Tag: τζινομπιλι

Ο Ζέλιμιρ ή Ζέλικο Ομπράντοβιτς, πέραν του ότι θεωρείται ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη(αν όχι ο κορυφαίος), αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για το πώς ένας προπονητής μπορεί να αναδειχτεί σε γρήγορο χρονικό διάστημα, εφόσον ο ίδιος βέβαια φροντίσει να δουλέψει γι’αυτό, στηριζόμενος ΚΑΙ στην τύχη αλλά όχι μόνο…\n\nΟ Ομπράντοβιτς ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα,με τρόπο που κανείς δεν θα ευχόταν. Όντας παίκτης της Παρτιζάν, φυλακίζεται το 1991 για το θάνατο μιας γυναίκας σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Όταν αποφυλακίστηκε το ίδιο έτος, ο πρόεδρος της Παρτιζάν, ο μεγάλος Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, προκειμένου να τον κρατήσει στην ομάδα, του προσφέρει την θέση του προπονητή προκειμένου να διαδεχτεί τον Ντούσκο Βουγιόσεβιτς.\n\n”Αρπάζοντας την ευκαιρία από τα μαλλιά” και ακούγοντας και τις συμβουλές του μεγάλου Άτσα Νίκολιτς, ο Ομπράντοβιτς φτιάχνει μια νεανική ομάδα (μ.ο. 22 ετών) με νεαρούς παίκτες από τις ακαδημίες όπως οι Ντανίλοβιτς, Ρεμπράτσα, Τζόρτζεβιτς και Λόντσαρ. Ένα χρόνο μετά, το 1992, κατακτάει το Κύπελλο Πρωταθλητριών,όντας το απόλυτο αουτσάιντερ, κερδίζοντας στον τελικό την Μπανταλόνα 71-70 με ένα εκπληκτικό τρίποντο του Τζόρτζεβιτς στην λήξη. Ήταν η αρχή της δόξας του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αφού ως προπονητής μιας χρονιάς κατακτούσε την Ευρώπη!!!\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=mjJmvdUGB0Q\n\nΈνα χρόνο μετά(1993)  αναλαμβάνει την Μπανταλόνα, η οποία ήθελε να αποκτήσει τον προπονητή που της στέρησε ένα σίγουρο τρόπαιο. Το 1994 φτάνει στο Φάιναλ-φορ και λίγο με την βοήθεια της τύχης, καθώς στα προημιτελικά αντιμετώπισε την Ρεάλ Μαδρίτης(των Σαμπόνις, Αρλάουκας) η οποία όμως αγωνίστηκε με την δεύτερη ομάδα καθώς οι παίκτες της είχαν κατέβει σε απεργία, με αποτέλεσμα ο Ζέλικο να πάρει 2 εύκολες νίκες. Στο Φάιναλ-φορ του Τελ Αβίβ, πήγε πάλι ως το απόπλυτο άουτσάιντερ, αλλά στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνο οδήγησε την ομάδα του σε θρίαμβο με 79-65 ενώ στον τελικό αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη,για πολλούς κορυφαία ομάδα τότε στην Ευρώπη έχοντας στην σύνθεσή του Πάσπαλι,Τάρπλευ και Φασούλα. Στον τελικό όμως ο Ολυμπιακός ήταν αποκαρδιωτικός και έτσι η Μπανταλόνα, μ’ένα απίθανο τρίποντο του Κορνήλιους Τόμπσον (δεύτερο σε όλη την καριέρα του) κατέκτησε το κύπελλο και ο Ομπράντοβιτς απέκτησε το δεύτερο ”δαχτυλίδι” του.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=87oszU_Tox8\n\nΓια όλα τα παραπάνω, οι δημοσιογράφοι του “κόλλησαν” το ψευδώνυμο “Γκαστόνε”(ξάδερφος του Ντόναλντ που η ζωή του βασιζόταν στην τύχη,την οποία πάντα είχε με το μέρος του) καθώς οι δύο επιτυχίες του περιείχαν αρκετή δόση τύχης, πέρα από ικανότητα. Ο ίδιος όμως φρόντισε να αποδείξει ότι η τύχη βοηθάει μόνο τους ικανούς και τους τολμηρούς.