Μάκης Δενδρινός:o ”Βούδας” που “κοιμήθηκε”

Μάκης Δενδρινός:o ''Βούδας'' που "κοιμήθηκε"

\n\nΚατά την δεκαετία του ’90 οι Έλληνες και οι Γιουγκοσλάβοι προπονητές “κυριαρχούσαν” στους ελληνικούς πάγκους. Αμφότεροι είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό, πέραν από τις γνώσεις, το “εκρηκτικό” ταμπεραμέντο που άλλοτε οδηγούσε σε εκπληκτικά αποτελέσματα άλλοτε μπορούσε όμως και να καταστρέψει το παιχνίδι της ομάδας τους.\n\nΧαρακτηριστικότερη περίπτωση ήταν αυτή του Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος είχε όμως και “συνοδοιπόρους” όπως τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, τον “κίτσο” Διαμαντόπουλο, τον Καλαφατάκη κοκ. Άλλωστε η δεκαετία εκείνη χαρακτηριζόταν από έντονο μπασκετικό πάθος κάτι που αποτυπωνόταν σε κάθε μορφή μπασκετικής εκδήλωσης.\n\nΥπήρχε όμως και ένας προπονητής που είχε τον δικό του τρόπο σκέψης και έκφρασης και πιθανόν να ξεχώριζε σαν “την μύγα μες στο γάλα” σ’αυτόν τον τομέα.Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι είχε το προσωνύμιο “Βούδα”.Ο λόγος για ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια του ελληνικού μπάσκετ, τον Μάκη Δενδρινό…\n

Δύο δεκαετίες στην “πλατεία”…

\nΟ “Βούδας”(γεννήθηκε το 1950) μεγάλωσε, ανδρώθηκε και ολοκλήρωσε την καριέρα του ως παίκτης στην ομάδα μπάσκετ του Πανιωνίου την οποία “υπηρέτησε” για 13 χρόνια (1968-1981) και με την οποία διέσχισε μια διαδρομή από τα “αλώνια” της Α’τοπικής κατηγορίας στην Α’Εθνική το 1973 ενώ συμμετείχε και σε έναν τελικό Κυπέλλου το 1977.\n

“Βούδας”-Πάτρα σημειώσατε 1…

\nΣτις 28 Νοεμβρίου του 1976 στο γήπεδο του Μίλωνα, διεξήχθη η πρώτη αναμέτρηση στην ιστορία μεταξύ Πανιωνίου και Απόλλωνα Πατρών, με τον τελευταίο να αγωνίζεται χωρίς τον “Νουρέγιεφ” Κώστα Πετρόπουλο, ο οποίος με την σειρά του εξελίχθηκε σε έναν ακόμα πετυχημένο προπονητή.\n\nΟ Δενδρινός, με εμφάνιση που θύμιζε Γκάλη πέτυχε 41 πόντους και κέρδισε σχεδόν μόνος του τον Απόλλωνα με 101-88.’Ηταν ίσως το κορυφαίο του ματς με την “κυανέρυθρη” φανέλα…\n

Καριέρα στους πάγκους…

\nΜε την ολοκλήρωση της καριέρας του ως παίκτης, και αφού αγωνίστηκε και 7 φορές με την Εθνική Ανδρών, αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική.Εργάστηκε σε Πανιώνιο, Ηρακλή και Παγκράτι αλλά τις μεγάλες του επιτυχίες της έκανε στην Εθνική ομάδα…\n\nΑπό το 1992 ως το 1996 εργάστηκε στην ΕΟΚ ως α΄ προπονητής σε 63 ματς στις Εθνικές ομάδες εφήβων, ελπίδων, ανδρών και μικτής σε ανεπίσημα ματς. Επίσης, το 1993 και 1994 διετέλεσε βοηθός προπονητής σε 29 ματς στις εθνικές ανδρών και ελπίδων.\n

Η “χρυσή” τριετία (1994-96)στην Εθνική Ανδρών…

\nΤο καλοκαίρι του 1994 ανέλαβε την Εθνική Ανδρών και μαζί το “βαρύ φορτίο” να την κρατήσει στα ψηλά στα οποία ήδη βρισκόταν από το χρυσό Ευρωμπάσκετ του 1987.Αν συνυπολογίσουμε ότι ο Γκάλης είχε αποσυρθεί από την Εθνική το εγχείρημα γινόταν δυσκολότερο.Όμως ο “Βούδας” είχε το μαγικό ραβδί…\n\nΣτην πρώτη κιόλας διοργάνωση που συμμετείχε και ήταν το Παγκόσμιο του 1994 στο Τορόντο οδήγησε την Εθνική στην 4η θέση, η καλύτερη έως τότε που είχαμε πάρει σ’αυτήν την διοργάνωση.\n\nΣτον ημιτελικό ήταν ο πρώτος που κατάφερε να κρατήσει την φοβερή Ντριμ-Τιμ 2 (η ομάδα των ΗΠΑ που εμφανιζόταν για δεύτερη σερί διοργάνωση με επαγγελματίες παίκτες του ΝΒΑ και έως τότε έριχνε παντού κατοστάρες) κάτω από τους 100 πόντους χάνοντας βέβαια με 97-58.\n\nΤην αμέσως επόμενη χρονιά(1995) οδηγεί την Εθνική στην 4η θέση του Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα και παράλληλα εξασφαλίζει για πρώτη φορά στην ιστορία την πρόκριση σε Ολυμπιακούς Αγώνες.\n\nΟι τελευταίοι έγιναν στην Ατλάντα το 1996 και η Εθνική κατέκτησε την 5η θέση.\n\nΜπορούμε να πούμε ότι ήταν ίσως μια από τις πιο πετυχημένες τριετίες στην ιστορία της Εθνικής και οφειλόταν σε μεγάλο ποσοστό στον “Βούδα”.\n

Η “διαφωνία” με τον Σιγάλα…

\nΑν και πάντα ψύχραιμος, ο Δενδρινός “έχασε” για λίγο την ηρεμία του σε έναν αγώνα ομίλων του Μουντομπάσκετ του Τορόντο το 1994.Αιτία μια βολή του Γιώργου Σιγάλα…\n\nΣυγκεκριμένα ήταν ο τελευταίος αγώνας του ομίλου με το Πουέρτο Ρίκο.Ο Σιγάλας στήνεται στις βολές 4 δευτερόλεπτα πριν το τέλος με το σκορ στο 72-63 υπέρ των Πορτορικάνων.\n\nΑν χάναμε από 8 πόντους και κάτω θα βγαίναμε πρώτοι στον όμιλο και θα πέφταμε με Κροατία, Καναδά και μάλλον Ισπανία (έπαιζε σε λίγη ώρα με Κίνα.) . Σαν δεύτεροι παίζαμε στον όμιλο της Αμερικής που ήταν σαφώς πιο εύκολος (Ρωσία και Αυστραλία οι άλλες δύο ομάδες).\n\nΟ Σιγάλας κοιτάει απορημένος τον πάγκο. «Σίδερο σίδερο» του φωνάζει ο “Βούδας”. Ο Σιγάλας τη ρίχνει με δύναμη στο ταμπλό και εκείνη …μπαίνει μέσα στο καλάθι!\n\nΤο βλέμμα του μετά την βολή ήταν όλα τα λεφτά… Για καλή μας τύχη όμως οι Κινέζοι κερδίζουν την Ισπανία και τελικά ο όμιλος γίνεται πιο εύκολος και μας οδηγεί στην τετράδα.\n

Τα τελευταία χρόνια…

\nΌταν αποσύρθηκε από τους πάγκους, ο Μάκης Δενδρινός τραβήχτηκε από τα “φώτα της δημοσιότητας”.Άλλωστε πάντα ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων.Το μόνο που έκανε όσον αφορά το μπάσκετ ήταν να εμφανίζεται κάποιες φορές σε σεμινάρια προπονητικής και να μαθαίνει(πιθανότατα…) στους καινούργιους πως μπορούν να παραμένουν ψύχραιμοι.\n\nΠέθανε το 2015 από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου αλλά η κληρονομιά που αθόρυβα άφησε πίσω του θα μένει για μια ζωή…\n\n \n\nΌταν ο “Βούδας” κράτησε τις ΗΠΑ κάτω από τους 100 πόντους…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=FL47w_N5CHs?w=728

Στέλλα Γουόλς. Η χρυσή Ολυμπιονίκης διέθετε ανδρικά γεννητικά όργανα!

Στέλλα Γουόλς. Η χρυσή Ολυμπιονίκης διέθετε ανδρικά γεννητικά όργανα!

