα πλησιέστερα νοσοκομεία.
  • \r\n

  • Όλοι οι παίκτες πρέπει να εξετάζονται τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο
  • \r\n

\r\nhttps://www.youtube.com/watch?v=rgX1Yb9p5b8\r\n\r\nhttps://www.youtube.com/watch?v=KfeAsrVN1RU

Λ. Κωνσταντάρας. Η ΑΕΚ & το Περιστατικό στη Λεωφόρο

Λ. Κωνσταντάρας. Η ΑΕΚ & το Περιστατικό στη Λεωφόρο

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες κωμικούς, πρωταγωνιστώντας σε ταινίες κυρίως τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, που ακόμα και σήμερα, 50 χρόνια μετά, προκαλούν άφθονο γέλιο .Ο ”Λαμπρούκος” όμως, στα νιάτα του, πριν τον “απορροφήσει” ο καλλιτεχνικός κόσμος, προσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στον χώρο του ποδοσφαίρου…\n

Φίλαθλος και αθλητής της ΑΕΚ

\nΟ Κωνσταντάρας είχε μια μεγάλη αδυναμία που άκουγε στο όνομα ΑΕΚ. Πριν γίνει γνωστός είχε προσπαθήσει να αγωνιστεί στην ΑΕΚ, κάτι που το κατάφερε έστω και ως αναπληρωματικός τερματοφύλακας. Άλλωστε το ψηλό παράστημα του τον βοηθούσε στο να μπορέσει να φυλάξει την εστία της Ένωσης.\n\nΩστόσο, σε αντίθεση με τον κινηματογράφο, δεν μπόρεσε να εξελιχθεί, καθώς γρήγορα κατάλαβε ότι η θέση του ήταν αλλού… Δεν σταμάτησε όμως ποτέ να υποστηρίζει την ΑΕΚ με πολύ φανατισμό από τις εξέδρες, πηγαίνοντας πολλές φορές στο γήπεδο μαζί με τον γιο του Δημήτρη, ο οποίος ήταν πολύ καλός αθλητής του στίβου.Ακόμα και στην εξέδρα όμως ο Κωνσταντάρας άφησε το ”στίγμα” του…\n\n

Λάμπρος Κωνσταντάρας - Σε αγώνα ποδοσφαίρου ηθοποιών
Λάμπρος Κωνσταντάρας – Σε αγώνα ποδοσφαίρου ηθοποιών
\n

Ο τζαμπατζής και το ”βαρύ χέρι” του Κωνσταντάρα

\nΣτις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Κωνσταντάρας είχε πάει να παρακολουθήσει έναν αγώνα της Ελλάδας με την Γιουγκοσλαβία στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας με τον γιο του.Τα εισιτήρια ήταν αριθμημένα αλλά η εξέδρα στην οποία ήταν να καθίσουν είχε σπάσει και στην θέση της είχε τοποθετηθεί μια αυτοσχέδια από ξύλα πάνω σε τσιμεντόλιθους. Αυτό δεν άρεσε και στους δύο αλλά τελικά αποφάσισαν να κάτσουν να δουν τον αγώνα.\n\nΕκείνη την στιγμή όμως ένας τζαμπατζής φίλαθλος, που δεν είχε πάρει εισιτήριο προσπάθησε να βρει μια κενή θέση να κάτσει, πηγαίνοντας από κάθισμα σε κάθισμα…Πάνω στην βιασύνη του όμως κλώτσησε έναν τσιμεντόλιθο με αποτέλεσμα όλοι οι τσιμεντόλιθοι να αρχίσουν να πέφτουν σαν ντόμινο…\n\nΟ ίδιος έπεσε πάνω στον Κωνσταντάρα ενώ ο τελευταίος χτύπησε το κεφάλι του. Αυτά που ακολούθησαν θύμιζαν κωμική ταινία(σαν αυτές του ”Λαμπρούκου”) καθώς ο ηθοποιός, νευριασμένος άρχισε να καρπαζώνει τον πονηρό φίλαθλο φωνάζοντας διάφορα ”γαλλικά” που ακούστηκαν μέχρι τον αγωνιστικό χώρο την ώρα που παιζόντουσαν οι ύμνοι των ομάδων(η ορχήστρα που τους έπαιζε σταμάτησε για λίγο έκπληκτη)\n\nΤο αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουν και οι δύο στο νοσοκομείο. Ο Κωνσταντάρας πήγε απλά να του δέσουν το κεφάλι και ξαναγύρισε να δει τον αγώνα. Ο φίλαθλος από την άλλη πήγε στον Ερυθρό Σταυρό με μώλωπες, οι οποίοι σύμφωνα με μάρτυρες ήταν και από τις σφαλιάρες του Κωνσταντάρα και όχι μόνο από το ατύχημα.\n\nΤελικά ο ”Λαμπρούκος” επισκέφτηκε τον άντρα στο νοσοκομείο και ο τελευταίος απλά αρκέστηκε να του πει:\n

