Tag: γκάλης

Posted on

Αξέχαστοι τελικοί μπάσκετ της Α1…

\n\nΗ Α1, από την χρονιά ίδρυσης της(1992-93) και την καθιέρωση των πλέη-οφ, έχει “αφήσει” στις μνήμες των φιλάθλων μερικούς τελικούς που για διάφορους λόγους ήταν λίγο παραπάνω αξιοσημείωτοι.\n\nΤην “μερίδα του λέοντος” έχουν οι τελικοί μεταξύ των δύο “αιωνίων” της Αθήνας, αφού την χρονιά που ξεκίνησε η Α1 το μπάσκετ και τα μεγάλα μπάτζετ μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και πλέον τα ντέρμπι για τον τίτλο ήταν μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟ(παίρνοντας την σκυτάλη από τα ιστορικά παιχνίδια του Αλεξανδρείου μεταξύ Άρη-ΠΑΟΚ…).\n\nΠειραιώτες και Αθηναίοι έχουν αναμετρηθεί στους 14 από τους 22 τελικούς που έχουν γίνει.Ας θυμηθούμε γενικά μερικά γεγονότα…\n

1993:Η ανολοκλήρωτη σειρά…

\nΗ πρώτη χρονιά των πλέη-οφ ήταν επεισοδιακή.Ολυμπιακός και ΠΑΟ βρισκόντουσαν στο 2-1 στις νίκες, με τους Πειραιώτες του Πάσπαλιε να θέλουν άλλη μια μέσα στο ΣΕΦ για να στεφθούν πρωταθλητές(για πρώτη φορά από το 1978) απέναντι στον ΠΑΟ του Γκάλη.\n\nΟ αγώνας όμως δεν έγινε ποτέ καθώς ο ιδιοκτήτης του “τριφυλλιού” Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κατέβασε την ομάδα στον 4ο τελικό ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την διαιτησία στον προηγούμενο αγώνα στην Γλυφάδα.\n\nΑποτέλεσμα ήταν οι φίλαθλοι που πήγαν στο γήπεδο να δουν μόνο απονομή και ένα …οικογενειακό διπλό.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=3f1zOpKojVE?w=728\n

1994:Τα “αιώνια” 2,5 δευτερόλεπτα και χωρίς…κάλτσες

\nΟι τελικοί του 1994 έγιναν μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ. Η σειρά ήταν συναρπαστική και θα κρινόταν σε 5ο παιχνίδι στο ΣΕΦ.\n\nΛίγο πριν το τέλος και με το σκορ στο 68-65 υπέρ των γηπεδούχων, ο Σιγάλας κλέβει την μπάλα από τον Πρέλεβιτς και στον αιφνιδιασμό δέχεται ένα σκληρό φάουλ από τον Μπέρι 2.5 δευτερόλεπτα πριν το τέλος.\n\nΑκολουθεί ένα “μείγμα” πανηγυρισμών και επεισοδίων που οδηγεί τους παίκτες του ΠΑΟΚ στο να τρέξουν στα αποδυτήρια.Τελικά, αφού ηρέμησαν τα πνεύματα, επέστρεψαν ίσα-ίσα για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι και να μην μηδενιστεί η ομάδα της Θεσσαλονίκης.\n\nΧαρακτηριστικό ήταν ότι οι 5 που μπήκαν στο γήπεδο δεν φόραγαν καν κάλτσες…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=mY64KQJw15o?w=728\n

1995:Κλέψιμο Σιγάλα και…3ο πρωτάθλημα…

\nΆλλη μια σειρά συναρπαστικών αγώνων μεταξύ των αιωνίων που κρίθηκε στον 5ο τελικό στο ΣΕΦ και συγκεκριμένα στην τελευταία φάση όπου ο Σιγάλας έκλεψε την μπάλα από τον Σοκ, δίνοντας το 3ο σερί πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=jRzhsM8eXAM?w=728\n \n\n

1996:Αντίο του Ιωαννίδη με 35αρα….

\nΤο τελευταίο πρωτάθλημα του Ιωαννίδη με τον Ολυμπιακό επισφραγίστηκε σε 5ο πάλι αγώνα στο ΣΕΦ και μάλιστα με θρίαμβο επί του πρωταθλητή Ευρώπης ΠΑΟ(που αγωνίστηκε σε εκείνο το ματς χωρίς το αστέρι του Ντομινίκ Ουίλκινς, ο οποίος είχε φύγει τις προηγούμενες μέρες για άγνωστους λόγους…) με το ιστορικό 73-38…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=EBvL-fiduZU?w=728\n

1998:Επιστροφή στην κορυφή για ΠΑΟ…

\nΜετά από 14 χρόνια(1984) ο ΠΑΟ επέστρεψε στην κορυφή το 1998, νικώντας τον ΠΑΟΚ με 3-2 νίκες.\n\nΣτον 5ο τελικό στο ΟΑΚΑ είχαμε ιστορικούς πανηγυρισμούς με τον Ράτζα να ανεβαίνει στο τραπέζι της γραμματείας και τον προπονητή Λευτέρη Σούμποτιτς να κρατάει ένα ψεύτικο κύπελλο.\n\nΌλα αυτά 7 δευτερόλεπτα πριν την λήξη…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ZD_JP_HvNY0?w=728\n

1999:”Άλωση” του ΣΕΦ…

\nΤΟ δεύτερο σερί πρωτάθλημα του ΠΑΟ ήρθε με τον πιο “γλυκό” τρόπο για τους πράσινους, οι οποίοι στον 5ο τελικό κέρδισαν τον Ολυμπιακό μέσα στο ΣΕΦ, με πρωταγωνιστές τους Ράτζα και Μποντιρόγκα.\n\nΉταν το πρωτάθλημα “κλειδί” για τα επόμενα που θα κατακτούσε η ομάδα του “τριφυλλιού”…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=SyrRIoa42Lk?w=728\n

2002:Η επική ανατροπή της ΑΕΚ…

\nΗ ΑΕΚ στέφεται πρωταθλήτρια μετά από 32 χρόνια(1970 η τελευταία φορά) νικώντας στους τελικούς τον Ολυμπιακό με τρόπο εκπληκτικό καθώς “γυρίζει” μια χαμένη σειρά από 0-2 σε 3-2…”Κλειδί” ήταν η νίκη της μέσα στο ΣΕΦ με 60-61…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=aIlF7MBJCWk?w=728\n \n\n

2010 και 2013:διακοπές αγώνων και πρωταθλήματα στον ΠΑΟ

\nΤο 2010 και το 2013 οι σειρές μεταξύ των “αιωνίων” της Αθήνας δεν ολοκληρώθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Την πρώτη φορά έγινε διακοπή αγώνα στον 4ο τελικό στο ΣΕΦ 1 περίπου λεπτό πριν το τέλος και με το σκορ να είναι 69-76 υπέρ του ΠΑΟ(που είχε προβάδισμα στις νίκες με 2-1).\n\nΤο ίδιο συνέβη και στον τρίτο τελικό του 2013 με τον ΠΑΟ να προηγείται 76-72 1.26” πριν την λήξη(στις νίκες κέρδιζε με 2-0).\nΔύο άσχημες στιγμές που θύμισαν την ανολοκλήρωτη σειρά του 1993…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=2C34Y0QO0pg?w=728\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=N6MhDqdfkv0?w=728\n\n

Posted on

Μπάσκετ δεκαετία ’90. Η απόλυτη νοσταλγία…

Μπάσκετ δεκαετία '90. Η απόλυτη νοσταλγία...

\n\nΓεννημένος το 1982, ανήκω και εγώ σ’αυτούς που πιθανόν να θυμούνται αμυδρά ένα βράδυ του Ιούνη 1987 που ο πατέρας τους τους πήρε αγκαλιά και τους πήγε στην Ομόνοια, δίχως φυσικά να καταλαβαίνουν τον λόγο που εκείνο το βράδυ όλη η Ελλάδα ήταν έξω και φώναζε, χόρευε και χτύπαγε κόρνες.\n\nΠού να ήξερα και εγώ και άλλοι συνομήλικοι μου ότι θα ευχόμασταν το βράδυ που η παρέα του Γκάλη σήκωνε την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης να ήμασταν λίγο μεγαλύτεροι ώστε να καταλάβουμε καλύτερα τον λόγο που σε όλη την διάρκεια των μαθητικών και μετέπειτα χρόνων μας οι πιο πολλές συζητήσεις μας περιστρεφόντουσαν γύρω από την πορτοκαλί μπάλα…\n\nΟι σημερινοί σαραντάρηδες, που μεγάλωσαν με την ίδια “ανατροφή” σίγουρα το κατάλαβαν νωρίτερα…\n\n

μπάσκετ εθνική 1987
Η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 1987 ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά.
\n

Συζητήσεις στα σχολεία, εγγραφή σε ακαδημίες

\nΜε το που κατέκτησε η εθνική μας την Ευρώπη, το μπάσκετ θύμισε “γίγαντα που κοιμόταν και ξύπνησε”. Θυμάμαι στο σχολείο που πήγαινα, από την πρώτη κιόλας δημοτικού, οι συζητήσεις των μεγαλύτερων περιστρέφονταν γύρω από τα κατορθώματα του Άρη στην Ευρώπη(επαναλαμβάνω δίχως να καταλαβαίνω πολλά αφού μέχρι τα 7 μου νόμιζα ότι ο Γκάλης ήταν ποδοσφαιριστής…!!).\n\nΕννοείται κάθε μπασκέτα ήταν “πιασμένη” και μάλιστα παρακολουθούσα “ομηρικούς καυγάδες” μεταξύ γυμνασιόπαιδων και λυκειόπαιδων για το αν είναι σωστό να έχουν πάντα προτεραιότητα οι μεγαλύτεροι όσον αφορά το ποιος θα έπαιζε.\n\nΜεγαλώνοντας κατάλαβα καλύτερα τα παραπάνω, ειδικά όταν οι γονείς μου με έγραψαν σε ηλικία 10 χρονών στις ακαδημίες μπάσκετ του Πανιωνίου(είμαι και Νεοσμυρνιώτης οπότε ήταν μονόδρομος…).\n\nΘυμάμαι ουρές από γονείς να περιμένουν για να κάνουν το ίδιο… Κοντά, ψηλά, αδύνατα και παχουλά παιδιά με ένα όνειρο τότε να γίνουν ο επόμενος Γκάλης, Χριστοδούλου, Γιαννάκης, Φασούλας και δεν συμμαζεύεται…\n\nΕγώ τότε ανήκα στην τελευταία κατηγορία παιδιών, λόγος άλλωστε που οδήγησε την μάνα μου στο να με γράψει εκεί μπας και χάσω κανένα κιλό. Στην ουσία όμως, άθελα της(και την ευχαριστώ γι’αυτό) μου γνώρισε την μεγάλη μου αγάπη, δηλαδή (όπως είπα και πριν) την “σπυριάρα μπάλα”…\n\nΣτο σχολείο, όταν πήγα γυμνάσιο και μετά, θυμάμαι κάθε μέρα, πριν μπούμε στις τάξεις, να συζητάω με τους συμμαθητές μου για τα ματς κάθε αγωνιστικής και να τα αναλύουμε μέχρι “τελικής πτώσεως”.\n\nΚάθε αγώνας ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη μεσοβδόμαδα μας απασχολούσε πιο πολύ και από το αυριανό διαγώνισμα και μας έφερνε σε “διαμάχη” με τους γονείς μας που μας έλεγαν το “μυθικό”:\n

“Αυτά δεν θα σου δώσουν να φας, κάτσε διάβασε για αύριο”…

\nΝα φάμε ίσως όχι κύριοι γονείς(εκτός κάποιων που τελικά δεν έμειναν στις αλάνες και ασχολήθηκαν επαγγελματικά)αλλά να έχουμε αναμνήσεις που θα μας συνοδεύουν για πάντα ναι οπότε κάντε πιο πέρα και ανοίξτε την τηλεόραση να δούμε τι κάνει ο Πάσπαλι, ο Ουίλκινς και ο Μπέρι(ειδικά ο τελευταίος είναι παίκτης σήμα-κατατεθέν για εμάς…)\n\n \n\n