\n \n\nΣτις 4 Δεκεμβρίου του 1980 μια γυναίκα έπεσε νεκρή από αδέσποτη σφαίρα, κατά τη διάρκεια μιας ένοπλης ληστείας σε εμπορικό κέντρο στο Κλίβελαντ του Οχάιο. Ήταν η Πολωνή Στέλα Γουόλς που είχε δοξάσει τη χώρα της τη δεκαετία του ’30 με τις διακρίσεις της στους Ολυμπιακούς Αγώνες.\n\nΟ θάνατός της βύθισε στο πένθος τόσο την Πολωνία όσο και την Αμερική, καθώς είχε πάρει την αμερικανική υπηκοότητα. Ταυτόχρονα όμως έγινε μια αποκάλυψη που σόκαρε.\n\nΚατά τη νεκροψία αποδείχτηκε ότι η ολυμπιονίκης διέθετε αντρικά γεννητικά όργανα, αλλά χρωμοσώματα και των δύο φύλων (ΧΧ κ’ ΧΥ), γεγονός που έκανε τους επιστήμονες να μην μπορούν να καθορίσουν με σαφήνεια το φύλο της. Στο φάκελο της εξέτασής της οι γιατροί τη δήλωσαν ως\n

«ερμαφρόδιτη σπάνια ιατρική κατάσταση, όπου συνυπάρχουν γυναικεία και αντρικά σεξουαλικά όργανα».

\nΓια τον λόγο αυτό, δεν τις αφαιρέθηκαν τα μετάλλια και οι τίτλοι που είχε κατακτήσει στον γυναικείο αθλητισμό. Η αποκάλυψη σόκαρε, όχι μόνο γιατί ο ερμαφροδιτισμός ήταν θέμα ταμπού για την εποχή, αλλά και γιατί η ίδια η Γουόλς είχε κατηγορήσει τη συναθλήτριά της Έλεν Στέφενς, που την είχε κερδίσει στους Ολυμπιακούς του 1936, ότι ήταν άντρας!\n

Τα παιδικά χρόνια και η καταξίωση της Γουόλς στον αθλητισμό

\nΗ ολυμπιονίκης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1911 στην ανατολική Πολωνία, αλλά εξαιτίας της πολιτικής αναταραχής, οι γονείς της αποφάσισαν να μετακομίσουν στην Αμερική. Το όνομά της ήταν Στανισλάβα Βαλασίεβιτς και στην Πολωνία τη φώναζαν Στάσα.\n\nΌταν μετανάστευσαν στην Αμερική, η μητέρα της αποφάσισε να τη φωνάζει Στέλλα. Παράλληλα με το σχολείο της, άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό. Το ταλέντο της φάνηκε αμέσως. Σε ηλικία 16 ετών δήλωσε συμμετοχή με τις ΗΠΑ, στους Ολυμπιακούς αγώνες που θα γίνονταν την επόμενη χρονιά, αλλά δεν έγινε δεκτή, καθώς δεν είχε λάβει ακόμη την αμερικανική υπηκοότητα.\n\nΗ Βαλασίεβιτς έπρεπε να περιμένει μέχρι να κλείσει τα 21 της χρόνια για να πάρει την υπηκοότητα και έτσι θα έχανε και τους επόμενους αγώνες. Η αμερικανική ολυμπιακή επιτροπή, καθώς ήταν σίγουρη για τη διάκριση της αθλήτριας, αποφάσισε να παρακάμψει τη γραφειοκρατία και να της δώσει την υπηκοότητα για να μπορέσει να αγωνιστεί στο Λος Άντζελες το 1932. “Ομως καραδοκούσαν και οι συμπατριώτες της.\n\nΈτσι, λίγες ημέρες πριν ορκιστεί Αμερικανίδα, η Βαλασίεβιτς, που είχε αλλάξει το επίθετό της σε Γουόλς, δέχτηκε μια δελεαστική πρόταση από τη γενέτειρά της. Της πρότειναν μια θέση στην πολωνική πρεσβεία της Ουάσινγκτον με τον όρο να αγωνιστεί για λογαριασμό της Πολωνίας. Η Γουόλς δέχτηκε και κέρδισε άνετα το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα, με χρόνο 11’’9, που ήταν και παγκόσμιο ρεκόρ.\n

Η ήττα στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου και η κατηγορία για τη συναθλήτριά της

\nΜέχρι τους επόμενους Ολυμπιακούς αγώνες στο Βερολίνο, η Γουόλς παρέμεινε η πιο δημοφιλής αθλήτρια στη χώρα της. Στους αγώνες σημείωσε χρόνο 11’’7 αλλά ηττήθηκε από την αφροαμερικανίδα Έλεν Στέφενς, γεγονός που την έκανε έξαλλη.\n\nΜην μπορώντας να πιστέψει την ήττα της, κατηγόρησε τη συναθλήτριά της για παραπλάνηση, λέγοντας πως ήταν άντρας. Η Στέφενς υποβλήθηκε σε ντροπιαστική εξέταση για να διαπιστωθεί το φύλο της, η οποία επιβεβαίωσε ότι ήταν γυναίκα, όπως είχε δηλώσει.\n\nΤο περιστατικό, σε συνδυασμό με την ανδροπρεπή εμφάνιση της Γουόλς και το γεγονός ότι κέρδιζε με ευκολία τους αγώνες, έκανε τους δημοσιογράφους της εποχής να αφήσουν υπονοούμενα ότι αυτό για το οποίο κατηγορούσε την Στέφενς ήταν στην πραγματικότητα το δικό της μυστικό.\n\nΈτσι εξετάστηκε και η ίδια, αλλά οι γιατροί κατέληξαν ότι ήταν γυναίκα.\n\nΤο θέμα έκλεισε και η Γουόλς συνέχισε την αθλητική καριέρα της κανονικά. Την αμερικανική υπηκοότητα πήρε τελικά το 1947 όταν οι Σοβιετικοί έκαναν κομμουνιστική την Πολωνία. Την ίδια εποχή, παντρεύτηκε τον πυγμάχο Νιλ Όλσεν και πρόσθεσε το επίθετό του στο δικό της.\n\nΜε το όνομα, Στέλα- Γουόλς –Όλσεν έμεινε γνωστή στην ιστορία. Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας πιστοποιητικά γεννήσεως της Γουόλς, που φέρουν το αντρικό όνομα Στέφαν Βαλασίεβιτς, γεγονός που έκανε πολλούς να ισχυριστούν ότι η καριέρα της αθλήτριας χτίστηκε πάνω σε μια απάτη.\n\nΩστόσο, η γνησιότητα των εγγράφων αμφισβητήθηκε και το ζήτημα αν πρέπει να της αφαιρεθούν οι τίτλοι, έστω και μετά θάνατον, δεν θεωρείται λήξαν….\n\n \n\n( Πηγή: Μηχανή του Χρόνου )\n \n\n

Πίπεν. Ο “Εφιάλτης” του Κούκοτς λόγω Κράουζε

Πίπεν. Ο "Εφιάλτης" του Κούκοτς λόγω Κράουζε

\n\nΤο να σταθεί ένας παίκτης από την Ευρώπη στον ”μαγικό κόσμο” του NBA ήταν πάντοτε πολύ δύσκολο. Ειδικά στην δεκαετία του ’90 όμως το να παίξει κάποιος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ήταν μεγάλο κατόρθωμα, καθώς εκείνη την εποχή αγωνιζόντουσαν πάρα πολλά από τα ”ιερά τέρατα”.\n\nΓια τον Κροάτη Τόνι Κούκοτς αυτό το ταξίδι, που έμελλε στην συνέχεια να τον καταξιώσει και να του χαρίσει τίτλους δίπλα στον Μάικλ Τζόρνταν, ξεκίνησε πριν καλά-καλά ”πατήσει” το πόδι του στο NBA…\n

Επιλογή του Γενικού Διευθυντή Τζέρι Κράουζε

\nΣτα χρόνια που αγωνιζόταν στην Ευρώπη ο Τόνι Κούκοτς ”έλαμπε” δίπλα σε άλλους μελλοντικούς αστέρες του NBA(π.χ. Ράτζα) με τα χρώματα της Γιουγκοπλάστικα με την οποία κατέκτησε 3 σερί Πρωταθλητριών(1989, 1990, 1991).\n\nΤο 1990 επελέγη στο ντραφτ από τον Γενικό Διευθυντή των Σικάγο Μπουλς, Τζέρι Κράουζε, αλλά ο ίδιος θέλησε να μείνει στην Ευρώπη μέχρι το 1993 για να ”ωριμάσει” περισσότερο μπασκετικά. Όπως είπαμε η επιλογή παικτών από την Ευρώπη δεν ήταν ακόμα συνηθισμένη…\n

Ο Κούκοτς στο μάτι του κυκλώνα!

\nΓια την κορυφαία ομάδα του NBA εκείνη την εποχή, η παραπάνω είδηση αποτελούσε και μίνι-έκπληξη. Αυτό όμως που προκάλεσε την οργή των Τζόρνταν-Πίπεν δεν ήταν το γεγονός ότι ο Κράουζε ήθελε να φέρει Ευρωπαίο.\n\nO Πίπεν που είχε εξελιχθεί σε σούπερσταρ-παίχτη, δεσμευόταν ακόμα με το αρχικό συμβόλαιο των $750,000 και προσπαθούσε να το επαναδιαπραγματευτεί ώστε να πάρει τα χρήματα που αναλογούσαν στην προσφορά του.\n\nΟ Κράουζε όμως ήταν ανένδοτος, καθώς οι Μπουλς ήταν μόλις $1.5 εκ. κάτω από το όριο του Salary Cup και ήθελε να κάνει χώρο για τον “άσημο” νεαρό Κούκοτς που έπαιζε στην Ιταλία και του έδινε “γη και ύδωρ” και κατά συνέπεια και μεγαλύτερο συμβόλαιο από τον Πίπεν, ο οποίος αν και σούπερσταρ πλέον, παρέμενε με το αρχικό.\n\nΟ Κράουζε, όπως γράψαμε στο άρθρο “Μάικλ Τζόρνταν-Τζέρι Κράουζε.Η Μεγάλη Κόντρα!“, ήταν “κόκκινο πανί” για τον Τζόρνταν και τους προσκείμενους σε αυτόν(πχ. Πίπεν) ήδη από το 1988, οπότε αυτό ήταν κάτι που το δίδυμο Τζόρνταν-Πίπεν δεν μπορούσε να το δεχτεί με τίποτα!!\n\nΧαρακτηριστική είναι η δήλωση του Μάικλ Τζόρνταν για το γεγονός:\n

“Ο Κράουζε φέρθηκε σαν πατέρας που ξαφνικά αποκτάει ένα καινούργιο παιδί και του δείχνει μεγαλύτερη αγάπη απ’ότι στα άλλα”.\n\n”Ήταν απαίσιο! Ο Σκότι έχει αποδείξει τι μπορεί να προσφέρει στο NBA, ενώ ο Κούκοτς όχι!”

