Ντέιβ Μπίζαντ. Ο “μαθουσάλας” τερματοφύλακας…

Ντέιβ Μπίζαντ. Ο "μαθουσάλας" τερματοφύλακας...

\n\nΑν ρωτήσουμε κάποιον σε “ποιά θέση οι ποδοσφαιριστές μπορούν να αποσυρθούν σε μεγάλη ηλικία” σίγουρα το μυαλό των περισσότερων θα πάει σ’αυτήν του τερματοφύλακα.Η φύση της άλλωστε επιτρέπει κάτι τέτοιο καθώς δεν περιλαμβάνει πολλά τρεξίματα ή τεράστια αντοχή.\n\nΠολλές περιπτώσεις μπορούν να αναφερθούν και μάλιστα παγκόσμιας κλάσης όπως αυτές των Σίμαν, Σίλαβερτ, Βαν ντερ Σααρ που αποσύρθηκαν κοντά στα 40…(ή τα ξεπέρασαν λίγο).\n\nΑν όμως μιλήσουμε για ηλικία άνω των 50 και μάλιστα για τερματοφύλακα που σ’αυτήν αποφάσισε να επανέλθει στην αγωνιστική δράση, τότε σίγουρα δεν μιλάμε για συνηθισμένη περίπτωση…\n

Ντέιβ Μπίζαντ η επιστροφή…

\nΜιλάμε λοιπόν για τον Ντέιβ Μπίζαντ, ο οποίος το 2004 αποφάσισε να κρεμάσει τα γάντια του, έπειτα από μία σημαντική καριέρα 25 ετών.Κατά την διάρκεια αυτής αγωνίστηκε σε αρκετές ομάδες( Νότιγχαμ Φόρεστ, Γουίμπλεντον, Νιουκάστλ, Τσέλσι, Σαουθάμπτον και αρκετές άλλες) ενώ μετράει και δύο συμμετοχές με την εθνική Αγγλίας.\n\nΚατέκτησε και ένα Κύπελλο Αγγλίας με την Γουίμπλεντον το 1988 αποκρούοντας και πέναλτι.\n\nΣε ηλικία 54 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση να γυρίσει στην ενεργό δράση. Για ένα χρόνο άνηκε στο ρόστερ της Νορθ Γκρίνφορντ Γιουνάιτεντ.\n\nΜία σεζόν αργότερα προσελήφθη ως προπονητής τερματοφυλάκων στην Στίβενεϊτζ, η οποία αγωνίζεται στην League two.Μαζί του πήρε και τον 27χρονο γιο του Σαμ Μπίζαντ ο οποίος αγωνίζεται στην ίδια θέση.\n

Αλλαγή του γιου του…

\nΠέρα από τα παραπάνω, το “ωραίο” της όλης ιστορίας είναι αυτό:\n\nΣτο πλαίσιο των πλέι-οφ της League Τwo για την άνοδο στην League Οne, ο Μπίζαντ βρίσκεται αρκετά κοντά ώστε το όνομα του να βρεθεί στο πάνθεον του αγγλικού ποδοσφαίρου, με το να γίνει ο γηραιότερος τερματοφύλακας που αγωνίστηκε ποτέ στο “Νησί”.\n\nΑυτό, αν γίνει, θα το καταφέρει κυρίως “χάρη” στον γιο του ο οποίος αρρώστησε και δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί στον επαναληπτικό αγώνα που δίνει η ομάδα της Στίβενεϊτζ απέναντι στην Σάουθεντ Γιουνάιτεντ(πρώτο ματς 1-1)\n\nΑξίζει να σημειωθεί ότι ο γιος του δεν είχε αγωνιστεί και στον πρώτο αγώνα λόγω ασθένειας αλλά τότε ο “αειθαλής” Μπίζαντ έμεινε στον πάγκο…\n\n

Ο πρώτος διεθνής αγώνας ποδοσφαίρου

Ο πρώτος διεθνής αγώνας ποδοσφαίρου

\n\nΌταν ακούμε την λέξη “ποδόσφαιρο” σε πάρα πολλούς το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι η Αγγλία. Μπορεί οι Άγγλοι διεθνώς να έχουν μια μόνο επιτυχία(κατάκτηση Μουντιάλ 1966), ωστόσο από την χώρα τους ξεκίνησε την διαδρομή του το δημοφιλέστερο σπορ του κόσμου. Είναι λοιπόν λογικό και ο πρώτος διεθνής αγώνας να είχε την συμμετοχή της.\n