Δώρα, βιντεοπαιχνίδια και αλάνα…

\nΠεριττό να πούμε ότι το χαρτζιλίκι μας ή τα δώρα που θέλαμε συνήθως ήταν μπασκετικού είδους. Τα πιο καινούργια αθλητικά παπούτσια που διαφήμιζε κάποιος παίκτης(τα Air max του Τζόρνταν ακόμα απωθημένο τα έχω), τα περίφημα περικάρπια για τον ιδρώτα (μερικοί τα φοράγαμε για μόστρα…) και μια καινούργια μπάλα μπάσκετ (μη μου πείτε ότι δεν σκεφτήκατε την Spalding) ήταν τα “αντικείμενα του πόθου μας”.\n\n

παιχνίδι μπάσκετ - NBA LIVE
NBA LIVE ’97
\n\nΑκόμα και στα βιντεοπαιχνίδια κοιτάζαμε το οτιδήποτε είχε σχέση με μπάσκετ(άλλωστε εκείνη την εποχή ήρθε και η έξαρση των NBA JAM & NBA LIVE να μας αποτελειώσει)και μαζευόμασταν σε σπίτια κάνοντας πρωταθληματάκια με φανατισμό μεγαλύτερο απ’τα ματς που βλέπαμε.\n\nΣυνήθως όμως δεν καθόμασταν μέσα. Παίρναμε την μπάλα μας, φοράγαμε τα παπούτσια μας και πηγαίναμε στα ανοιχτά γήπεδα ώστε να ξεδιπλώσουμε το “όποιο” ταλέντο μας, νομίζοντας ίσως ότι βαδίζαμε στα χνάρια του Τζόρνταν, του Μάτζικ και των λοιπών αστέρων του NBA. Ζούσαμε το δικό μας όνειρο και μας έφτανε.\n\nΤο μόνο κακό ήταν ότι, ειδικά το καλοκαίρι που τελειώναμε τα σχολεία και βγαίναμε όλοι έξω, έπρεπε σε κάθε μπασκέτα να περιμένεις ώωωρα μέχρι να παίξεις και αν ερχόταν η σειρά σου να πρέπει να κερδίσεις για να μην κάτσεις και περιμένεις άλλο τόσο.\n\nΌσον αφορά τους διάφορους “ξεχωριστούς τύπους” που συχνάζανε στις μπασκετικές αλάνες, εγώ ξεχώριζα τον “βετεράνο”(50 και άνω με την φράση “ήρεμα αγόρι μου γέροι άνθρωποι είμαστε”, αν κάποιος του έκανε ένα, κατά την γνώμη του σκληρό φάουλ), τον “παρολίγον επαγγελματία που το έφαγαν τα κυκλώματα και οι γκόμενες” και τον “προπονητή” που προσπαθούσε σε μισό γήπεδο (γιατί μονά παίζαμε…) να αναλύσει την κάθε κίνηση…\n\nΌλα αυτά όμως προερχόντουσαν από την αγάπη και το πάθος γι’αυτό το “μαγικό” άθλημα…\n

Ακόμα και στο σπίτι…

\nΗ “τρέλα” μεταδιδόταν πολλές φορές και στα σπίτια καθώς οι λεγόμενες “σπιτικές μπασκέτες”(η παλιά Michael jordan pro ή αυτή με τα μαγνητάκια που κολλάγαμε στον τοίχο…)βρίσκονταν στα τοπ των πωλήσεων.\n\nΜια τέτοια είχα και εγώ και μαζί με τον αδερφό μου κάναμε αγώνες μπάσκετ μέσα στο σπίτι με το δωμάτιο μετά να μην έχει και την καλύτερη…μυρωδιά και τους γείτονες ησυχία.Στα σπίτια που είχαν αυλή ακουγόταν το “ντάπα ντούπα” της πορτοκαλί θεάς”.\n\nΟ Γκάλης και η παρέα του έπρεπε να “πάνε φυλακή” για “έμμεση συμμετοχή σε διατάραξη κοινής ησυχίας…” :-)\n\nμπάσκετ δεκαετία ’90. Η απόλυτη νοσταλγία…\n

Σημερινή κατάσταση και μελαγχολία…

\nΤο παραπάνω άρθρο δεν το έγραψα θέλοντας να δείξω ότι η δική μας εποχή ήταν η πιο αγνή (άλλωστε, κακά τα ψέμματα, ο καθένας για την εποχή του αυτό πιστεύει…) αλλά για να τονίσω τον “πορτοκαλί πυρετό” που υπήρχε την δεκαετία ου ’90. Και δεν μπορώ να μην διαπιστώσω ότι σήμερα, όσες επιτυχίες και να έρθουν από ελληνικές ομάδες, οι συζητήσεις και η αγάπη για το μπάσκετ σίγουρα δεν είναι πια ίδια.\n\nΠλέον, σε πολλά ανοιχτά γήπεδα αντικρίζεις σκουριασμένες μπασκέτες, ελαττωματικά τερέν και πάνω απ’όλα…ερημιά.\n\nΣίγουρα η οικονομική κρίση έχει συμβάλλει στα παραπάνω(που να βρει κάποιος την διάθεση πια…), αλλά για να είμαστε ειλικρινείς η αγάπη εκείνης της δεκαετίας και σε τέτοιον βαθμό ίσως να μην υπάρξει ξανά στο μέλλον. Άλλωστε τα “ωραία κρατάνε λίγο”…\n\nΤo hit που θα τραγουδάμε πάντα…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=9jK-NcRmVcw?w=728\n\n

Posted on

Άρης 1988. Το πρώτο ελληνικό φάιναλ-φορ

Άρης 1988. Το πρώτο ελληνικό φάιναλ-φορ

\n\nΤο ελληνικό μπάσκετ, από το 1987 με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την εθνική μας ομάδα, μας έχει προσφέρει χαρές που ποτέ δεν φανταζόμασταν.Κύπελλα, διακρίσεις, πανευρωπαϊκός σεβασμός και πολλά ακόμα είναι αυτά που η πορτοκαλί μπάλα μας χαρίζει διαρκώς.\n\nΌμως, όπως σε όλους τους τομείς της ζωής, οι πρώτες επιτυχίες είναι αυτές που “μένουν” ανεξίτηλα στην μνήμη αυτών που τις έζησαν αλλά και στους νεαρότερους που τις μαθαίνουν με το πέρασμα του χρόνου.\n\nΚανείς λοιπόν που ασχολείται σοβαρά με το μπάσκετ δεν γίνεται να μην γνωρίζει την πρώτη παρουσία ελληνικής ομάδας σε Φάιναλ-φορ.Ειδικά όταν αυτή ήταν ο Άρης των Γκάλη, Γιαννάκη και Ιωαννίδη…\n

Άρης, 1988. Πρώτη ελληνική συμμετοχή σε φάιναλ-φορ

\nΈνα χρόνο μετά το “χρυσό” Ευρωμπάσκετ, το “νερό” είχε ήδη “μπει στο αυλάκι” για περισσότερες επιτυχίες καθώς η δυναμική του μπάσκετ στην Ελλάδα αυξήθηκε στο κατακόρυφο.\n\nΗ υλοποίηση αυτών των προσδοκιών δεν θα μπορούσε παρά να έρθει μέσω του μεγάλου Άρη ο οποίος είχε ήδη δώσει τα προηγούμενα χρόνια κάποια δείγματα με αποκορύφωμα την πρόκριση στα ημιτελικά του Κόρατς το 1985.\n\nΜε την ομάδα να έχει τον βασικό κορμό (Γκάλης, Γιαννάκης, Φιλίππου, Ρωμανίδης) σταθερό και με καθοδηγητή τον νεαρό και φιλόδοξο Γιάννη Ιωαννίδη οι συνθήκες για μια μεγάλη πορεία στην Ευρώπη φάνταζαν ιδανικές.\n\nΑξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη η χρονιά ήταν η πρώτη που καθιερώθηκε ο θεσμός του Φάιναλ-φορ και έχει μείνει έτσι έως σήμερα.(πριν γινόταν απλά ένας τελικός σε μια προκαθορισμένη έδρα).\n\nΗ διαφορά ήταν ότι τότε συμμετείχαν 8 ομάδες που έπαιζαν όλες μεταξύ τους εντός-εκτός έδρας και οι 4 πρώτες πήγαιναν στην τελική φάση που ήταν φυσικά το Φάιναλ-φορ το οποίο θα διεξαγόταν σε μια συγκεκριμένη πόλη.Ο Άης ήταν μια από αυτές.\n

Πορεία-όνειρο και οι “Άγιες Πέμπτες”…

\nΗ πρώτες μάχες του πρωτόπειρου Άρη απέναντι στα παραδοσιακά “μεγαθήρια” ήταν το κεντρικό θέμα όλης της Ελλάδας.Επειδή οι αγώνες γινόντουσαν Πέμπτη, εκείνη την ημέρα στην Θεσσαλονίκη γινόταν κάτι σαν “ανεπίσημη αργία”, με τα θέατρα και τους κινηματογράφους να μην ανοίγουν την ώρα που έπαιζε ο Άρης.Ήταν άλλωστε περιττό αφού σχεδόν κανείς δεν θα άφηνε την παρέα των Γκάλη-Γιαννάκη για να δει κάτι άλλο…\n\nΣτα προκριματικά ο Άρης είχε αποκλείσει με δύο νίκες την Ελβετική Πιγί, νικώντας την με σκορ 127-125 εκτός έδρας και 113-94 μέσα στο Αλεξάνδρειο.Στην τελική φάση των “8” θα αντιμετώπιζε την πανίσχυρη Τρέισερ (των Μάκαντου, Ντ’αντόνι, Μενεγκίν και κάτοχο του τίτλου την προηγούμενη χρονιά), την “αυτοκράτειρα” του Ισραήλ Μακάμπι Τελ Αβίβ, την Ισπανική Μπαρτσελόνα, την Γιουγκοσλάβικη Παρτιζάν Βελιγραδίου(των νεαρών Ντίβατς, Τζόρτζεβιτς,Πάσπαλιε και πολλών ακόμα…), την Γαλλική Ορτέζ, την Δυτικογερμανική Σατούρν Κολωνίας και την αδύναμη Ντεν Μπος από την Ολλανδία.\n\nΟ δρόμος ήταν πολύ δύσκολος λοιπόν για να μπει η ομάδα της Θεσσαλονίκης στην πρώτη τετράδα.Κι όμως η ίδια διέψευσε όλα τα προγνωστικά…\n\nΟ Άρης τερμάτισε στην 2η θέση έχοντας απολογισμό 9 νίκες και 5 ήττες πετυχαίνοντας εντυπωσιακούς θριάμβους όπως στο Αλεξάνδρειο με την Παρτίζαν (96-87), την Τρέισερ Μιλάνο (120-95),= και τη Μακάμπι(93-77).\n\nΠέτυχε επίσης και ιστορική νίκη στην Ισπανία επί της Μπαρτσελόνα με 88-89 ενώ ο Γκάλης αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 479 πόντους(34 πόντους μ.ο.!!)\n \n\n

Γάνδη:απειρία, Ιωαννίδης και 4η θέση…

\nΣτην Γάνδη ο Άρης ταξίδεψε με ενθουσιασμό που ενισχυόταν από τους 5000 φίλους του που τον ακολούθησαν.Η απειρία όμως από τέτοιες διοργανώσεις φάνηκε πριν καν ο Άρης πατήσει το παρκέ του Flanders Expo(έτσι ονομαζόταν το γήπεδο).\n\nΟ Ιωαννίδης, που είχε μεγάλο μερίδιο στην επιτυχημένη πορεία ου Άρη, στην ουσία απομόνωσε τους παίκτες του και τους απαγόρευσε να επικοινωνούν με τον οποιονδήποτε φορτώνοντας του με άγχος σαν να μην υπήρχε “αύριο”.\n\nΑυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ένιωθαν όλοι το “βαρύ φορτίο” που κουβαλούσαν, έδρασε καταλυτικά στον τομέα “ψυχολογία”. Όταν μάλιστα ο αντίπαλος ήταν η έμπειρη Τρέησερ, τα πράγματα δυσκόλευαν περισσότερο.\n\nΟ Άρης πάντως έδωσε μια μεγάλη μάχη αλλά ηττήθηκε με 90-84, ενώ στον μικρό τελικό ηττήθηκε από την νεαρή ομάδα της Παρτιζάν που έδειξε να θέλει πιο πολύ την 3η θέση από τον απογοητευμένο Άρη.\n\nΟι φίλαθλοι του Άρη αλλά και όλης της Ελλάδας, δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι έκλαιγαν για αυτές τις δύο ήττες όμως το ελληνικό μπάσκετ είχε ήδη ανέβει ένα ακόμα σκαλοπάτι προς τις μελλοντικές επιτυχίες και καταξιώσεις που θα ερχόντουσαν…\n

Mε τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τ’άλλα παιδιά…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=FwjQD2PqODc?w=728\n

O δρόμος προς την Γάνδη…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=U3G_2epK5Bs?w=728\n\n

Posted on

Παύλος Γιαννακόπουλος, ο “μεγάλος” κοντός…

Παύλος Γιαννακόπουλος, ο "μεγάλος" κοντός...