\nΤελικά, όταν ήταν οριστικό ότι ο Κούκοτς θα παρέμενε στην Ιταλία, ο Κράουζε δέχτηκε να επαναδιαπραγματευτεί και ο Πίπεν πήρε τα χρήματα που του άξιζαν, κάπου $3 εκ. τον χρόνο.\n \n

Η τιμωρία του Κράουζε στο πρόσωπο του Κούκοτς

\nΓια κακή τύχη του Κούκοτς, η μοίρα έμελλε να τους φέρει αντίπαλους. Το 1992 η ανίκητη ομάδα των ΗΠΑ (Ντριμ-Τιμ Ι) αντιμετώπισε την Κροατία στην φάση των ομίλων, στα πλαίσια της Ολυμπιάδας της Βαρκελώνης.\n\nΕκείνος ο αγώνας ήταν μια καλή ευκαιρία για τους δύο σούπερσταρ να ”βγάλουν τα απωθημένα τους” και να δείξει ο Πίπεν στον Κράουζε ότι εκτίμησε λάθος.\n\nΟ Σκότι Πίπεν δήλωσε πριν το ματς:\n

“Θα τον μαρκάρουμε ακόμα και στον πάγκο”\n\n”Θα του προσφέραμε την χειρότερη εμπειρία της ζωής του”

\nΟ σκοπός ήταν ένας: Ο Κούκοτς να μην βάλει πόντο και να του δείξουν (και κατ’επέκταση στον Κράουζε) ποιος είναι το “αφεντικό”!Πίπεν. Η εφιαλτική βραδιά του Κούκοτς\n

Τι έγινε τελικά

\nΟ αγώνας έληξε με διαφορά 33 πόντων υπέρ των ΗΠΑ αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Ο Κούκοτς είχε ίσως τη χειρότερη μπασκετική του εμπειρία και δεν μπορούσε σχεδόν ούτε να ακουμπήσει την μπάλα.\n\nΠαρόλα αυτά όμως, κατάφερε να σκοράρει 4 πόντους, κάτι που ξενέρωσε λίγο το δίδυμο, αλλά με 2/11 σουτ και 7 λάθη, αποτέλεσμα της εξοντωτικής άμυνας.\n\nΤο ”φιλμ” του αγώνα αντικατοπτρίζεται στις παρακάτω δηλώσεις…\n\nΜάτζικ Τζόνσον:\n

”Τους έβλεπα και τους δύο να διψάνε για αίμα όταν έβλεπαν τον Κούκοτς”

\nΚαρλ Μαλόουν: \n

“Από την αρχή τσακωνόντουσαν ποιος θα τον πρωτομαρκάρει”

\nΣκότι Πίππεν:\n

”Θέλαμε να τον ”μάθουμε” τι σημαίνει NBA”\n\n”Ήμουν αγχωμένος πριν το παιχνίδι. Ήθελα να τον κρατήσω στο μηδέν και να τον ντροπιάσω. Δυστυχώς δεν μπορώ να φέρω στο παρκέ τον Κράουζε. Του έδωσα το χέρι (σ.σ του Κούκοτς) πριν και μετά το παιχνίδι. Δεν υπάρχει κάτι προσωπικό μεταξύ μας.”\n\n”Ήθελα όλος ο πλανήτης να μας δει αντιμέτωπους. Έπρεπε να του παραγγείλω(σ.σ του Κράουζε) μια τεράστια ΤV για να το δει.”

\nΜάικλ Τζόρνταν:\n

”Είμαι σίγουρος ότι ο Σκότι θα πάρει το φιλμ του αγώνα και θα το στείλει στον Τζέρι. Είμαι σίγουρος ότι ο Τζέρι είναι κάπου και παρακολουθεί.”

\nΤόνι Κούκοτς:\n

”Νόμιζα ότι ήθελαν να με πετάξουν έξω από το γήπεδο. Εκείνο το βράδυ κατάλαβα για τα καλά το NBA…”

\nΠάντως εκείνη η βραδιά μακροπρόθεσμα έκανε καλό στον Κούκοτς. Ο ίδιος αποτέλεσε άνα πολύ σημαντικό κομμάτι της δεύτερης δυναστείας των Μπουλς (1996-98) και δίπλα στους ( συμπαίκτες πια…) Τζόρνταν-Πίπεν έγραψε με ”χρυσά γράμματα” την δική του ιστορία στο NBA…\n

Το “μάθημα”

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=s2k2yTOpcQ8?w=728\n

Κούκοτς και Μπουλς

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=6nIk9XiHrMI?w=728\n

Το “θαύμα στον πάγο” ! Χόκεϊ, ΗΠΑ-ΕΣΣΔ,1980.

Το "θαύμα στον πάγο" ! Χόκεϊ, ΗΠΑ-ΕΣΣΔ,1980.

\n \nΟ αγώνας χόκεϊ επί πάγου, ΗΠΑ – ΕΣΣΔ το 1980, έμεινε στην ιστορία ως “θαύμα στον πάγο” και θεωρείται ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του αθλητισμού!\n\n \n\nΠεριπτώσεις αθλητισμού όπου η ψυχή “νικάει” τις φυσικές ικανότητες έχουμε δει αρκετές φορές. Μερικές φορές όμως χρειάζεται κάτι παραπάνω και από αυτό προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος, ακόμα και αυτό που λέμε “να συνωμοτήσουν τα άστρα”.\n\nΣτην περίπτωση της ομάδας χόκεϊ των ΗΠΑ το 1980 κάτι τέτοιο μπορούμε να πούμε ότι συνέβη και τελικά έγινε και…ταινία.\n

Ερασιτέχνες εναντίον “Ρώσικης αρκούδας”

\nΗ ομάδα χόκεϊ των ΗΠΑ θα αντιμετώπιζε την ομάδα της Σοβιετική Ένωσης στα πλαίσια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1980, στο Λέικ Πλάσιντ, Νέα Υόρκη .\n\nΓια τον ρόλο του φαβορί δεν υπήρχε αμφιβολία καθώς οι Αμερικανοί ήταν ταλαντούχοι μεν – ερασιτέχνες σε συλλογικό επίπεδο δε, ενώ οι Σοβιετικοί είχαν κατακτήσει 6 χρυσά στις προηγούμενες 7 Ολυμπιάδες (4 σερί από το 1964) έχοντας 27 νίκες 1 ισοπαλία και μια ήττα.\n\nΤο μόνο πλεονέκτημα που είχαν οι ΗΠΑ ήταν η υποστήριξη της εξέδρας καθώς ο αγώνες γινόντουσαν στην Νέα Υόρκη…\n

Αγώνας στην σκιά του ”ψυχρού πολέμου” και αγωνιστικά…προεόρτια.

\nΤο παιχνίδι ήταν μια καλή ευκαιρία για τους Σοβιετικούς να πετύχουν έναν θρίαμβο απέναντι στους Αμερικανούς και να πάρουν μια εκδίκηση για το μποϊκοτάζ που ετοίμαζαν οι τελευταίοι στους Ολυμπιακούς που θα γινόντουσαν το καλοκαίρι στην Μόσχα(λόγω της Σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν τον Δεκέμβρη του 1979).\n\nΉταν άλλη μια κόντρα στα πλαίσια του ”ψυχρού πολέμου” μεταξύ των 2 χωρών. Στις 9 Δεκεμβρίου μάλιστα τους διέλυσαν σε φιλικό που έγινε στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν της Νέας Υόρκης με 10-3.\n \n \n \n

Το ”θαύμα στον πάγο”

\nΠριν πάντως από το επίσημο παιχνίδι που θα γινόταν στις 22 Φεβρουαρίου στο Olympic Center της Νέας Υόρκης, οι Αμερικάνοι είχαν δείξει ότι διαθέτουν σθένος και πάθος καταφέρνοντας να φτάσουν στην “ζώνη των μεταλλίων”(κέρδισαν το φαβορί της 2ης θέσης Τσεχοσλοβακία και κατά σειρά τις Νορβηγία, Ρουμανία και Δυτική Γερμανία).\n\n