Επισήμως 1872…

\nΑντίπαλος σ’αυτήν την ιστορική αναμέτρηση ήταν η “αιώνια αντίπαλος” Σκωτία και ο αγώνας διεξήχθη το 1872 στην Γλασκόβη στο γήπεδο Hamilton Crescent της ομάδας κρίκετ West of Scotland Cricket Club στο Πέρτικ.\n\nΟ αγώνας αρχικά ήταν να γίνει 14:00 αλλά καθυστέρησε 20 λεπτά λόγω ομίχλης. Οι Άγγλοι φορούσαν λευκή εμφάνιση και καπέλο, ενώ οι Σκωτσέζοι μπλέ σκούρα εμφάνιση με κεντημένο γαϊδουράγκαθο και κόκκινη κουκούλα.\n\nΜπορεί το ματς να έγινε το 1872 ωστόσο είχαν γίνει και κάποιες άλλες αναμετρήσεις λίγο νωρίτερα.Η διαφορά ήταν ότι σ’αυτές την ομάδα της Σκωτίας δεν την αποτελούσαν ντόπιοι Σκωτσέζοι παίκτες.\n\nΣυγκεκριμένα: η πρώτη αναμέτρηση (ισόπαλη 1-1) ανάμεσα στις ομάδες που εκπροσώπησαν την Αγγλία και την Σκωτία έλαβε χώρα στις 5 Μαρτίου του 1870 στο γήπεδο κρίκετ The Oval, στο Λονδίνο.\n\nΑκολούθησαν άλλες τέσσερις σαββατιάτικες αναμετρήσεις στο ίδιο γήπεδο: 19 Νοεμβρίου 1870 (1-0), 25 Φεβρουαρίου 1871 (1-1), 18 Νοεμβρίου 1871 (2-1) και 24 Φεβρουαρίου 1872 (1-0).\n\nΌλοι οι παίκτες που επιλέχθηκαν για την πλευρά της Σκωτίας ήταν από την περιοχή του Λονδίνου. Ο μόνος παίκτης συνδεδεμένος με Σκωτσέζικο σύλλογο ήταν ο Ρόμπερτ Σμιθ (Robert Smith) από την ομάδα Queen’s Park F.C., της Γλασκώβης.\n\nΑυτός ήταν και ο λόγος που οι παραπάνω αναμετρήσεις έμειναν στην ιστορία σαν “δοκιμαστικές” πριν την πρώτη επίσημε που έγινε το 1872.Ο αγώνας έμελλε να λήξει χωρίς τέρματα.\n\nΒίντεο του αγώνα δεν νομίζουμε να περιμένατε….\n\nΌλοι οι παίκτες της Σκωτίας ήταν από την Κουϊνς Παρκ. Η ενδεκάδα : Γκάρντνερ (αρχηγός), Κερ, Τέιλορ, Τόμσον, Τζέιμς Σμιθ, Ρόμπερτ Σμιθ, Λέκι, Ριντ, Μακ Κίνον, Γουέιρ, Γουόδερσπουν.\n\nΓια την Αγγλία αγωνίστηκαν παίκτες κυρίως από την Νοτς Κάουντι, την Σέφιλντ Γουέντ., την Κρίσταλ Πάλας, την Μπαρνς κ.α.\n\nΗ ενδεκάδα ήταν: Μπάρκερ, Γκρίνχαλ, Γουέλς, Τσάπελ, Μέιναρντ, Μπρόκμπανκ, Κλεγκ, Κίρκε, Όταγουεϊ (αρχηγός), Τσένερι, Μόρις.\n\nΤον ιστορικό αγώνα παρακολούθησαν περίπου 4.000 θεατές και ο διαιτητής ήταν ο Σκωτσέζος Κί.Η τιμή του εισιτηρίου ήταν μια λίρα.\n\n

Squash: Ένα ανερχόμενο άθλημα

Squash: Ένα ανερχόμενο άθλημα

To squash αποτελεί άθλημα με υψηλές ενεργειακές απαιτήσεις συνδυάζοντας τόσο αερόβιες όσο και αναερόβιες πηγές ενέργειας.\n

