Όταν είσαι διαιτητής, σε οποιοδήποτε άθλημα και ειδικά ομαδικό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να “κερδίζεις” είναι ο σεβασμός των αθλητών για τους οποίους θα πάρεις αποφάσεις, είτε αυτές θα τους αρέσουν είτε όχι.Όσον αφορά το φίλαθλο κοινό, μπορούμε να πούμε ότι δύσκολα αυτό θα “αγαπήσει τον άρχοντα του αγώνα” ή αν προτιμάτε θα είναι πάντα “καχύποπτος”.\n\nΌπως όμως και σε πολλούς τομείς του αθλητισμού, έτσι και εδώ υπάρχουν οι εξαιρέσεις και μάλιστα αποτελούν “φωτεινά παραδείγματα” για το πώς πρέπει να λειτουργούν κάποιοι φορείς σε όλα τα σπορ.Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του, παλαίμαχου πλέον, διαιτητή του NBA, Ντικ Μπαβέτα…\n

40 χρόνια (όχι φούρναρης) διαιτητής με κακή αρχή…

\nΓεννημένος το 1939 στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, ο Ρίτσαρντ “Ντικ” Μπαβέτα ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του στον χώρο της διαιτησίας σε ηλικία μόλις 27 ετών, ξεκινώντας από τις χαμηλότερες κατηγορίες των αμερικανικών πρωταθλημάτων (αρχικά το CBA και στην συνέχεια το ABA).\n\nΣτο NBA πρωτοεμφανίστηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1975 σε αναμέτρηση των Νιού Γιορκ Νικς με τους Μπόστον Σέλτικς στην Νέα Υόρκη.\n\nΚανείς δεν φανταζόταν τότε ότι θα συμπλήρωνε 40 χρόνια στο επάγγελμα(39 για την ακρίβεια, αφού αποσύρθηκε το 2014), ειδικά από την στιγμή που οι “οιωνοί”δεν ήταν καλοί, καθώς μέχρι και το 1982 οι αξιολογήσεις του ήταν μέτριες και κινδύνευε να ξαναγυρίσει στις χαμηλότερες κατηγορίες.\n

Το ξεπέταγμα του ’82 και η φυσική κατάσταση

\nΤο καλοκαίρι του 1982 αποφάσισε ότι η θέση του είναι στον “μαγικό κόσμο” του ΝΒΑ.Προκειμένου να μείνει εκεί, άρχισε να προσέχει την διατροφή του και σε συνδυασμό με γυμναστική, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα έγινε ένας από τους πιο γρήγορους διαιτητές και ακολουθούσε το παιχνίδι βλέποντας και σφυρίζοντας “τα πάντα”.Η ανταμοιβή του ήταν να προβιβαστεί σε πρώτο διαιτητή το 1983, κάτι που σημαίνει ότι είχε τον πρώτο λόγο σε κάθε απόφαση.\n

Σχέσεις με παίκτες και παράγοντες

\nΣτα τόσα χρόνια πορείας του κλήθηκε ουκ ολίγες φορές να διευθύνει αγώνες με “ιερά τέρατα” όπως ο Magic Johnson, o Larry Bird, o Michael Jordan, o Kareem Abdul-Jabbar, ο Shaquille O’Neal, o Kobe Bryant, αλλά και οι Tracey McGrady, LeBron James, Kevin Durant και πολλοί άλλοι.\n\nΜε όλους διατηρούσε μια άψογη σχέση εντός αγωνιστικού χώρου, καθώς δεν ήταν “ψυχρός και τυπικός” αλλά προσπαθούσε, όταν υπήρχε κάποια διαφωνία, να προσεγγίσει ευγενικά τον διαμαρτυρόμενο και να του εξηγήσει με υπομονή τον τρόπο σκέψης του σφυρίγματος του, σαν να ήταν φίλος του.Έτσι, ακόμα και σε λάθη του, δεν δημιουργούσε γκρίνιες και αποδοκιμασίες(συνήθως…)\n\nΕίχε πολύ καλές σχέσεις με τον “αιώνιο κομισάριο” του NBA, Ντέιβιντ Στερν,κάτι που σχολιαζόταν ποικιλοτρόπως(κυρίως όσον αφορά το πόσο δίκαιος ήταν…)ωστόσο ο ίδιος, με τις φοβερές διαιτησίες του, συνήθως “διέλυε” τους “ψιθύρους”.\n

Νούμερα, Ironman και Hall of fame…

\nΗ εξαιρετική φυσικά κατάσταση του επέτρεψε να διαιτητεύσει σε 2.635 συνεχόμενα παιχνίδια της Regular Season (ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ) με φυσικό επακόλουθο να χαρακτηριστεί “Ironman”. Επίσης διεύθυνε α270 αγώνες πλέι-οφ, 27 αγώνες Τελικών του ΝΒΑ και 3 All Star Game (1989, 1996 και 2006).\n\nΜετά από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν θα μπορούσε να λείπει το όνομά του από το Ηall of fame και προστέθηκε το 2015, ένα χρόνο μετά την απόσυρση του, ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του “πως πρέπει να λειτουργεί ο άρχων του αγώνα”..\n

Και θρύλος…

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=ssfMW4iCuOI?w=728\n

Και σόουμαν..

\nhttps://www.youtube.com/watch?v=9twwa9DvE1U?w=728