Χόκεϊ, ΗΠΑ-ΕΣΣΔ,1980. Το
Χόκεϊ, ΗΠΑ-ΕΣΣΔ,1980. Το “θαύμα στον πάγο” !
\n\nΌλοι ήταν ευχαριστημένοι αλλά οι ίδιοι οι παίκτες και ο προπονητής τους Χέρμπ Μπρουκς έκρυβαν την μεγαλύτερη έκπληξη που δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε ο πιο αισιόδοξος απέναντι στους Σοβιετικούς.\n\nΑκολουθώντας πιστά τις οδηγίες του κόουτς (παιχνίδι σε ανοιχτό γήπεδο με αρκετή σωματική επαφή) κατάφεραν να αποσυντονίσουν την “αρκούδα” και να αντέξουν στο ανελέητο “σφυροκόπημα”.\n\nΠροηγήθηκαν 4-3 δέκα λεπτά πριν το τέλος και παρά την απειρία τους άντεξαν μέχρι το τέλος. Η νίκη ήταν απίστευτη και έμεινε στην ιστορία ως “θαύμα στον πάγο”.\n\nΟι δηλώσεις του κόουτς Μπρουκς το αποδεικνύουν:\n

“Για ένα σύνολο κολεγιόπαιδων, το να νικούν την κορυφαία ομάδα που έπαιξε ποτέ χόκεϊ επί πάγου, ήταν το καλύτερο συναίσθημα. Αν παίζαμε δέκα φορές κόντρα σε εκείνη την ομάδα, θα χάναμε και τις δέκα. Εκείνο το βράδυ έγινε σύζευξη αστέρων”

\nΆλλη μια απόδειξη ήταν το γεγονός ότι έγινε και ταινία για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=qYscemhnf88&w=728\n

Η ταινία για το “θαύμα στον πάγο” !

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=mkCOgwJ_dMY&w=728\n \n \n 

Γιουγκοσλαβία-ΗΠΑ top 5…

Η Γιουγκοσλαβία και οι ΗΠΑ αποτελούν ,αναμφισβήτητα, τις δύο κορυφαίες μπασκετικές σχολές στον πλανήτη. Η ”μεγάλη των πλάβι” σχολή, ακόμα και μετά την διάσπασή της Γιουγκοσλαβίας το 1991 και την μη συμμετοχή της σε καμία διοργάνωση έως το 1995, εξακολουθεί να αποτελεί την ”γενέτειρα” ταλέντων που πολλές φορές καταλήγουν στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Από την άλλη οι ΗΠΑ θα είναι πάντα στην κορυφή του μπασκετικού χάρτη γιατί πολύ απλά αποτελούν το όνειρο κάθε μπασκετμπολίστα στον κόσμο. Τα παραπάνω αποτυπώνονται ,με τον καλύτερο τρόπο,μέσω των Εθνικών ομάδων τους .οι οποίες έχουν κατακτήσει 10 παγκόσμια στο σύνολο (5 η καθεμία). Οι συναντήσεις τους σε Εθνικό επίπεδο είχαν πάντα ξεχωριστό ενδιαφέρον είτε όταν οι ΗΠΑ παίζαν με κολλεγιόπαιδα (έως το 1992 που άρχισαν να στέλνουν επαγγελματίες) και η Γιουγκοσλαβία αγωνιζόταν ως ενωμένη, είτε όταν η τελευταία διασπάστηκε και αγωνίστηκε ως Σερβία ενώ ταυτόχρονα οι ΗΠΑ αγωνίζονταν με επαγγελματίες.Ας θυμηθούμε 5 χαρακτηριστικές αναμετρήσεις.\n\n1)Το 1967  η ενωμένη Γιουγκοσλαβία του μεγάλου Ραντιβόι Κόρατς(προς τιμήν του πήρε και την ονομασία το παλιό κύπελλο Κόρατς,σημερινό Eurochallenge) κερδiζει τις ΗΠΑ με 73-72 στο Μουντομπάσκετ του Μοντεβιδέο. Ο αγώνας δεν ήταν νοκ-άουτ καθώς τότε ίσχυε το σύστημα της βαθμολογίας αλλά με αυτήν την νίκη οι Γιουγκοσλάβοι ”έσβησαν”’ κάθε μαθηματική ελπίδα των Αμερικάνων.(λίγες μέρες μετά έχασαν στο αποφασιστικό παιχνίδι από την Σοβιετική Ένωση και τελικά τερμάτισαν δεύτεροι ενώ οι Σοβιετικοί πήραν το χρυσό)\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=eWCi20Fnyog\n\n2)Το 1990 , η μεγάλη Γιουγκοσλαβία των Πέτροβιτς,Ντίβατς ,Κούκοτς και σία αντιμετώπισαν τα κολλεγιόπαιδα των ΗΠΑ(του τότε νεαρού Αλόνζο Μόρνινγκ) στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Αργεντινής. Νικήτρια ήταν γι’άλλη μια φορά η Γιουγκοσλαβία με 99-91 , η οποία στον τελικό νίκησε την Σοβιετική Ένωση και πήρε το χρυσό.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=8VbiIgXMDJo\n\n3)Στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα το 1996, η ,διασπασμένη πλέον Γιουγκοσλαβία αντιμετώπισε τις ΗΠΑ (ή αλλιώς Dream-Team 3) στον τελικό. Αν και όλοι περίμεναν εύκολη επικράτηση των επαγγελματιών του ΝΒΑ (Ολάζουον,Ρόμπινσον,Ο’Νιλ, Πίπεν και δεν συμμαζεύεται..) εντούτοις οι ηρωικοί Σέρβοι πάλεψαν σαν λιοντάρια μέχρι και το 28′ (σκορ 47-50) αλλά η τραβηγμένη αποβολή του Ντίβατς με 5 φάουλ έκρινε οριστικά το παιχνίδι υπέρ των ΗΠΑ ΜΕ 95-69.Σ’εκείνο το ματς ξεχώρισαν οι Πάσπαλιε και Μποντίρογκα για το θράσος τους απέναντι στους ΝΒΑερς…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=7G366oiUals\n\n4)Στ0 Μουντομπάσκετ που έγινε στην Ινδιανάπολις το 2002, η Γιουγκοσλαβία, με τον μεγάλο Ντίβατς να κάνει την τελευταία του εμφάνιση , νίκησε τις ΗΠΑ στα προημιτελικά με 81-78 αν και είχε βρεθεί πίσω με 10 πόντους. Ήταν το δεύτερο σοκ σ’εκείνη την διοργάνωση (και το καθοριστικό καθώς πρώτη φορά επαγγελματική ομάδα του ΝΒΑ δεν θα έπαιρνε καν μετάλλιο)για τους επαγγελματίες του ΝΒΑ, καθώς είχε προηγηθεί η ήττα από την Αργεντινή. Ήταν επίσης και ο τελυταίος τίτλος της Σερβίας σε οποιαδήποτε διοργάνωση.\n\n5)Τέλος, η μοναδική φορά που αυτές οι δύο ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες σε τελικό ,έμελλε να γίνει το 2014 στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας το 2014. Σ’εκείνο το ματς η διαφορά κλάσης ήταν τεράστια και οι ΗΠΑ κέρδισαν με το εντυπωσιακό 129-92 την πολλά υποσχόμενη Σερβία ,η οποία έδειξε ότι στο μέλλον μπορεί να θυμίσει κάτι από τα παλιά…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=8n8H_JabvdY\n\n \n\n \n\n \n\n 

Ο μεγάλος “κόουτς Κ” Σιζέφσκι…

Όταν το 2006 η Ελλάδα κέρδιζε τις ΗΠΑ στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας , ο κόουτς της Αμερικής Σιζέφσκι δήλωνε ”Πολλά συγχαρητήρια στον κόουτς Γιαννάκη ,όταν θα τον συναντήσω θα του δώσω μια μεγάλη αγκαλιά”. Ήταν ένα μικρό δείγμα του πόσο sportsman είναι αυτός ο μεγάλος προπονητής με τα τόσα επιτεύγματα και την τόσο μεγάλη ιστορία με την Εθνική των ΗΠΑ,μια ιστορία που γράφεται με δόσεις αλλά σχεδόν πάντα με επιτυχία.\n\nΩς προπονητής κολλεγιακής ομάδας, ο Σιζέφσκι είναι ”ταγμένος” Ντιούκ από το 1980 έως σήμερα. Στις 20  Μαρτίου του 2011 πέτυχε με το Ντιουκ την 900η του νίκη και έγινε μόλις ο δεύτερος κόουτς μου πετυχαίνει αυτόν τον αριθμό σε επίπεδο κολλεγιακού πρωταθλήματος ενώ λίγους μήνες μετά,στις 15 Νοεμβρίου 2011, έφτασε τις 903 ξεπερνώντας τον (προπονητή του όσο ήταν παίκτης στον στρατό) Μπομπ Νάιτ. Επίσης ,με το Ντιουκ, έχει κερδίσει 4 πρωταθλήματα (1991,1992,2001,2010)\n\nΗ παρουσία του στην Εθνική των ΗΠΑ ξεκίνησε το 1987,κερδίζοντας ασημένιο μετάλλιο στην Πανεπιστημιάδα του ίδιου έτους,εν συνεχεία χάλκινο στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής το 1990 και ασημένιο την ίδια χρονιά στους ”Αγώνες καλής θέλησης”. Επέστρεψε μετά από 16 χρόνια ,το 2006 ,όπου στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο ,χάνοντας όπως είπαμε στον ημιτελικό από την Εθνική μας.Από κει και πέρα όμως τα ”σάρωσε” σχεδόν όλα .Χρυσό  σε δύο Ολυμπιάδες το 2008 και το 2012 και χρυσό σε Μουντομπάσκετ το 2010, φτάνοντας το ρεκόρ του (από το 2006) σε 63-1. Επίσης ήταν και βοηθός του Τσακ Ντέιλι στην ”μυθική” Ντριμ Τιμ 1 το 1992.\n\nΤέλος ,σε ατομικές διακρίσεις ,έχει κερδίσει πάρα πολλά ,με αποκορύφωμα την μετονομασία του γηπέδου του Ντιουκ από ”Cameron Indoor Stadium” σε ”Coach K Stadium”, από την ίδια την ομάδα προς τιμήν του..\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=smleweIwseQ\n\nΣτο παρακάτω βίντεο βλέπουμε ένα φιλικό της χρυσής Εθνικής μας του ’87 με το Ντιουκ του Σιζέφσκι.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=VjL9nq4__TQ\n\n 