\n\nΤην σημερινή εποχή, σε μια περίοδο κρίσης, είναι λογικό ο κάθε παράγοντας που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο του αθλητισμού και να επενδύσει σε κάποια ομάδα, να έχει την “απαίτηση” να βγαίνει κερδισμένος όσον αφορά το χρήμα.\n\nΚατά το παρελθόν όμως υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι πραγματικά δεν έβαλαν σε πρώτη μοίρα κάτι τέτοιο, αλλά θέλησαν να συνεισφέρουν στην ομάδα της “καρδιάς τους”, όπου και να κατέληγε αυτό.\n\nΧαρακτηριστική και πρόσφατη περίπτωση είναι αυτή του μεγάλου και αξιοσέβαστου Παύλου Γιαννακόπουλου, ιδιοκτήτη της ΒΙΑΝΕΞ μαζί με τα δύο αδέρφια του Θανάση και Κώστα,της μεγαλύτερης φαρμακοβιομηχανίας στην Ελλάδα\n

Στον ΠΑΟ από το ’70…

\nΗ αγάπη του για τον Παναθηναϊκό ξεκίνησε έμπρακτα από το 1972 όταν πρωτοασχολήθηκε με το σωματείο, ενώ το 1973.κλέχθηκε πρόεδρος του Παναθηναϊκού Συναγερμού διεκδικώντας μαζί με άλλα στελέχη την ηγεσία του Παναθηναϊκού.\n\nΤο 1979 τη χρονιά που η ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού έγινε επαγγελματική και ανεξαρτοποιήθηκε διοικητικά από τον ερασιτεχνικό σώμα ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κατάφερε να εισχωρήσει στη διοίκηση της ΠΑΕ καθώς ο Γιώργος Βαρδινογιάννης απέκτησε το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών.\n\nΑπό το 1987 έως το 1997 υπήρξε πρόεδρος όλων των ερασιτεχνικών τμημάτων του Παναθηναϊκού. Από το 1992 η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού αυτονομήθηκε και αυτή ως επαγγελματική ανέλαβε τη διοίκησή της σε συνεργασία με τον αδερφό του Θανάση Γιαννακόπουλο.\n\n

Παύλος & Θανάσης Γιαννακόπουλος
Παύλος & Θανάσης Γιαννακόπουλος
\n

Η αναγέννηση του μπασκετικού ΠΑΟ.

\nΤο 1992, όντας πια στα μπασκετικά δρώμενα 5 χρόνια, αποφάσισε να φτιάξει έναν πανίσχυρο μπασκετικό Παναθηναϊκό, βλέποντας παράλληλα την απήχηση που είχε στο ευρύ κοινό το άθλημα μετά την επιτυχία του 1987.\n\nΦτιάχνει μια “μικτή” Ευρώπης, αγοράζοντας τους Γκάλη, Κόμαζετς, Σοκ, Βράνκοβιτς και πολλούς ακόμα χρήσιμους παίκτες.Αυτόματα ανεβάζει τον ΠΑΟ(που την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει 8ος…) πολλά σκαλοπάτια επάνω.\n

Τα πρώτα δύσκολα χρόνια, η δικαίωση και ο “Μεσσίας” Ντομινίκ…

\nΜέχρι το 1996 πάντως είχε κατακτήσει μόνο ένα κύπελλο Ελλάδας ενώ σε 2 Φάιναλ Φορ Πρωταθλητριών(1994,1995) ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό του Κόκκαλη στα ημιτελικά.\n\n

Ο hall-of-famer του NBA, Ντομινίκ Γουίλκινς σηκώνει το κύπελλο της Ευρωλίγκα με τη φανέλα του ΠΑΟ
Ο hall-of-famer του NBA, Ντομινίκ Γουίλκινς σηκώνει το κύπελλο της Ευρωλίγκα με τη φανέλα του ΠΑΟ
\n\nΤελικά το 1996 πραγματοποιεί ίσως την μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ(ίσως και του ευρωπαϊκού)με την έλευση του σούπερσταρ των Χοκς Ντομινίκ Ουίλκινς.\n\nΗ επένδυσή του δικαιώνεται καθώς την ίδια χρονιά παίρνει την πρώτη Ευρωλίγκα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.\n\nΤο νερό είχε ήδη μπει στο αυλάκι.\n\nΚατακτά άλλες 5 φορές την Ευρωλίγκα (2000, 2002, 2007, 2009, 2011) ενώ από το 1998 κάνει την ομάδα σχεδόν μόνιμη πρωταθλήτρια Ελλάδας με μεγάλα ονόματα να “παρελαύνουν” επί προεδρίας του ( Μποντιρόγκα, Ράτζα, Τζεντίλε, Ρέμπρατσα, Διαμαντίδης, Κάτας και πολλοί ακόμα…).\n\n \n

“Άσχετος” από μπάσκετ και Μάτζικ Τζόνσον στον ΠΑΟ…

\nΑκούγοντας τα παραπάνω θα υπέθετε κάποιος ότι ο Γιαννακόπουλος γεννήθηκε με μια μπάλα μπάσκετ στην κούνια.Και όμως αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου αλήθεια…Αρκεί να διαβάσετε το παρακάτω περιστατικό…\n\nΕν έτει 1987, ένα βράδυ στο Hilton είπε στον τότε προπονητή Ρίτσαρντ Ντουξάιρ:\n

“Θέλω να μου φέρεις ένα μεγάλο όνομα από το ΝΒΑ”

\nγια να πάρει την απάντηση:\n

“Θα βρούμε κάποιον καλό παίκτη να μας βοηθήσει”.

\nΟ Παύλος συνέχισε λέγοντας με αρκετό ενθουσιασμό:\n

“Ξέρεις ποιόν θέλω; Έναν που είδα στην τηλεόραση, στο all star game, να δεις πως τον έλεγε ο Συρίγος…”

\nΟ Ντουξάιρ άρχισε να του αναφέρει ορισμένα ονόματα από εκείνον τον αγώνα, αλλά ο Παύλος του έλεγε:\n

“Όχι, όχι, πως τον έλεγε, πως τον έλεγε, Μα.., Ματζ..”

\nΈκπληκτος ο Ντουξάιρ του είπε:\n

“Μη μου πεις τον Μάτζικ Τζόνσον;”

\nγια να αναφωνήσει ο Παυλάρας:\n

“Μπράβο, αυτόν!”

\nΌπως ήταν αναμενόμενο ο Ντουξάιρ εξήγησε στον Παύλο ότι για να πάρει αυτόν τον παίκτη δεν φτάνει ούτε ένα εργοστάσιο για να του δώσει και ότι ο συγκεκριμένος δεν έρχεται με τίποτα…\n\n

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με το 1ο κύπελλο Ευρωλίγκα το 1996
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με το 1ο κύπελλο Ευρωλίγκα το 1996
\n

“Μεγάλος” άνθρωπος…

\nΣαν παράγοντας νομίζω ότι δείξαμε την αξία του.Σαν άνθρωπος όμως μπορούμε να πούμε ότι ήταν ακόμα “μεγαλύτερος”.Ας θυμηθούμε μερικά μόνο γεγονότα τα οποία είναι ξέχωρα από τις αγαθοεργίες που κάνει μέσω της φαρμακευτικής του εταιρείας…\n

    \n

  1. έδωσε όλο το πλάσμα αίματος στο νοσοκομείο “Τζάνειο” το 1981 στην τραγωδία της θύρας 7

    2. \n

  2. ανέλαβε έξοδα για την νοσηλεία του Αττίλιο(ιστορικός οπαδός του Ολυμπιακού με την θρυλική τρομπέτα) όταν αυτός ήταν άρρωστος

    3. \n

  3. ανέλαβε τα έξοδα νοσηλείας του άτυχου Μπόμπαν Γιάνκοβιτς(παίκτη του Πανιωνίου με τον γνωστό τραυματισμό στο κεφάλι)

    4. \n

\n

Άντρας που παραδεχόταν τα λάθη του

\nΣαν άνθρωπος παρορμητικός και παθιασμένος έκανε και κάποια λάθη όταν το 1996 στον 3ο ημιτελικό ΠΑΟ-Πανιωνίου μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκε φραστικά στον διαιτητή Κορομηλά.\n\nΟ ίδιος πάντως λίγο μετά, σαν σωστός άνθρωπος που αναγνωρίζει τα λάθη του είπε:\n

“Μεγαλύτερο λάθος από αυτό που έκανα στον αγώνα με τον Πανιώνιο, σε βάρος του διαιτητή Kορομηλά, δεν έκανα ποτέ άλλοτε στη ζωή μου!\n\nΤο ξέρω, το παραδέχομαι, με βασάνισε πολύ… Η μεγάλη μου γκάφα ήταν που συμπεριφέρθηκα τόσο άσχημα στον Kορομηλά.\n\nΓι’ αυτό και του ζήτησα συγγνώμη!\n\nΧάλασα το προφίλ μου και έδωσα ταυτόχρονα αφορμή σε εκείνους που θέλουν να βλάψουν τον Παναθηναϊκό και το μπάσκετ”

\nΕπίσης, παραδέχτηκε ότι έπρεπε να πάρει καλύτερη θέση στην κόντρα Γκάλη-Πολίτη το 1995 (στον αγώνα Αμπελόκηποι-ΠΑΟ ο Πολίτης δεν ξεκίνησε τον Γκάλη πεντάδα, ο τελευταίος έφυγε από το γήπεδο σαν αντίδραση και ήταν η αρχή του τέλους της καριέρας του…), κατά την διάρκεια της οποίας πάντως είχε επισκεφτεί ο ίδιος τον Γκάλη σπίτι του για να μιλήσουν για το θέμα…\n

