Όταν μιλάμε για τους Σικάγο Μπουλς, αυτομάτως το μυαλό όλων μας πάει στο “ιερό τέρας” του μπάσκετ Μάικλ Τζόρνταν.Επίσης στην (με διαφορά) κορυφαία ομάδα του NBA την δεκαετία του ’90 και πιθανόν σε ολόκληρη την ιστορία του μαζί με 3-4 ακόμα(Λέηκερς, Σέλτικς κοκ).Το αποκορύφωμα και η απόλυτη κυριαρχία αυτής της “μυθικής αρμάδας” ήταν αναμφισβήτητα η σεζόν 1995-96 όταν έφτασαν στον τίτλο με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο στο NBA έως σήμερα…\r\n
Η επιστροφή του “θεού”…
\r\nΟι οιωνοί για τα παραπάνω φάνηκε από την προηγούμενη σεζόν όταν και ο Τζόρνταν αποφάσισε να επιστρέψει στην ενεργό δράση μετά την πρώτη αποχώρηση του το 1993, η οποία οφειλόταν, όπως είχε ακουστεί επισήμως, κυρίως στην δολοφονία του πατέρα του.\r\n\r\nΤις 2 σεζόν που απουσίασε οι Χιούστον Ρόκετς του μεγάλου Χακίμ Ολάζουον βρήκαν ευκαιρία να κατακτήσουν ισάριθμα πρωταθλήματα και να “σπάσουν” την τριετή κυριαρχία των Μπουλς(1991-93).Ήταν και αυτό ένα επιπλέον κίνητρο για τον “Air” να αφήσει το μπαστούνι του μπέηζμπολ(κατά την διάρκεια που δεν αγωνιζόταν στο NBA, είχε αφοσιωθεί εκεί…) και να γυρίσει πίσω “αγριεμένος” και διψασμένος…\r\n\r\nΕπίσης ο αποκλεισμός στα πλέη οφ του 1995 από τους Ορλάντο Μάτζικ του Σακίλ ήταν ένα επιπλέον κίνητρο…\r\n\r\nΜαζί με τον Πίπεν, τον (“ψημένο” πια) Τόνι Κούκοτς και τον έμπειρο προπονητή Φιλ Τζάκσον η ομάδα έμοιαζε έτοιμη για την επανενθρόνιση. Το παζλ όμως δεν είχε ακόμα συμπληρωθεί.\r\n
Ντένις Ρόντμαν. Εκκεντρικός αλλά και καταλύτης
\r\nΤους Τζόρνταν-Πίπεν λοιπόν έμελλε να πλαισιώσει ο κορυφαίος ίσως ριμπάουντερ στην ιστορία του ΝΒΑ, Ντένις Ρόντμαν.Οι Σαν Αντόνιο Σπερς δεν ήταν διατεθιμένοι να κρατήσουν στο ρόστερ τους έναν ατίθασο και ιδιόρρυθμο χαρακτήρα που είχε απασχολήσει πολλές φορές τα ΜΜΕ λόγω της εξωγηπεδικής του ζωής(πάρτυ, επεισόδια στον δρόμο, ξενύχτια, γυναίκες κτλ).\r\n\r\nΟι Μπουλς όμως είχαν καλύτερο τρόπο να διαχειριστούν την κατάσταση και σ’αυτό έπαιξε ρόλο ο σεβασμός που έτρεφε ο Ρόντμαν για τον Τζόρνταν.Ίσως αυτό να ήταν το κλειδί για την μετέπειτα πορεία και τα ρεκόρ που έσπασαν.\r\n\r\n
\r\n
Το “φονικό τρίγωνο” των Μπουλς και το ασύλληπτο 72-10…
\r\nΗ “Αγία Τριάδα” λοιπόν σάρωσε τα πάντα εκείνη την σεζόν.Με το “μυθικό” πλέον σύστημα του “τριγώνου” το οποίο χρησιμοποίησε πολλές φορές ο Φιλ Τζάκσον διαλύθηκαν όλες σχεδόν οι αντίπαλες άμυνες και έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ νικών-ηττών (69-13) που κατείχαν οι Λέηκερς από το 1971 καθώς οι Μπουλς το συνέτριψαν με το απίστευτο 72-10.\r\n\r\nΟ Τζόρνταν αποτελούσε, όπως ήταν φυσικό, τον “στυλοβάτη” της ομάδας με 31 πόντους μ.ο., ο Πίππεν τον πλαισίωνε ως συνήθως και ο Ρόντμαν έπαιζε “σκυλίσια άμυνα” και άρπαζε όλα τα “σκουπίδια”.(ριμπάουντ)\r\n\r\nΚαθοριστικό ρόλο βέβαια έπαιζαν και άλλοι παίκτες όπως οι Χάρπερ, Λόνγκλευ και Κερ οι οποίοι αργότερα θα είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο δεύτερο three-peat (τρία σερί πρωταθλήματα)των Μπουλς.\r\n
Πλέι-οφ και το κλάμα του Τζόρνταν
\r\nΑν και οι Αμερικανοί λένε ότι το “πραγματικό παιχνίδι αρχίζει στα πλέι-οφ”, οι Μπουλς δεν ήταν διατεθιμένοι να “χύσουν την καρδάρα με το γάλα”.\r\n\r\nΜε τα “φρένα σπασμένα” περνούν εύκολα το εμπόδιο των Χιτ με 3-0 ενώ στον δεύτερο γύρο “διαλύουν” με 4-1 τους “αιώνιους αντιπάλους” Νιου Γιορκ Νικς(όταν τους έβρισκε μπροστά του ο Τζόρνταν ήταν “σεληνιασμένος” και είχε επιπλέον λόγο εκείνη την σεζόν γιατί εν τη απουσία του είχαν αποκλείσει τους Μπουλς το 1994) ενώ παίρνουν και ρεβάνς από τους Ορλάντο Μάτζικ στους τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας (για τον αποκλεισμό τους την προηγούμενη χρονιά) και μάλιστα με sweep(4-0).\r\n\r\nΣτους τελικούς αντιμετωπίζουν τους Σόνικς των Κεμπ και Σρεμπφ και προηγούνται με 3-0.Τελικά χάνουν δύο σερί παιχνίδια στο Σηάτλ αλλά στο Σικάγο ολοκληρώνουν την “μαγική χρονιά” κερδίζοντας 87-75 και με τον Τζόρνταν να “αφιερώνει” μέσω δακρύων το πρωτάθλημα στον δολοφονημένο πατέρα του…\r\n
Unstop-a-bulls…
\r\nhttps://www.youtube.com/watch?v=rfAoaAb3Nc0