Το ”τελευταίο τανγκό” για την μεγάλη Αργεντινή…

Η εμφάνιση της Αργεντινής στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίαςτο 2014, και ο αποκλεισμός της στους ”16” έμοιαζε κάτι σαν ”αποχαιρετισμό στα όπλα” μιας ”χρυσής” γενιάς. Η γενιά αυτή ,αποτελούμενη από τους σταρ Τζινόμπιλι, Σκόλα, Γκουτιέρες, Χέρμαν, Πρινιόνι, Ντελφίνο, Ομπέρτο και κάποιους άλλους πολύ καλούς παίκτες , κατάφερε μέσα σε μια δεκαετία (2002-2012) να πετύχει ότι δεν είχε πετύχει το αργεντίνικο μπάσκετ όλα τα προηγούμενα χρόνια.(θυμίζωντας την Εθνική μας που από το 1987 και μετά όλοι ξέρουμε τι πέτυχε).\n\nΑρχίζοντας λοιπόν την ανασκόπηση αυτής της δεκαετίας, ας αναφερθούμε πρώτα απ’όλα στο Μουντομπάσκετ της Ιντιανάπολις το 2002. Εκεί, η Αργεντινή, όχι μόνο έφτασε στον τελικό χάνοντας στην παράταση από την Γιουγκοσλαβία, αλλά έγινε και η πρώτη ομάδα που νίκησε την Αμερική(σε αγώνα ομίλου) ,έχοντας η τελευταία επαγγελματίες παίκτες του ΝΒΑ. Ήταν μια ιστορική βραδιά ,όχι μόνο για την Αργεντινή αλλά και για όλο τον μπασκετικό κόσμο ,αφού φάνηκε για πρώτη φορά ότι οι επαγγελματίες ΝΒΑερς δεν είναι ανίκητοι. Στον τελικό μπορεί να ηττήθηκε στις λεπτομέρειες ,όπως είπαμε, αλλά ο τρόπος που αντιμετώπισε την Γιουγκοσλαβία(η οποία από τότε δεν ξανακατέκτησε τίποτα) έδειξε ότι στο μέλλον θα προσέφερε πολλές συγκινήσεις…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=dvnDFCdTaEc\n\nΤα παραπάνω επαληθεύτηκαν δύο χρόνια μετά στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004, όπου η Αργεντινή , με τον Τζινόμπιλι να οργιάζει έχοντας ως άξιο συμπαραστάτη του τον Σκόλα αλλά και ένα σύνολο πολύ καλών παικτών, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο ,κερδίζοντας μάλιστα πάλι τις ΗΠΑ στα ημιτελικά ενώ στον τελικό υπέταξε την Ιταλία(στους 8 είχε περάσει το εμπόδιο της Εθνικής μας). Σ’αυτό το τουρνουά είχε συμμετάσχει σε μερικά συναρπαστικά παιχνίδια ,όπως το ματς ομίλου με την Σερβία το οποίο κέρδισε με καλάθι του Τζινόμπιλι ακριβώς με την λήξη. Το χρυσό ήταν η κορυφαία στιγμή αυτής της μεγάλης ομάδας…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Zt7sLjXJ_5s\n\nΔύο χρόνια μετά, στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, δεν κατάφερε για λίγο να ανέβει στο βάθρο. Έχασε στον πόντο από την Ισπανία σε έναν συναρπαστικό ημιτελικό ενώ στον μικρό τελικό ηττήθηκε ,μετά από καιρό , από τις ΗΠΑ( οι οποίες προερχόντουσαν από αποκλεισμό στον ημιτελικό από την Εθνική μας και από εκείνο το ματς έως σήμερα είναι αήττητες). Έδειξε όμως ότι πλέον είχε εγκατασταθεί για τα καλά στις κορυφαίες μπασκετικές δυνάμεις.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Fe1u4sv9mZ8\n\nΣτους Ολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008,κατάφερε άλλον έναν άθλο.Μην έχοντας πολλές αξιόλογες λύσεις πέρα από την βασική της πεντάδα(Τζινόμπιλι,Σκόλα,Πριτζιόνι,Ντελφίνο,Ομπέρτο ) και κανα δυό ακόμα παίκτες, η φοβερή Αργεντινή κατάφερε να πάρει το χάλικο μετάλλιο ,όντας πιστή σε ένα ακόμα ραντεβού με την επιτυχία.Στους 8 απέκλεισε πάλι την Εθνική μας ενώ (αφού ηττήθηκε από τις ΗΠΑ στον ημιτελικό) στον μικρό τελικό υπέταξε την Λιθουανία.\n\nΣτις δύο επόμενες διοργανώσεις(Μουντομπάσκετ 2010,Ολυμπιακοί 2012),με τους μεγάλους αστέρες της να είναι πια σε προχωρημένη ηλικία,η Αργεντινή πάλεψε όσο μπορούσε να μείνει στις κορυφαίες θέσεις .Άλλωστε υπήρχε και η κούραση καθώς πολλοί από αυτούς τους παίκτες είχαν διανύσει πολλές μεγάλες σεζόν στο ΝΒΑ και πλέον ,αν και παρέμεναν ”πιστοί στρατιώτες”, ήταν αδύνατο να ανταπεξέλθουν στο απόλυτο. Τελικά η Αργεντινή κστέκτησε την 5η θέση το 2010 και την 4η το 2012, αλλά ήταν πια φανερό ότι η ”χρυσή γενιά ” είχε αρχίσει να ”δύει”…\n\nΗ συμμετοχή της στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας το 2014,και ο αποκλεισμός στους 16 από την Βραζιλία,ήταν και επισήμως το τέλος της δεκαετίας των επιτυχιών ,αλλά πλέον αυτή η χώρα, όντας ψηλά στον πίνακα της FIBA, απέδειξε ότι θα επανέλθει στον δρόμο των επιτυχιών ,΄΄χτίζοντας” πάνω στον Τζινόμπιλι ,τον Σκόλα, τον Ντελφίνο τον Νοτσιόνι και τα άλλα παιδιά…\n\n0

Τα “αιώνια” 3 δευτερόλεπτα του Μονάχου…(ΕΣΣΔ-ΗΠΑ)

Το 1972 ο τελικός του μπάσκετ των Ολυμπιακών αγώνων του Μονάχου βρήκε αντιμέτωπες τα 2 μπασκετικά ”μεγαθήρια” της εποχής, ΕΣΣΔ-ΗΠΑ. Οι τελευταίοι, έως τότε, δεν είχαν χάσει κανένα ματς στους Ολυμπιακούς Αγώνες,έχοντας 7 σερί χρυσά αλλά και γενικότερα 62 σερί νίκες…\n\nΣ’εκείνο τον τελικό, η Σοβιετική Ένωση ήταν μπροστά σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα ,αλλά οι ΗΠΑ, με την στόφα της ανίκητης ομάδας ,πέρασαν μπροστά με 2 βολές του Νταγκ Κόλινς, 50-49 1 δευτερόλεπτο(αρχικά) πριν το τέλος. Τότε συνέβησαν όλα όσα έμειναν στην ιστορία και έβαλαν αυτόν τον αγώνα στο ”πάνθεον” του παγκόσμιου μπάσκετ…\n\nΑρχικά οι Σοβιετικοί, μετά τις βολές του Κόλινς, επανέφεραν άτσαλα την μπάλα με αποτέλεσμα να λήξει ο χρόνος και οι Αμερικανοί να αρχίσουν τα πανηγύρια.Ο διαιτητής του αγώνα ,όμως, έδωσε εντολή να επαναληφθεί η φάση, καθώς, όπως είπε, δεν είχε σφυρίξει την επαναφορά. Η φάση επαναλήφθηκε και η κόρνα της λήξης ακούστηκε όταν δόθηκε η πρώτη πάσα. Τότε ο γενικός γραμματέας της FIBA, Ουίλιαμ Τζόουνς, διέταξε την επανάληψη της φάσης για 3η φορά, με το χρονόμετρο να γυρίζει στα 3 δευτερόλεπτα. Αυτή η φορά ήταν η φαρμακερή… Η μακρινή πάσα του Ιβάν Εντέσκο βρήκε τον ”θρυλικό” Αλεξάντερ Μπέλοφ, ο οποίος σημείωσε το τελικό 51-50 και έδωσε τέλος στη απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ.Την επόμενη μέρα οι ΗΠΑ , σ’ένδειξη διαμαρτυρίας ,δεν παρέλαβαν τα ασημένια μετάλλια ,τα οποία έως σήμερα παραμένουν στο Μόναχο.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=r_5W0yrk39k\n\n

Οι ΗΠΑ διαμαρτύρονται μετά το χαμένο τελικό. Μόναχο 1972
Οι ΗΠΑ διαμαρτύρονται μετά το χαμένο τελικό.