Ο Πάυλος σοφέρ…

\n

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με τον γιο του Δημήτρη, σημερινό πρόεδρο του ΠΑΟ, σε παιδική ηλικία
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με τον γιο του Δημήτρη, σημερινό πρόεδρο του ΠΑΟ, σε παιδική ηλικία
\n\nΘα κλείσουμε αυτό το μινι-αφιέρωμα με μια ιστορία-μαρτυρία πριν από σχεδόν 20 χρόνια. Τότε ένας νεαρός δημοσιογράφος βρέθηκε στο κλειστό της Γλυφάδας για να πάρει συνέντευξη από τον Ζάρκο Πάσπαλιε που είχε έρθει μεταγραφή από τον Ολυμπιακό.\n\nΤελικά ο Ζάρκο αρνήθηκε και ο δημοσιογράφος ήταν έτοιμος να αποχωρήσει. Εκείνη την στιγμή συναντήθηκε τυχαία με τον Παύλο, ο οποίος αφού έμαθε τι έγινε, του ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους του Σέρβου και επέμεινε να τον γυρίσει ο ίδιος στα γραφεία της εφημερίδας που εργαζόταν(!!!).\n\nΈτσι και έγινε…Ο Παύλος έγινε σοφέρ ενός νεαρού δημοσιογράφου…\n\nΝομίζω ότι μετά και αυτήν την αναφορά σας καλύψαμε απόλυτα ως προς το τι εστί ο Παύλος Γιαννακόπουλος…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=wgdXndp6sTE?w=728\n\n

Posted on

Ντιν Σμιθ. Ο μέντορας του Μάικλ Τζόρνταν

Ντιν Σμιθ. Ο μέντορας του Μάικλ Τζόρνταν

Αν κάποιος ψάξει να βρει σε λεξικό τι σημαίνει η λέξη ”μέντορας” τότε πιθανόν να βρει δίπλα στην επεξήγηση και μια φωτογραφία του Ντιν Σμιθ, ο οποίος υπήρξε πραγματικός ”πατέρας” για τους παίκτες που προπονούσε και πραγματικός ”ψυχαναλυτής”.\n\nΠροσθέστε σε αυτά ότι ανακάλυψε ίσως τον μεγαλύτερο αθλητή μπάσκετ όλων των εποχών, τον Μάικλ “Αιρ” Τζόρνταν και θα καταλάβετε πόσο μεγάλη απώλεια ήταν ο θάνατός του.\n\n

Ντιν Σμιθ
Ντιν Σμιθ
\n

Πρωτοπόρος, πολυνίκης και αγωνιστής…

\nΟ Ντιν Σμιθ άφησε την προσωπική του σφραγίδα σε θέματα τακτικής καθώς ήταν ο δημιουργός και εμπνευστής της ”άμυνας με παγίδες”. Δίπλα σε αυτόν γαλουχήθηκαν μεγάλοι παίκτες όπως οι Τζέιμς Γουόρθι, Μπομπ Μακαντου, Βινς Κάρτερ και Ρασίντ Ουάλας. Όλοι αυτοί ανήκαν σε διαφορετικές δεκαετίες, πράγμα λογικό αν σκεφτούμε ότι ο Σμιθ υπήρξε προπονητής-τοτέμ για την Νορθ Καρολάινα για περίπου 40 χρόνια (1961-1997).\n\nΜέσα σε αυτό το διάστημα, κάπου στις αρχές τη δεκαετίας του ’80 ”ανακάλυψε” τον παίκτη που θα άλλαζε εντελώς τις ισορροπίες στο NBA και άκουγε στο όνομα Μάικλ Τζόρνταν. Ο τελευταίος θεωρούσε ”πατέρα” του τον Σμιθ και τον άκουγε με προσοχή ακόμα και τα χρόνια που βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του με τους Σικάγο Μπουλς…\n\nΑξίζει να σημειωθεί ότι πέτυχε 879 νίκες με ποσοστό επιτυχίας 77,6%, έχοντας αναδειχτεί 4 φορές ”καλύτερος προπονητής της χρονιάς” και κατακτώντας με το Νορθ Καρολάινα 2 τίτλους, το 1982 και το 1993.Ήταν επίσης και προπονητής της ”χρυσής ομάδας” των ΗΠΑ Στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ το 1976.\n\nΗ μεγαλύτερη όμως ”νίκη” του ήταν εκτός αγωνιστικών χώρων καθώς υπήρξε ένας από τους πρώτους που μίλησε για τα δικαιώματα των μαύρων αθλητών σε εποχές που κανείς δεν τους είχε σε υπόληψη λόγω ρατσιστικών θεωριών.(το 1967 πίεσε αφόρητα για την υποτροφία του Τσάρλι Σκοτ).\n\nΌλα τα παραπάνω όπως ήταν λογικό τον έκαναν μέρος του Hall of Fame…\n

Επίσκεψη σε Ελλάδα και συνάντηση Γκάλη-Τζόρνταν

\n

Νίκος Γκάλης - Μάικλ Τζόρνταν - Βασίλης Σκουντής
Νίκος Γκάλης – Μάικλ Τζόρνταν – Βασίλης Σκουντής
\n\nΟ Σμιθ επισκέφτηκε και την χώρα μας αρκετές φορές. Δύο χαρακτηριστικές ήταν το 1982 και το 1994.\n\nΤην πρώτη φορά ήταν με το κολλέγιο της Νορθ Καρολάινα για το τουρνουά ”Δημήτρια” που έγινε στην Θεσσαλονίκη( με την Εθνική Ελλάδος, τους Ελληνες Επιλέκτους, την Μπερλόνι Τορίνο και τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου).\n\nΕκεί είχαμε και την μοναδική συνάντηση Γκάλη-Τζόρνταν που μας την θυμίζει μια παλιά φωτογραφία, όπου ο Τζόρνταν φοράει αθλητικά ενώ ο Γκάλης πολιτικά(δίπλα τους κάθεται ο Βσίλης Σκουντής).\n\nΗ δεύτερη ήταν σε μια διάλεξη που έδωσε στα εκπαιδευτήρια ”Κωστέα Γείτονα” σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, όπου δεν ”έπεφτε καρφίτσα”.\n

Μάικλ Τζόρνταν: ”Ήταν δεύτερος πατέρας μου…”

\nΗ είδηση του θανάτου του τον Φεβρουάριο του 2015 συγκλόνισε όλον τον κόσμο του NBA αλλά κυρίως τον παίκτη-εφεύρεση του και ίσως αυτόν που τον άφησε στην ιστορία περισσότερο από όλα τα άλλα που πέτυχε.Ο Μάικλ Τζόρνταν σε μια κατάθεση ψυχής είπε τα παρακάτω…\n

Εκτός των γονιών μου, κανείς άλλος δεν είχε τόσο μεγάλη επιρροή στη ζωή μου, όσο ο κόουτς Σμιθ. Ήταν κάτι παραπάνω από ένας προπονητής. Ήταν ο μέντορας, ο δάσκαλος και ο δεύτερος πατέρας μου. Ήταν πάντα εκεί για μένα, όποτε τον χρειαζόμουν και γι αυτό τον αγαπώ. Μου έμαθε μπάσκετ και πράγματα για τη ζωή. Η καρδιά μου είναι μαζί με τη Linnea (σ.σ.: σύζυγός του) και τα παιδιά τους. Χάσαμε έναν σπουδαίο άνδρα, που είχε μεγάλη επιρροή στους παίκτες, το σταφ και ολόκληρη την οικογένεια του North Carolina.

\n

\n

Αφιέρωμα του WNCN στον Ντιν Σμιθ ένα χρόνο πριν τον θάνατό του

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=JfzjQnTcHI8

Posted on

Διάσημοι παίκτες σε διαφημίσεις…

Διάσημοι παίκτες σε διαφημίσεις...

Πολλές φορές,κατά το παρελθόν αλλά και σήμερα, πολλοί γνωστοί παίκτες που μεσουρανούν συμμετέχουν σε διαφημίσεις, παίζοντας είτε κάποιον ρόλο είτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Και επειδή μιλάμε για πετυχημένους αθλητές, τι καλύτερο από το να είναι ο εαυτός τους, δηλαδή το ίνδαλμα που λατρεύουν οι πιστοί φίλαθλοι της ομάδας που αγωνίζονται. Ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν έως το σήμερα…\n\n \n\n \n\nΑναστόπουλος 1987 (ΡΕΞΟΝΑ)\n\nΈνας από τους μεγαλύτερους στράικερ όλων των εποχών, ο Νίκος Αναστόπουλος είναι από τους πρώτους αθλητές που χρησιμοποιούνται για διαφημίσεις. Το 1987 άλλωστε, όπως θα δούμε στην συνέχεια, είχαμε και την μεγάλη επιτυχία στο μπάσκετ(κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την Εθνική) που ”άνοιξε την όρεξη” των εταιρειών να χρησιμοποιούν ”ήρωες” των γηπέδων, έστω και εκτός μπάσκετ…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=U0sPUJldWPM\n\n \n\nΧριστοδούλου, Γκάλης 1987 (γάλα και…γαριδάκια!!!)\n\nΌπως είπαμε, η μεγάλη επιτυχία του 1987 έκανε τους πρωταγωνιστές της διάσημους στο ευρύ κοινό και ότι άγγιζν γινόταν ”χρυσός”.  Έτσι λοιπόν, δύο από τα βασικότερα στελέχη, ο Γκάλης και ο Χριστοδούλου διαφήμισαν γάλα και γαριδάκια. Και αν το μεν γάλα ήταν από επώνυμη εταιρεία (ΑΓΝΟ), τα γαριδάκια είχαν απλά την ονομασία ”σνακ 1987” πράγμα αρκετό για να κάνουν πάταγο…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=gdWllDHZWoA\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=_b7lWUVKeuY\n\n \n\nΟμάδα Άρη 1993 (διαφήμιση κατά των ναρκωτικών με επώνυμους τραγουδιστές)\n\nΣ’αυτήν την περίπτωση δεν μιλάμε για απλά μια διαφήμιση αλλά για κάτι πολύ πιο ”ιερό”. Η ομάδα μπάσκετ του Άρη, λίγο πριν ταξιδέψει στο Τορίνο για τον τελικό του Κυπελλούχων με την Έφες Πίλσεν, συμμετέχει σε μουσικό βίντεο κλιπ μαζί με επώνυμους καλλιτέχνες (Ρουβάς, Μαντώ, Γαρμπή) προκειμένου να ”πείσει”την νεολαία να αποτινάξει τον ”δαίμονα” των ναρκωτικών, που τότε είχαν πρωτοεμφανιστεί και βρίσκονταν σε μεγάλη έξαρση.Συγκινητικό, αφιλοκερδές και αισιόδοξο…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=hEmJ9Tx3n50\n\n \n\nΓιαννάκης 2007 (vodafone)\n\nΟ μεγάλος αρχηγός της Εθνικής μπάσκετ και ο προπονητή που την οδήγησε σε μεγάκες επιτυχίες (κατάκτηση Ευρωμπάσκετ 2005 και δεύτερη στο Μουντομπάσκετ του 2007) έστω και ως βετεράνος, σε ρόλο ”κοινού θνητού” τονίζει πόσο σημαντικές είναι οι μικρές αλλά καθημερινές στιγμές. Ο ίδιος άλλωστε, κατά την διάρκεια όλης της καριέρας του, είχε απλότητα και σεμνότητα άρα ο ρόλος του πήγε γάντι…\n\n \n\nΜάνος Σέργιος(!!!!) (Τράπεζα Πειραιώς, διαφήμιση με Εθνική ποδοσφαίρου πριν το Μουντιάλ του 2014)\n\nΘα κλείσουμε χιουμοριστικά με τον, κατά φαντασίαν, παίκτη Μάνο Σέργιο ο οποίος ”βαφτίστηκε”, έστω και για ένα σποτ, παίκτης της Εθνικής ο οποίος λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον Φύσσα(τεχνικό διευθυντή) για να του πει ότι ο προπονητής Σάντος τον κάλεσε στην Εθνική. Ο ίδιος πάει στην προπόνηση και γίνεται δεκτός με αγάπη και ενθουσιασμό.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=YQp6pFFIx6w\n\n 

Posted on

Άρης-Τρέισερ Μιλάνο, 1986. Το πρώτο “σκληρό” μάθημα…

Άρης-Τρέισερ Μιλάνο, 1986. Το πρώτο "σκληρό" μάθημα...

