Άλλη μια διοργάνωση έλαβε τέλος λοιπόν για την Εθνική μας..Για ακόμα μια φορά ,από το 2009, δεν καταφέραμε να κερδίσουμε ένα νοκ-άουτ παιχνίδι…Για ακόμα μια φορά οι προσδοκίες μας δεν επαληθεύτηκαν… Είναι γεγονός ότι από την χρυσή 4ετία μεταξύ 2005 – 2009 μοιάζει να έχει περάσει πολύς καιρός μιας και από τότε αποτυγχάνουμε συνεχώς να μπούμε έστω στην τετράδα σε οποιαδήποτε διοργάνωση. Όπως και να το κάνουμε από την ”επίσημη αγαπημένη” έχουμε απαιτήσεις. Ίσως όμως ,μετά και το χτεσινό πατατράκ από τους Σέρβους, να πρέπει να δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία χωρίς ούτε να καταστροφολογήσουμε αλλά ούτε και να κάνουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.\n\nΕίναι γεγονός ότι σε ένα ακόμα ματς νοκ-άουτ η Εθνική μας έδειξε να μην μπορεί να διαχειριστεί το άγχος που την διακατείχε ,όντας θεωρητικά φαβορί. Αποψή μου είναι ότι ,επειδή σαν λαός είμαστε παρορμητικοί και εύκολα αποθεώνουμε ή αποδοκιμάζουμε, πιστέψαμε περισσότερο απ’όσο έπρεπε σ’αυτήν την ομάδα και υπερτιμήσαμε τις εμφανίσεις που έκανε στον πρώτο γύρο. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μειώσω αυτές τις επιτυχίες και το πολύ ωραίο μπάσκετ που παίξαμε. Αλλά για να μπορέσει μια ομάδα να ”ανδρωθεί” και να ορθοποδήσει στο παγκόσμιο στερέωμα πρέπει να δείχνει την απαιτούμενη ψυχραιμία όταν η μπάλα ”καίει” ή όταν ένα παιχνίδι ”στραβώνει”. Αυτό συνέβη και με την Αργεντινή ,όπου εκεί αντιδράσαμε ψύχραιμα, με την διαφορά ότι και να χάναμε αυτό το παιχνίδι δεν θα μέναμε έξω. Δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι οι Σέρβοι ήταν ”εκνευριστικά” εύστοχοι αλλά αν μείνουμε εκεί χάνουμε το δάσος. Το γεγονός είναι ότι ήταν γενικά καλύτερα προετοιμασμένοι, με παίκτες που ”μάσαγαν σίδερα” και μας αποσυντόνισαν από την αρχή έως το τέλος.\n\nΣτα παραπάνω να προσθέσουμε ότι πιθανόν να ξεγελαστήκαμε από το γεγονός ότι οι Σέρβοι πέρασαν οριακά τον πρώτο γύρο ,μην έχοντας υπόψιν ότι έχασαν από ομάδες οι οποίες απέκλεισαν όλες τις αντίστοιχες του δικού μας ομίλου (Βραζιλία,Γαλλία,Ισπανία τις Αργεντινή,Κροατία και Σενεγάλη αντίστοιχα), δείγμα του πόσο δυνατός ήταν ο όμιλός της. Όλα αυτά όμως δεν θα πρέπει να να μείνουν έτσι αλλά να προβληματίσουν τους πάντες εν όψει των επόμενων διοργανώσεων(από προπονητή μέχρι τον φροντιστή της ομάδας)\n\nΣίγουρα υπάρχουν αποτυχίες και αποτυχίες. Πέρυσι στο Ευρωμπάσκετ της Ιταλίας ,η Εθνική ήταν ένα μπασκετικό ”συνονθύλευμα”, με καλούς παίκτες αλλά χωρίς συνοχή και μ’έναν προπονητή επιεικώς μέτριο (Τρινκέρι). Φέτος μπορεί το αποτέλεσμα να ήταν σχεδόν ίδιο αλλά τα παιδιά αυτά έδειξαν ότι έχουν τις δυνατότητες να ξαναφτάσουν την Εθνική ψηλά. Μην ξεχνάμε τα ”πέτρινα χρόνια” 1999-2004 τα οποία εν συνεχεία έφεραν την 5ετή εκτόξευση που αναφέραμε. (με αποκορύφωμα την νίκη επί των ΗΠΑ το 2006).\n\nΚλείνοντας, να τονίσω ότι δεν θέλω να σταθώ σε ονόματα,ούτε όσον αφορά ποιοί βοήθησαν και ποιοί όχι, ούτε όσον αφορά ποιοί μπορούν να εξελιχθούν παραπάνω. Αυτά είναι δουλειά άλλων να την κάνουν.Θα επιμείνω όμως στο ότι στην Εθνική πρέπει να παίζουν αυτοί που ”γουστάρουν”, να τα δίνουν όλα και ας ελπίσουμε να είναι και οι κατάλληλοι.Ταλέντο υπάρχει αλλά μένει να το ξαναδούμε στο παρκέ. Άλλωστε μέσα από τις αποτυχίες δυναμώνεις…\n\nΓιώργος Ρεσβάνης\n\n \n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=eYqd5Vg6RB8