Το “αυτογκόλ θανάτου” του Εσκομπάρ…

Στις 22 Ιουνίου του 1994, στο Μουντιάλ που γινόταν στις ΗΠΑ, διεξήχθη ο αγώνας Κολομβίας-ΗΠΑ ,με απόλυτο φαβορί την πρώτη, η οποία ήταν φαβορί και για πρόκριση στην επόμενη φάση. Στο 34′ του αγώνα όμως ,ένα αυτογκόλ του παίκτη της Κολομβίας, Αντρές Εσκομπάρ, αποδείχτηκε καταδικαστικό γι’αυτήν, η οποία ηττήθηκε τελικά με 2-1. Λίγες μέρες μετά ήρθε και ο αποκλεισμός από τον επόμενο γύρο ,πράγμα που κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφειλόταν σ’εκείνη την ήττα.\n\nΟ ”μοιραίος” παίκτης εκείνου του αγώνα,ο Εσκομπάρ, λίγες μέρες μετά έγραψε ένα άρθρο σε μια εφημερίδα ,όπου προσπαθούσε να απολογηθεί γι’αυτό του το λάθος και έκλεισε το κείμενο με την φράση ”θα σας δω σύντομα γιατί η ζωή δεν τελειώνει εδώ…” .Δυστυχώς όμως η μοίρα είχε άλλη άποψη..\n\nΣτις 2 Ιουλίου 1994, λίγες μέρες μετά τον αποκλεισμό της Κολομβίας ,ο Εσκομπάρ, ενώ βρισκόταν στην πόλη Μεντεγίν της Κολομβίας (από εκεί καταγόταν) και καθώς πήγαινε στο αυτοκίνητό του μετά από μια συνάντηση που είχε σε ένα μπαρ με κάτι φίλους του, πυροβολήθηκε θανάσιμα από 2 άντρες ,αφού πρώτα καβγάδισε μαζί τους, και με έναν ακόμα που δεν πυροβόλησε .(σύμφωνα με μαρτυρίες οι δολοφόνοι φωνάξαν πανηγυρικά ”γκοοοολ” όταν οι σφαίρες βρήκαν τον Εσκομπάρ). Ο ένας δολοφόνος ,αργότερα, αποδείχτηκε ότι ήταν ο οδηγός και σωματοφύλακας των αδερφών Γκαγιόν,γνωστών μορφών του υπόκοσμου της Κολομβίας, οι οποίοι, στον αγώνα που έβαλε το αυτογκόλ ο Εσκομπάρ,είχαν ποντάρει πολλά λεφτά στην νίκη της χώρας τους ,με αποτέλεσμα να ζημιωθούν.\n\nΑξίζει να αναφερθεί ότι ο Αντρές  Εσκομπάρ είχε το ίδιο επώνυμο με έναν από τους πιο γνωστούς ”βαρόνους” ναρκωτικών στην Κολομβία,Πάμπλο ,χωρίς ωστόσο να έχει καμία συγγένεια. Τον τελευταίο τον είχαν δολοφονήσει οι αδερφοί Γκαγιόν λίγους μήνες πριν. Ο θάνατός του τους διευκόλυνε να δολοφονήσουν και τον Αντρε, καθώς ο Πάμπλο Εσκομπάρ ήταν λάτρης του ποδοσφαίρου, ξόδευε πολλά ποσά για να συντηρεί το ποδόσφαιρο στην Κολομβία και σίγουρα δεν θα είχε επιτρέψει να δολοφονηθεί ένας από τους πιο ταλαντούχους παίκτες εκείνης της εποχής…(όλα αυτά περιγράφονται στο ντοκυμαντέρ ”the two escobars”)\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=PHzixowbbYU\n\nΗ οικογένεια του Εσκομπάρ, στην μνήμη του συγγενή τους ,έφτιαξε το ίδρυμα ”Αντρές Εσκομπάρ” το οποίο παρέχει ενίσχυση σε παιδιά φτωχών οικογενειών ώστε να μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=qFjke_ahBYY