\n\nΤο 1986 ο Άρης είχε ήδη αρχίσει να εγκαθιστά την αυτοκρατορία του στην Ελλάδα έχοντας κατακτήσει 2 πρωταθλήματα (1985, 1986). Με Γκάλη, Γιαννάκη και προπονητή τον Ιωαννίδη, έδειχνε πανέτοιμος να μπει για τα καλά και στα σαλόνια της Ευρώπης και συγκεκριμένα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, έχοντας έως τότε ως μεγαλύτερη διάκριση μια παρουσία στα ημιτελικά του Κόρατς το 1985.\n\nΗ κλήρωση για τα προκριματικά ήταν η χειρότερη δυνατή καθώς ο Άρης έπρεπε να αντιμετωπίσει την πανίσχυρη Τρέισερ Μιλάνο που την αποτελούσαν ένας “γαλαξίας” αστέρων (Μπομπ Μάκαντου που ήταν πρώην σταρ των Λέικερς, Ντίνο Μενεγκίν, Μάικ Ντ’Αντόνι και άλλοι).\n\nΟι Ιταλοί είχαν επενδύσει πολλά σε αυτήν την διοργάνωση και είχαν σκοπό να την κατακτήσουν ενώ ο Άρης ήθελε να αποκομίσει εμπειρίες. Το πρώτο ματς όμως έδειξε τα εντελώς αντίθετα… Ο Άρης, μπροστά σ’ένα Αλεξάνδρειο που “κόχλαζε” και με έναν “δαιμονισμένο” Γκάλη να πετυχαίνει 40 πόντους, διέλυσε την Τρέισερ με 98-67.\n\nΣτο τέλος του αγώνα ο Μπομπ Μάκαντου θα δηλώσει ότι\n

“αυτά που έκανε ο Γκάλης δεν τα είχε δει ούτε σε αγώνα Λέηκερς-Σέλτικς”.

\nΉταν μια διαφορά που έμοιαζε απίθανο να καλυφθεί αν λάβουμε υπόψιν και τους κανόνες της εποχής, όπου η επίθεση διαρκούσε 30 δευτερόλεπτα ενώ η ομάδα είχε δικαίωμα, αντί να εκτελεί μια συν μια βολές, να παίζει την μπάλα απ’έξω. Κάπως έτσι την “πάτησε” ο ‘Αρης.\n\n \n \n \n\nΗ ομάδα της Θεσσαλονίκης πήγε στο Μιλάνο με νοοτροπία αμυντικής τακτικής, δηλαδή να “παίζει” με τον χρόνο από το πρώτο λεπτό. Αυτό θα το κατάφερνε εξαντλώντας σε κάθε επίθεση τα 30 δευτερόλεπτα οπότε η Τρέισερ δεν θα προλάβαινε να καλύψει την διαφορά.\n\nΗ παραπάνω νοοτροπία έδειξε πόσο “ανώριμος” ήταν τότε ο Άρης στο να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις.\n\nΗ Τρέισερ, με πίεση σε όλο το γήπεδο και κάποια σφυρίγματα υπέρ της σε καθοριστικά σημεία(άλλωστε οι Ιταλοί, που είχαν διασυνδέσεις με την ΦΙΜΠΑ και είχαν επενδύσει πολλά στον Μάκαντου, δεν θα άφηναν την πρόκριση έτσι απλά…) κατάφερε να επικρατήσει με 83-49 και στην συνέχεια να κατακτήσει τελικά το τρόπαιο.\n\nΗ πίκρα του Άρη γι’αυτήν την αναπάντεχη ανατροπή(σ.σ. η μεγαλύτερη στην ιστορία των ευρωπαϊκών κυπέλλων) ήταν τεράστια, ωστόσο αποτέλεσε ένα “σκληρό” μάθημα που τον ωρίμασε μπασκετικά και τον οδήγησε στα επόμενα 3 χρόνια σε ισάριθμα φάιναλ φορ (όπως αυτό του 1988 όπου ηττήθηκε στον ημιτελικό πάλι από την Τρέισερ, η οποία μετά έκανε το repeat)\n\nΣτη φωτογραφία βλέπετε το Νίκο Γκάλη με τον Μάικ Ντ’Αντόνι, ο οποίος, μετέπειτα, έγινε κορυφαίος προπονητής στο NBA περνώντας από Ντένβερ Νάγκετς, Φοίνιξ Σανς, Νιου Γιορκ Νικς και Λος Άντζελες Λέικερς.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=8eY_CeLdvaI\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=u09Mi7m8MZc\n\n

Posted on

“Αιώνιες” κόντρες στο κύπελλο. (Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός)

Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός έχουν κοντραριστεί αρκετές φορές για τον θεσμό του κυπέλλου στο μπάσκετ, ένα θεσμό που ξεκίνησε το 1976. Έχουν συναντηθεί σε τελικό 9 φορές με τον Παναθηναϊκό να έχει 7 κατακτήσεις (1979, 1983, 1986, 2008, 2009, 2012, 2013) έναντι 2 του Ολυμπιακού (2010, 2011). Υπήρχαν όμως και μερικές μάχες που έμειναν στην ιστορία όχι μόνο γιατί κρίθηκε κάποιος τίτλος αλλά για κάποια άλλου είδους γεγονότα. Άλλωστε, πάντα μια αναμέτρηση αυτών των 2 παρουσιάζει ενδιαφέρον…\n\n1977. Καλλιμάρμαρο – Φάση των 32: Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: 110-68\n\nΣε εποχές Καλλιμάρμαρου, με τα ανοιχτά γήπεδα και το τελείως ερασιτεχνικό τότε μπάσκετ, ένας αγώνας κυπέλλου για την φάση των 32 θα είχε ξεχαστεί. Όπως είπαμε όμως, όταν μιλάμε για “αιώνιους” τα πράγματα αλλάζουν. Έτσι και σ’αυτόν τον αγώνα έμεινε στην ιστορία η διαφορά των 42 πόντων που αποτελεί την μεγαλύτερη σε επίσημο ντέρμπι μεταξύ τους (κύπελλο, πρωτάθλημα, Ευρωλίγκα).\n\n1988. ΣΕΦ – Τελικός: Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: 78-88\n\nΣ’αυτόν τον αγώνα ήταν η πρώτη φορά που οι 2 “αιώνιοι” αναμετρήθηκαν στο ΣΕΦ μιας και τότε ο Ολυμπιακός χρησιμοποιούσε σαν έδρα το Παπαστράτειο και ο Παναθηναϊκός την Λεωφόρο. Ανδρίτσος εναντίον Καμπούρη σημειώσατε άσο με τους δύο διεθνείς να κατακτούν με την Εθνική την επόμενη χρονιά το ιστορικό Ευρωμπάσκετ.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=5hOGHsW6YZY\n\n1995. Πατήσια – Πρώτη φάση: Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός: 42-40\n\nΤο συγκεκριμένο ματς έμεινε στην ιστορία για 2 λόγους. Πρώτον για το φοβερά χαμηλό σκορ ανάμεσα σε δύο ομάδες που ήταν από τις καλύτερες της Ευρώπης (την ίδια χρονιά βρέθηκαν στο φάιναλ φορ της Σαραγόσα) και δεύτερον γιατί ήταν το τελευταίο ντέρμπυ του μεγάλου Νίκου Γκάλη, ο οποίος ένα μήνα μετά θα ερχόταν σε σύγκρουση με τον προπονητή του Κώστα Πολίτη με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να του κάνει διακοπή συμβολαίου και ο ίδιος ο Νικ, όντας πλέον 38, να πάρει την απόφαση να σταματήσει (την οριστική του αποχώρηση την ανακοίνωσε 1 χρόνο μετά).\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=9tG7DVUDvFs\n\n2006. ΣΕΦ – Φάση των 16: Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: 51-81\n\nΤο 2005-06 ήταν η πρώτη χρονιά που ανέλαβαν οι Αγγελόπουλοι τον Ολυμπιακό και προσπάθησαν να τον “αναγεννήσουν” και να αφήσει πίσω του την διετία 2003-05, όπου είχε τερματίσει ακόμα και 8ος(!!!!). Ο Παναθηναϊκός ήταν ήδη από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη με τον Ομπράντοβιτς για 6ο χρόνο στο τιμόνι και με έναν πανίσχυρο κορμό (Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής και άλλοι). Παρά την διαφορά δυναμικής όμως, η διαφορά 30 πόντων σ’ένα “ντέρμπι αιωνίων” μόνο απαρατήρητη δεν περνάει…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=C99RTcD7l4A\n\n2013. Ελληνικό – Τελικός: Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός: 81-78\n\nΈνα ματς που έμεινε στη ιστορία για τα επεισόδια που προκάλεσαν οι οπαδοί των 2 ομάδων με “ντου” στον αγωνιστικό χώρο και μια φωτοβολίδα που χτύπησε τον παίκτη του Ολυμπιακού Χάινς. Τελικά το γήπεδο εκκενώθηκε και ο αγώνας διεξήχθη παρουσία “συγγενών και φίλων” (χαρακτηριστικό της ημέρας ΚΑΙ η έλλειψη περιγραφής λόγω απεργίας των δημοσιογράφων).\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=K7PhCXcAQFg\n\n 

Posted on

Όταν ο Φίλιππος Συρίγος με τις “μυθικές” περιγραφές του μας μύησε στο μπάσκετ…

Πολλές φορές ,όταν παρακολουθούμε μια ζωντανή μετάδοση,πέρα από τον αγώνα, μπορεί να μας μείνουν στην μνήμη ”διάφορα” που ακούμε από τον εκάστοτε δημοσιογράφο που περιγράφει ή σχολιάζει. Ο Φίλιππος Συρίγος δεν υπήρξε απλώς ένας δημοσιογράφος. Ήταν κάτι πολύ, πολύ περισσότερο: η βαθιά, σοβαρή και σταθερή φωνή του, χρωματισμένη σποραδικά με συναισθηματικές εξάρσεις, θαυμασμού, απορίας ή αγανάκτησης κατά περίπτωση, συνόδευ(σ)ε τα πιο ωραία «παραμύθια» της δεκαετίας του ’80, που έγιναν πραγματικότητα.\n\nΓια μένα, και τους ανθρώπους της γενιάς μου, εφήβους εκείνα τα χρόνια, αποτελούσε μια εμβληματική, σχεδόν «πατρική» τηλεοπτική μορφή, που μας μυούσε από τις αρχές των eighties στα άδυτα ενός κόσμου όχι και τόσο γνώριμου ακόμη: του κόσμου της πορτοκαλί μπάλας. Ήταν ο άνθρωπος που μας μάθαινε δυσπρόφερτα ξένα ονόματα. Που μας εξηγούσε τα μυστικά του μπάσκετ. Μα πάνω από όλα ο άνθρωπος που με τα αιχμηρά, δίκαια, αλλά και ειλικρινή σχόλιά του, έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Που αποκαθιστούσε την αλήθεια και υποδείκνυε μια απροκατάληπτη και αντικειμενική θέαση των γεγονότων. Χωρίς παραχωρήσεις σε γραφικές, γελοίες και πομπώδεις ή κραυγάζουσες ατάκες και περιγραφές.\n\n«Η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα», έλεγε για τον Καμπούρη, πριν ο ψηλός σουτάρει τις τελευταίες δύο βολές στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του ’87, κάνοντας ο σχολιαστής άθελά του -και υποσυνείδητα- το σφάλμα να μιλήσει για επικείμενη πρόκριση, ενώ (θα) επρόκειτο για τίτλο: η δύναμη της ως τότε συνήθειας (των ασήμαντων) διακρίσεων της Εθνικής, βλέπετε, σαν να τον εμπόδιζε να αναφέρει τα πιο ΜΕΓΑΛΑ που έρχονταν και που θα άλλαζαν τη μοίρα του ελληνικού αθλητισμού.\n\nΛάθη, φωνές διαμαρτυρίας ή ενθουσιασμού και πολλά άλλα συνθέτουν το παρακάτω άρθρο. Απολαύστε το…\n\nΟ συγχωρεμένος Φίλιππος Συρίγος αρκετά συχνά “έκραζε” την οργάνωση καθώς και την ατμόσφαιρα ξένων χωρών που αφορούσε έναν αγώνα Ευρωλίγκας…\nhttps://www.youtube.com/watch?v=3rmKEaCcATk\nhttps://www.youtube.com/watch?v=RWm1UXMDOtI\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Wr6hm1jYF0w\nhttps://www.youtube.com/watch?v=Wk9MP_T6KwA\n\nΕπίσης αρκετές φορές “τα έβαζε” με τους διαιτητές με χαρακτηριστικό τρόπο, όταν εκείνοι αδικούσαν μια ελληνική ομάδα(γνωστός για το πάθος του ο μεγάλος Φίλιππος Συρίγος για την Εθνική και κάθε ελληνική ομάδα που αγωνιζόταν στην Ευρώπη, κοιτάξτε μόνο το βίντεο “κλοπή” και θα καταλάβετε…)\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=IORQsr20P0c\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=hHOU1h2m8yM\n\nΥπάρχουν ακόμα κάποιες φορές που τα μικρόφωνα έμειναν ανοιχτά…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=vpwTU1z7fNs\n\n 