Γνωρίστε το Squash

\n

Squash (Σκουός)
Squash
\n\nΤο squash είναι ένα είδος αντισφαίρισης εσωτερικού χώρου που παίζεται με δύο ή με τέσσερα άτομα (σε ζευγάρια). Η βασική του διαφορά με τα υπόλοιπα συγγενικά αθλήματα αντισφαίρισης είναι ότι οι δύο αντίπαλοι στέκονται δίπλα -και όχι απέναντι- ο ένας στον άλλο, και αποκρούουν με τις ρακέτες τους ένα μαλακό μπαλάκι που πρέπει πρώτα ‘χτυπήσει’ στον αντικριστό τους τοίχο, ενώ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν αποκλείεται και η χρήση των πλαϊνών τοίχων.\n\nΜέχρι τώρα το ‘squash’ (σκουός), όπως και το τένις, εθεωρείτο άθλημα της ελίτ, γνωστό σε λίγους και με πρόσβαση από λίγους. Ίσως όμως να αλλάξετε γνώμη μαθαίνοντας πως το squash γεννήθηκε στις φυλακές της Αγγλίας, τη δεκαετία του 1920, όταν κάποιοι κρατούμενοι που ήξεραν τένις βρήκαν έναν άλλο τρόπο να εκτονώνονται μέσα στα κελιά τους.\n\nΈπειτα το άθλημα απέκτησε σύντομα οπαδούς, από όλες τις κοινωνικές τάξεις, ενώ σήμερα καταγράφεται ως ένα από τα πιο αγαπημένα και διαδεδομένα σπορ παγκοσμίως.\n\nΣτη χώρα μας το σκουός πρωτοεμφανίστηκε το 1938 και, παρά τη μεγάλη του ζήτηση -κυρίως από Έλληνες που έπαιζαν στο εξωτερικό-, άργησε να διαδοθεί και να αποκτήσει τις κατάλληλες εγκαταστάσεις. Το 1947 πραγματοποιήθηκε το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Σκουός Ανδρών, ενώ το 1982 στα πρωταθλήματα άρχισαν να λαμβάνουν μέρος και οι γυναίκες.\n\nΣήμερα η Ελλάδα λαμβάνει μέρος και σε παγκόσμια πρωταθλήματα σκουός, με ιδιαίτερα ελπιδοφόρες συμμετοχές, ενώ δεν αργεί η μέρα που το squash θα μπει στη λίστα των Ολυμπιακών αθλημάτων.\n\n
Squash (Σκουός)
Squash
\n

Διατροφικές ανάγκες στο squash

\nTo squash αποτελεί άθλημα με υψηλές ενεργειακές απαιτήσεις συνδυάζοντας τόσο αερόβιες όσο και αναερόβιες πηγές ενέργειας. Απαιτεί ταχύτητα, εκρηκιτκότητα και δύναμη, κάτι το οποίο το καθιστά άθλημα υψηλής εκγύμνασης. Σε έναν εξηντάλεπτο αγώνα ο αθλητής μπορεί να κάψει περίπου 700 με 1.000 θερμίδες, ανάλογα με το επίπεδο του αθλητή.\n\nΒασικό συστατικό της διατροφής ενός αθλητή squash είναι οι υδατάνθρακες ως το κύριο καύσιμο των μυών στην προπόνηση και στον αγώνα, ενώ σημαντικό ρόλο έχει επίσης και η επαρκής πρόσληψη πρωτεΐνης για την προσαρμογή, αύξηση και καλή αποκατάσταση των μυών.\n\nΩστόσο, ιδιαίτερης σημασίας στη διατροφή του αθλητή είναι και η επαρκής ενυδάτωση, καθώς οι απώλειες υγρών μέσω του ιδρώτα μπορεί να είναι μεγάλες και διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Η επιστημονική βιβλιογραφία δείχνει ότι ακόμα και μία ήπια αφυδάτωση της τάξεως του 2% του σωματικού βάρους είναι ικανή να επιδράσει αρνητικά στην αθλητική απόδοση.\n\nΣυνεπώς, κρίνεται απαραίτητο ο αθλητής να φροντίζει για την καλή ενυδάτωσή του και αναπλήρωση των απωλειών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από προπόνηση / ή αγώνα, καθώς επίσης και στο σύνολο της ημέρας. Τέλος ένας καλός σχεδιασμός των γευμάτων κρίνεται απαραίτητος τόσο στη φάση προετοιμασίας όσο και την ημέρα του αγώνα (πριν και μετά τον αγώνα).\n\n \n\nΝατάσα Γεωργιουδάκη MSc.\n”Squash: Ένα ανερχόμενο άθλημα”\niatronet.gr\n\n