Η Εθνική στα Μουντομπάσκετ…

Το Μουντομπάσκετ που θα γίνει στην Ισπανία φέτος θα αποτελέσει την 7η συμμετοχή για την  Εθνική μας σε αυτόν τον θεσμό. Μια συμμετοχή η οποία μπορεί μεν να προήλθε μέσω της λεγόμενης wild-card (ειδική πρόσκληση της ΦΙΜΠΑ σε 7 ομάδες που δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν πρόκριση) ωστόσο κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν εφικτό αν η Εθνική μας δεν είχε αφήσει (και αγωνιστικά) καλές εντυπώσεις στις προηγούμενες 6 συμμετοχές της ,οι οποίες την ανέβασαν στον παγκόσμιο χάρτη του μπάσκετ.\n\nΗ πρώτη συμμετοχή μας σε τελική φάση Μουντομπάσκετ  έγινε στην χώρα που διοργανώνεται και το φετινό ,δηλαδή στην Ισπανία. Η πορεία της Ελλάδας μπορούμε να πούμε ότι ”έστρωσε τον δρόμο” για αυτό που θα ακολουθούσε 1 χρόνο μετά (κατάκτηση Ευρωμπάσκετ 1987 Αθήνα) και ήταν η αρχή της απόλυτης άνθισης του ελληνικού μπάσκετ. Η Εθνική,αφού πρώτα προκρίθηκε στα τελικά με μια επική νίκη στο Έκεντρεβιλ επί της Γαλλίας  (130-126 μετά απο 3 παρατάσεις) ,κληρώθηκε με τις Βραζιλία,Παναμά,Ισπανία,Γαλλία και Νότιο Κορέα. Ξεκίνησε με 2 νίκες (Παναμά,Γαλλία),στην συνέχεια έκανε 2 ήττες (με Ισπανία στον πόντο και Βραζιλία) και έκλεισε την πρώτη φάση με νίκη επί της Κορέας. Στην δεύτερη φάση ηττήθηκε κατά σειρά από Σοβιετική Ένωση, Κούβα και Ισραήλ, παίζοντας τελικά για τις θέσεις 9-12 όπυ κέρδισε Αργεντινή και έχασε από Κίνα για να τερματίσει 10η. Μια θέση που, ενώ σήμερα θα ήταν αποτυχία, τότε ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές για την πρωτάρα Εθνική. Ο Γκάλης ,με 33.5 πόντους μ.ο., ανακηρύχθηκε πρώτος σκόρερ και έδωσε μια πρώτη γεύση παγκοσμίως για το ποιός ήταν(λόγω συγκυριών πάντως δεν ξαναέπαιξε σε Μουντομπάσκετ).\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=hsOuACGMXOI\n\nΤο 1990 η Εθνική κατέβηκε στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής χωρίς τον Γκάλη(λόγω τραυματισμού) και με τις ελπίδες για κάτι καλό μειωμένες (είχε προηγηθεί το αργυρό στο Ευρωμπάσκετ 1989) Φρόντισε όμως να διαψεύσει και με το παραπάνω τα προγνωστικά. Ξεκινώντας την πρώτη φάση (με ΗΠΑ ,Ισπανία και Νότιο Κορέα) έχασε από τις ΗΠΑ στην παράταση,( σε ένα παιχνίδι που δεν μέτρησε κανονικό καλάθι του Γαλακτερού στην λήξη) και εν συνεχεία νίκησε Ισπανία(με τρομερή εμφάνιση του Χριστοδούλου) και Κορέα. Στον επόμενο γύρο έχασε από Γιουγκοσλαβία και Σοβ.Ένωση ,κέρδισε την Βραζιλία και τελικά έπαιξε για τις θέσεις 5-8 ,όπου με 1 νίκη (με την γηπεδούχο Αργεντινή) και μια ήττα(Βραζιλία) κατετάγη 6η και έδειξε να ”απογαλακτίζεται” σιγά-σιγά από τον μεγάλο Γκάλη.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=L3LFEaRYQZ4\n\nΕπόμενος σταθμός της Εθνικής ήταν το παγκόσμιο του Τορόντο ,στο οποίο έμελλε να έχει την υποστήριξη πολλών ομογενών, οι οποίοι ήθελαν να χαμογελάσουν μετά από την αποτυχία της ποδοσφαιρικής ομάδας στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Η Εθνική δεν τους απογοήτευσε… Πέρασε την πρώτη φάση με 2 νίκες(Γερμανία που μας είχε κερδίσει στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 1993 και Αίγυπτο και μια ήττα (Πουέρτο Ρίκο) και στην δεύτερη ,με μια ιστορική νίκη επί του γηπεδούχου Καναδά(ιστορική και για τα πούρα που άναψε ο Φασούλας μετά τον αγώνα στα αποδυτήρια..) και άλλη μια επί της Κίνας προκρίθηκε για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο, στον ημιτελικό (στο τελευταίο αδιάφορο ματς έχασε από την Κροατία).Εκεί ,απέναντι στους NBAερς των ΗΠΑ ήταν από την αρχή καταδικασμένη σε ήττα ,ωστόσο κατάφερε να γίνει η πρώτη ομάδα που δεν δέχτηκε 1οο πόντους από επαγγελματίες Αμερικάνους (σχετικό αφιέρωμα του sportbrio)Στον μικρό τελικό έχασε πάλι από την Κροατία, αλλά η 4η θέση ήταν πια η απόλυτη καταξίωση από το έπος του ’87…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=735m1Ce1_9Q\n\nΤο 1998 , η Εθνική μας ήταν η οικοδέσποινα του Μουντομπάσκετ και με υψηλές βλέψεις,(ακόμα και για χρυσό καθώς οι ΗΠΑ δεν είχαν κατεβάσει επαγγελματίες αλλά ένα σύνολο που αποτελούσαν Αμερικάνοι παίκτες που αγωνίζονταν στην Ευρώπη) Με τον Φασούλα ως τελευταίο εν ενεργεία διεθνή της χρυσή ομάδας του ’87, η Εθνική ξεκίνησε με 3 νίκες στην πρώτη φάση (Καναδά,Ιταλία και Σενεγάλη) ενώ στην επόμενη νίκησε το Πουέρτο Ρίκο και προκρίθηκε στην 8άδα( οι ήττες με Ρωσία  και Γιουγκοσλαβία ήταν αδιάφορες). Εκεί υπέταξε την Ισπανία με ένα καθοριστικό τρίποντο του Μπαλογιάννη(παίκτης-έκπληξη σ’εκείνη την διοργάνωση) αλλά στον ημιτελικό με τον ”κακό μας δαίμονα”, την Γιουγκοσλαβία, ηττήθηκε στην παράταση με 78-73 (αν και είχε προηγηθεί στο 28′ με 12 πόντους, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν πάντως και τα σφυρίγματα των διαιτητών) .Στον μικρό τελικό,κουρασμένη και απογοητευμένη ,έχασε από τις ΗΠΑ και κατετάγη πάλι 4η αφήνοντας μια ”γλυκόπικρη” γεύση σε όλους μας…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=egGhKzVMsT4\n\nΗ απουσία μας από το Παγκόσμιο της Ινδιανάπολις το 2002 αποδείχτηκε ευεργετική…Η Εθνική, μετά από μια στείρα τριετία (1999-2002) έκανε το πιο δυναμικό come-back στην ιστορία της. Η ”αρμάδα” του Παναγιώτη Γιαννάκη( Διαμαντίδης,Σπανούλης,Παπαλουκάς,Σχορτσιανίτης,Τσαρτσαρής και σία) με ”φόρα” από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 2005, πήγε στην Ιαπωνία (τόπος διεξαγωγής του Μουντομπάσκετ 2006) με κρυφό στόχο ένα μετάλλιο. Αφού πέρασε τρένο την πρώτη φάση( 5 νίκες με Κατάρ,Λιθουανία,Βραζιλία,Αυστραλία Τουρκία) προκρίθηκε στους 16 όπου υπέταξε την Κίνα του Γιάο Μινγκ και εν συνεχεία στους 8 την Γαλλία των πολλών NBAερς για να προκριθεί στα ημιτελικά με αντίπαλο τις ΗΠΑ του Λεμπρόν Τζέιμς. Η νίκη απέναντι τους και μάλιστα με κατοστάρα (101-95) αποτέλεσε ίσως την κορυφαία στιγμή του ελληνικού μπάσκετ αλλά και πιθανόν όλου του ελληνικού αθλητισμού. Στον τελικό όμως, με ”άδειο” ρεζερβουάρ από την υπερπροσπάθεια ήρθε η ήττα από την Ισπανία(που δεν είχε τον τραυματία Γκασόλ) με 70-47, μια ήττα που οφειλόταν επίσης στην υπέρμετρη αισιοδοξία που μας έδωσε η νίκη επί των Αμερικάνων( οι οποίοι παρεμπιπτόντως από τότε δεν έχουν χάσει κανένα ματς ,είτε φιλικό είτε επίσημο). Το ασημένιο μετάλλιο όμως και η ιστορική αυτή νίκη έχουν ριζώσει βαθιά στην μνήμη κάθε Έλληνα…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=vdZj5TaW95Y\n\nΣτο τελευταίο Μουντομπάσκετ που διοργανώθηκε στην Τουρκία δεν καταφέραμε ,αναλογιζόμενοι τι μπορούσαμε κάτι σημαντικό. Στην πρώτη φάση, με μέτριες εμφανίσεις πετύχαμε 3 νίκες(Πουέρτο ρίκο,Κίνα και Ακτή Ελεφαντοστού, ενώ ηττηθήκαμε από Τουρκία και Ρωσία,αγώνας που ”ψίθυροι” έλεγαν ότι το χάσαμε για να έχουμε εύκολο αντίπαλο στους 16, κάτι που τελικά δεν έγινε καθώς πέσαμε πάνω στον κακό μας ”δαίμονα” Ισπανία, χάνοντας με 80-72 (τελευταίο ματς του Διαμαντίδη με την Εθνική). Ήταν η αρχή κάποιων πέτρινων χρόνων μιας Εθνικής , η οποία και στις επόμενες διοργανώσεις (Ευρωμπάσκετ 2011,2013 και αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς το 2012) δεν πέτυχε κάτι σημαντικό,αλλά ας μην ξεχνάμε τα πολλά προβλήματα με τραυματισμούς και αλλαγές προσώπων που συνέβησαν αυτήν την 3ετία.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kJM5ymlbi0I\n\n \n\nΜε την ελπίδα λοιπόν τα προηγούμενα χρόνια να αποτελέσουν ”μαθήματα”, ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στην Εθνική μας στο φετινό Μουντομπάσκετ. Δυνατότητες υπάρχουν και με το παραπάνω…\n\n \n\n 

Εκατό, όχι εδώ Dream Team 2 !

Πριν 20 χρόνια, στο Μουντομπάσκετ που έγινε στο Τορόντο του Καναδά, η Εθνική μας ,φτάνοντας στα ημιτελικά , αντιμετώπισε τις ΗΠΑ ,ή αλλιώς Dream Team 2 (συνέχεια της αξέχαστης Dream-Team των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης το 1992). Η παρέα της ”Αγίας Τριάδας” του ελληνικού μπάσκετ (Γιαννάκης,Φασούλας, Χριστοδούλου) είχε πετύχει άλλον έναν άθλο( μετά την κατάκτηση του  Ευρωμπάσκετ  1987 και το ασημένιο μετάλλιο στο αντίστοιχο του 1989) καθώς στην τρίτη μόλις συμμετοχή της Εθνικής μας σε Μουντομπάσκετ φτάναμε στην 4άδα. Φυσικά η Dream Team 2 δεν ήταν δυνατόν, όχι να νικηθεί ,αλλά ούτε καν να ζοριστεί από οποιονδήποτε. Μπορεί να μην είχε την ”λάμψη” της πρώτης , αλλά όταν μιλάμε για παίκτες όπως Μάερλυ, Κέβιν Τζόνσον, Ντομινίκ Ουίλκινς( έπαιξε στον ΠΑΟ το 1996 και κατέκτησε το πρώτο ελληνικό Πρωταθλητριών) ,Αλόνζο Μόουρνινγκ και τον ανερχόμενο τότε Σακίλ Ο’Νιλ, σίγουρα ο καθένας καταλαβαίνει ότι το κυρίως θέμα συζήτησης ήταν αν θα γίνει κανένα καινούργιο ρεκόρ επίθεσης ,άμυνας κοκ..\n\nΚι όμως….Αν και το ματς έληξε με 97-58 υπέρ της Dream Team 2 (είχαμε προηγηθεί 17-14 στα μέσα του α ημιχρόνου) εντούτοις το γεγονός ότι δεν δεχτήκαμε 100 πόντους μας άφησε μια ”γλυκιά” γεύση καθώς έως τότε , σε συναντήσεις ,είτε ομάδων ΝBA με αυτές της Ευρώπης (Mc Donalds open κτλ), είτε της Εθνικής των ΗΠΑ με επαγγελματίες παίκτες απέναντι σε άλλες , το κοντέρ είχε γράψει 32 νίκες με 32 κατοστάρες υπέρ των Αμερικάνων. Ήταν ένα μίνι κατόρθωμα της Εθνικής μας, που έδειξε ότι είναι σκληροτράχηλη και προσπαθεί για το καλύτερο ακόμα και όταν ένα ματς είναι χαμένο πριν ξεκινήσει…\n\nhttp://youtu.be/MW4_mH_YQIc

Η πραγματική ”ομάδα-όνειρο” (Dream Team).