Posted on

Το Παλαί της αγάπης και του μίσους…(για τον Άρη )

Είναι σχεδόν σε όλους γνωστό ότι ο Άρης της δεκαετίας του ’80 ήταν η “ομάδα όλων των Ελλήνων”, αυτή που έκανε όλη την Ευρώπη να μας μάθει ΚΑΙ σε συλλογικό επίπεδο μετά την επιτυχία της Εθνικής το 1987. Συμμετοχές σε 3 σερί φάιναλ-φορ (1988,89,90), 7 σερί πρωταθλήματα (1984-91) και ρεκόρ 80 συνεχόμενων νικών στην Α1 ήταν μερικά από τα επιτεύγματα του “κίτρινου αυτοκράτορα”.\n\nΧωρίς αμφιβολία οι ”ακρογωνιαίοι λίθοι” αυτών των επιτυχιών ήταν τρεις. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και ο προπονητής Γιάννης Ιωαννίδης. Το πάθος του κόσμου του Άρη και η αγάπη του γι’αυτά τα 3 πρόσωπα ήταν κάτι σαν θρησκεία. Είναι γνωστό όμως ότι όσο πιο πολύ αγαπάς κάποιον, τόσο πιο πολύ θα τον μισήσεις αν νιώσεις ότι σε πρόδωσε. Όσο και αν υπάρχει επαγγελματισμός, λοιπόν, σε τέτοιες καταστάσεις μια μετακίνηση σε άλλο στρατόπεδο, εκλαμβάνεται πολλές φορές από τους φιλάθλους ως προδοσία (άδικο αλλά είπαμε η αγάπη από το μίσος δεν απέχουν πολύ…).\n\nΕξαίρεση δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα τρία “ιερά τέρατα” του Άρη. Η σταδιακή τους αποχώρηση (1991 ο Ιωαννίδης στον Ολυμπιακό, 1992 ο Γκάλης στον ΠΑΟ, 1993 ο Γιαννάκης στον Πανιώνιο) δημιούργησε την σταδιακή πτώση της αυτοκρατορίας του Άρη και την αλλαγή του μπασκετικού χάρτη στην Ελλάδα (από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα). Βέβαια η ευθύνη για τις αποχωρήσεις των τριών πέφτει σε πολύ μεγάλο ποσοστό στις εκάστοτε διοικήσεις του Άρη (αλλά αυτό θα το αναλύσουμε σε άλλο άρθρο).\n\nΗ πρώτη επίσκεψη του καθενός ξεχωριστά στο Παλαί, ως αντίπαλος, ήταν αρκετά ψυχοφθόρα. Στην περίπτωση του Ιωαννίδη υπήρξαν αποδοκιμασίες, αλλά δεν ξέφυγαν από τα όρια (συνδεσμίτης του Άρη, του είχε πει να ξεχάσει όλα όσα θα άκουγε στην λήξη του αγώνα και πολλοί φίλθλοι του Άρη δεν πήγαν στο γήπεδο γιατί δεν άντεχαν την κόντρα με τον πρώην αγαπημένο τους κόοουτς). Σ’αυτήν του Γκάλη υπήρχαν ανάμεικτες αντιδράσεις καθώς μερικοί τον προέτρεπαν να “αλλάξει φανέλα” και μερικοί άλλοι τον έβριζαν. Η χειρότερη αντίδραση ήταν απέναντι στον Γιαννάκη, καθώς πολλοί Αρειανοί δεν του συγχώρεσαν το γεγονός ότι ακόμα και όταν έφυγε, διεκδίκησε όλα τα χρήματά του (!!) Κοινό γνώρισμα και των τριών περιπτώσεων, ότι και οι τρεις έφυγαν ηττημένοι…\n\nΣτο πέρασμα του χρόνου όμως όλα ”γιατρεύτηκαν και οι σχέσεις μεταξύ των Αρειανών και των 3 ”σωματοφυλάκων” αποκαταστάθηκαν, καθώς μετά ”την τρικυμία έρχεται η γαλήνη” και ειδικά σε περιπτώσεις τέτοιες που βοήθησαν μια ομάδα (και ένα έθνος κατ’επέκταση) να γράψει την δικιά της ”χρυσή” ιστορία.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=MRSXQM1jC9M\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=lRnhlNOfJIQ\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=rxI5rTkPdSI\n\n 

Posted on

Το ξύλο ΔΕΝ βγήκε απ’τον παράδεισο…

Στο παρελθόν ,σε αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος (που είχε χαρακτηριστεί στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ως το καλύτερο της Ευρώπης), παρατηρούσαμε αρκετές φορές το φαινόμενο συμπλοκής και ξύλο μεταξύ παικτών,κάτι που μπορεί να είναι δυσάρεστο στα μάτια ενός θεατή ,από την άλλη όμως έδειχνε το πάθος που υπήρχε και -αν θέλετε- τον εγωισμό που έβγαζαν οι παίκτες ,έστω και αν αυτός ο τρόπος δεν θα είναι ποτέ ο ενδεδειγμένος .\n\nΑς θυμηθούμε μερικές περιπτώσεις αρχίζοντας απ’το 1991. Το καθοριστικό ματς τίτλου μεταξύ Άρη-ΠΑΟΚ έχει μόλις τελειώσει με τον Άρη νικητή, αλλά στα επόμενα λεπτά που ακολούθησαν οι θεατές παρακολούθησαν έξτρα ”αγώνα πυγμαχίας” μεταξύ Γκάλη και Πρέλεβιτς. Πράγμα απίστευτο για 2 τόσο μεγάλες προσωπικότητες και καλούς χαρακτήρες .Το επεισόδιο έληξε με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων και κυρίως του Γιαννάκη που αγκάλιασε τον Πρέλεβιτς για να τον ηρεμήσει…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=229dqBKgcuU\n\nΤην επόμενη χρονιά ,το 1992 ,είχαμε επεισόδιο μεταξύ του Μυλωνά και του Πάσπαλι στον αγώνα Περιστέρι-Ολυμπιακός όπου ο πρώτος ,αφού πέταξε την μπάλα στην μούρη του Σέρβου ,εν συνεχεία του έριξε μια κλωτσιά .Ελαφρύ περιστατικό ,αφού ο Ζάρκο δεν αντέδρασε.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=CYme45pb6kU\n\nΤο 2002 είχαμε έναν αγώνα πυγμαχίας α λα ”μεγάλης των πλάβι σχολή”. Συγκεκριμένα ο ,αγαπημένος των Ολυμμπιακών για το πάθος του, Σέρβος του Ολυμπιακού Τόμιτς ”έπαιξε” μπουνιές με τον αντίστοιχο αγαπημένο των Παναθηναικών, Μποντιρόγκα, κατά την διάρκεια μιας γενικότερης συμπλοκής που ξεκίνησε από τον καβγά Ρισασέ-Παπαδόπουλου. Το ξύλο έμεινε στην ιστορία ως οπαδική κόντρα σχετικά με το ποιός από τους δύο έριξε τις περισσότερες(!!!!).\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=HYH68mOEI28\n\nΤο 2007 είχαμε συμπλοκή μεταξύ Σκέιλς και Ζίζιτς στον αγώνα  ΟΣΦΠ-Άρης,κάτι που πήγε να οδηγήσει σε γενικότερη συμπλοκή όπως το 2002 ,κάτι που αποφεύχθηκε με την παρέμβαση των ψυχραιμοτέρων.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=da1kbGrZm7s\n\nΤέλος, το 2008 στον τελικό ΠΑΟ-ΟΣΦΠ είχαμε συμπλοκή και παρ’ολίγον ξύλο μεταξύ Γουντς και Τομάσεβιτς ,καθώς ο πρώτος προσπάθησε να ρίξει γροθιά στον Σέρβο ,όταν ο τεύταίος τον έπιασε στιγμιαία από τον λαιμό σε μια φάση με τον Διαμαντίδη,αλλά δεν τον βρήκε για ελάχιστα εκατοστά…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=WD0zm5QCcVE\n\n \n\n 