Βαρύ χέρι έχεις αδερφάκι μου…

\n \n\n(Πηγή: Μηχανή του Χρόνου)

Ο ”αγώνας του θανάτου” Σέλτικ-Ρέιντζερς…

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1931 διεξήχθη ένα από τα πολλά παραδοσιακά ντέρμπυ της Σκωτίας μεταξύ Ρέιντζερς και Σέλτικ.  Ο αγώνας αναμενόταν συναρπαστικός και οι οπαδοί της Σέλτικ ,που ήταν γηπεδούχος, είχαν γεμίσει από νωρίς το γήπεδο. Αναμεσά τους ήταν και η μνηστή του τερματοφύλακα της Σέλτικ Τζον Τόμπσον, Μάργκαρετ Φίνλι.  Στοιχεία εκείνης της εποχής στους αγώνες ήταν η πολλή δύναμη και τα σκληρά μαρκαρίσματα.\n\nΤο ημίχρονο έληξε ισοπαλία . Στο δεύτερο ημίχρονο όμως συνέβη μια φάση που έμελλε να συγκλονίσει όλον τον φίλαθλο κόσμο αλλά και να μείνει στην ιστορία ως μια ”μαύρη σελίδα”. Ο επιθετικός της Ρέιντζερς ,Σαμ Ίνγκλις,συγκρούστηκε με τον Τζον Τόμπσον όταν ο τελευταίος πραγματοποίησε μια έξοδο. Το γόνατο του Ίνγκλις βρήκε με δύναμη το κεφάλι του Τόμπσον. Ο τελευταίος έπεσε αναίσθητος . Την στιγμή της σύγκρουσης ακούστηκε μια κραυγή στο γήπεδο που εικάζεται ότι ήταν της αγαπημένης του Τόμσον, Μάργκαρετ. Ο Τόμσον μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διαπίστωσαν ότι το τραύμα στο κεφάλι είχε προκαλέσει ρήξη αρτηριών.Υποβλήθηκε σε επέμβαση , η οποία όμως απέτυχε και στις 21.25 , ο Τόμσον έχασε την μάχη με την ζωή.\n\nΟ Τόμπσον καταγόταν από το χωριό Κιρκάλντι της Σκωτίας. Γεννήθηκε το 1909 και υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο με την Σέλτικ στα 17 του. Είχε σβελτάδα και καλές εξόδους. Οι φίλαθλοι τον αγαπούσαν ,αλλά πολλές φορές έπεφτε θύμα χλευασμού από τους συμπαίκτες του επειδή δεν ήταν καθολικός, αλλά ανήκε σε μια προτεσταντική αίρεση με την ονομασία ”Η Εκκλησία του Χριστού”. Στην κηδεία του,που έγινε στο χωριό του στις 9 Σεπτέμβρη 1931 ,βρέθηκαν 30000 άτομα.\n\nΗ Σέλτικ δεν τον ξέχασε…Σε κάθε αγώνα της εντός έδρας υπάρχει πανό προς τιμήν του ενώ κάθε χρόνο διοργανώνει παιδικό τουρνουά με το όνομά του. Ο -άθελά του- θύτης ,Ίνγκλις,αν και δεν έφταιγε ,κατηγορήθηκε αρκετά ώστε τελικά να φύγει ένα χρονο μετά ,πηγαίνοντας στην Λίβερπουλ.Αποσύρθηκε 7 χρόνια μετά ,το 1938 ,χαρακτηρίζοντας αυτά τα χρόνια σε ένα φίλο του ως ”διάστημα ενός μελαγχολικού αθλήματος”.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=juUGNUfCpSc#t=64\n\n