Πριν 22 χρόνια ,στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, έμελλε να μάθουμε για πρώτη φορά τον όρο ”ομάδα-όνειρο”(Dream Team) και να τον καταλάβουμε και στην πράξη. Συγκεκριμένα, το NBA, μετά από κάποιες αποτυχίες των ΗΠΑ (Ολυμπιακοί Σεούλ 1988, Παγκόσμιο 1990) αποφάσισε μια και καλή η ομάδα να αποτελείται από επαγγελματίες και όχι από κολλεγιόπαιδα. Έτσι μάζεψε όλη την ”αφρόκρεμα” εκείνης της εποχής και την έστειλε στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το 1992.\n\nΗ ”αφρόκρεμα αυτή έμελλε να αποτελείται από 12 παίκτες ,10 εκ των οποίων αργότερα μπήκαν στο Hall of Fame του NBA. Τζόρνταν, Τζόνσον, Μπέρντ,  Μπάρκλευ,  Γιούινγκ, Ρόμπινσον, Ντρέξλερ, Στόκτον, Μούλιν ,Μαλόουν,Πίπεν και ο ρούκι εκείνης της χρονιάς Λέτνερ (είχε πάρει την θέση του Αιζαια Τόμας , ο οποίος ”πλήρωσε” μια κόντρα του με τον Τζόρνταν κατά την διάρκεια της σεζόν). Εύλογα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή η ομάδα έπρεπε απλά να εμφανιστεί στο παρκέ για να κερδίσει.\n\nΜπορούμε να πούμε ότι ήταν και η πρωταγωνίστρια εκείνων των αγώνων και όπου εμφανιζόταν το λεωφορείο που τη μετέφερε γινόταν πανικός. Ακόμα και μέσα στο γήπεδο πολλοί παίκτες αντίπαλων ομάδων ζητούσαν απεγνωσμένα ένα αυτόγραφο ή μια φωτογραφία με τους αγαπημένους τους σταρ ,τους οποίους τότε τους έβλεπαν μόνο από την τηλεόραση.(χαρακτηριστικό στιγμιότυπο στον αγώνα ΗΠΑ-Λιθουανία όπου ο ,γνωστός από τη θητεία του στον Ολυμπιακό, Καρνισόβας είχε κάτσει στη γωνία του πάγκου και τράβαγε φωτό τις καλύτερες φάσεις του αγώνα)\n\nΌσον αφορά το αγωνιστικό σκέλος τι να πούμε και τι να αναλύσουμε.. Νίκες κατά σειρά με Αγκόλα, Κροατία, Βραζιλία ,Γερμανία και Ισπανία (όλες με πάνω από 30 πόντους διαφορά και με μ.ο. επίθεσης περίπου 110 ανά παιχνίδι) .Στα προημιτελικά επικράτησε επί του Πουέρτο Ρίκο ενώ στον ημιτελικό διέλυσε την Λιθουανία του Σαμπόνις με 127-76. Στον τελικό με την Κροατία του συγχωρεμένου Ντράζεν Πέτροβιτς, του Ράτζα και του μελλοντικού αστεριού των Μπούλς, Κούκοτς (τον οποίο ”περιποιήθηκαν” καλά οι Τζόρνταν-Πίπεν για να του δώσουν μια γεύση στο τι θα αντιμετώπιζε στο ΝBA) , αν και στο 10 λεπτό βρέθηκαν πίσω 25-23 εντούτοις η κατάληξη ήταν ακόμα μια 30άρα και τελικό σκορ 117-85.\n\nΑπό τότε πολλές ομάδες με επαγγελματίες παίκτες των ΗΠΑ έλαβαν μέρος σε Ολυμπιάδες και Μουντομπάσκετ. Κατά γενική ομολογία όμως , την ”ανατριχίλα” που προκάλεσε  εκείνη η ομάδα ,καμία δεν μπόρεσε καν να την ”ακουμπήσει” ,όπως και τα ρεκόρ (117 μ.ο. πόντων και 33 πόντοι μ.ο. διαφοράς στο τουρνουά)\n\nhttp://youtu.be/ATvVtuf9I7g\n\nhttp://youtu.be/Hhnj-kr9_Zs\n\nhttp://youtu.be/lgLVkcecP8g\n\nΥ.Γ. στην ιστορία έμεινε η δήλωση του Μπάρκλευ πριν από τον πρώτο αγώνα με την Αγκόλα (”δε γνωρίζω τους παίκτες της Αγκόλα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι έχουν μπλέξει άσχημα)

Σιγάλας και ”χάσ’το αγόρι μου”…

Είναι σίγουρο ότι η φωνή του Σκουντή(βάλτο αγόρι μου) στον ημιτελικό Γαλλίας-Ελλάδας το 2005, την ώρα που εκτελούσε ο Διαμαντίδης το νικητήριο τρίποντο, έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη πολλών Ελλήνων. 11 χρόνια πριν όμως και συγκεκριμένα στο Μουντομπάσκετ 1994 είχαμε μια εντελώς αντίθετη κατάσταση.\n\nΗ Εθνική μας, έχοντας πέσει σε όμιλο με Γερμανία, Αίγυπτο  και Πουέρτο Ρίκο, και αφού κέρδισε τις 2 πρώτες, αντιμετώπισε το Πουέρτο Ρίκο, σε έναν αγώνα που μπορούσε ακόμα και να μας αφήσει έξω (αν χάναμε έως 8 πόντους βγαίναμε πρώτοι, από 9-12 δεύτεροι ενώ από 13 και πάνω μέναμε εκτός). Το σκορ βρισκόταν στο 72-63 για το Πουέρτο Ρίκο και με 9 δευτερόλεπτα να μένουν, ο Σιγάλας είχε κερδίσει 2 βολές. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν γνωστό ότι αν χάναμε με 9 πόντους θα παίζαμε σε όμιλο με Αμερική, Ρωσία και Αυστραλία, ο οποίος θεωρητικά ήταν πιο εύκολος από τον άλλο που θα περιείχε Ισπανία, Καναδά(οικοδεσπότες) και Κροατία.\n\nΤο αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει μια περίεργη κατάσταση με τον προπονητή μας Μάκη Δενδρινό , να προτρέπει τον Σιγάλα να χάσει και τις 2 βολές(”σίδερο Γιώργο σίδερο”). Όμως ο τελευταίος ευστόχησε στην πρώτη (δεν διευκρίνισε ποτέ αν ήταν από ανυπακοή ή κατά λάθος). Τελικά δικαιώθηκε , καθώς η μεγάλη έκπληξη που έγινε στον αγώνα Κίνας-Ισπανίας (νίκη των Κινέζων με 78-76) μας έφερε σε εύκολο όμιλο (Κίνα, Καναδάς,Κροατία) από τον οποίο περάσαμε στην τετράδα για πρώτη φορά στην ιστορία μας, στην 3η μόλις συμμετοχή μας σε Μουντομπάσκετ. Είναι αυτό που λένε  ”αν έχεις τύχη διάβαινε”…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ud7htYClorE\n\n 

Ο Clint Dempsey το 6ο γρηγορότερο γκολ !

https://www.youtube.com/watch?v=GGqtb7Y3Q6E\n\nO Clint Dempsey μπήκε στον αγώνα ΗΠΑ-Γκάνα “οπλισμένος από τα αποδυτήρια” κι εξασφάλισε το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα για την ομάδα των ΗΠΑ, σκοράροντας σε μόλις 34(!) δευτερόλεπτα, όπως μετρήθηκε από τη ΦΙΦΑ. Η επίδοση του ποδοσφαιριστή των ΗΠΑ κατατάσσεται στην 6η θέση στον πίνακα με τα γρηγορότερα γκολ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, κάτω από το γκολ του Bernard Lacombe για τη Γαλλία το 1978, στα 31″ και πάνω από το γκολ του Emile Veinante, πάλι για τη Γαλλία, το 1938, στα 35″. Το γρηγορότερο γκολ όλων των εποχών ήταν του Τούρκου Hakan Sukur, ο οποίος χρειάστηκε μόλις 11″ για να σκοράρει στο Μικρό Τελικό της διοργάνωσης εναντίον της οικοδέσποινας Νότιας Κορέας. Αναλυτικά ο πίνακας με τα 10 γρηγορότερα γκολ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου:\n\n1) Hakan Sukur (2002): 11 seconds South Korea\n2) Vaclav Masek (1962): 16 seconds Mexico\n3) Ernst Lehner (1934): 25 seconds Austria\n4) Bryan Robson (1982): 27 seconds France\n5) Bernard Lacombe (1978): 30 seconds Italy\n6) Clint Dempsey (2014): 34 seconds Ghana\n7) Emile Veinante (1938): 35 seconds Belgium\n8) Arne Nyberg (1938): 35 seconds Hungary\n9) Florian Albert (1962): 50 seconds Bulgaria\n10)Adalbert Desu (1930): 50 seconds Peru\n\n

Ο Clint Dempsey έχει μόλις σκοράρει το 6ο γρηγορότερο γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ
Ο Clint Dempsey έχει μόλις σκοράρει το 6ο γρηγορότερο γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ
\n\nΔείτε παρακάτω το γρηγορότερο γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ από τον Τούρκο Χακάν Σουκουρ:\nhttps://www.youtube.com/watch?v=fXNxufuCJbs&feature=youtu.be