Posted on

Ελλάς-Σερβία μπασκετική ιστορία…

Μπορεί Ελλάδα και Σερβία να είχαν πάντα άριστες σχέσεις σαν χώρες ,ωστόσο ,ειδικά στο μπάσκετ, οι κόντρες των 2 ομάδων περιείχαν πάντα πάθος,ένταση και σκληρές μάχες σώμα με σώμα(καμιά φορά και ακραίες καταστάσεις όπως το αλησμόνητο ”ξύλο” στο υποτιθέμενο φιλικό το 2010). Η αλήθεια είναι ότι οι Σέρβοι έχουν την μερίδα του λέοντος σε αυτήν την μεγάλη βαλκανική κόντρα, ειδικά τα χρόνια που αγωνίζονταν ως ενωμένη Γιουγκοσλαβία,καθώς τότε μόνο η Σοβιετική Ένωση και οι ΗΠΑ μπορούσαν να τις νικήσουν…Ας θυμηθούμε μερικές κόντρες από το 1979 και μετά, τότε που η Εθνική μας άρχισε να ανεβαίνει σταδιακά (για να απογειωθεί με την έλευση του Γκάλη)…\n\nΕκείνο το έτος λοιπόν πετύχαμε απέναντι στους Γιουγκοσλάβους μια μεγάλη νίκη στον τελικό των Μεσογειακών αγώνων. Ο Γιαννάκης έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις με την Εθνική και φάνηκε ότι θα γινόταν ο μετέπειτα ηγέτης μας…Ήταν μια νίκη που μας έδωσε την δυνατότητα  να καταλάβουμε ότι ακόμα και μεγαθήρια μπορούμε να τα κοντράρουμε.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=1evjK-Ca5jI\n\nΜία άλλη αξιοσημείωτη αναμέτρηση καταγράφηκε το 1983 στο Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας,όπου η Εθνική ομάδα, έχοντας πλέον Γκάλη -Γιαννάκη ,χάνει από την Γιουγκοσλαβία των Πέτροβιτς-Κιτσάνοβιτς-Νταλιμπάγκιτς με 77-76 σε ένα ματς που κρίθηκε από ένα χαμένο σουτ του Ανδρίτσου στην εκπνοή…Ήταν μια μεγάλη εμφάνιση της Εθνικής μας και ένα ακόμα δείγμα για το τι θα ακολουθούσε 4 χρόνια μετά…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kdjQyVvcdUI\n\nΤο τι ακολούθησε λοιπόν είναι γνωστό αλλά αξίζει να το αναφέρουμε άλλη μια φορά. Στο επικό Ευρωμπάσκετ 1987, η μετέπειτα ”χρυσή” Εθνική μας καταφέρνει να κερδίσει 2 φορές τους πανίσχυρους αλλά νεαρούς τότε Γιουγκοσλάβους (Πέτροβιτς,Ντίβατς, Κούκοτς,Γκρμπόβιτς, Ράτζα και σία) με τον Γκάλη να πετυχαίνει σαραντάρες και στα 2 παιχνίδια. Αυτές οι νίκες ήταν πλέον το ”σκαλοπάτι” για να πάμε ψηλότερα.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=gjKjvNVidNw\n\nΠαράλληλα όμως, όσο οξύμωρο και να ακούγεται , ήταν και ”καταραμένες”,καθώς για 16 χρόνια δεν καταφέραμε ξανά να κερδίσουμε τους Γιουγκοσλάβους, είτε ενωμένους είτε σαν Σερβία…\n\nΜια από τις πιο αξιοσημείωτες ήττες μας ήταν στον τελικό του 1989, όπου η μεγάλη Γιουγκοσλαβία ισοπέδωσε την Εθνική μας με 98-77 παίρνοντας μια πρώτη ρεβάνς και αρχίζοντας μια χρυσή τριετία μέχρι το 1991 όπου κατέκτησε τα πάντα μέχρι την διάσπασή της..Η ήττα μας στο  Μουντομπάσκετ της Αργεντινής το 1990 με 77-67 ήταν η τελευταία μας αναμέτρηση με την ενιαία Γιουγκοσλαβία.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=mvEyuP0wJ6k\n\nΗ επόμενες αναμετρήσεις μας ήταν πάλι στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, όπου η Γιουγκοσλαβία επέστρεψε ξανά ως Σερβία αλλά με πολλούς αστέρες παλιάς (Ντίβατς, Πάσπαλι,Τζόρτζεβιτς) και νέας γενιάς (Μποντιρόγκα,Σάβιτς,Ομπράντοβιτς), δείχνοντας ότι θα συνέχιζε από εκεί που σταμάτησε το 1991. Πράγματι μας νίκησε πάλι 2 φορές (η δεύτερη στον ημιτελικό) και πήρε το Ευρωμπάσκετ αήττητη…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=7qna_PxFpEY\n\nΣυνεχίζοντας να είναι ο ”κακός μας δαίμονας” μας απέκλεισε και στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 1997 στην Ισπανία αλλά και μας κέρδισε άλλες 2 φορές στο Μουντομπάσκετ τη Αθήνας το 1998. Η δεύτερη φορά ήταν στον ημιτελικό,σ’ ένα ματς που κρίθηκε στην παράταση και αποτέλεσε αυτοκτονία της Εθνικής μας καθώς σε όλον τον αγώνα ελέγχαμε τον ρυθμό (μην παραλείψουμε να αναφερθούμε και στην διαιτησία που σ’εκείνο το ματς ήταν ιδιαίτερα εχθρική απέναντί μας).\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=2ErgsaJz6CA\n\nΚοινό χαρακτηριστικό των παραπάνω ηττών μας ήταν ότι όλα τα ματς κρίθηκαν στις λεπτομέρειες και πάντα χάναμε από έλλειψη πίστης στην νίκη απέναντι στους Σέρβους (αποκορύφωμα ο ημιτελικός του 1998). Εν τέλει η ”κατάρα” έσπασε το 2003 στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας αλλά σε έναν αγώνα για τις θέσεις 5-6. Από τότε όμως , μετά και την κατάκτηση του Μουντομπάσκετ 2002 , οι Σέρβοι , γενικά δεν θυμίζουν σχεδόν σε τίποτα την τρομερή ομάδα που είχαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90.(πήραν μόνο ένα ασημένιο μετάλλιο στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 2009). Αυτό το εκμεταλλευτήκαμε όταν τους πετύχαμε και καταφέραμε να κάνουμε κάποιες νίκες με πιο σημαντική αυτή του 2011 στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας, που μας έδωσε το εισιτήριο για το προολυμπιακό τουρνουά του 2012. Στην τελευταία μας αναμέτρηση όμως στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας το 2014, οι Σέρβοι μας κέρδισαν για πρώτη φορά μετά το 1998 και μας ”πέταξαν” έξω από τα προημιτελικά ,σ’ένα ματς που θύμισαν την παλιά καλή Γιουγκοσλαβία. Η ιστορία είναι σίγουρο ότι θα συνεχιστεί…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=c5Xy5djZ13E\n\n \n\n 

Posted on

Νίκος Γκάλης και Λάρυ Μπερντ μαζί στο Λας Βέγκας…

Στις 2 Δεκεμβρίου του 1979, ο “θρυλικός” Νίκος Γκάλης έκανε το ντεμπούτο του σε επίσημο αγώνα με την φανέλα του Άρη (αντίπαλος ο Ηρακλής και νίκη του Άρη με 79-78, ο Νίκος Γκάλης σκόραρε 30 πόντους). Την ίδια χρονιά ,στις  31 Μαρτίου, ο Νικ είχε αγωνιστεί σε έναν ιστορικό αγώνα που σίγουρα του έμεινε στην μνήμη πριν κατηφορίσει στην Θεσσαλονίκη.\n\nΕκείνη την ημέρα λοιπόν,έχοντας ολοκληρώσει μια φοβερή χρονιά στο Σίτον Χολ όπου και σπούδαζε, ο Γκάλης έπαιξε συμπαίκτης με ένα άλλο ανερχόμενο αστέρι της εποχής. Το όνομά του ήταν Λάρυ Μπερντ (του Σίκαμορ της Ιντιάνα) και ο αγώνας στον οποίο συμμετείχαν ήταν ένα κολλεγιακό All-star game που έγινε στο Λας Βέγκας…\n\nΣ’εκείνον τον αγώνα Νίκος Γκάλης και Λάρυ Μπερντ άφησαν για τα καλά το στίγμα τους. Ο Λάρυ Μπερντ, όντας το απόλυτο ταλέντο της εποχής,ανακηρύχθηκε MVP  του αγώνα με 17 πόντους ,ενώ ο Νίκος Γκάλης, αν και πέτυχε μόλις 5 πόντους, πήρα άριστα στον οργανωτικό τομέα, μοιράζοντας 7 ασίστ και κάνοντας 4 κλεψίματα. Η Ανατολή με την οποία αγωνίστηκαν επικράτησε της Δύσης με 107-92 και ο Νίκος Γκάλης απέδειξε ότι ήταν από τους λίγους που μπορούσε να “κοιτάξει” κατάματα τον μεγάλο Λάρυ Μπερντ. (σ.σ. στον αγώνα συμμετείχαν και οι γνωστοί Αιζάια Τόμας και Τζο Ντούμαρς καθώς και ο Βιν Τζόνσον που το 1990 είχε δώσει πρωτάθλημα στους Πίστονς με σουτ στην εκπνοή).\nhttps://www.youtube.com/watch?v=PUdOiTjIcxo\n\n 