\n\nΤο 1995 κατέκτησε την τρίτη του Ευρωλίγκα με την Ρεάλ του Σαμπόνις, επικρατώντας στον τελικό πάλι του Ολυμπιακού με 73-61. Ακόμα και τότε θεωρήθηκε “τυχερός” επειδή είχε τον μεγάλο Άρβιντας στην κορυφή της καριέρας του ,καθώς την επόμενη χρονιά θα πήγαινε το ΝΒΑ. Ώσπου τελικά, το 1999 ήρθε η κίνηση-ματ για να μετατραπεί ο “Γκαστόνε” σε “Άρχοντας των Δαχτυλιδιών”…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=mwE11x8OEro\n\nΟ Παύλος Γιαννακόπουλος, πρόεδρος του ΠΑΟ, αποφασίζει να φέρει τον Ομπράντοβιτς στην ομάδα με σκοπό να κατακτήσει την δεύτερη Ευρωλίγκα μετά από αυτήν του Παρισιού το 1996, έχοντας στα υπόψιν ότι το Φάιναλ-φορ του 2000 θα διεξαγόταν στην Θεσσαλονίκη. Ο Ομπράντοβιτς τον δικαίωσε και με το παραπάνω…  Με μια εκπληκτική πορεία κατέκτησε το τρόπαιο, έχοντας υπό τις οδηγίες του,μεταξύ άλλων, τους Ρέμπρατσα και Μποντίρογκα με τους οποίους είχε κατακτήσει το 1998 το Παγκόσμιο με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Ήταν η αρχή μιας σχέσης πάθους (που κράτησε 15 χρόνια)με τον ΠΑΟ και τον κόσμο του και το τέταρτο δαχτυλίδι για τον Ζέλικο.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=_VG_EkUnX1U\n\nΤο 2002 φτάνει στον τελικό της Ευρωλίγκας του 2002 και βρίσκει απέναντί ου την μεγάλη Κίντερ Μπολόνια του Τζινόμπιλι, η οποία ήταν και γηπεδούχος,καθώς το Φάιναλ-φορ γινόταν στην Ιταλία. Αν και βρέθηκε να χάνει έως και 12 πόντους, ο Ομπράντοβιτς, με εξαιρετικό κοουτσάρισμα και ”βγάζοντας λαγό από τον καπέλο του” με την χρησιμοποίηση του,νεαρού και άπειρου τότε, Λάζαρου Παπαδόπουλου, θριαμβεύει και κατακτά την 5η του Ευρωλίγκα.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=8vapGlY7CPI\n\nΤο 2007 και το 2009  κατακτά,με τον ΠΑΟ πάντα, άλλες 2 Ευρωλίγκες με μια αποκλειστικά δικιά του καλοκουρδισμένη μηχανή, την οποία αποτελούσαν παίκτες που ο ίδιος είχε αναδείξει και οδήγησαν και την Εθνική μας σε μεγάλες επιτυχίες (Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής, Σπανούλης, Χατζηβρέττας). Και τις δύο φορές αντιμετώπισε στον τελικό την ΤΣΣΚΑ του Μεσίνα σε Αθήνα και Βερολίνο ενώ στην ιστορία έχει μείνει το ”ξέσπασμά” του μετά από έναν νικηφόρο(!!!) αγώνα του ΠΑΟ με την πολωνική Πρόκομ, το 2009,  επειδή προέβλεπε ότι η ομάδα, με τον τρόπο που έπαιζε, δεν θα έφτανε ούτε στο Φάιναλ-φορ…\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=j8UyoyIOIGU\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=HREHAdqkU0c\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=z-gyjtOnwA8\n\nΤο 2011 κατακτάει την τελευταία, έως σήμερα, Ευρωλίγκα με τον ΠΑΟ να ξεκινάει την χρονιά με προβλήματα αλλά τελικά να φτάνει μετά βίας στα προημιτελικά με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ , η οποία, πέρα από το γεγονός ότι ήταν το μεγάλο φαβορί, ήθελε να φτάσει στο Φάιναλ-φορ που θα γινόταν στην πόλη της. Αν και με μειονέκτημα έδρας, αν και χάνοντας στις λεπτομέρειες το πρώτο ματς, αν και ομάδα με αρκετούς νέους παίκτες (π.χ.Καλάθης) ο Ομπράντοβιτς τα καταφέρνει πάλι…Κερδίζει με 3-1 νίκες τους υπερόπτες Ισπανούς (Ναβάρο και σια) και προκρίνεται στο Φάιναλ-φορ, όπου πλέον δεν θα μπορούσε να χάσει την 8η Ευρωλίγκα του και κερδίζει στον τελικό την Μακάμπι με 78-70.\n\nhttps://www.youtube.com/watch?v=bcbJcUhYKMg\n\n \n\nΤο 2012 αποχωρεί από τον ΠΑΟ και πλέον, ως προπονητής της τουρκικής Φενέρ, στοχεύει για νέες δόξες, αφού ο ίδιος δηλώνει ακόμα ”πεινασμένος”…