[gdlr_video url=”https://www.youtube.com/watch?v=hnqz0OimgP4″ ]\n\n 

Ντιέγκο, μια στο καρφί και μια στο πέταλο…

https://www.youtube.com/watch?v=KY40__rBvSk\n\nΟ προημιτελικός του Μουντιάλ το 1986 στο Μεξικό, πέρα από τη σημασία του ως αγώνας, “άφησε” στο ποδοσφαιρικό κοινό αντιφατικά συναισθήματα… Πρωταγωνιστής αυτής της αντίφασης ήταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο λόγος ήταν τα δύο γκολ που πέτυχε και έδωσαν τη νίκη στην Αργεντινή με 2-1 επί της Αγγλίας… Δεν ήταν όμως δύο συνηθισμένα γκολ.. Το πρώτο, με το οποίο άνοιξε το σκορ, ήταν το περίφημο γκολ με το χέρι, το οποίο ο Ντιέγκο δε δίστασε να χαρακτηρίσει ως “το χέρι του Θεού” (θέλοντας να τονίσει με νόημα ότι ο Θεός ήθελε να γίνουν έτσι τα πράγματα). Ήταν μια φάση-σύμβολο ποδοσφαιρικής κλεψιάς, κουτοπονηριάς και αδικίας… Αν το ματς είχε κριθεί μόνο από αυτό το γκολ σίγουρα θα συζητιόταν επί άλλης βάσης και δε θα ήταν ό,τι καλύτερο για τον Ντιέγκο… Όμως, 10 λεπτά μετά, ο ίδιος φρόντισε να θυμίσει γιατί ήταν, για κάποιους, ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στο κόσμο… Με μια ποδοσφαιρική ραψωδία 15 δευτερολέπτων(από την ώρα που πήρε τη μπάλα στη σέντρα μέχρι να μπει σχεδόν ο ίδιος στα δίχτυα) έκανε ακόμα και τους ίδιους τους Άγγλους να ξεχάσουν τη προηγούμενη ατιμία του και να σταθούν στο ποδοσφαιρικό του μεγαλείο..(απόδειξη ότι μετά τον αγώνα σχεδόν είχαν ξεχάσει το “χέρι του Θεού” και αρκέστηκαν σε χλιαρές διαμαρτυρίες). Ήταν από τις φορές εκείνες όπου ακόμα και παίκτες-έννοιες του ποδοσφαίρου μας δείχνουν την καλή, αλλά και την κακή πλευρά του αθλήματος…\n\nΓιώργος Ρεσβάνης\ngresvanis@sportbrio.gr

Ακόμα αναρωτιέται ο Πελέ….

https://www.youtube.com/watch?v=ngE9RCAdWaE\n\nΤο 1970 η μεγάλη Βραζιλία του Πελέ μάγευε τα ποδοσφαιρικά πλήθη στο Παγκόσμιο Κύπελλοτου Μεξικού. Στον αγώνα που έδωσε με την Αγγλία όμως, πέρα από τη βραζιλιάνικη μαγεία, έμεινε στην ιστορία η φοβερή απόκρουση του Άγγλου τερματοφύλακα Μπανκς στην κεφαλιά του μεγάλου Πελέ. Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε…

Μπήκε ή δε μπήκε?

https://www.youtube.com/watch?v=Mx3AecF3ImI\n\nΤο 1966 το μουντιάλ διοργανώθηκε στη ”γενέτειρα” του ποδοσφαΙρου την Αγγλία..Η διοργανώτρια χώρα αντιμετώπισε στον τελικό τα ”πάντσερ” της Γερμανίας.Το ματς κρίθηκε υπέρ των Άγγλων από το (ακόμη και σήμερα) αμφισβητούμενο γκολ του Τζεφ Χάρστ στη παράταση(3-2).Στη φάση του συγκεκριμένου γκολ (?), αν και χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς πολλά replay και γίναν και αναλύσεις ,ποτέ δεν αποσαφηνίστηκε αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή.Τελικά το ματς έληξε 4-2 υπέρ των Άγγλων που κατέκτησαν το μοναδικό έως τώρα μουντιάλ της ιστορίας τους.

Μπουνιές μεταξύ συμπαικτών εν ώρα αγώνα δεν είχαμε ξαναδεί…

https://www.youtube.com/watch?v=AFLeTm46CqQ&feature=youtu.be\n\nΛένε πως η ομάδα πρέπει πρώτα να είναι οικογένεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως οι παίκτες της Newcastle, Dyer και Bowyer, βγήκαν εκτός ορίων αφού “πιάστηκαν στα χέρια” κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ως φυσικό επακόλουθο, αντίκρισαν κι οι δυο την κόκκινη κάρτα…