Posted on

Η Εθνική στα Μουντομπάσκετ…

Το Μουντομπάσκετ που θα γίνει στην Ισπανία φέτος θα αποτελέσει την 7η συμμετοχή για την  Εθνική μας σε αυτόν τον θεσμό. Μια συμμετοχή η οποία μπορεί μεν να προήλθε μέσω της λεγόμενης wild-card (ειδική πρόσκληση της ΦΙΜΠΑ σε 7 ομάδες που δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν πρόκριση) ωστόσο κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν εφικτό αν η Εθνική μας δεν είχε αφήσει (και αγωνιστικά) καλές εντυπώσεις στις προηγούμενες 6 συμμετοχές της ,οι οποίες την ανέβασαν στον παγκόσμιο χάρτη του μπάσκετ.\n\nΗ πρώτη συμμετοχή μας σε τελική φάση Μουντομπάσκετ  έγινε στην χώρα που διοργανώνεται και το φετινό ,δηλαδή στην Ισπανία. Η πορεία της Ελλάδας μπορούμε να πούμε ότι ”έστρωσε τον δρόμο” για αυτό που θα ακολουθούσε 1 χρόνο μετά (κατάκτηση Ευρωμπάσκετ 1987 Αθήνα) και ήταν η αρχή της απόλυτης άνθισης του ελληνικού μπάσκετ. Η Εθνική,αφού πρώτα προκρίθηκε στα τελικά με μια επική νίκη στο Έκεντρεβιλ επί της Γαλλίας  (130-126 μετά απο 3 παρατάσεις) ,κληρώθηκε με τις Βραζιλία,Παναμά,Ισπανία,Γαλλία και Νότιο Κορέα. Ξεκίνησε με 2 νίκες (Παναμά,Γαλλία),στην συνέχεια έκανε 2 ήττες (με Ισπανία στον πόντο και Βραζιλία) και έκλεισε την πρώτη φάση με νίκη επί της Κορέας. Στην δεύτερη φάση ηττήθηκε κατά σειρά από Σοβιετική Ένωση, Κούβα και Ισραήλ, παίζοντας τελικά για τις θέσεις 9-12 όπυ κέρδισε Αργεντινή και έχασε από Κίνα για να τερματίσει 10η. Μια θέση που, ενώ σήμερα θα ήταν αποτυχία, τότε ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές για την πρωτάρα Εθνική. Ο Γκάλης ,με 33.5 πόντους μ.ο., ανακηρύχθηκε πρώτος σκόρερ και έδωσε μια πρώτη γεύση παγκοσμίως για το ποιός ήταν(λόγω συγκυριών πάντως δεν ξαναέπαιξε σε Μουντομπάσκετ).\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=hsOuACGMXOI\n\nΤο 1990 η Εθνική κατέβηκε στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής χωρίς τον Γκάλη(λόγω τραυματισμού) και με τις ελπίδες για κάτι καλό μειωμένες (είχε προηγηθεί το αργυρό στο Ευρωμπάσκετ 1989) Φρόντισε όμως να διαψεύσει και με το παραπάνω τα προγνωστικά. Ξεκινώντας την πρώτη φάση (με ΗΠΑ ,Ισπανία και Νότιο Κορέα) έχασε από τις ΗΠΑ στην παράταση,( σε ένα παιχνίδι που δεν μέτρησε κανονικό καλάθι του Γαλακτερού στην λήξη) και εν συνεχεία νίκησε Ισπανία(με τρομερή εμφάνιση του Χριστοδούλου) και Κορέα. Στον επόμενο γύρο έχασε από Γιουγκοσλαβία και Σοβ.Ένωση ,κέρδισε την Βραζιλία και τελικά έπαιξε για τις θέσεις 5-8 ,όπου με 1 νίκη (με την γηπεδούχο Αργεντινή) και μια ήττα(Βραζιλία) κατετάγη 6η και έδειξε να ”απογαλακτίζεται” σιγά-σιγά από τον μεγάλο Γκάλη.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=L3LFEaRYQZ4\n\nΕπόμενος σταθμός της Εθνικής ήταν το παγκόσμιο του Τορόντο ,στο οποίο έμελλε να έχει την υποστήριξη πολλών ομογενών, οι οποίοι ήθελαν να χαμογελάσουν μετά από την αποτυχία της ποδοσφαιρικής ομάδας στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Η Εθνική δεν τους απογοήτευσε… Πέρασε την πρώτη φάση με 2 νίκες(Γερμανία που μας είχε κερδίσει στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 1993 και Αίγυπτο και μια ήττα (Πουέρτο Ρίκο) και στην δεύτερη ,με μια ιστορική νίκη επί του γηπεδούχου Καναδά(ιστορική και για τα πούρα που άναψε ο Φασούλας μετά τον αγώνα στα αποδυτήρια..) και άλλη μια επί της Κίνας προκρίθηκε για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο, στον ημιτελικό (στο τελευταίο αδιάφορο ματς έχασε από την Κροατία).Εκεί ,απέναντι στους NBAερς των ΗΠΑ ήταν από την αρχή καταδικασμένη σε ήττα ,ωστόσο κατάφερε να γίνει η πρώτη ομάδα που δεν δέχτηκε 1οο πόντους από επαγγελματίες Αμερικάνους (σχετικό αφιέρωμα του sportbrio)Στον μικρό τελικό έχασε πάλι από την Κροατία, αλλά η 4η θέση ήταν πια η απόλυτη καταξίωση από το έπος του ’87…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=735m1Ce1_9Q\n\nΤο 1998 , η Εθνική μας ήταν η οικοδέσποινα του Μουντομπάσκετ και με υψηλές βλέψεις,(ακόμα και για χρυσό καθώς οι ΗΠΑ δεν είχαν κατεβάσει επαγγελματίες αλλά ένα σύνολο που αποτελούσαν Αμερικάνοι παίκτες που αγωνίζονταν στην Ευρώπη) Με τον Φασούλα ως τελευταίο εν ενεργεία διεθνή της χρυσή ομάδας του ’87, η Εθνική ξεκίνησε με 3 νίκες στην πρώτη φάση (Καναδά,Ιταλία και Σενεγάλη) ενώ στην επόμενη νίκησε το Πουέρτο Ρίκο και προκρίθηκε στην 8άδα( οι ήττες με Ρωσία  και Γιουγκοσλαβία ήταν αδιάφορες). Εκεί υπέταξε την Ισπανία με ένα καθοριστικό τρίποντο του Μπαλογιάννη(παίκτης-έκπληξη σ’εκείνη την διοργάνωση) αλλά στον ημιτελικό με τον ”κακό μας δαίμονα”, την Γιουγκοσλαβία, ηττήθηκε στην παράταση με 78-73 (αν και είχε προηγηθεί στο 28′ με 12 πόντους, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν πάντως και τα σφυρίγματα των διαιτητών) .Στον μικρό τελικό,κουρασμένη και απογοητευμένη ,έχασε από τις ΗΠΑ και κατετάγη πάλι 4η αφήνοντας μια ”γλυκόπικρη” γεύση σε όλους μας…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=egGhKzVMsT4\n\nΗ απουσία μας από το Παγκόσμιο της Ινδιανάπολις το 2002 αποδείχτηκε ευεργετική…Η Εθνική, μετά από μια στείρα τριετία (1999-2002) έκανε το πιο δυναμικό come-back στην ιστορία της. Η ”αρμάδα” του Παναγιώτη Γιαννάκη( Διαμαντίδης,Σπανούλης,Παπαλουκάς,Σχορτσιανίτης,Τσαρτσαρής και σία) με ”φόρα” από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 2005, πήγε στην Ιαπωνία (τόπος διεξαγωγής του Μουντομπάσκετ 2006) με κρυφό στόχο ένα μετάλλιο. Αφού πέρασε τρένο την πρώτη φάση( 5 νίκες με Κατάρ,Λιθουανία,Βραζιλία,Αυστραλία Τουρκία) προκρίθηκε στους 16 όπου υπέταξε την Κίνα του Γιάο Μινγκ και εν συνεχεία στους 8 την Γαλλία των πολλών NBAερς για να προκριθεί στα ημιτελικά με αντίπαλο τις ΗΠΑ του Λεμπρόν Τζέιμς. Η νίκη απέναντι τους και μάλιστα με κατοστάρα (101-95) αποτέλεσε ίσως την κορυφαία στιγμή του ελληνικού μπάσκετ αλλά και πιθανόν όλου του ελληνικού αθλητισμού. Στον τελικό όμως, με ”άδειο” ρεζερβουάρ από την υπερπροσπάθεια ήρθε η ήττα από την Ισπανία(που δεν είχε τον τραυματία Γκασόλ) με 70-47, μια ήττα που οφειλόταν επίσης στην υπέρμετρη αισιοδοξία που μας έδωσε η νίκη επί των Αμερικάνων( οι οποίοι παρεμπιπτόντως από τότε δεν έχουν χάσει κανένα ματς ,είτε φιλικό είτε επίσημο). Το ασημένιο μετάλλιο όμως και η ιστορική αυτή νίκη έχουν ριζώσει βαθιά στην μνήμη κάθε Έλληνα…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=vdZj5TaW95Y\n\nΣτο τελευταίο Μουντομπάσκετ που διοργανώθηκε στην Τουρκία δεν καταφέραμε ,αναλογιζόμενοι τι μπορούσαμε κάτι σημαντικό. Στην πρώτη φάση, με μέτριες εμφανίσεις πετύχαμε 3 νίκες(Πουέρτο ρίκο,Κίνα και Ακτή Ελεφαντοστού, ενώ ηττηθήκαμε από Τουρκία και Ρωσία,αγώνας που ”ψίθυροι” έλεγαν ότι το χάσαμε για να έχουμε εύκολο αντίπαλο στους 16, κάτι που τελικά δεν έγινε καθώς πέσαμε πάνω στον κακό μας ”δαίμονα” Ισπανία, χάνοντας με 80-72 (τελευταίο ματς του Διαμαντίδη με την Εθνική). Ήταν η αρχή κάποιων πέτρινων χρόνων μιας Εθνικής , η οποία και στις επόμενες διοργανώσεις (Ευρωμπάσκετ 2011,2013 και αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς το 2012) δεν πέτυχε κάτι σημαντικό,αλλά ας μην ξεχνάμε τα πολλά προβλήματα με τραυματισμούς και αλλαγές προσώπων που συνέβησαν αυτήν την 3ετία.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=kJM5ymlbi0I\n\n \n\nΜε την ελπίδα λοιπόν τα προηγούμενα χρόνια να αποτελέσουν ”μαθήματα”, ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στην Εθνική μας στο φετινό Μουντομπάσκετ. Δυνατότητες υπάρχουν και με το παραπάνω…\n\n \n\n 

Posted on

100 χρόνια μπάσκετ στο μέρος που δοξαστήκαμε…

http://youtu.be/TaUGiw_eQ38\n\nΣτις 8 Ιουνίου 1991 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη μέρα που ο Αμερικανός καθηγητής Νέισμιθ (μαζί με μια παρέα από φοιτητές του) ανακάλυπτε το μπάσκετ, που στη πορεία εξελίχθηκε ως το δεύτερο δημοφιλέστερο σπορ σε όλο τον κόσμο. Προκειμένου να τιμήσει η ΦΙΜΠΑ αυτή την επέτειο,αποφάσισε τη διεξαγωγή ενός αγώνα επίδειξης ανάμεσα στους σταρ των Βαλκανίων και αυτών της υπόλοιπης Ευρώπης. Ο αγώνας έγινε στο ΣΕΦ ,το μέρος δηλαδή που πριν 4 χρόνια αποτέλεσε τόπο δόξας και “εκτόξευσης” του ελληνικού μπάσκετ(κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 1987) Γκάλης, Γιαννάκης, Ντίβατς, Κούκοτς, Πάσπαλιε, Ντακουρί, Ράτζα, Σαν Επιφάνιο, Ρίβα, Οστρόφσκι και πολλοί ακόμα “αστέρες” (υπήρχαν και απώλειες όπως αυτές των Πέτροβιτς και Ντίβατς)έδωσαν έναν θεαματικό και συνάμα συγκλονιστικό αγώνα που καθήλωσε όλους τους λάτρεις του μπάσκετ και τελείωσε με νίκη των σταρ των Βαλκανίων με 103-102. Ήταν ο καλύτερος τρόπος να τιμηθεί η ιδέα του κου Νέισμιθ. (αξίζει να σημειωθεί ότι πρώτος σκόρερ ήταν ο μεγάλος Νίκος Γκάλης με 34 πόντους)

Posted on

Και φύγαμε για τελικό..

https://www.youtube.com/watch?v=2hVYW8qEf-U\n\n27 χρόνια πέρασαν…και όμως ακόμα μοιάζει απίστευτο…Η (σχεδόν ασήμαντη έως τότε) Εθνική του μπάσκετ καταφέρνει να κερδίσει για δεύτερη φορά μέσα σε μια βδομάδα τους φοβερούς Γιουγκοσλάβους (Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ράτζα, Τσβετιτσιάνιν, Ντίβατς και δε συμμαζεύεται..) και να περάσει για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελικό ευρωμπάσκετ. Η δήλωση ”μύθος” του Γκάλη μετά το παιχνίδι με την Ιταλία στα προημιτελικά (”η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου μέχρι την επόμενη) αποδείχτηκε προφητική..Σε έναν αγώνα με διακυμάνσεις στο σκορ, πάθος, ένταση, μπόλικη υπεροψία από τους Γιουγκοσλάβους (χαρακτηριστικά στιγμιότυπα στο 49.05 και 45.40) μακροβούτια του Γιαννάκη(1.30.55)  και γλίστρημα  σε ιδρώτα που είχε μείνει στο παρκέ (1.31.50), η Ελλάδα κατάφερε να πετύχει μια ιστορική νίκη .Αξίζει να αναφέρουμε το φοβερό μαρκάρισμα του Φάνη(που έπαιζε τραυματίας) στον συγχωρημένο Ντράζεν Πέτροβιτς σημείο κλειδί για την έκβαση του αγώνα…Στο βίντεο από κάτω βλέπουμε πανηγύρια στα αποδυτήρια του ΣΕΦ με τον Γκάλη να έχει αγκαλιά την τότε σύζυγο του(συγχωρημένη πλέον) Τζένη…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=0bPoKbjERq4\n\n

Πριν το τζάμπολ του αγώνα, διακρίνεται ο θηριώδης σέντερ
Πριν το τζάμπολ του αγώνα, διακρίνεται ο θηριώδης σέντερ

Posted on

Η ”θαυματουργή οικογένεια” του 1987..

https://www.youtube.com/watch?v=flQFrAgZ15M\n\nΤο έπος του 1987 (κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την Εθνική μας) ήταν, αναμφισβήτητα, η αρχή μιας νέας σελίδας για όλο τον ελληνικό αθλητισμό και “πρόδρομος” των επιτυχιών που ακολούθησαν όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά σε όλα τα σπορ. Ήταν η πρώτη φορά που σαν ‘Ελληνες νιώσαμε ότι μπορούμε περισσότερα στο αθλητικό κομμάτι.. Η ψυχή που κατέθεσαν τότε 12 παίκτες και ο προπονητής τους μας έδωσε αυτό το δικαίωμα και μας ανέβασε ψηλότερα τον πήχη… Ως γνωστόν όμως, για να έρθει μια τέτοια επιτυχία, πέρα από τις ατομικές ικανότητες, πρέπει μια ομάδα να είναι “δεμένη” σαν οικογένεια.(είδαμε στο άρθρο “Περιοδεύων θίασος…” που αφορούσε την ποδοσφαιρική Εθνική του 1994 τι μπορεί να συμβεί όταν δεν υπάρχει αυτό το στοιχείο) Στο παραπάνω βίντεο (εκπομπή αμέσως μετά τη νίκη στον τελικό επί του Σοβιετικού “μεγαθήριου”) βλέπουμε πόσο απλοί και προσγειωμένοι στις δηλώσεις τους είναι όλοι οι πρωταγωνιστές του θριάμβου.(αποκορύφωμα οι δηλώσεις του Νίκου Γκάλη στο 7.30). Το γεγονός ότι, λίγο μετά την επίτευξη ενός τέτοιου κατορθώματος, βλέπουμε ομαδικό πνεύμα ακόμα και σε λεκτικό επίπεδο, δείχνει γιατί αυτή η ομάδα έμεινε στις “καρδιές” όλων, εμπνέει ακόμα και σήμερα νέες γενιές και ονομάστηκε “επίσημη αγαπημένη”…\n\nΕυρωμπάσκετ 1987\n\n

Ευρωμπάσκετ 1987
Ευρωμπάσκετ 1987